ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား အတြက္ ျပည္သူ႔ နီတိ

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚရွိ ႏိုင္ငံ အားလုံးႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ အက်ယ္အဝန္း အရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူဦးေရ အရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံငယ္ကေလး တစ္ခု မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ အရြယ္အစား အားျဖင့္ ႀကီးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ၃၉ ႏိုင္ငံသာ ရွိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ထက္ ေသးေသာ ႏုိင္ငံမွာ ၂ဝ၉ ႏိုင္ငံ ရွိေၾကာင္းႏွင့္ လူဦးေရအားျဖင့္ ဆိုလွ်င္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ မ်ားေသာ ႏိုင္ငံမွာ ၂၅ ႏိုင္ငံသာ ရွိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ လူဦးေရ နည္းေသာႏိုင္ငံ စုစုေပါင္း ၂၁၆ ႏိုင္ငံ ရွိေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အေနႏွင့္ မိမိတို႔ ကိုယ္ကို မိမိႏိုင္ငံငယ္ကေလး တစ္ခုက ႏိုင္ငံသားမ်ား အျဖစ္ မမွတ္ယူ ေစလို ဘဲ ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား အျဖစ္ မွတ္ယူကာ ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား၏ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ ထိုက္တန္သူမ်ား အျဖစ္ မိမိတို႔ဘာသာ တည္ေဆာက္ျမႇင့္တင္ ထားသင့္ေၾကာင္း အြန္လိုင္း ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

မွန္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ ေသာ္ လည္းေကာင္း ႏိုင္ငံတကာ တြင္ ေအာက္ တန္း ေနာက္တန္း က ရွိခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခု မဟုတ္ခဲ့ေပ။ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အရည္အခ်င္း ည့ံဖ်င္းေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း က်င့္သုံး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ အမ်ား အထင္ေသးခံ ရသည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိ သြားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မ်က္ေမွာက္ ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္ စည္းကမ္းမဲ့မႈမ်ား၊ အျပစ္တင္စိတ္ကဲေသာ ႐ႈျမင္ သုံးသပ္မႈမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး သက္သက္ ခ်ဳိးႏွိမ္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ ကိုယ္က်ဳိးသက္သက္ ၾကည့္ကာ အမ်ားအက်ဳိး လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈမ်ား၊ အေခ်ာင္စီးပြားျဖစ္ လိုသူမ်ား၊ အေျပာင္းအလဲ ကို မသိသူမ်ား၊ အေျပာင္းအလဲကို အခုအခံ ႀကီးႀကီးျဖင့္ ကာဆီး လိုသူမ်ား၊ အာဏာ ဖက္တြယ္လိုသူမ်ား စသည့္ ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား၏ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနမႈ မ်ားသည္ ႏွစ္ ၅၀ ကာလ က်င့္သုံးခဲ့ေသာ စနစ္ဆိုး၏ အလြဲၾသဇာ သက္ေရာက္မႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ကုန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ငါးဆယ္ မတိုင္ခင္ကမူ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေဒသတြင္းတြင္ေရာ ကမၻာေပၚတြင္ပါ အမ်ားက ေလးစား ခံ့ညားရသည့္ ႏိုင္ငံႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ေစရန္လည္း လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး အခ်ဳပ္အျခာ ပိုင္ႏိုင္ငံ အျဖစ္ ရပ္တည္ခ်ိန္မွ စကာ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ အသိပညာ ေရခ်ိန္ကို ထိုေခတ္ ပညာေရး စနစ္က ျမႇင့္တင္ ေပးခဲ့ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ အသိပညာ ေရခ်ိန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား အျဖစ္ ေလ့က်င့္ ျမႇင့္တင္ ေပးေရး အတြက္ အဓိက အေရးႀကီးသည္မွာ Civic Education ေခၚ ျပည္သူ ႔နီတိ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေခတ္က ပညာေရး စနစ္အရ အေျခခံပညာ မူလတန္းမွ စကာ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ ေကာလိပ္၊ တကၠသိုလ္ အဆင့္အထိ သူ႔အဆင့္ႏွင့္သူ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ရွိမည့္ ျပည္သူ႔နီတိကို သင္ၾကားေပးပါသည္။ ထိုပညာေရး စနစ္ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံ သား မ်ား ႏိုင္ငံတကာ အလယ္တြင္ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိရွိ အဆင့္တန္း ျမင့္ျမင့္ ရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ေျပာင္း ကာလမ်ဳိးတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ တိုးတက္မႈအျပင္ စိတ္ပိုင္း ပါ ဖြံ႔ၿဖိဳးေစရန္ အလို႔ငွာ အာဏာသုံးရပ္ အပါအဝင္၊ စတုတၳ မ႑ိဳင္ႏွင့္ ပဥၥမမ႑ိဳင္တို႔တြင္ ရွိေနသူ အားလုံး ျပည္သူ႔နီတိကို ေလ့လာ သင္ယူၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ယေန႔လႊတ္ေတာ္အတြင္း ေရာက္ ရွိေနၾကေသာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အစိုးရ အဖြဲ႔အတြင္း သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ အလိုက္ ဝန္ႀကီး အျဖစ္ တာဝန္ ယူထားသူမ်ား၊ တရားေရး မ႑ိဳင္မွ တာဝန္ရွိသူမ်ား ျပည္သူ႔နီတိကို အေျခခံမွ စကာ ယခုပင္ ေလ့လာသင္ယူ သင့္လွပါသည္။ သို႔မွသာ ျပည္သူ႔နီတိသည္ ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္မႈတို႔တြင္ မည္ေရြ႕မည္မွ် အေရးႀကီးေၾကာင္း ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္လာမည္ ျဖစ္ပါသည္။

လက္ရွိ ႏိုင္ငံ့တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ ေနၾကသူ အဓိက ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ Stakeholder မ်ား အေနႏွင့္ ေနာင္ဆယ္ႏွစ္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွသည္ အႏွစ္ငါးဆယ္ တစ္ရာ တိုင္သည္ အထိ မ်ဳိးဆက္သစ္ မ်ားစြာတို႔ ဆင့္ပြား အေမြ ခံၾကရမည့္ ဒီမိုကေရစီ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တစ္ခု အျဖစ္ ကမၻာ႔အလယ္တြင္ ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ႏိုင္သည္ အထိ ေမွ်ာ္ေတြး စဥ္းစား ၾကပါမည့္အေၾကာင္း အထူး တိုက္တြန္း အပ္ပါသည္။

အယ္ဒီတာ (၁၈-၁၀-၂၀၁၂)

တိုင္းျပည္ကို အႏၱရယ္တြင္းထဲ တြန္းပို႔ေနသူ သို႔မဟုတ္ ေဝႏွင္းပြင့္သုန္

(OIC ျမန္မာျပည္ ေျခခ်ခြင့္ရေအာင္ တြန္းပို႔သူထဲမွာ သူလဲ ပါလို႔ FB မွာ ျပန္လည္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ မွားမွား မွန္မွန္ သူတို႔ေတြ သူတုိ႔ ဘာသာေရး အတြက္ ဘယ္လို ဝိုင္းလုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ေစခ်င္လို႔ပါ)

(OIC ျမန္မာျပည္ ေျခခ်ခြင့္ရေအာင္ တြန္းပို႔သူထဲမွာ သူလဲ ပါလို႔ FB မွာ ျပန္လည္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ မွားမွား မွန္မွန္ သူတို႔ေတြ သူတုိ႔ ဘာသာေရး အတြက္ ဘယ္လို ဝိုင္းလုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ေစခ်င္လို႔ပါ)

ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ စာမေရးျဖစ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီ။ အစကေတာ့ ပုိ႔စ္ အေဟာင္းေလး ဘာေလး ျပန္တင္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ်ကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္က လူသိတာ မဟုတ္ေပမဲ့ ခုရက္ပိုင္း စာျပန္ေရးဖုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိုက္တြန္းေနခဲ့တယ္။ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ခု ေရးျဖစ္ျပန္ေတာ့လဲ ကိုယ္မေရးခ်င္တာႀကီးက စေရးရမယ္။ မေရးခ်င္ေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ေရးသင့္လို႔ ေရးလိုက္ရတာပါ။

တစ္ေန႔က ဗြီအိုေအ (ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္)ရဲ႕ ဝက္ဆိုက္စာမ်က္ႏွာမွာ တင္ထားတဲ့ “ေျဖရွင္းရမယ့္ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡ” ဆိုတဲ့ ေျမးျမန္းခန္းကို ဖတ္မိတယ္။ “ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္း” က႑မွာ တင္ျပသြားတဲ့ ေဆြးေႏြးခန္းပါ။ ဗြီအိုေအ ျမန္မာပိုင္း ဌာနမွဴး ဦးသန္းလြင္ထြန္းက လန္ဒန္ အေျခစိုက္ Burma Campaign UK မွ မေဝႏွင္းပြင့္သုန္ကို ေမးျမန္းထားတာကို တင္ျပထားတာပါ။

ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ မေဝႏွင္းရဲ႕ စကားအခ်ိဳ႕ဟာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လိုရာ ဆြဲေျပာထားတာ၊ misleading လိုမ်ိဳးစကားေတြ ေျပာထားတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ အစကေတာ့ ခပ္ေကာင္းေကာင္းပဲ။ သူစေျပာတာက -

“က်မအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ - အစၥလာမ္ဘာသာဝင္တဦးအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီလိုမ်ဳိး အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတဲ့အရာကုိ လံုးဝယံုၾကည္ခ်က္ မရွိဘူးရွင့္။”တဲ့။ မွ်မွ်တတ ျမင္ၿပီး ေျပာတာဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမည့္ စကားပါ။ ေမးျမန္းခန္း တစ္ခုလုံးကို ဖတ္ၾကည့္အၿပီးမွာေတာ့ သူမက ရခိုင္ေတြက ရိုဟင္ဂ်ာေတြ အေပၚ အၾကမ္းဖက္တယ္လို႔ ယူဆလို႔ ဒီစကားႏွင့္ အစပ်ိဳးတယ္လို႔ သေဘာေပါက္မိတယ္။ ဒီမွာ ေမးစရာရွိတာက

၁။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြက ရိုဟင္ဂ်ာေတြ အေပၚ အၾကမ္းဖက္တယ္လို႔ ယူဆရင္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကေကာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြ အေပၚ အၾကမ္းမဖက္ဘူးလား။ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ လိမ္လည္ တင္ျပထားတာေတြကို ေထာက္ၿပီး ဇြတ္ေတာ့ မျငင္းေစခ်င္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို ရိုဟင္ဂ်ာေတြက တစ္ျခားမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ပုံေတြကို ျပင္ၿပီး ရခိုင္မွာ ျဖစ္ေနတာေတြလုိ႔ ကမၻာကို လိမ္ေနၾကလို႔ပါ။ အဲဒါေတြကို သိသိၾကီးႏွင့္ လုပ္ေနတယ္ဆိုရင္ ေဝႏွင္းလည္း ႀကံရာပါလို႔ ေျပာရပါေတာ့မယ္။

၂။ ကမၻာမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အစၥလမ္ ဘာသာဝင္ေတြခ်ည္းပဲလိုလို ျဖစ္ေနတာကို မသိတာလားလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။ အစၥလမ္ဘာသာဝင္တိုင္း အၾကမ္းမဖက္ေပမဲ့ အၾကမ္းဖက္သူတုိင္း လိုလိုကေတာ့ အစၥလမ္ဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ေနတာကို ကမၻာ့ေနရာ အႏွံ႕အျပားမွာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါက မသိခ်င္ မျမင္ခ်င္ အဆုံးပါ။ ဒါကို မေဝႏွင္း ဘယ္လို ေျပာမလဲ။ ဥပမာ 9/ 11 အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးပါ။ အျပစ္မဲ့ မူဆလင္ဘာသာဝင္ေတြ အပါအဝင္ အျပစ္မဲ့ ေလယာဥ္ခရီးသည္ေတြ၊ အျပစ္မဲ့ အမႊာေမွ်ာ္စင္ေပၚက လူ (သုံးေထာင္ေက်ာ္)ဟာ အစၥလမ္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ႏွင့္ ေသခဲ့ၾကရတယ္။

