ငယ္စဥ္က
က်မရဲ့အိမ္မက္ဟာ ပညာ တတ္ေအာင္သင္ၿပီး မိဘေတြကို ေကာင္းေကာင္း
ထားႏိုင္ေစမယ္လို႔ ရည္မွန္းခဲ့တာပါ။ အဲဒီေခတ္က က်မတို႔နယ္ တခုလံုးမွာ
ကြန္ပ်ဴတာေက်ာင္း ဝင္ခြင့္ရတာဆိုလို႔ က်မတေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။
ေမြးရပ္ေျမမွာေတာ့ ဂုဏ္ေဆာင္သူတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သလို ေနာက္က
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အတြက္လည္း စံျပတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မ
မိဘေတြဟာလည္း သာမန္ ဝန္ထမ္းေတြျဖစ္ေပမယ့္ ကုန္က်စရိတ္ ႀကီးလွတဲ့
ဒီေက်ာင္းကို ၇ ႏွစ္ ေက်ာ္သည္ထိ ထားေပးခဲ့ပါတယ္။
Master (မဟာ)ဘြဲ႔
ရၿပီးေနာက္မွာ က်မဟာ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္မွာ လစာ သံုးေသာင္းေက်ာ္္နဲ႔
စတင္ၿပီး ေလးႏွစ္ေက်ာ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ ပါတယ္။ ခန့္စာ ရတုန္းကဆို
မိဘေတြမွာ သူတို႔သမီး တကၠသိုလ္ဆရာမ ျဖစ္ၿပီဆိုၿပီး အတိုင္းမသိ
ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။
တာဝန္ ထမ္းေဆာင္စဥ္ ကာလတေလွ်ာက္လံုး
နယ္စြန္နယ္ဖ်ားပါမက်န္ က်ရာအရပ္မွာ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းနဲ႔အညီ ေနထိုင္ခဲ့ သလို
တပည့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အေပၚမွာလည္း တတ္သည့္ပညာ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္
သင္ခဲ့ပါတယ္။
depressed teacherဒါေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ဆရာမ
အလုပ္ဟာ မိသားစု အဆင္ေျပတဲ့ သူေတြအတြက္သာ သင့္ေတာ္တယ္ ဆိုတာ
အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔မွ သိလာခဲ့ပါတယ္။
တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ကာလတေလွ်ာက္လံုး က်မ မိဘေတြကပဲ လစဥ္ ေငြပို႔ခဲ့ရတယ္။ အိမ္က ပို႔တဲ့ ေငြကို သြားထုတ္ရတိုင္း မ်က္ရည္က် ခဲ့ရပါတယ္။
ဝန္ထမ္း စလုပ္တုန္းကေတာ့ တေန႔ Ph.d တက္မယ္လို႔ ေတြးခဲ့ေပမယ့္ေလ Ph.d
ၿပီးဖို႔အျပင္ကို ၁၅ သိန္း အသားတင္ ေပးရတယ္ဆို တာနဲ႔တင္ အဲဒီ အစီအစဥ္ကို
ဖ်က္ခဲ့ပါတယ္။
ေလးႏွစ္ေက်ာ္မွ လစာ ငါးေသာင္းေက်ာ္ ရေပမယ့္
အဲဒီလစာနဲ႔ မေလာက္ေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္ အလုပ္ထြက္မယ္ ေျပာေပမယ့္ မိသားစုက
သူတို႔ပို႔ေပးပါ့မယ္ ဆိုၿပီး တားခဲ့ၾကတယ္။
က်မဘဝမွာ တကၠသိုလ္ဆရာမ
ဆိုတာ တခုကလြဲရင္ အရာအားလံုး ဆံုးရံႈးၿပီး စိတ္ဓာတ္လည္း တေျဖးေျဖး က်လာခဲ့
ပါတယ္။ က်မ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးျပန္ေတာ့ က်မကိုယ္ပိုင္ မိသားစုအတြက္လည္း
ဘာတခုမွ ကူညီေပးႏိုင္ခဲ့တာ မရွိသလို မိသားစုကပဲ ဝိုင္းၿပီး ေငြ
ပို႔ေပးခဲ့ရပါတယ္။ တာဝန္က်တဲ့အရပ္နဲ႔ အိမ္နဲ႔ ေဝးကြာတာေၾကာင့္ က်မ
မိသားစုဆီ တခါသြားဖို႔ဆိုရင္ လစာ ႏွစ္လစာဟာ အသြားစရိတ္ပဲ ရွိခဲ့တာပါ။
ဒါေတြကို ေတြးမိတိုင္း ငါ့ေၾကာင့္ မိသားစုေတြ အားလံုး ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး
ျဖစ္ရတယ္လို႔ ခံစားရၿပီး ငိုရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ က်မ မိသားစုမွာလည္း
ေငြေရးေၾကးေရး အဆင္မေျပဘဲ ေၾကြးတင္ေနခဲ့ရျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မအတြက္
လစဥ္ေငြ ပံုမွန္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မ မိဘေတြဘက္မွာလည္း
ပင္စင္ယူသြားေတာ့ ရတဲ့ပင္စင္နဲ႔ ျခံေသးေသး ဝယ္ၿပီး အိမ္ကိုေတာ့
