ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဆူရွီလိပ္ရင္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနရွာတယ္။ သူ႔ဘ၀သူ႔အခက္အခဲ
သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ ဘုရားသာ အားကုိးရာရွိ ေတာ့တယ္လုိ႔ သူယုံ ၾကည္ထားလုိ႔ပါ။
သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ဆုိတာ
ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာဖုိ႔ သူေ႒းျဖစ္ဖုိ႔ ဘ၀
ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔အတူလက္
တြဲၿပီး သာယာတဲ့ဘ၀ခရီးေလွ်ာက္
လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ ဆုိတဲ့လူငယ္တုိ႔သဘာ၀
ရွိတတ္တဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြေတာ့
့မဟုတ္ပါဘူး၊လူငယ္နဲ႔မလုိက္ ကိုယ့္
အေျခအေနနဲ႔ မတတ္ႏုိ္င္တဲ့ ေမွ်ာ္
မွန္းခ်က္တစ္ခု သူ႔မွာရွိေနလုိ႔ပါ။
သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆုိတာ ၂၀၁၀
ခု၊ ၾသဂုတ္လက စတင္ခဲ့တာပါ။
သူအလုပ္လုပ္တဲ့စားေသာက္ဆုိင္
ကလူသုံးရာေက်ာ္စားႏုိင္တဲ့ဆုိင္ႀကီးပါ။
အာရွအစားအစာမ်ဳိးစုံရႏုိင္ပါတယ္။ ဂ်ပန္စာျဖစ္တဲ့ ဆူရွီဌာနမွာရန္မ်ဳိးေအာင္က ဆူရွီလိပ္ရသူပါ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာတေန႔ေတာ့အလုပ္ကအျပန္ေရမုိးခ်ဳိးၿပီးအနားယူေနခ်ိန္မွာႏုိက္ကလပ္သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ
ေပၚလာခဲ့တယ္။ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးလဲ ၀ါသနာပါသူမဟုတ္ေတာ႔လုိ ့ သြားခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြမၿဖစ္ခဲ့
တာလည္းႀကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဘာေႀကာင့္လုိ႔ရယ္မသိ သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျပင္းျပင္းျပျပ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
မေတာ္ပါဘူးဆုိၿပီး တီဗြီၾကည့္လုိက္ ပုတီးစိတ္လုိက္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႔ႀကဳိးစားခဲ့တယ္။ မရဘူး၊ မသြားရ မေနႏုိင္
ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ရွိရင္သြားမယ္ဆုိၿပီး ဘယ္သူမွမေခၚ ဘယ္သူမွ မတုိက္တြန္းပဲ
သြားခ်င္လွတဲ့ဆႏၵကုိ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္။
ႏုိက္ကလပ္ဆုိလုိ ့ အျခားဆုိင္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ဆုိင္ပါ။ ေန႔ခင္းမွာ စားေသာက္ဆုိင္
လုပ္ၿပီး ည ၁၀-နာရီေက်ာ္မွ ၂-နာရီအထိ ႏုိက္ကလပ္အျဖစ္ ဖန္တီးျပင္ဆင္လုိက္တာပါ။
ဆုိင္ထဲေရာက္သြားရင္ပဲ “ဘုရား-- ဘုရား--”လုိ႔ေရရြတ္တမ္းတမိၿပီး တအံ့တၾသ ေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္။
တဘက္နံရံမွာရွိေနတဲ့ (၁၀)ေပခန္႔ရွိတဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ သူအလုပ္လုပ္တုိင္း ျမင္ေနက်ပါ။ ဆုိင္မွာ
အလွအပအျဖစ္ထားတယ္လုိ႔ပဲ သူနားလည္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းမ်ဳိး ျမင္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ သူမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူး။