ေနာက္တစ္ခု ၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္။ သူမက (ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ) “တရားမဝင္လာေနထိုင္တယ္။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ သူတုိ႔က လူမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ က်မတို႔မွာ ရွိေနတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးမ်ဳိး သူတို႔အေနနဲ႔ မပိုင္ဆိုင္သင့္ဘူးလား။ မင္းက ငါနဲ႔ ဘာသာမတူဘူး။ မင္း ဒီႏိုင္ငံက မဟုတ္ဘူးဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ကို က်မတို႔ သတ္ေတာ့မလား။ ဒီလိုမ်ဳိး အၾကမ္းဖက္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔က တိရစာၦန္ထက္မျခားေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြလည္း က်မတုိ႔ ၾကည့္သင့္တယ္။” လုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီစကားရပ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးပါတယ္။

“တရားမဝင္လာေနထိုင္တယ္။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ သူတုိ႔က လူမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။”လို႔ ေမးရေအာင္က တရားမဝင္လာေနတဲ့သူေတြ (သို႔မဟုတ္) ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဘယ္သူက လူမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာေနလို႔လဲ။ လူမွန္းလဲသိတယ္။ လူလို႔လဲ အသိအမွတ္ျပဳတယ္။ အသိအမွတ္မျပဳတာက စာေရးသူအထင္ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ခိုးဝင္လာတာ၊ ေနာက္ တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳတာသာျဖစ္ပါတယ္။ မဆိုင္ပဲႏွင့္ သူတို႔က လူမဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးတာကေတာ့ ျပႆနာကို ႀကီးေအာင္ တမင္သက္သက္ ဖန္တီးတယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ အေရးမို႔ ပုံႀကီးခ်ဲ႕တယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရိုဟင္ဂ်ာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခား မူဆလင္ေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေရးကို ဘာသာေရးအေနႏွင့္ပဲ လုပ္ရင္ လုပ္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ဗလီေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကိုက အခ်ဳိ႕ အစၥလမ္ ႏိုင္ငံေတြႏွင့္ စာရင္ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အမ်ားႀကီး ရေနတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕မူဆလင္ ႏိုင္ငံေတြမွာဆို ဗုဒၶဘာသာ အမွတ္တံဆိပ္ပါတဲ့ စာအိပ္ေခါင္းေတာင္ ဝင္ခြင့္မျပဳတာေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္မီပါတယ္ လြပ္လပ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶရုပ္တု ေတြ႔ရုံႏွင့္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးေနတာေတြႏွင့္ စာရင္ ျမန္မာျပည္က ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ အမ်ားႀကီး မသာေပဘူးလား။ ဗုဒၶဆင္းတု ကိုးကြယ္လို႔ ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးတာေတြကိုေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး ဆရာေတြ ဘာမွ် မေျပာၾက မလုပ္ၾကဘူးလားလို႔ ျပန္ေမးရပါေတာ့မယ္။ တကယ္ဆို “လူတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္” ဆိုတာ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး တစ္ရပ္ မဟုတ္ပါလား။

လူ႔အခြင့္အေရးကို တကယ္ ယုံၾကည္ ျမတ္ႏိုးလို႔ ေဆာင္ရြက္တယ္ ဆိုရင္ ေထာက္ခံ အားေပးပါတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ စလုပ္ရမွာကေတာ့ မူဆလင္ႏိုင္ငံေတြကို ပညာေပး စည္းရုံး တုိက္ပြဲဝင္ဖုိ႔ပါပဲ။ မေဝႏွင္းကိုယ္တုိင္ ဗလီတက္ခြင့္ရေအာင္ အရင္ လုပ္ပါဦး။ ေနာက္တစ္ဆင့္ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ဗလီဆရာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါဦးလို႔ အႀကံေပးပါရေစ။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို တစ္ဖက္သတ္ ခ်ိဳးေဖာက္ ဖိႏွိပ္ထားတာေတြႏွင့္ စာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘာသာေရး လြပ္လပ္ခြင့္ဟာ အမ်ားႀကီး ေကာင္းေနပါေသးတယ္။ ဒီလုိေျပာလို႔ ျမန္မာ အစိုးရဘက္က လိုက္ေျပာတယ္ မထင္လိုက္ႏွင့္။ စာေရးသူဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္ ညွဥ္းပန္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို စက္ဆုတ္ ရြံရွာတဲ့ သူပါ။

လူ႔အခြင့္အေရး သို႔မဟုတ္ အၾကမ္းဖက္ အသတ္ခံရမႈလို႔ ေျပာရင္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာရတာ၊ ေသဆုံးတာသာ လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္ခံရတာ သို႔မဟုတ္ အၾကမ္းဖက္ အသတ္ခံရတာမဟုတ္ဘူး၊ ရခုိင္ တိုင္းရင္းသားေတြ ရိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕ အသတ္ခံရတာ၊ အိမ္းေတြ မီးရွိဳ႕ခံရတာေတြဟာလည္း လူ႔အခြင့္အေရး ဆုံးရွဳံးတာ၊ အၾကမ္းဖက္ခံရတာပဲ။ တရားမွ်တတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး လွဳပ္ရွားသူသာ မွန္ခဲ့ရင္ မေဝႏွင္းဟာ ဒီလို တရားမွ်တစြာ ျမင္မွာပဲလုိ႔ ယုံၾကည္တယ္။

မေဝႏွင္းရဲ႕ “မင္း ဒီႏိုင္ငံက မဟုတ္ဘူး ဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ကို က်မတို႔ သတ္ေတာ့မလား”လုိ႔ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္တာကေတာ့ အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆုံးပါပဲ။ အခုျဖစ္ေနတာက အျပန္အလွန္ သတ္ေနၾကတာပါ။ ဒဏ္ရာရၾက အသတ္ခံၾကရတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ရွိသလို ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာလည္း ေသဆုံးသူ ဒဏ္ရာရသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေတြဟာ ျမန္မာတိုင္း သိေနတဲ့ ကိစၥပါ။ ဒါကို မသိဟန္ေဆာင္ၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဘာသာမတူလို႔ သို႔မဟုတ္ လူမ်ိဳးမတူလို႔ (သို႔မဟုတ္) ခိုးဝင္လာလို႔ ရခိုင္ေတြက သတ္ေနသေယာင္ေယာင္ ဘာေရာင္ေရာင္ႏွင့္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးသြာတာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံႏိုင္စရာ မရွိပါဘူး။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြကို လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္သူေတြလို႔ အထင္ခံရေအာင္ ဝါဒျဖန္႔သလို ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ျမန္မာ (ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစု) အစိုးရဟာ အစၥလမ္ဘာသာဝင္ေတြကို မ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္ေနတယ္လို႔ ကမၻာက ျမင္လာေအာင္ ပုံေဖာ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေပၚလြင္ေနတယ္။ အထူးသျဖင့္ အစၥလမ္ ႏိုင္ငံေတြက ျမင္လာေအာင္ ေျပာတာျ ဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

အမွန္ကို မွ်မွ်တတ မျမင္ႏိုင္ပဲ မြတ္ဆလင္ဘာသာဝင္မ်ား အသာရေရး၊ ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥ ေအာင္ျမင္ေရး အတြက္ အဲဒီလို တဖက္သတ္ ေဇာင္းေပးၿပီး ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေပၚ ကမၻာက တစ္မ်ိဳးျမင္လာႏိုင္တာကိုေတာ့ ထည့္မထြက္ေတာ့ဘူးလား။ အထူးသျဖင့္ အစၥလမ္ႏိုင္ငံေတြက ျမင္လာၿပီး ရန္ျပဳမွာမ်ိဳးၾကေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးဘက္က ကာကြယ္ ေျပာဆိုေနတဲ့ ေဝႏွင္းတို႔ ထည့္မတြက္ေတာ့ဘူးလား။ ဒီကိစၥက ျမန္မာ အစိုးရတင္ သိကၡာက်တာ မဟုတ္ပဲ ဗုဒၶဘာသာဝင္အားလုံး၊ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အားလုံး အတြက္ သိကၡာက်စရာ ျဖစ္ရတယ္။ မေဝႏွင္းရဲ႕ ဒီလိုမ်ိဳး လိုသလို ေကာက္ခ်က္ခ်၊ ဘက္လိုက္ ေျပာဆိုေနတာေတြဟာ ျမန္မာအစိုးရကိုသာ မက ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလုံးကို အႏၱရာယ္တြင္းထဲ တြန္းပို႔ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။

အစၥလမ္ အစြန္းေရာက္ပီသတယ္ ေျပာရမလားပဲ။ ေဝႏွင္းတို႔က ဒီကိစၥကို ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္အထိေရာက္ေအာင္ တင္တယ္။ ႀကံရာပါေတြက သမတ အိုဘားမား အစိုးရအထိ တက္လိမ္တယ္။ အစိုးရက လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္လို႔ လုပ္တယ္ဆို လက္ခံပါတယ္။ ခုေတာ့ မူဆလင္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြပဲ ခံေနရသလိုလို၊ ရခိုင္တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အစိုးရက ဘာသာမတူလို႔ ႏိွပ္ကြပ္ေနသလိုလို လုပ္ေနတာကေတာ့ မွ်တမႈကင္းတဲ့ သာသာေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေနတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲႏိုင္ပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ အေရးဟာ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာသာေရးႏွင့္ေတာ့ တိုက္ရိုက္ မဆိုင္ပါဘူး။ မ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈ ဆိုတာကေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ မဟုတ္ေသး။ အျပန္အလန္ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္သူႏွင့္ အက်ဴးေက်ာ္ခံရသူတို႔ရဲ႕ ပဋိပကၡဆိုရင္လည္း မမွားႏိုင္ပါဘူး။

ေဝႏွင္းတို႔လို မွန္မွန္ မမွန္မွန္၊ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြား၊ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ေတြ အျမတ္ရ ၿပီးေရာဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြႏွင့္ ေပါက္ကရလုိက္လုပ္လို႔ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈလို႔ အီရန္လို အစၥလမ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စြပ္စြဲတာ ခံေနၾကရပါၿပီ။ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ မွ ထုတ္ေ၀ေသာ The Daily Star သတင္းစာႏွင့္ ေဆာ္ဒီအာေရးဗီးယား ႏိုင္ငံကလည္း ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အစိုးရသည္ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသူမ်ား အေပၚ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း တနလၤာေန႕က စြပ္စြဲ ေျပာၾကားလိုက္သည္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အခုဆို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ အစၥလမ္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ ပစ္မွတ္ထားတာ ခံေနရပါၿပီ။ တစ္ႏိုင္ငံလုံးဟာ မြတ္စလင္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါၿပီ။ ျမန္မာကို ပါကစၥတန္ အေျခစိုက္ တာလီဘန္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔ တခုျဖစ္တဲ့ (TTP)ကလည္း လက္တုန္႔ျပန္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္သြားမည္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ (၄) ရက္ေန႔က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သတင္းမွာ ဆိုရင္ “ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ မြတ္စလင္ေတြကို ဆက္လက္ ဖိနိွပ္ရင္ ဂီ်ဟတ္ ဘာသာေရး စစ္ပဲြ တိုက္ခိုက္မႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရႏိုင္တယ္” လုိ႔ အင္ဒိုနီးရွားမွ အၾကမ္းဖက္သမား အဘူ ဘာကာ ဘာရွာက ျခိမ္းေျခာက္လာပါတယ္။

ဒါမ်ိဳးက သမိုင္းမွာ တစ္ခါမွ် မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ လူ႕အခြင့္အေရး ပန္းၿပၿပီး ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ေတြ အတြက္ အျမတ္ထုတ္ေနတဲ့ သူေတြေၾကာင့္သာ မႀကံဳစဖူး အၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ စစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ကခ်င္လို တိုင္းရင္းသား အစစ္ကေတာင္ ခရစ္ယန္ဘာသာ ကိုးကြယ္လုိ႔ မ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္တယ္လို႔ တစ္လုံးတစ္ပါဒ မေျပာပဲ ခိုးဝင္လာတဲ့သူေတြက ဒီလို ေျပာတာ မလြန္လြန္းဘူးလား။ တရားမွ်တပါရဲ႕လား။ မေဝႏွင္းပြင့္သုန္ အေနႏွင့္ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ေဝႏွင္းရဲ႕ မ်က္စိေတြဟာ ဘာသာေရး တိမ္သလာ ဖုန္းေနလို ျဖစ္ေနတယ္ ထင္တယ္။