ေခ်းငွားၿပီး ေဆာက္ခဲ့ရတယ္။
အေဖအေမတို႔မွာလည္း အိမ္ေဆာက္ရတဲ့
သူတို႔အေၾကြးေတြနဲ႔ၾကားက သမီးကို ေငြမွ်ပို႔မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ က်မ အသက္
၃ဝ နား အရြယ္ထိ မိဘေတြ မိသားစုေတြရဲ့ အကူအညီနဲ႔ပဲ ဒီအလုပ္ကို ဆက္ခဲ့ရတာပါ။
အလုပ္ေျပာင္းဖို႔ ကလည္း နီးစပ္ရာ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ေတြ မရွိသလို
ဝန္ထမ္းအေျပာင္းဆိုတာ အားလံုးသိၾကသလို မလြယ္ကူ ပါဘူး။ အလုပ္တခုရဖို႔
မလြယ္တာေရာ၊ တတ္ထားတဲ့ ပညာကို ႏွေျမာ တာေရာေၾကာင့္ တျခားဝန္ႀကီးွဌာနကို
ေျပာင္းခ်င္ေပမယ့္လည္း ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးလို႔ သိထားပါတယ္ရွင္။ ေနာက္ပိုင္း
က်န္းမာေရးပါ မေကာင္းေတာ့ ဆရာမ အလုပ္က ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။
အလုပ္ထြက္ၿပီး ေဆးကုေနစဥ္မွာပဲ က်မ တာဝန္ ေနာက္ဆံုး ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့
ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ကေန ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေတာင္းစာေတြ ေရာက္လာေတာ့တာပါပဲ။
မိဘေတြ၊ မိသားစုေတြ၊ ေမာင္ႏွမေတြဆီ ဒီစာေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ ေလးႏွစ္ေက်ာ္
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာေတာင္ Master နဲ႔အလုပ္ထြက္လို႔္ ဆိုၿပီး သိန္း ၃ဝ ေက်ာ္
အေတာင္းခံရပါတယ္။
ဒီေလာက္ က်န္းမာေရးပါ ထိေလာက္သည္ထိ
ေပးဆပ္ခဲ့တာေတာင္ ဒီလိုလုပ္ပါလားဆိုၿပီး အရမ္းကို စိတ္ပ်က္မိပါ တယ္။ ဒီ
Master ကိုေတာင္ အိမ္က ဆင္ထားတာေလးေတြ ထုခြဲၿပီး ၿပီးခဲ့ရတာပါ။ ခု
ဒီအလုပ္ကေန ထြက္လို႔ အေလ်ာ္ေတာင္းတာမွာ ခ်မ္းသာလို႔ ေပးႏိုင္တဲ့သူေတြမွာ
ျပသာနာမျဖစ္ေပမယ့္ အဆင္မေျပလို႔မွ အလုပ္ထြက္ထားတဲ့ က်မတို႔လို သူေတြအတြက္
အရမ္းကို လြန္ပါတယ္။
အသက္ႀကီးၿပီး ပင္စင္စား မိဘႏွစ္ပါးမွာ
အိမ္ေဆာက္တာနဲ႔တင္ အေၾကြး ကိစၥေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနရတာပါ။ ေလ်ာ္ေၾကး အေၾကြး
ေတာင္းတာက တေခါက္မွာေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ က်မမိဘေတြကို အရွက္ရေအာင္
ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ က်မမိခင္က နဂို ေရာဂါအခံကလည္း ရွိေတာ့
ေဆး႐ုံတင္ခဲ့ရပါတယ္။ မိဘ ေဆး႐ုံတင္တယ္ ၾကားေတာ့ ေနမေကာင္းတဲ့ က်မလည္း
အေမ့ဆီ သြားဖို႔ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီ အေျခအေနမွာေတာင္ အဲဒီ ေလ်ာ္ေၾကးကိစၥက
ေဆး႐ုံထိ လာေတာင္း မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ပါရွင္…။
ဒီလိုအေျခအေနမွာ က်မ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။ က်မလိုပဲ ဘဝတူ သူငယ္ခ်င္းဆရာမေတြလည္း
အဲလို ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရလို႔ စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းၿပီး မိသားစုေတြပါ
စိတ္ညစ္ေနရပါတယ္။
အျမဲပဲ အေၾကြးေတာင္းသလို ေတာင္းေနတာေတြကို
ေျဖရွင္းေပးေစ လိုပါတယ္။ မိဘေပးလိုက္တဲ့ ပညာအေမြနဲ႔ အလုပ္မွာလည္း
ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ အသီးအပြင့္ရဲ့ရလဒ္က ဒါပဲလားရွင္။
ဒါေၾကာင့္
သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမ်ားအေနနဲ႔ ဒီျပႆနာေတြကို လူသားခ်င္း စာနာၿပီး
ေျဖရွင္းေပးေစလိုပါတယ္။ က်မလို ဘဝတူ ညီအမမ်ားလည္း ဒီျပႆနာေတြေၾကာင့္
စိတ္ဆင္းရဲရျခင္းမွ ကင္းေဝးေစလိုပါတယ္ရွင္…။
ဆရာမေဟာင္းတဦး