ခုေတာ့ ဘုရားခမ်ာ ဗယုတ္သုတ္ခနဲ ့ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ ကာမေမွာင္ေတာထဲမွာ သီတင္းသုံး
ေတာ္မူေနရရွာတယ္။
လူငယ္ လူရြယ္ (၁၀၀)ခန္႕တုိ႔က ရုပ္ပြားေတာ္
ႀကီး၀န္းက်င္မွာ ဖုိမအစုံစုံ ယစ္မူးအဟုန္ျဖင့္ အစြမ္း
ကုန္ ျမဴးတြန္႕ေနၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕ေရွ႕တည့္တည့္
(၁၀)ေပခန္႔အကြာမွ ခုံေပၚမွာေတာ့ လက္တစ္၀ါးခန္႔
အ၀တ္ေလးမ်ားဖုံးအုပ္ထားတဲ့ ညဥ့္ငွက္မေလးမ်ားက
သူတုိ ့ကုိိယ္အလွ သူ႔တုိအကေတြနဲ ့ ကာမေမွာင္ကုိ
ေမွာင္သည္ထက္ေမွာင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနျပန္တယ္။
ဘုရားေနာက္ေၾကာနံရံမွ ထြက္လာတဲ့မွိတ္ခ်ီဖြင့္ခ်ီေရာင္
စုံမီးဆလုိက္မ်ားက ဘုရားဦးေခါင္းေတာ္ေဘး၀န္းက်င္
ကုိျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ညဥ့္ငွက္မေလးမ်ားရဲ႕ကုိယ္အလွကုိ
ျမင္သာေအာင္ထုိးျပေနျပန္တယ္ေလ။ဘုရားက ေရာင္ျခည္ေတာ္ျဖင့္ထုိးျပေနသလုိ စီမံထားေလသလားေတာ့မသိ။
ဆင္းတုကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက“ငါဘုရား အဇပါလေညာင္ပင္ေအာက္ သီတင္းသုံးစဥ္က မာရ္နတ္ရဲ႕သၼီးမ်ား
ျဖစ္တဲ့ တဏွာ၊ရတီ၊ရာဂါ တုိ႔ညီမသုံးေယာက္က ငါဘုရားကုိ လာျဖားေယာင္းဖူူးတာ တစ္ခါပဲရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီအျဖဴမ
ေလးေတြက ညတုိင္းလာျဖားေယာင္းေနပါလား ”လုိ႔ ေတြးထင္ေတာ္မူေလမလားမသိ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေတာ့
ဘုရားႀကီးအတြက္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ေမာင္မယ္အစုံမ်ားကုိ တုိးေ၀ွ႔ၿပီး ဘုရားအနီးခ်ဥ္းကပ္သြားခဲ့တယ္။ အလား--လား-- ပုိဆုိး
ပါလား။ စကပ္ေလးတုိနန္႔နန့္နဲ႔ မိန္းကေလးက ဘုရားခုံေပၚထုိင္ၿပီး ဘုရားေပါင္ေတာ္ကုိ သူ႔ေပါင္နဲ႔ ထိထုိင္ကာ
စတုိင္က်က်နဲ႔ အရက္ခြက္ကုိကုိင္လုိ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ဘုရားေျခေတာ္ လက္ေတာ္ေတြေပၚမွာ အရက္ခြက္ေတြတင္
ထားျပန္တယ္။ ဒီထက္ဆုိးတာက မိန္းကေလးက ဘုရားကုိေက်ာမီေနၿပီး သူ႔တြဲဖက္ေကာင္ေလးက ဘုရားေပၚ
လက္ေထာက္ကာ ပူးကပ္ပြတ္သပ္လုိ႔ ရစ္မူးေနျပန္တယ္။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနပုံမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြေခ်ာင္းေခ်ာင္း
ထြက္မိတယ္၊ျဖစ္ႏုိ္င္ရင္ ၀ါးရင္းဒုတ္နဲ႔့ အားလုံးကုိေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။ မျပဳ၀ံ့ပါေပ၊“ခါက်ဥ္ေကာင္မာန္ႀကီး
ေပမဲ့ ေတာင္ႀကီးကုိတဲ့ၿဖဳိမယ့္ႀကံ ခါးကမသန္”ဆုိသလုိ သာမန္အလုပ္သၼားေလး ရန္မ်ဳိးေအာင္ဘာတတ္ႏုိင္ပါမည္နည္း။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး
ႀကိတ္မနုိ္င္ခဲမရၿဖစ္ေနရတယ္၊လႈပ္လႈပ္ရြရြ တြန္႔လိမ္ပြတ္သပ္
ေနတဲ့ျမင္ကြင္း၊ ျမဴးၾကြဆူညံေနတဲ့ ဂီတသံ၊ ေထာင္းေထာင္း
မႊန္ေနတဲ့ အရက္နံံ႔၊ မ်က္ႏွာေတာ္တည့္တည့္မွာ တစ္ကုိယ္