ေဆြးေႏြးခန္း အဆုံးမွာ ေဝႏွင္းက ေျပာသြားတယ္။ “က်မတို႔ တကယ္ကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ျပန္ၾကည့္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ မုန္းတီးမႈက ဘာသာေရးက စတာလုိ႔ပဲ က်မျမင္မိပါတယ္”တဲ့။ ဒါဆို အထက္က ေျပာခဲ့သလို ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြကိုလည္း ဘာသာ မတူလို႔ အစိုးရက ထိုးစစ္ဆင္ေနတာလား။ ကခ်င္က ရိုးသားေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္မတရား မေျပာဘူး။ တကယ္လို႔ မေဝႏွင္း ေျပာသလို ဘာသာေရးက စတာဆိုရင္လည္း တစ္ျခားဘာသာဝင္ေတြ အေပၚ အၿမဲပဲ ရန္ျပဳတတ္တဲ့ အစြန္းေရာက္ မြတ္စလင္ေတြေၾကာင့္ စျဖစ္ရတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ “အျခားေသာ ဘာသာဝင္မ်ားကို မကူညီရဘူး” လုိ႔ အစၥလမ္က လြဲရင္ တစ္ျခား ဘယ္ဘာသာတရားကမွ် သင္ၾကားတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ ဗလီေတြမွာ အျခားဘာသာဝင္ေတြကို ဆဲေရးႀကိမ္းေမာင္းေနတာ၊ ရန္သူလို ေျပာေဟာေနတာေတြကို ဒီေန႔ လူေတြ ပိုသိလာေနၾကပါၿပီ။ သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း အာဖဂန္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား အပါအဝင္ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံ မ်ားကို မူဆလင္ေတြက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းယူၿပီး အစၥလမ္ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။

ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ိဳးဆက္ေတြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ အစၥလမ္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္တာကို ခံရရင္ ျပည္တြင္းရွိ အျပစ္ကင္းတဲ့ မူစလင္ေတြလည္း ျပန္လည္ အၾကမ္းဖက္တာ ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို ေျပာလို႔ စာေရးသူက လက္တုန္႔ျပန္မယ္၊ လက္တုန္႔ျပန္ေအာင္ ဆြေပးတယ္လုိ႔ မထင္ႏွင့္။ စာေရးသူဟာ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီး တစ္ပါး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္တုိင္လည္း အၾကမ္းမဖက္ဘူး။ အၾကမ္းဖက္ေအာင္လည္း မတိုက္တြန္းဘူး။ ဘုရားဥပေဒအရ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ လုပ္လည္း မလုပ္ေကာင္းပါဘူး။ လူသတ္ခိုင္းလို႔ သတ္လို႔ လူေသရင္ အလိုလို လူျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို ဒီလို ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ “အၾကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ဟာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြႏွင့္ပဲ သံသရာလည္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာေၾကာင့္”ပါ။

ႏွစ္ဖက္မွ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြသာ ေသၾကရရင္ လူ႔အခြင့္အေရး ဟန္ျပၿပီး အျမတ္ထုတ္လိုသူေတြ၊ ေဝႏွင္းတို႔လို ကိုယ့္ဘာသာဝင္ေတြ အက်ိဳးစီးပြားသက္သက္ အတြက္ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသားေတြက ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို လူလို႔ မသတ္မွတ္ပဲ သတ္ေနတယ္လုိ႔ ကမၻာကို လိမ္ညာ ဝါဒျဖန္႔ ေျပာဆိုေနသူေတြရဲ႕ တာဝန္သာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ အခိုင္အမာ ဆိုလိုက္ရပါတယ္။

လူ႔အခြင့္အေရး အတြက္ တကယ္ အနစ္နာခံ ႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူေတြ၊ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရး အတြက္ တကယ္ အနစ္နာခံ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူေတြ၊ မ်ိးခ်စ္ ျမန္မာေတြကိုလည္း ေလးစားပါေၾကာင္းႏွင့္ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္းလည္း ဒီေနရာကေန ေျပာလိုက္ပါရေစ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဘုန္းဉာဏ္

ၾသဂုတ္လ (၉) ရက္ ၂၀၁၂ က ဘေလာဂ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္ပါ။

ကြန္မန္႔ေပးလိုက လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ငဲ့ၿပီး ဆဲေရး တိုင္းထြာတာေတြေတာ့ မလုပ္ၾကပါႏွင့္လို႔ စာဖတ္သူမ်ားကို ေလးေလးစားစား ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္

ဘုန္းဉာဏ္

ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ စာမေရးျဖစ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီ။ အစကေတာ့ ပုိ႔စ္ အေဟာင္းေလး ဘာေလး ျပန္တင္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ်ကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္က လူသိတာ မဟုတ္ေပမဲ့ ခုရက္ပိုင္း စာျပန္ေရးဖုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိုက္တြန္းေနခဲ့တယ္။ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ခု ေရးျဖစ္ျပန္ေတာ့လဲ ကိုယ္မေရးခ်င္တာႀကီးက စေရးရမယ္။ မေရးခ်င္ေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ေရးသင့္လို႔ ေရးလိုက္ရတာပါ။

တစ္ေန႔က ဗြီအိုေအ (ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္)ရဲ႕ ဝက္ဆိုက္စာမ်က္ႏွာမွာ တင္ထားတဲ့ “ေျဖရွင္းရမယ့္ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡ” ဆိုတဲ့ ေျမးျမန္းခန္းကို ဖတ္မိတယ္။ “ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္း” က႑မွာ တင္ျပသြားတဲ့ ေဆြးေႏြးခန္းပါ။ ဗြီအိုေအ ျမန္မာပိုင္း ဌာနမွဴး ဦးသန္းလြင္ထြန္းက လန္ဒန္ အေျခစိုက္ Burma Campaign UK မွ မေဝႏွင္းပြင့္သုန္ကို ေမးျမန္းထားတာကို တင္ျပထားတာပါ။

ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ မေဝႏွင္းရဲ႕ စကားအခ်ိဳ႕ဟာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လိုရာ ဆြဲေျပာထားတာ၊ misleading လိုမ်ိဳးစကားေတြ ေျပာထားတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ အစကေတာ့ ခပ္ေကာင္းေကာင္းပဲ။ သူစေျပာတာက -

“က်မအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ - အစၥလာမ္ဘာသာဝင္တဦးအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီလိုမ်ဳိး အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတဲ့အရာကုိ လံုးဝယံုၾကည္ခ်က္ မရွိဘူးရွင့္။”တဲ့။ မွ်မွ်တတ ျမင္ၿပီး ေျပာတာဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမည့္ စကားပါ။ ေမးျမန္းခန္း တစ္ခုလုံးကို ဖတ္ၾကည့္အၿပီးမွာေတာ့ သူမက ရခိုင္ေတြက ရိုဟင္ဂ်ာေတြ အေပၚ အၾကမ္းဖက္တယ္လို႔ ယူဆလို႔ ဒီစကားႏွင့္ အစပ်ိဳးတယ္လို႔ သေဘာေပါက္မိတယ္။ ဒီမွာ ေမးစရာရွိတာက

၁။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြက ရိုဟင္ဂ်ာေတြ အေပၚ အၾကမ္းဖက္တယ္လို႔ ယူဆရင္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကေကာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြ အေပၚ အၾကမ္းမဖက္ဘူးလား။ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ လိမ္လည္ တင္ျပထားတာေတြကို ေထာက္ၿပီး ဇြတ္ေတာ့ မျငင္းေစခ်င္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို ရိုဟင္ဂ်ာေတြက တစ္ျခားမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ပုံေတြကို ျပင္ၿပီး ရခိုင္မွာ ျဖစ္ေနတာေတြလုိ႔ ကမၻာကို လိမ္ေနၾကလို႔ပါ။ အဲဒါေတြကို သိသိၾကီးႏွင့္ လုပ္ေနတယ္ဆိုရင္ ေဝႏွင္းလည္း ႀကံရာပါလို႔ ေျပာရပါေတာ့မယ္။

၂။ ကမၻာမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အစၥလမ္ ဘာသာဝင္ေတြခ်ည္းပဲလိုလို ျဖစ္ေနတာကို မသိတာလားလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။ အစၥလမ္ဘာသာဝင္တိုင္း အၾကမ္းမဖက္ေပမဲ့ အၾကမ္းဖက္သူတုိင္း လိုလိုကေတာ့ အစၥလမ္ဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ေနတာကို ကမၻာ့ေနရာ အႏွံ႕အျပားမွာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါက မသိခ်င္ မျမင္ခ်င္ အဆုံးပါ။ ဒါကို မေဝႏွင္း ဘယ္လို ေျပာမလဲ။ ဥပမာ 9/ 11 အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးပါ။ အျပစ္မဲ့ မူဆလင္ဘာသာဝင္ေတြ အပါအဝင္ အျပစ္မဲ့ ေလယာဥ္ခရီးသည္ေတြ၊ အျပစ္မဲ့ အမႊာေမွ်ာ္စင္ေပၚက လူ (သုံးေထာင္ေက်ာ္)ဟာ အစၥလမ္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ႏွင့္ ေသခဲ့ၾကရတယ္။

ေနာက္တစ္ခု ၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္။ သူမက (ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ) “တရားမဝင္လာေနထိုင္တယ္။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ သူတုိ႔က လူမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ က်မတို႔မွာ ရွိေနတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးမ်ဳိး သူတို႔အေနနဲ႔ မပိုင္ဆိုင္သင့္ဘူးလား။ မင္းက ငါနဲ႔ ဘာသာမတူဘူး။ မင္း ဒီႏိုင္ငံက မဟုတ္ဘူးဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ကို က်မတို႔ သတ္ေတာ့မလား။ ဒီလိုမ်ဳိး အၾကမ္းဖက္နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔က တိရစာၦန္ထက္မျခားေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြလည္း က်မတုိ႔ ၾကည့္သင့္တယ္။” လုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီစကားရပ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးပါတယ္။

“တရားမဝင္လာေနထိုင္တယ္။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ သူတုိ႔က လူမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။”လို႔ ေမးရေအာင္က တရားမဝင္လာေနတဲ့သူေတြ (သို႔မဟုတ္) ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဘယ္သူက လူမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာေနလို႔လဲ။ လူမွန္းလဲသိတယ္။ လူလို႔လဲ အသိအမွတ္ျပဳတယ္။ အသိအမွတ္မျပဳတာက စာေရးသူအထင္ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ခိုးဝင္လာတာ၊ ေနာက္ တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳတာသာျဖစ္ပါတယ္။ မဆိုင္ပဲႏွင့္ သူတို႔က လူမဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးတာကေတာ့ ျပႆနာကို ႀကီးေအာင္ တမင္သက္သက္ ဖန္တီးတယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ အေရးမို႔ ပုံႀကီးခ်ဲ႕တယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရိုဟင္ဂ်ာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခား မူဆလင္ေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေရးကို ဘာသာေရးအေနႏွင့္ပဲ လုပ္ရင္ လုပ္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ဗလီေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကိုက အခ်ဳိ႕ အစၥလမ္ ႏိုင္ငံေတြႏွင့္ စာရင္ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အမ်ားႀကီး ရေနတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕မူဆလင္ ႏိုင္ငံေတြမွာဆို ဗုဒၶဘာသာ အမွတ္တံဆိပ္ပါတဲ့ စာအိပ္ေခါင္းေတာင္ ဝင္ခြင့္မျပဳတာေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္မီပါတယ္ လြပ္လပ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶရုပ္တု ေတြ႔ရုံႏွင့္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးေနတာေတြႏွင့္ စာရင္ ျမန္မာျပည္က ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ အမ်ားႀကီး မသာေပဘူးလား။ ဗုဒၶဆင္းတု ကိုးကြယ္လို႔ ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးတာေတြကိုေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး ဆရာေတြ ဘာမွ် မေျပာၾက မလုပ္ၾကဘူးလားလို႔ ျပန္ေမးရပါေတာ့မယ္။ တကယ္ဆို “လူတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္” ဆိုတာ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး တစ္ရပ္ မဟုတ္ပါလား။

လူ႔အခြင့္အေရးကို တကယ္ ယုံၾကည္ ျမတ္ႏိုးလို႔ ေဆာင္ရြက္တယ္ ဆိုရင္ ေထာက္ခံ အားေပးပါတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ စလုပ္ရမွာကေတာ့ မူဆလင္ႏိုင္ငံေတြကို ပညာေပး စည္းရုံး တုိက္ပြဲဝင္ဖုိ႔ပါပဲ။ မေဝႏွင္းကိုယ္တုိင္ ဗလီတက္ခြင့္ရေအာင္ အရင္ လုပ္ပါဦး။ ေနာက္တစ္ဆင့္ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ဗလီဆရာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါဦးလို႔ အႀကံေပးပါရေစ။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို တစ္ဖက္သတ္ ခ်ိဳးေဖာက္ ဖိႏွိပ္ထားတာေတြႏွင့္ စာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘာသာေရး လြပ္လပ္ခြင့္ဟာ အမ်ားႀကီး ေကာင္းေနပါေသးတယ္။ ဒီလုိေျပာလို႔ ျမန္မာ အစိုးရဘက္က လိုက္ေျပာတယ္ မထင္လိုက္ႏွင့္။ စာေရးသူဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္ ညွဥ္းပန္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို စက္ဆုတ္ ရြံရွာတဲ့ သူပါ။

လူ႔အခြင့္အေရး သို႔မဟုတ္ အၾကမ္းဖက္ အသတ္ခံရမႈလို႔ ေျပာရင္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာရတာ၊ ေသဆုံးတာသာ လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္ခံရတာ သို႔မဟုတ္ အၾကမ္းဖက္ အသတ္ခံရတာမဟုတ္ဘူး၊ ရခုိင္ တိုင္းရင္းသားေတြ ရိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕ အသတ္ခံရတာ၊ အိမ္းေတြ မီးရွိဳ႕ခံရတာေတြဟာလည္း လူ႔အခြင့္အေရး ဆုံးရွဳံးတာ၊ အၾကမ္းဖက္ခံရတာပဲ။ တရားမွ်တတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး လွဳပ္ရွားသူသာ မွန္ခဲ့ရင္ မေဝႏွင္းဟာ ဒီလို တရားမွ်တစြာ ျမင္မွာပဲလုိ႔ ယုံၾကည္တယ္။

မေဝႏွင္းရဲ႕ “မင္း ဒီႏိုင္ငံက မဟုတ္ဘူး ဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ကို က်မတို႔ သတ္ေတာ့မလား”လုိ႔ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္တာကေတာ့ အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆုံးပါပဲ။ အခုျဖစ္ေနတာက အျပန္အလွန္ သတ္ေနၾကတာပါ။ ဒဏ္ရာရၾက အသတ္ခံၾကရတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ရွိသလို ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာလည္း ေသဆုံးသူ ဒဏ္ရာရသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေတြဟာ ျမန္မာတိုင္း သိေနတဲ့ ကိစၥပါ။ ဒါကို မသိဟန္ေဆာင္ၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဘာသာမတူလို႔ သို႔မဟုတ္ လူမ်ိဳးမတူလို႔ (သို႔မဟုတ္) ခိုးဝင္လာလို႔ ရခိုင္ေတြက သတ္ေနသေယာင္ေယာင္ ဘာေရာင္ေရာင္ႏွင့္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးသြာတာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံႏိုင္စရာ မရွိပါဘူး။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြကို လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္သူေတြလို႔ အထင္ခံရေအာင္ ဝါဒျဖန္႔သလို ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ျမန္မာ (ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစု) အစိုးရဟာ အစၥလမ္ဘာသာဝင္ေတြကို မ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္ေနတယ္လို႔ ကမၻာက ျမင္လာေအာင္ ပုံေဖာ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေပၚလြင္ေနတယ္။ အထူးသျဖင့္ အစၥလမ္ ႏိုင္ငံေတြက ျမင္လာေအာင္ ေျပာတာျ ဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

အမွန္ကို မွ်မွ်တတ မျမင္ႏိုင္ပဲ မြတ္ဆလင္ဘာသာဝင္မ်ား အသာရေရး၊ ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥ ေအာင္ျမင္ေရး အတြက္ အဲဒီလို တဖက္သတ္ ေဇာင္းေပးၿပီး ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေပၚ ကမၻာက တစ္မ်ိဳးျမင္လာႏိုင္တာကိုေတ ာ့ ထည့္မထြက္ေတာ့ဘူးလား။ အထူးသျဖင့္ အစၥလမ္ႏိုင္ငံေတြက ျမင္လာၿပီး ရန္ျပဳမွာမ်ိဳးၾကေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးဘက္က ကာကြယ္ ေျပာဆိုေနတဲ့ ေဝႏွင္းတို႔ ထည့္မတြက္ေတာ့ဘူးလား။ ဒီကိစၥက ျမန္မာ အစိုးရတင္ သိကၡာက်တာ မဟုတ္ပဲ ဗုဒၶဘာသာဝင္အားလုံး၊ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အားလုံး အတြက္ သိကၡာက်စရာ ျဖစ္ရတယ္။ မေဝႏွင္းရဲ႕ ဒီလိုမ်ိဳး လိုသလို ေကာက္ခ်က္ခ်၊ ဘက္လိုက္ ေျပာဆိုေနတာေတြဟာ ျမန္မာအစိုးရကိုသာ မက ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလုံးကို အႏၱရာယ္တြင္းထဲ တြန္းပို႔ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။

အစၥလမ္ အစြန္းေရာက္ပီသတယ္ ေျပာရမလားပဲ။ ေဝႏွင္းတို႔က ဒီကိစၥကို ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္အထိေရာက္ေအာင္ တင္တယ္။ ႀကံရာပါေတြက သမတ အိုဘားမား အစိုးရအထိ တက္လိမ္တယ္။ အစိုးရက လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္လို႔ လုပ္တယ္ဆို လက္ခံပါတယ္။ ခုေတာ့ မူဆလင္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြပဲ ခံေနရသလိုလို၊ ရခိုင္တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အစိုးရက ဘာသာမတူလို႔ ႏိွပ္ကြပ္ေနသလိုလို လုပ္ေနတာကေတာ့ မွ်တမႈကင္းတဲ့ သာသာေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေနတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲႏိုင္ပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ အေရးဟာ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာသာေရးႏွင့္ေတာ့ တိုက္ရိုက္ မဆိုင္ပါဘူး။ မ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈ ဆိုတာကေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ မဟုတ္ေသး။ အျပန္အလန္ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္သူႏွင့္ အက်ဴးေက်ာ္ခံရသူတို႔ရဲ႕ ပဋိပကၡဆိုရင္လည္း မမွားႏိုင္ပါဘူး။

ေဝႏွင္းတို႔လို မွန္မွန္ မမွန္မွန္၊ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြား၊ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ေတြ အျမတ္ရ ၿပီးေရာဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြႏွင့္ ေပါက္ကရလုိက္လုပ္လို႔ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈလို႔ အီရန္လို အစၥလမ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စြပ္စြဲတာ ခံေနၾကရပါၿပီ။ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ မွ ထုတ္ေ၀ေသာ The Daily Star သတင္းစာႏွင့္ ေဆာ္ဒီအာေရးဗီးယား ႏိုင္ငံကလည္း ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အစိုးရသည္ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသူမ်ား အေပၚ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း တနလၤာေန႕က စြပ္စြဲ ေျပာၾကားလိုက္သည္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အခုဆို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ အစၥလမ္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ ပစ္မွတ္ထားတာ ခံေနရပါၿပီ။ တစ္ႏိုင္ငံလုံးဟာ မြတ္စလင္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါၿပီ။ ျမန္မာကို ပါကစၥတန္ အေျခစိုက္ တာလီဘန္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔ တခုျဖစ္တဲ့ (TTP)ကလည္း လက္တုန္႔ျပန္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္သြားမည္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ (၄) ရက္ေန႔က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သတင္းမွာ ဆိုရင္ “ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ မြတ္စလင္ေတြကို ဆက္လက္ ဖိနိွပ္ရင္ ဂီ်ဟတ္ ဘာသာေရး စစ္ပဲြ တိုက္ခိုက္မႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရႏိုင္တယ္” လုိ႔ အင္ဒိုနီးရွားမွ အၾကမ္းဖက္သမား အဘူ ဘာကာ ဘာရွာက ျခိမ္းေျခာက္လာပါတယ္။

ဒါမ်ိဳးက သမိုင္းမွာ တစ္ခါမွ် မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ လူ႕အခြင့္အေရး ပန္းၿပၿပီး ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ေတြ အတြက္ အျမတ္ထုတ္ေနတဲ့ သူေတြေၾကာင့္သာ မႀကံဳစဖူး အၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ စစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ကခ်င္လို တိုင္းရင္းသား အစစ္ကေတာင္ ခရစ္ယန္ဘာသာ ကိုးကြယ္လုိ႔ မ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္တယ္လို႔ တစ္လုံးတစ္ပါဒ မေျပာပဲ ခိုးဝင္လာတဲ့သူေတြက ဒီလို ေျပာတာ မလြန္လြန္းဘူးလား။ တရားမွ်တပါရဲ႕လား။ မေဝႏွင္းပြင့္သုန္ အေနႏွင့္ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ေဝႏွင္းရဲ႕ မ်က္စိေတြဟာ ဘာသာေရး တိမ္သလာ ဖုန္းေနလို ျဖစ္ေနတယ္ ထင္တယ္။

ေဆြးေႏြးခန္း အဆုံးမွာ ေဝႏွင္းက ေျပာသြားတယ္။ “က်မတို႔ တကယ္ကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ျပန္ၾကည့္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ မုန္းတီးမႈက ဘာသာေရးက စတာလုိ႔ပဲ က်မျမင္မိပါတယ္”တဲ့။ ဒါဆို အထက္က ေျပာခဲ့သလို ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြကိုလည္း ဘာသာ မတူလို႔ အစိုးရက ထိုးစစ္ဆင္ေနတာလား။ ကခ်င္က ရိုးသားေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္မတရား မေျပာဘူး။ တကယ္လို႔ မေဝႏွင္း ေျပာသလို ဘာသာေရးက စတာဆိုရင္လည္း တစ္ျခားဘာသာဝင္ေတြ အေပၚ အၿမဲပဲ ရန္ျပဳတတ္တဲ့ အစြန္းေရာက္ မြတ္စလင္ေတြေၾကာင့္ စျဖစ္ရတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ “အျခားေသာ ဘာသာဝင္မ်ားကို မကူညီရဘူး” လုိ႔ အစၥလမ္က လြဲရင္ တစ္ျခား ဘယ္ဘာသာတရားကမွ် သင္ၾကားတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ ဗလီေတြမွာ အျခားဘာသာဝင္ေတြကို ဆဲေရးႀကိမ္းေမာင္းေနတာ၊ ရန္သူလို ေျပာေဟာေနတာေတြကို ဒီေန႔ လူေတြ ပိုသိလာေနၾကပါၿပီ။ သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း အာဖဂန္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား အပါအဝင္ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံ မ်ားကို မူဆလင္ေတြက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းယူၿပီး အစၥလမ္ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။

ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ိဳးဆက္ေတြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ အစၥလမ္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္တာကို ခံရရင္ ျပည္တြင္းရွိ အျပစ္ကင္းတဲ့ မူစလင္ေတြလည္း ျပန္လည္ အၾကမ္းဖက္တာ ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို ေျပာလို႔ စာေရးသူက လက္တုန္႔ျပန္မယ္၊ လက္တုန္႔ျပန္ေအာင္ ဆြေပးတယ္လုိ႔ မထင္ႏွင့္။ စာေရးသူဟာ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီး တစ္ပါး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္တုိင္လည္း အၾကမ္းမဖက္ဘူး။ အၾကမ္းဖက္ေအာင္လည္း မတိုက္တြန္းဘူး။ ဘုရားဥပေဒအရ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ လုပ္လည္း မလုပ္ေကာင္းပါဘူး။ လူသတ္ခိုင္းလို႔ သတ္လို႔ လူေသရင္ အလိုလို လူျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို ဒီလို ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ “အၾကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ဟာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြႏွင့္ပဲ သံသရာလည္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာေၾကာင့္”ပါ။

ႏွစ္ဖက္မွ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြသာ ေသၾကရရင္ လူ႔အခြင့္အေရး ဟန္ျပၿပီး အျမတ္ထုတ္လိုသူေတြ၊ ေဝႏွင္းတို႔လို ကိုယ့္ဘာသာဝင္ေတြ အက်ိဳးစီးပြားသက္သက္ အတြက္ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသားေတြက ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို လူလို႔ မသတ္မွတ္ပဲ သတ္ေနတယ္လုိ႔ ကမၻာကို လိမ္ညာ ဝါဒျဖန္႔ ေျပာဆိုေနသူေတြရဲ႕ တာဝန္သာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ အခိုင္အမာ ဆိုလိုက္ရပါတယ္။

လူ႔အခြင့္အေရး အတြက္ တကယ္ အနစ္နာခံ ႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူေတြ၊ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရး အတြက္ တကယ္ အနစ္နာခံ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူေတြ၊ မ်ိးခ်စ္ ျမန္မာေတြကိုလည္း ေလးစားပါေၾကာင္းႏွင့္ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္းလည္း ဒီေနရာကေန ေျပာလိုက္ပါရေစ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဘုန္းဉာဏ္

ၾသဂုတ္လ (၉) ရက္ ၂၀၁၂ က ဘေလာဂ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္ပါ။

ကြန္မန္႔ေပးလိုက လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ငဲ့ၿပီး ဆဲေရး တိုင္းထြာတာေတြေတာ့ မလုပ္ၾကပါႏွင့္လို႔ စာဖတ္သူမ်ားကို ေလးေလးစားစား ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္

ဘုန္းဉာဏ္

သက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း

ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းသည္ သမိုင္းစာအုုပ္ ထဲတြင္သာ ရွိသည္ဟုု နားလည္ ရမလို ျဖစ္ခဲ့ၾကရာမွ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္တုုိ႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ယခုုအခါ သက္ရွိထင္ရွား ျမင္ေတြ႔ ၾကားသိေနၾကရၿပီ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး အရွိန္ျမန္လာသည္ႏွင့္ အမွ်၊ စာမ်က္ႏွာသစ္တို႔ တစ္ရြက္ၿပီး တစ္ရြက္ ဖြင့္လွစ္သည္ႏွင့္ အမွ် ျမန္မာႏုိင္ငံ သည္လည္း မ်က္ႏွာ ပြင့္လန္း လာခဲ့သည္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ေရးတြင္ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္ေနေသာ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ တို႔သည္ ႏုိင္ငံတကာ သတင္း မီဒီယာတြင္ မပါ မျဖစ္ေသာ ပုုဂိၢဳလ္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။

ျမန္မာႏုုိင္ငံသားတို႔ ယခင္က ေခါင္းငုံ႔ ေနခဲ့ရာမွ ထိုေခါင္းေဆာင္ တို႔ေၾကာင့္ ေခၚခ်င္ ေျပာခ်င္သူမ်ား မ်ားျပားလာ ခဲ့သည္။ ယခင္က ႏုုိင္ငံရပ္ျခားသို႔ အစည္းအေဝး၊ ညီလာခံ၊ ေဆြးေႏြးပြဲတို႔ သြားလွ်င္ ျမန္မာတို႔ ခပ္ကုပ္ကုပ္ ေနၾကရသည္။ ေဆြးေႏြးရင္း ႏုိင္ငံေရးပိုင္း ေရာက္သြားလွ်င္ ျမန္မာကို တြယ္လိုသူက ခပ္မ်ားမ်ား။ အစိုုးရကိုု ေဝဖန္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း Myanmar ဟု သုုံးႏႈန္း ေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ၊ လူမ်ိဳးကို ေျပာသလို ခံစားရသည္။ ျမန္မာကို ခပ္ေဖာ့ေဖာ ေျပာတတ္သည့္ အာဆီယံႏွင့္ ဆက္စပ္ ညီလာခံ မ်ားတြင္ပင္ ရိသံ၊ ေထ့သံမ်ားျဖင့္ ခပ္ဟားဟားလုပ္တတ္ၾကသည္။

ကေမၻာဒီးယားမွ အစည္းအေဝး တက္ေဖာ္ တက္ဖက္မ်ားက တကယ္ သနားပုံ မရဘဲႏွင့္ သနားသလိုလို စုပ္တသတ္သတ္ အေျပာမ်ိဳး ခပ္ဖိဖိ အေျပာခံရသည့္ အတြက္ ကေမၻာဒီးယားကဲ့သို႔ ခမာနီ သတ္ေသာေၾကာင့္ တစ္သန္းေက်ာ္ အေျခာက္တုိက္ မေသခဲ့ပါဟုု တံု႔ျပန္ ေျပာဆို မိခဲ့ဖူး ေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ေျပာျပဖူးသည္။

ယခု အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႏိုင္ငံ တကာ အစည္းအေဝးတို႔တြင္ ျမန္မာတု႔ိကို ေမးလို ျမန္းလုိသူ၊ ေခၚလို ေျပာလုိသူတို႔ျဖင့္ ပြဲလယ္တင့္ၾကၿပီ။ ျမန္မာတို႔၏ အေတြ႔အႀကဳံ၊ ရင္ဆိုင္ရသည့္ အခက္အခဲမ်ားကို စိတ္ဝင္တစား တေလးတစား နားေထာင္ၾကသည္၊ ေမးျမန္းၾကသည္။ အေနာက္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံႀကီး တစ္ႏုိင္ငံမွ အစိုးရ အရာရွိ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးက ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ကဲ့သို႔ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံ ရထားသည္မွာ အလြန္ ကံေကာင္းသည္တဲ့။ မဲရေရးသာ ဦးတည္ၿပီး အလုပ္မျဖစ္သည့္’No action,talk only’ ‘မလုပ္သမား၊ အေျပာသမား’ သူ႔ႏုိင္ငံမွ အေက်ာ္အေမာ္ ႏုိင္ငံေရးသမား တို႔ကို စိတ္ကုုန္ေနသည့္ပုံ။

အေရွ႔ေတာင္အာရွ စီးပြားေရး ထြန္းသစ္စ ဗီယက္နမ္မွ သတင္းစာဆရာ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ဘီဘီစီ hard talk အင္တာဗ်ဴးကို ၾကည့္ကာ ‘မင္းတို႔ကို မနာလိုလိုက္တာ’ ဟု ခ်ီးက်ဴး စကား ဆိုသည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွ ႏုိင္ငံေရး သိပၸံ ပါေမာကၡ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ဦးႏွင့္ ထိုင္းႏုိင္ငံေရး အေၾကာင္း ေျပာမိရာမွ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အေၾကာင္း ေရာက္သြားသည့္အခါ “မင္းတို႔ ျမန္မာျပည္ကေတာ့ ထိုင္းကို ေက်ာ္တက္ သြားပါၿပီ” ဟု အားက်သံႏွင့္ သူကေျပာသည္။

တကယ္တမ္းတြင္ ထိုင္းထက္ ပိုအားထုတ္လွ်င္ပင္ ထိုင္းကို ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး လုိက္မီဖုိ႔ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္ လုိေသးေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေျပာင္း အလဲကို အားက်ေနေၾကာင္း သူေျပာလိုရင္းျဖစ္သည္။ အမ်ား အသိအမွတ္ ျပဳၾကသည့္ ဦးသိန္းစိန္၏ ထူးျခားခ်က္မွာ ႐ိုးသားမႈပင္ျဖစ္သည္။ လူခ်င္း ေတြ႔လိုက္သည္ႏွင့္ ႐ိုးသားသည့္ အရွိန္ဟပ္ကာ သူ႔အား ယုုံၾကည္မႈ ရသြားသည္။

အေဟာင္းႏွင့္ အသစ္ အားၿပိဳင္ၾကသည့္ အခ်ိန္၊ ဖုန္ထသည့္ အခ်ိန္၊ ၾကားကာလကို လက္ေတြ႕ တာဝန္ယူရသည့္ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ ဦးသိန္းစိန္၏ တာဝန္မွာ ႀကီးေလးလွသည္။ တိုင္းျပည္ ေျပာင္းၿပီဟူေသာ အသိေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တုိ႔ အလိပ္လိပ္တက္ လာသလို အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ဆယ္စုႏွစ္ မ်ားစြာက ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ မရခဲ့သည့္ ဆႏၵတို႔ကို မီဒီယာ၊ လမ္းမေပၚတို႔တြင္ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ေပး လုိက္ျပီျဖစ္သျဖင့္ ဆႏၵမ်ားစြာတို႔ ႐ုန္းၾကြ လာၾကသည္။ ဆႏၵတို႔ တိုးတက္ လာ႐ုံျဖင့္ ဖန္တီး ေပးႏုိင္သည့္ စြမ္းရည္၊ အေျခအေန တို႔က အလိုလို လုိက္ပါ တိုးတက္လာမည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ တိုုင္းျပည္ တည္ၿငိမ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းရမည့္ တာဝန္က ရွိလာျပန္သည္။ အေသးအမႊား အေျပာင္းအလဲ မ်ားတြင္ပင္ ေတြ႔ရေလ့ရွိသည့္ ‘ေျပာင္းလုိသူႏွင့္ မေျပာင္းလုိသူ’၊ ‘ေျပာင္းႏုိင္သူႏွင့္ မေျပာင္းႏုိင္သူ’၊ ‘ေျပာင္းသြားမွန္း သိသူႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူ’ တို႔အၾကား လြန္ဆြဲပြဲမ်ားကို သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ကိုင္တြယ္ ခ်ီတက္ရမည္မွာလည္း သူ၏ တာဝန္ တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး၏ အသီးအပြင့္ကို ျပည္သူ အမ်ားစု ခံစားရ မရကို လႊတ္ေတာ္၊ ႏုိင္ငံတကာ ေလဆိပ္တို႔ထက္ မိသားစု ထမင္းဝိုင္း၊ ဘတ္စ္ကား၊ ေစ်း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး႐ုံတို႔တြင္ ျမင္ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုအေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္း ေပးမည့္ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရး ကို ထူေထာင္ရန္မွာလည္း ႀကီးေလးလွေသာ တာဝန္ပင္ ျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ လူႀကိဳက္မ်ား ေထာက္ခံမႈ popular support ျဖင့္ တက္လာသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူထုႀကိဳက္ေလာက္မည့္ အရာကိုသာ ေရြးေျပာသူမ်ိဳး မဟုတ္႐ုုံ သာမက နားခါး ႏုုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာကိုပါ ဟုတ္မွန္ၿပီး အက်ိဳးရွိလွ်င္ ေျပာသူအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ ရသည္။ ေခတ္အေျပာင္း၊ စနစ္အေျပာင္းတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ယူေနရေသာ တာဝန္သည္ သိမ္ေမြ႕ နက္နဲ လွသလို သူ႔အေပၚ ထားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားမွာ ႀကီးမား လွသည့္အတြက္ ခံစားခ်က္ျပင္းျပင္း အေရးမ်ားတြင္ မွတ္ခ်က္ မည္သုိ႔ပင္ ခ်ခ် သက္ဆိုင္ရာ ဘက္အားလုံး က ေက်နပ္ရန္ ခဲယဥ္းေၾကာင္းမူ ေတြ႕ခဲ့ၾကရၿပီးၿပီ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ လက္ေတြ႕သမား (pragmatist) အျဖစ္ ေပၚထြက္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူ႔အား တရားေသသမား (dog-matist) ဟု အခ်ိဳ႕က မွတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့ျခင္းမ်ား ယခုအခါ ေမွးမွိန္ သြားၿပီျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ Opposition ကို ဘာသာျပန္ ထားသည့္“အတိုက္အခ ံဟူေသာ စကားလုံးကို အဓိပၸာယ္ ေျပာင္းဖြင့္ လုိက္သည္။ အတိုက္အခံ ဆိုေသာ ေၾကာင့္ အစိုးရ လုပ္သမွ် ကန္႔လန္႔ တိုက္ရမည္ဟု ႐ုတ္တရက္နား လည္ ရမလိုျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ကမူ အေၾကာင္း အရာကိုအေျခခံ(issue-based)သည္။ ကတိသစၥာျပဳေရး စကားလုံးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္သို႔ ဝင္မဝင္ အျငင္းပြားမႈ အရွိန္တက္လာသည့္ အခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးေဆာင္ ဆုုံးျဖတ္ၿပီး လႊတ္ ေတာ္သုိ႔ ဝင္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ လႊတ္ေတာ္၏ အေရးႀကီး ေကာ္မတီျဖစ္ သည့္ တရားဥပေဒ စိုုးမိုုးေရး ေကာ္မတီ၏ ဥကၠ႒ တာဝန္ပင္ ယူလိုက္ျပီ။ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္လည္း သေဘာထား ေျပာင္းလဲသြားၿပီး အေရးယူ ပိတ္ဆုိ႔မႈ ဖြင့္ရန္ သေဘာတူ လိုက္ေသာေၾကာင့္ အေရးယူ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား ေလ်ာ့က် သြားခဲ့သည္။ ေခါင္းတြဲက ေျပာင္းသြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္တြဲမ်ားလည္း လုိက္ေျပာင္းသြားၿပီး အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး ေျခလွမ္း တစ္လွမ္းၿပီး တစ္လွမ္း လွမ္းႏုိင္ ခဲ့သည္။

ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရးဟူေသာ ျမန္မာတုိ႔ႏွင့္ စိမ္းသည့္၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ စိမ္းသည့္၊ က်င့္သုံးရန္ အားနည္းခဲ့သည့္ စကားလုံးကို ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္သည္ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး အဓိပၸာယ္သစ္ ဖြင့္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ယေန႔ ျဖစ္ေပၚေနေသာ တိုးတက္မႈ အမ်ားအျပားသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ပူးေပါင္းအားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္တြင္ မရွိေသာအား၊ တစ္ေယာက္တြင္ ရွိသလို အျပန္ အလွန္ ကူပ့ံ ကြက္လပ္ျဖည့္ၾက(complementary)သည္။ ဦးသိန္းစိန္ ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ဆုံခဲ့ ၾကသည့္ပုံမွာ ျမင္ရသူ အေပါင္း စိတ္ၾကည္ႏူးရသည္။ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ ေလးစားမႈ အျပည့္ ရွိၾကသလို ေမာင္ႏွမသဖြယ္ ခင္ခင္မင္မင္ ရွိပုုံလည္း ရၾကသည္။

လူဆိုသည္မွာ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳခံရမႈကို မိမိတစ္ဦးတည္း ပိုင္ခ်င္ၾကေလ့ ရွိေသာ္လည္း ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔သည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ ျပဳၾကသည္။ မေနာကံျဖင့္ စိတ္ထဲကသာ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လူသိရွင္ၾကား ဝစီကံျဖင့္လည္း အသိအမွတ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴး ၾကသည္။ ဦးသိန္းစိန္ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမ်ား ျဖစ္ထြန္းလာျခင္းဟု အေမရိကန္ ကြန္ဂရက္တြင္ ဆုလက္ခံခ်ိန္၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေလးေလးနက္နက္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အေမရိကန္ ႏုိင္ငံက ဂုဏ္ျပဳျခင္းမ်ားအား ျမန္မာႏုိင္ငံသား တစ္ဦး အေနျဖင့္ ဂုဏ္ယူေၾကာင္း အျခားေသာႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေရွ႕ေမွာက္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံတြင္ ဦးသိန္းစိန္ကလည္း ဂုဏ္ျပဳ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ေနာက္ခံ သမိုင္းေၾကာင္းခ်င္း၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆခ်င္း ကြာျခားေကာင္း ကြာျခားမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတုုိ႔ ႏွစ္ဦးလုံးတြင္ ေပၚလြင္ေနသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚထားေသာ စိတ္ေစတနာပင္ ျဖစ္ၿပီး ထိုစိတ္ ေစတနာေၾကာင့္ ပင္လွ်င္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ ႏုုိင္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

OIC ႐ုံးနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ

OIC အဖြဲ႕ကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္း(၅၇)ႏိုင္ငံနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတယ္။ OIC မွာ အျခားႏိုင္ငံ၊ အဖြဲ႕အစည္း၊ အသင္းအဖြဲ႕ (၁၂)ခုလည္း ေလ့လာသူမ်ားအျဖစ္ ပါဝင္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ၊ မေလးရွားနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားတို႔ဟာ တင္းျပည့္အဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံနဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္ေတာင္ပိုင္းရွိ မို႐ိုအစၥလမၼစ္အဖြဲ႕တို႔မွာ OIC ေလ့လာေရးအဖြ

ဲ႕မွာ ပါဝင္တယ္။ ကုလသမဂၢ၊ ဘက္မလိုက္လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ (NAM)၊ အာရပ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (LAS)၊ အဖရိကသမဂၢ (AU)၊ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအဖြဲ႕ (ECO)လို အဖြဲ႕ႀကီးေတြလည္း ေလ့လာဆဲအဖြဲ႕ဝင္ေတြမွာ ပါဝင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းက သမၼတသိန္းစိန္နဲ႔ ေတြ႔တုန္း OIC နဲ႔ သတိထားဆက္ဆံဖို႔ ေျပာျခင္းမွာ အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ပါ။ ကမၻာ့ဇာတ္ခုံမွာ ကုလသမဂၢၿပီးယင္ ဒုတိယအႀကီးဆုံးအဖြဲ႕ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

OIC အဖြဲ႔ႀကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာသာမက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံနဲ႕ တတိယႏိုင္ငံမ်ားမွာ ျပန္႕က်ဲူေနတယ့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးမ်ားကို စုစည္းၿပီး Myanmar Arakan Rohingya အဖြဲ႕ အမည္နဲ႔ ထူေထာင္ေပးခဲ့တယ္။ ဒီအဖြဲ႕ကို ေဒါက္တာဝါကာအူဒင္ကို ဦးေဆာင္ေစပါတယ္။ ေဒါက္တာဝါကာအူဒင္က အေမရိကန္မွာ ပါေမာကၡတစ္ဦးအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနၿပီး လက္ရွိ OIC အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး တူရကီႏိုင္ငံသား အကၡမီလဒၵင္ အီးစင္ေနာ့ခ္လူလည္း ပညာတတ္တစ္ဦးပါ။ ဒီပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ဦးက ကုလသမဂၢအကူအညီကို အမိအရ ယူၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ ဘဂၤါလီမူစလင္မ်ားကို ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳေပးဖို႔ လုပ္မွာ ျဖစ္တယ္။

လက္ရွိအေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာအကၡမီလဒၵင္ အီးစင္ေနာခ္လူမွာ (၉)ဦးေျမာက္ ျဖစ္ၿပီး မဲစနစ္နဲ႔ တက္လာသူ ျဖစ္တယ္။ သူက သိပၸံဆိုင္ရာ၊ အစၥလမၼစ္ဆိုင္ရာ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳစုခဲ့ၿပီး ျပင္သစ္နဲ႔ အီရန္ဘာသာစကားကိုလည္း တတ္ေျမာက္သူ ျဖစ္တယ္။ ပညာရွင္တစ္ဦး ျဖစ္႐ုံမွ်မက သံတမန္ေရးမွာလည္း ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရတယ္။ OIC ဦးစီးတယ့္ Contact Group Meeting တစ္ခုမွာ ျမန္မာ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြက အျပည့္အဝ ေထာက္ခံမႈ ရၾကၿပီး မစၥတာအကၡမီလဒၵင္က ျမန္မာ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြအတြက္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကို ျမန္မာအစိုးရက အာမခံခ်က္ေပးမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္လာမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ (တိုက္႐ိုက္ဘာသာျပန္ခ်က္မဟုတ္)

OIC အဖြဲ႕သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ယင္ အစၥလမၼစ္အစြန္းေရာက္မ်ားရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈကို တာဝန္ခံေလ့ မရွိတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဥပမာ ဖိလစ္ပိုင္ေတာင္ပိုင္းရွိ မို႐ိုအၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၊ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းရွိ မူစလင္အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၊ ရခိုင္ေဒသရွိဘဂၤါလီအၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၊ မေန႔တေန႔က ပန္းဝါတိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို တာဝန္ခံျခင္းမရွိပါ။ OIC အဖြဲ႕ဟာ မူစလင္ဘာသာဝင္မ်ား အခ်င္းခ်င္းကူးလူးဆက္ဆံေရး၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး၊ ႐ိုင္းပင္းကူညီေရးအတြက္ အဓိကဖြဲ႕စည္းထားလို႔ ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ အဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံမ်ား၊ မူစလင္ဘာသာဝင္မ်ား တိုက္ခိုက္ခံရပါက အျပည့္အဝ တာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရခိုင္အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ OIC က သူ႔မူအတိုင္း သံတမန္ေရးအရ တတ္ႏိုင္သမွ် ဖိအားေပးခဲ့ၿပီး ဘဂၤါလီမ်ားကို ကူညီေပးဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဝင္လာျခင္းျဖစ္တယ္။ OIC အဖြဲ႕အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဝင္လာျခင္းမွာ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔သက္သက္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ကုလသမဂၢနဲ႕ ပူးေပါင္းၿပီး ျမန္မာရိုဟင္ဂ်ာကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ဖို႔ ကူညီေပးဖို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း မစၥတာအကၡမီလဒၵင္က အတိအလင္း ေျပာခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။

ဒါျဖစ္ယင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက OIC အဖြဲ႔ဝင္လည္း မဟုတ္၊ OIC ကလည္း မူစလင္ဘာသာဝင္မ်ားကိုပဲ ကူညီေပးမယ္မွန္းသိရက္နဲ႔ သိန္းစိန္အစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ OIC ႐ုံးကို ဘာေၾကာင့္ အေျခစိုက္ခြင့္ ေပးခဲ့သလဲ။ အရွင္းဆုံးေျပာရယင္ OIC နဲ႔ အစၥလမၼစ္စစ္ေသြးႂကြမ်ားအနက္ တစ္ခုကို ေရြးခိုင္းတယ့္ေနရာမွာ သိပ္မထူးေပမယ့္ ဂုဏ္သေရရွိ OIC ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ OIC ကို လက္ခံလိုက္ယင္ က်ည္ဆံအစား ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေတြ ဝင္လာမွာ၊ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံၿပီး သတင္းမွားေပးေနတယ့္ မူစလင္ဘာသာဝင္အခ်ဳိ႔လည္း အၾကံပ်က္မွာျဖစ္တယ္။ ငန္ၾကားေႁမြလည္း အဆိပ္ရွိတာပဲ၊ ေႁမြေဟာက္လည္း အဆိပ္ရွိတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ငန္းၾကားေႁမြရွိေနယင္ ဘာေႁမြမွ မလာေတာ့ဘူး။ အဲဒီေႁမြကို ထားထားယင္ က်န္သမွ်ေႁမြအႏၲရာယ္ ကင္းစင္တယ္။ လစ္ဗ်ားမွာ ျဖစ္တယ့္ကိစၥ၊ ဒဂုံဆိပ္ကမ္းေရာက္ လက္နက္မ်ားဟာ ပါကစၥတန္က ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တယ္ဆိုတာ မေမ့ဖို႕ လိုပါတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြး ေကာ့ခ္ဘဇား ရာမူး(ပန္းဝါ) အၾကမ္းဖက္မႈဟာ ႐ိုဟင္ဂ်ာတို႔လက္ခ်က္ ျဖစ္ဖြယ္ရွိတယ္လို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးက စြပ္စြဲထားပါတယ္။

ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ပါလက္တိုင္းက အစၥလာမ္ႏိုင္ငံ မျဖစ္ေသးတယ့္ ၁၂ ရာစုမတိုင္မီအထိ အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားဟာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္သူမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈျမင့္မားၾကသူမ်ားျဖစ္တယ္။ မိမိကို ရန္မရွာယင္ ျပန္မလုပ္တတ္ၾကပါ။ ဒါကို OIC သိေအာင္ လုပ္ရမယ္။ သိန္းစိန္အစိုးရအေနနဲ႔ ျမန္မာမူစလင္မ်ားကို ကုလားမေခၚဖို႔ လုပ္ခဲ့သလို ရခိုင္ေတြလည္း မႀကဳိက္ ရွိလည္း မရွိဖူးတယ့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ကို မသုံးဖို႔၊ ျမန္မာျပည္တြင္းေရးကို မစြပ္ဖက္ဖို႕ OIC ကို ဖိအားေပးလို႔ ရပါတယ္။ OIC ဟာ ျပႆနာကို ဖန္တီး၊ ျမန္မာျပည္ကို ဝင္သိမ္းဖို႔ ဝင္လာတယ့္ ၿဗိတိသွ်ကိုယ္စားလွယ္လို မျဖစ္ဖို႔ သတိထားရပါ့မယ္။ ဒီၿဗိတိသွ်ကိုယ္စားလွယ္ေတြေၾကာင့္ မႏၲေလးေနျပည္ေတာ္ဟာ သက္တမ္း(၂၆)ႏွစ္မွ်ေလာက္ပဲ ျမန္မာဘုရင္ေတြ နန္းစိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ OIC ဟာ အဖြဲ႕ႀကီးျဖစ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒကို ေဖာက္ဖ်က္လို႔ေတာ့ မရပါဘူး။ သိန္းစိန္အစိုးရအေနနဲ႔ အဲဒီႏိုင္ငံတကာဥပေဒကို အသုံးခ်ၿပီး မိမိႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ႏိုင္သလို ရခိုင္နဲ႕ ျမန္မာ့မူစလင္မ်ားအတြက္လည္း ဥပေဒအရ အက်ဳိးေဆာင္ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ရခိုင္ေဒသ ၿငိမ္သက္သြားတာနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ထြက္ခြာဖို႕ OIC ကို သံတမန္ေရးအရ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါေစ။

(မိမိအျမင္မွ်သာ)
Ven Ravika

မူရင္းလင့္

စကၤာပူကိုလာသင့္မလာသင့္!!!!!!!!!

တေလာက ျမန္မာမီဒီယာ တစ္ခုကလာဗ်ဴးတဲ့ အထဲမွာ ျမန္မာျပည္ထဲက ပညာတတ္ ဘြဲ႕ရလူငယ္ေတြ စကၤာပူ ကိုလာဖို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ အဲဒါဘယ္လိုထင္ပါသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတစ္မ်ိဳးလည္းပါ၀င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေဖ့(စ္)ဘြတ္ေပၚက လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသံကို နားစြင့္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဒီသေဘာမ်ိဳးေလးေတြ ရွိေနတာကိုခံစားရပါတယ္။

လာသင့္မလာသင့္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ တိက်တဲ့ အေျဖေတာ့ ထြက္မယ္မဟုတ္ပါဘူး ။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခတခ်ိဳ႕ေတာ့ က်ေနာ္လက္လွမ္းမွီသ၍ ေရးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ အေျဖကိုကပဲ "Yes " နဲ႕ "No" ပါ။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္အခက္အခဲေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရစဥ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူလည္းလာခ်င္တယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ (စကၤာပူမွာ မဟုတ္ပါ။ ရြာမွာတုန္းကပါ။) ကိုယ့္အခက္အခဲေတြကိုပဲသိတဲ့ က်ေနာ္က သိပ္ၿပီးဆႏၵမေစာဖို႕ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတကယ္တမ္းေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္ေတြ႕ရတဲ့ အခက္အခဲေတြ သူမေတြ႕ရဘဲ ေခ်ာေမြ႕ေနတာကို ၀မ္းပမ္းတသာေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ တစ္ဖက္သတ္ဆန္တဲ့ အေျဖကိုေပးတာထက္ အေၾကာင္းအက်ိဳးေလာက္ေထာက္ျပေပးတာ အႏၱရာယ္ပိုကင္းတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ညီငယ္ ညီမငယ္ ေတြအတြက္ က်ေနာ့္ခံယူခ်က္က "Yes" (သို႕) "No" ပါပဲ။

ဘာေၾကာင့္ "Yes" လဲ

၁။ စကၤာပူဗီဇာက အနာက္ႏိုင္ငံႀကီးေတြနဲ႕ စာရင္ ပိုလြယ္ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးကလည္း လူလတ္တန္းစားေတြတတ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့့ပမာဏမွာပဲရွိတယ္။ လူေနမွဳအဆင့္အတန္းနဲ႕ နည္းပညာက အေနာက္နဲ႕ မတိမ္းမယိမ္းမွာရွိတယ္။ သင္ယူခြင့္ ၊ ေလ့လာ ရွာေဖြခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးရမယ္။

၂။ ႏိုင္ငံျခား တုိင္းျပည္ေတြထဲမွာ စကၤာပူဟာ ျမန္မာအေငြ႕အသက္အရဆံုးလို႕ေျပာရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ေတြ႕ဖို႕ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာသြာဖို႕ဆိုတာကလည္း တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေအာင္ သြားရတဲ့ခရီးကနည္းပါတယ္။ နာရီ၀က္အတြင္း လက္လွမ္းမီတဲ့ ခရီးေတြမ်ားပါတယ္။

၃။ လစာအားျဖင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြထဲမွာအမ်ားဆံုး၊ ဒီမွာအလုပ္အကိုင္စနစ္တက်ရွိရင္ ရြာကမိသားစုကို ေတာ္ေတာ္ေလး အေထာက္အကူ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ စကၤာပူက စနစ္ရွိတယ္။ ဒီစနစ္ေတြကို ပါးပါးနပ္နပ္ေလ့လာႏိုင္ရင္ အက်ိဳးရွိစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

အျခားအေၾကာင္းတရားေတြ အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။ သန္႔ရွင္းတာ၊ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရတာ စတာေတြပါ။ ဒါေၾကာင္႔ " Yes " ေအာက္မွာ အက်ယ္ႀကီး မေရးေတာ႔ပါဘူး။ အဆင္ေျပရင္ ႀကိဳးစားၾကည္႔ၾကဖို႔ အားေပးပါတယ္။ သို႔ေသာ္...

ဘာေၾကာင့္ "No" ရတာလဲ။

ပထမဆံုး စကၤာပူရဲ႕ မူနဲ႕ပတ္သက္လို႕ အဓိကအခ်က္ေလးခ်က္ကို ဆြဲထုတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ေယဘုယ်သေဘာကိုၾကည့္တာမို႕ တစ္ဦးခ်င္းမတိုက္ဆိုင္တာမ်ားရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္။

၁။ စကၤာပူရဲ႕ အဓိကပစ္မွတ္ေတြက တရုတ္ျပည္မႀကီးက တရုတ္ေတြ၊ အိႏၵိယန္း ပညာတတ္ေတြနဲ႕ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဥေရာပနဲ႕ အေမရိကတို႕က လူေတြပါ။

၂။ ျမန္မာပီအာေတြက စီတီဇင္ခံယူတာနည္းပါတယ္။ ဒီမွာ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ေနလာၿပီးသားျမန္မာေတြကေတာင္ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ဖို႕ ေျခတစ္လွမ္း မၿမဲျပင္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါကိုစကၤာပူအစိုးရက သေဘာမေပါက္ဘဲေနမွာ မဟုတ္ပါ။

၃။ လြတ္လပ္လာတဲ့ေနာက္ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအမ်ားစု စကၤာပူမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ဖို႕ဟာ ရာႏွဳန္းပိုနည္းသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖ့(စ္)ဘြတ္ထဲမွာ လူငယ္ေတြ ကြန္မင့္ေရးသလို ့ျမန္မာေတြအတြက္ ပိုၿပီးအက်ပ္အတည္းရွိႏိုင္ပါတယ္။

၄။ ပညာသင္ဆု စေကာလားေတြေပးရာမွာလည္း ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြက သူမ်ားေတြေလာက္ အခြင့္အေရးမရ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ ဒီမွာပညာသင္ေပးၿပီး ရန္ကုန္ကိုျပန္ေျပး ၊ သူတို႕ကိုျပန္ေဆာ္မွာ စိုးရိမ္လို႕ပါ။ သူတို႕မွန္ပါတယ္။

ဒီေလးခ်က္ကုိ နည္းနည္းထပ္ခ်ဲ႕ပါမယ္။

အဂၤလိပ္စကား ရံုးသံုးလို႕ဒီမွာသတ္မွတ္ခဲ့ေပမယ့္ စကၤာပူဟာ တရုတ္စကားကို မ်က္ေျခမျပတ္ခဲ့ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕လူမ်ိဳးေတြကို တရုတ္မင္ဒရင္း သင္ေအာင္တိုက္တြန္းသလို တရုတ္ျပည္မႀကီးထဲကလူေတြကို ဒီေရာက္ေအာင္ဆြဲသြင္းၿပီး ႏိုင္ငံအလိုက္ တရုတ္စကားပိုတိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ရွိေနပါၿပီ။

အိႏၵိယန္းေတြကိုလည္း သူတို႕ႀကိဳက္ပါတယ္။ အိႏၵိယန္း ပညာတတ္တိုင္းဟာ အဂၤလိပ္စကားကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိုင္တီနဲ႕ ေရွ႕ေနေတြမွာ အိႏၵိယန္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေတာ္လည္းတကယ္ေတာ္ၾကပါတယ္။

တိုးတက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕အေနအထားေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ အေနာက္ကလူေတြ လာေရာက္ေနထိုင္ၾကတာေတာင္ အရင္ထက္ ပိုမ်ားလာေနပါတယ္။ လူဦးေရအကန္႕အသတ္နဲ႕ပဲထားႏိုင္တဲ့ ေျမမရွိတဲ့ႏိုင္ငံငယ္ဟာ ဘယ္သူ႕ကိုလက္ခံမလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ အလိုခ်င္ဆံုး စီတီဇင္ေတြဟာ တရုတ္ ၊ အိႏၵိယ ၊ လူျဖဴေတြပါ။ အာရပ္မူစလင္ေတြကို လိုခ်င္တယ္လို႕ လီကြမ္းယုေျပာေနတာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးစကားလို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။

နံပါတ္ႏွစ္ကေတာ့ စကၤာပူအစိုးရမၾကိဳက္ဆံုး ျမန္မာေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္လို႕ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္သိတဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ဆိုရင္ အသက္ (၇၀) ေက်ာ္ပါၿပီ။ အခုထိ စကၤာပူမွာ အေျခမက်ရွာပါဘူး ။ ဟိုမွာျပန္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိလုိ႕သာေနေနရတာဆိုၿပီး စကၤာပူေနလိုက္ ၊ အေမရိကထြက္သြားလိုက္နဲ႕ပါ။ သူျမန္မာျပည္ကိုစိတ္နဲ႕ျပန္ေနတာပဲ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္ၿပီလို႕ဆိုပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ပညာတတ္ျမန္မာေတြဟာ ဘာသာေရးနဲ႕ယဥ္ေက်းမွဳကို ေတာ္ေတာ္တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဒီကပညာေရးက အဆမ်ားစြာ ပိုေကာင္းပါလ်က္ ကေလးရဲ႕ဘာသာေရးနဲ႕ယဥ္ေက်းမွဳကို စိုးရိမ္လို႕ဆိုၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ၿပီးေက်ာင္းထားၾကတာေတာင္ရွိပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘာသာနဲ႕ယဥ္ေက်းမွဳ ေတာ္ေတာ္ေရာက္သြားၿပီ ဆိုေတာ့မွ ဒီကိုျပန္ေခၚၿပီး ေက်ာင္းထားၾကဖို႕ စီစဥ္ၾကတယ္ပါ။ ဒီအတြက္ ပညာေရးေနာက္က်သြားမယ္ဆုိတာကို သူတို႕ သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ ဒါကို အရဲစြန္႕ၾကတယ္။

ဘာေၾကာင့္ဒီစိတ္ဓါတ္ကို စကၤာပူအစိုးရက မႀကိဳက္တာလဲ။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ငယ္စဥ္ကတည္းက သူတို႕ဓေလ့စရိုက္ ၊ သူတို႕ ယဥ္ေက်းမွဳေတြ သင္ေပးၿပီး သူတို႕လူမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ သူတို႕မူနဲ႕ လံုး၀ ဆန္႕က်င္ေနလို႕ပါပဲ။

ဦးသိန္းစိန္တက္လာၿပီး တံခါးေတြ ပြင့္လာတဲ့ေနာက္ စကၤာပူအစုိးရက ျမန္မာေတြကုိ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္သြားမယ့္ေကာင္ေတြလဲလုိ႔သာ ၾကည့္ေနပါလိမ့္မယ္။ မွန္လည္း မွန္ပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ားစုက အိမ္လြမ္းတတ္ၾကတယ္။ တ႐ုတ္ေတြဆုိရင္ ေရာက္တဲ့ေနရာ သူတုိ႔အိမ္ပဲ။ ျမန္မာျပည္ဖြား တ႐ုတ္ေတြအတြက္ ျမန္မာျပည္သာ သူတုိ႔ႏုိင္ငံပါ။ မေလးရွား၊ အင္ဒုိနီးရွားတုိ႔က တ႐ုတ္ေတြလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ျမန္မာ၊ ဂ်ပန္၊ ကုိးရီးယားေတြက ဘယ္ေရာက္ေရာက္ သူတုိ႔ ဇာတိမေပ်ာက္ၾကပါဘူး။

အခုဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားမွာ အေျခခ်ဖုိ႔ဆုိတာထက္ ႏုိင္ငံျခားမွာ အေျခက်ၿပီးသားေတြေတာင္ ျပန္မယ္ တကဲကဲ (တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိပါ) ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြအေပၚ စကၤာပူက ပုိၿပီး သံသယရွိေနပါလိမ့္မယ္။

နံပါတ္ေလးကေတာ့ သူတို႔အေၾကာက္ဆုံးပါပဲ။

ေဘာလုံးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ပရီးမီးယားလိဂ္က ကလပ္ေတြဟာ သူတုိ႔ေဘာလုံးသမားေကာင္း တစ္ေယာက္ကုိ တျခားပရီးမီးယားလိဂ္ကလပ္ကုိ မေရာင္းခ်င္ၾကသလုိပါပဲ။ ကုိယ့္ကုိအနီးကပ္ ဒုကၡေပးေတာ့မွာ မဟုတ္လား။ မန္ယူေရာက္သြားတဲ့ ဗန္ပါစီကုိ အာစင္နယ္ ေၾကာက္ရသလုိ၊ မန္စီးတီးေရာက္သြားတဲ့ တက္ဗက္ကုိ မန္ယူေၾကာက္ရသလုိပါပဲ။

NUS လုိ၊ NTU လုိ တကၠသိုလ္ေတြကေန သုေတသနေတြလုပ္၊ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေတြယူ၊ ဘြဲ႔လည္းရေရာ ဒီေက်ာင္းသားက ခဏသာ သူတုိ႔အတြက္လုပ္ေပးၿပီး သူ႔ႏုိင္ငံကုိ ျပန္သြားရင္ စကၤာပူေတာ့ နာၿပီေပါ႔။ အဲဒီေက်ာင္းသား အေနာက္ကုိ ထြက္သြားတာေတာင္ စကၤာပူက ဒီေလာက္ မေၾကာက္ဘူး။ ဒီေက်ာင္းသားက အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံေတြကုိ ျပန္သြားၿပီး သူ႔ကုိယ္သိ၊ ကုိယ့္သူသိ ျပန္ေဆာ္မွာကုိ သူတုိ႔ေၾကာက္တာပါ။

ဒီေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြ ညည္းညဴတတ္တဲ့ “စကၤာပူက ျမန္မာေတြကုိ ဦးစားမေပးဘူး” ဆုိတာ မွန္သလုိ စကၤာပူရဲ႕ သူ႔ႏုိင္ငံကုိ ကာကြယ္တဲ့ေပၚလစီလည္း မွန္တာပါပဲ။

ဒါေတြက စကၤာပူရဲ႕မူေတြပါ။ ဒါေတြၿပီးရင္ ျမန္မာေတြဘက္ကုိလည္း ျပန္ၾကည့္ၾကပါဦးစုိ႔။ အဓိက ႏွစ္ခ်က္ပဲ ဆြဲထုတ္လုိက္ပါတယ္။ ျဖည့္လုိက ျဖည့္ပါ။

၁။ ျမန္မာေတြဟာ အဂၤလိပ္စာ ညံ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေရွ႕ေရာက္မလာတတ္ဘူး။
၂။ စကၤာပူမွာ ရတဲ့ေငြနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ေစ်းကြက္ကုိလုိက္ဖုိ႔ ခက္တတ္တယ္။

သခင္မ်ဳိးေဟ႔ေတြ ဘာေတြ မေအာ္ဘဲ အဂၤလိပ္စာ (အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ) ညံ့တာကုိ လက္ခံထားၾကရေအာင္။ အေနာက္တကၠသုိလ္ႀကီးေတြမွာ ေက်ာင္းၿပီးပါတယ္ဆုိတဲ့ သူေတြေတာင္ အေရးနဲ႔ အဖတ္မွာေတာ္ၿပီး အေျပာပုိင္းမွာ ညံ့ေနတတ္ပါတယ္။ မေခ်ာဘူး။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အဂၤလိပ္စကားေျပာႏုိင္ငံထဲ ေရာက္သြားသူေတြသာ အဂၤလိပ္စကား ေခ်ာပါတယ္။

ဒါကလည္း ဘာကုိ အျပစ္တင္ရမွန္း မသိပါဘူး။ ဒီျပင္ႏုိင္ငံေတြ အသာထား၊ နီေပါလုိ ႏုိင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြေတာင္မွ အထက္တန္းအဆင့္ထိ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရင္ အဂၤလိပ္စကားက ေခ်ာေနပါတယ္။ ထားပါေတာ့။

အဂၤလိပ္စကားေျပာက ဒီေလာက္ အေရးပါလုိ႔လား။

သိပ္အေရးပါပါတယ္။ ကုမၸဏီေတြမွာ Contribution နဲ႔ Performance အေလးထားပါတယ္။ ကြန္ထရီျဗဴးရွင္းလည္းရွိ၊ ပါေဖာင္းမင့္လည္းရွိဆုိရင္ ေရွ႕ေရာက္ဖုိ႔ ပုိၿပီး အားေကာင္းပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာ အားနည္းေတာ့ ပါေဖာင္းမင့္ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ကြန္ျမဴနီေကးရွင္းမွာ ညံ့သြားေတာ့တယ္။ ျမန္မာေတြဟာ ႐ုိးသားတယ္၊ ႀကိဳးစားတယ္၊ သည္းခံတယ္၊ ေစာဒက သိပ္မတက္တတ္ဘူး (ႏုိင္ငံျခားသားအေပၚမွာ)။ ဒီေတာ့ ကြန္ထရီျဗဴးရွင္းမွာ နာမည္ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္စကားက မေခ်ာေတာ့ အေရးတႀကီးပြဲေတြမွာ မ၀င္ရေတာ့ဘူး။ အေရးႀကီးတဲ့ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံခြင့္ သိပ္မရေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ လခစားပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ( ႏွစ္ဖက္စလုံးေတာ္တဲ့ ျမန္မာေတြ မရွိလု႔ိ မဆုိလုိပါ။ ရွိပါတယ္။ နည္းပါတယ္။) စီးပြားေရး သေဘာတရားေတြ လက္ေတြ႔ေလ႔လာရဖုိ႔ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြနဲ႔ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ စကားေျပာခြင့္ေတြ သိပ္ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ဒီေတာ့ အေတြ႔အႀကဳံရရင္ ေတာ္ၿပီဆုိ႐ုံတင္ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္တုိင္ ေဘာ့(စ္)လုပ္ခ်င္သူေတြ ဒီကုိ လုံး၀ မလာသင့္ပါဘူး။ Small fish in a big pond ထက္ Big fish in a small pond က တစ္ခါတခါ အလုပ္ပုိျဖစ္တတ္ပါတယ္။

နံပါတ္ႏွစ္က အနာဂတ္နဲ႔ ပုိဆုိင္ပါတယ္။

စကၤာပူမွာ ေဒၚလာရေပမယ့္ ျမန္မာ႔ေစ်းကြက္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မထားႏုိ္င္ရင္ ေဒၚလာနဲ႔ ျမန္မာ့ေစ်းကြက္ကုိ လုိက္လုိ႔မရႏုိင္ဘူး။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ က်ေနာ္သိတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပပါ့မယ္။ ကေလးသုံးေယာက္နဲ႔အတူ စကၤာပူကုိ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဆရာက ထိပ္သီးႏုိင္ငံျခားဘြဲ႕တစ္ခု ရထားတယ္။ ကေလးေတြကုိ ေက်ာင္းထား၊ ဇနီးက အိမ္ရွင္မဆုိေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ရိွတဲ့အိမ္၀င္းေတြပါ ေရာင္းခ်ၿပီး ကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္ ထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ စကၤာပူမွာ အိမ္၀ယ္ႏုိင္တယ္။ ရန္ကုန္မွာ အိမ္၀ယ္ဖုိ႔ ပုိက္ဆံ မေလာက္ဘူးတဲ့။

က်ေနာ့္ ေကာက္ခ်က္က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေစ်းကြက္နဲ႔ လုံး၀အဆက္ျပတ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေဒၚလာနဲ႔ လုိက္တာေတာင္မွ သိပ္မမီဘူး။

ေနာက္က်ေနာ္သိတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံရွိတယ္။ သူတုိ႔က ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ေစ်းကြက္နဲ႔ အဆက္မျပတ္ဘူး။ ဒီမွာရွိတဲ့ အိမ္ကုိေရာင္းၿပီး ရန္ကုန္မွာ အိမ္၀ယ္ထားလုိက္တယ္။ သိန္းေထာင့္ရွစ္ရာေလာက္ တန္တဲ့အိမ္က ဒီႏွစ္က်ေနာ္ျပန္လုိ႔ သူတုိ႔နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သိန္းငါးေထာင္ ေပးၿပီး လာ၀ယ္တယ္တဲ့။ ကဲ … လစာရတဲ့ေဒၚလာနဲ႔ အဲဒီေစ်းကြက္ကုိ ဘယ္လုိလုိက္မလဲ။ တစ္လ ငါးေထာင္၀င္တယ္ထား၊ တစ္ႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းပဲ ရွိေသးတယ္။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေကာက္ခ်က္တစ္ခု ဆြဲႏုိင္ၿပီ။

သူ႔လစာယူ၊ သူခုိင္းတာလုပ္၊ စကၤာပူကုိ လာသင့္တယ္။

အိပ္မက္ႀကီးတဲ့သူေတြ ဒီကုိ မလာသင့္ဘူး။ အိပ္မက္ေတာ့ ရွိတယ္၊ အရင္းအႏွီးက မရိွေတာ့ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲဆုိတဲ့ ပုဂၢလိကေမးခြန္းလည္း ရိွပါတယ္။ စကၤာပူမွာ သုံးေလးႏွစ္အလုပ္လုပ္ၿပီး အရင္းႏွီးရဖုိ႔ ေငြစုမယ္ဆုိရင္လည္း ကုိယ္စုထားတဲ့ေငြက လာမယ့္သုံးေလးႏွစ္ ျမန္မာ့ေစ်းကြက္ထဲမွာ မလုံမေလာက္ ရွိေနဦးမွာပါပဲ။

ျမန္မာျပည္မွာ အခြင့္အလမ္း နည္းနည္းရွိတယ္ဆုိဦး၊ အဲဒါကုိ လုိက္တာက ေရရွည္မွာ ပုိၿပီး အဆင္ေျပႏုိ္င္ပါလိမ့္မယ္။

ေဘာလုံးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အိမ္ကြင္းက ပရိသတ္ရွိတယ္။ ဒုိင္က မသိမသာဆုိ (၅၀/၅၀ဆုိရင္) ကုိယ္အသာစီးရတယ္။ စကၤာပူမွာ ၅၀/၅၀ ဆုိရင္ ကုိယ္႐ႈံးၿပီးသားပဲ။

ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာကေတာ့ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယတုိ႔ဆီက ထိပ္တန္းပညာရွင္ေတြ စကၤာပူကုိ မလာၾကဘူး။ အဲဒီထိပ္တန္းေတြကုိ မယွဥ္ႏုိင္တဲ့ ဒုတိယတန္းစားေတြ ဒီကုိ လာၾကတယ္။

အေျဖက … က်ေနာ့္ သေဘာအရကေတာ့ ဟင္းလင္းပြင့္ပါပဲ။ ဆရာႀကီးဂုိက္ဖမ္းတာ မဟုတ္ပါ။ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြအတြက္ ႀကံဳရဖတ္ရသမွ် ျဖန္႔ေ၀တာပါ။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေပးရင္ ေက်းေက်းေပါ႔။