လုံးနီးပါးေပၚေနတဲ့ကေျခသည္မေလးေတြရဲ႕တုန္ကာလုပ္ကာ
ျမဴဆြယ္ျပေနတဲ့အက၊ဒီ၀န္းက်င္မွာေနရရွာတဲ့ဘုရားရုပ္ပြား
ေတာ္ႀကီးခမ်ာ ဆင္းရဲရွာမွာပဲေနာ္လုိ႕ သူ႕အေတြး သူ႕အျမင္
နဲ႔ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ သိပ္သနားေနမိတယ္။ ဘုရားဆုိတာ
သနားစရာမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ တကယ္သနား
ေနမိတယ္။ ဘုရားနဲ႔ ဒီ၀န္းက်င္က လုံး၀ဆန္႔က်င္ေနတယ္ေလ။ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ရဲ ့မ်က္ႏွာေတာ္ကုိစုိက္ၾကည့္မိ
ရာက သူ႔ရင္ထဲမွာ “ဒါယကာေလး ရန္မ်ဳိိးေအာင္၊ ငါဘုရားကုိ တစ္ျခားေနရာကုိ ပင့္ႏုိင္ရင္ ပင့္စမ္းပါကြာ” လုိ႔
မိန္႔ေတာ္မူေနသလုိ ခံစားမိျပန္တယ္။
ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီေန႔ည ဒီေနရာကုိေရာက္လာရျခင္းမွာ သာမန္ေရာက္လာျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္၊ လာခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြ
ျပင္းျပလြန္းလုိ႔ အေရာက္လာခဲ့ရတာ။ ဘုရားေစာင့္နတ္ေတြကမ်ား ဒီျမင္ကြင္းကုိ ေခၚျပေလသလား မသိ။ မည္သုိ႔ပင္
ျဖစ္ေစ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ သူသိလုိက္ရၿပီ။ အမ်ဳိးဘာသာသာသနာအတြက္ လူတုိင္းမွာတာ၀န္ရွိတယ္။ တာ၀န္
ရွိသူဟာ တာ၀န္ကုိသိရမယ္။ သိသည့္အတုိင္းလဲ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ လူငယ္ေပမဲ့ စိတ္ထားေသး
ငယ္သူေတာ့မဟုတ္။ တာ၀န္ရွိလာရင္ ေဆာင္ရြက္ရန္အဆင္သင့္၊ သာသနာအတြက္ဆုိရင္ ပုိလုိ႔ပင္ ႀကဳိးစားခ်င္သူ။
ဒီကာမေမွာင္အတြင္းက ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ ပင့္ထုတ္ရမယ့္တာ၀န္ဟာ ငါ့တာ၀န္လုိ႔ ဦးထိပ္မွာတင္ကာ ခံယူ
လုိက္ေတာ့တယ္။ “ဘုရားရုပ္ပြား ေတာ္ႀကီးကုိ ငါရေအာင္ပင့္မယ္”လုိ႔ု သံဒိ႒ာန္ခ် ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ သူရဲ့
အဓိပတိစြမ္းအားရွိတဲ့ ဆႏၵအလင္းေရာင္္ဟာ ဒီ၀န္းက်င္ ကာမေမွာင္ကုိ ေက်ာ္လြန္ကာ ေတာက္ပခဲ့ေပၿပီ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ေနာက္ေန႔မွာ ေစာေစာအလုပ္ဆင္းျဖစ္တယ္။ ဆူရွီဘားမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ဆုိင္ရွင္
သူေ႒းအလာကုိ ေစာင့္ေနတယ္။သူေ႒းေရာက္လာၿပီးခဏမွာ ဘုရားအတြက္ဆႏၵျပင္းျပေနတဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ
ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ သူေ႒းရုံးခန္းထဲသုိ႔၀င္ခဲ့ရာ မေခၚပဲနဲ႕ေရာက္လာတဲ့ အလုပ္သၼားကုိ သူေ႒းက ခပ္စိမ္းစိမ္း ေမာ့ၾကည့္
တယ္။ “သူေ႒းကုိ ေျပာစရာရွိလုိ႔ပါ”။ “ေအး-ေျပာ”။ “ဒီဆုိင္ထဲက ဗုဒၶပုံေတာ္ႀကီးကုိ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေရာင္းပါ၊
ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခမယူပဲ တႏွစ္လုပ္ေပးပါ့မယ္”။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ သူ့ႀကံ
စည္ထားတဲ့အတုိင္း ေဟာေဟာဒုိင္းဒုိင္းေျပာခ်လုိက္တယ္။ သူေ႒းက ဒီေကာင္ မတန္မရာ ဘာေတြလာေျပာေန
တာလဲဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေလွာင္ၿပဳံးၿပဳံးလုိက္ၿပီး ဦးေခါင္းကုိ ျငင္သာစြာရမ္းျပလုိက္ေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေခါင္းငုိက္
ဆုိက္ျဖင့္ အခန္းထဲကထြက္ခဲ့ရရွာေတာ့တယ္။ ေျပာဆုိမာန္မဲ မလႊတ္လုိက္သည္ကုိပင္ ေက်းဇူးတင္ရမလုိ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ အေလွ်ာ့မေပးစိတ္ဓါတ္မက်ခဲ့၊
ဆုိင္မန္ေနဂ်ာအမ်ဳိးသၼီးထံခ်ဥ္းကပ္ၿပီး သူေ႒းကုိကူညီ
ေျပာေပးပါရန္ အသနားခံခဲ့တယ္။ မန္ေနဂ်ာကလဲမျဖစ္
ႏုိင္ေၾကာင္း ႏွစ္သိ္မ့္စကားသာေျပာတယ္။ရင္းႏွီးေနလို႔
မန္ေနဂ်ာကုိေတာ့ အခြင့္သင့္တုိင္း အကူအညီေတာင္း
ျဖစ္တယ္။ ဘာမွေတာ့ အေၾကာင္းမထူးခဲ့။ တေန႔ေတာ့
မန္ေနဂ်ာကုိေျပာမိတယ္ “ ဒီဗုဒၶရုပ္ပုံေတာ္က ငါတုိ႔
့ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ အထြတ္အျမတ္ကုိးကြယ္တဲ့ဗုဒၶ၊
နင္တုိ႔ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရားကုိ အခုလုိမရုိမေသ မဖြယ္
မရာေတြ ျပဳလုပ္ေနတာကုိေတြ႕ရင္ နင္တုိ႕ႀကဳိက္ပါ့
မလား။ ငါတုိ႔ဗုဒၶကုိ ဒီလုိျပဳလုပ္ေနတာကုိျမင္ရေတာ့ ငါသိပ္စိတ္ဆင္းရဲရတယ္။” လို ့မေအာင့္ပဲ ခံစားမိတဲ့
အတိုင္းေျပာခ်လုိက္မိတယ္။ သူတုိ႔အားလုံးက ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ၾကဘူးေလ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ စကားေၾကာင့္
မန္ေနဂ်ာ ငုိင္ၿပီး ေတြေ၀သြားတယ္။ သူေျပာတာ အမွန္တရားပဲလုိ႔ ယူဆသြားပုံရတယ္။ အသိတရားရွိသူတုိင္း
အမွန္တရားကုိ လကၡံၾကမည္သာ…။
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာလုိက္ရလုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရင္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေပါ့သြားတယ္။ သူေ႒းကုိလဲေျပာျပလိမ့္
မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိရင္း ေက်နပ္ေနမိတယ္။
ရန္မ်ဳိးေအာင္မွာ သူေ႒းက မခန္႔ပါပဲ အလုပ္တစ္ခုတုိးခဲ့ၿပီ္၊ အလုပ္ကုိေစာေစာလာၿပီး ညကျမဴတူးေပ်ာ္ပါး
ေသာက္စားၾကရင္း ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးေပၚမွာ တင္ထားခဲ့တဲ့အရက္ခြက္ေတြ၊ ေပက်န္ေနတဲ့အရက္စက္ေတြ၊
ဘုရား၀န္းက်င္မွာ စြန္႔ပစ္သြားႀကတဲ့အရက္ခြက္ေတြကုိ သုတ္သင္ရွင္းလင္းတယ္။ ၿပီးရင္ သရဏဂုံသုံးပါးနဲ
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးကုိ အေခါက္ေခါက္အခါခါရြတ္ဆုိၿပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့တယ္၊ ဘုရားႀကီးကိုပင့္ႏုိင္ရပါလုိ
၏လို ့လည္းအႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းမိတယ္္။ ဒါသည္ပင္ သူ႔ရဲ႕ေန႔စဥ္အလုပ္၊ ေန႔စဥ္ကုသုိလ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ…။
ဒီလုိနဲ႔ ရက္ေတြ လေတြေျပာင္းခဲ့ေပမဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ဘာမွအေကာင္ အထည္
ေပၚမလာေသး။ “ဆႏၵ၀ေတာ ကိ ံနာမကိစၥံ န သိဇၥ်တိ” (ျပင္းထန္ေသာဆႏၵရွိသူသည္ ဘယ္ကိစၥမဆုိ မၿပီးသည္
မည္သည္မရွိ)ဆုိသည့္အတုိင္း ဘုရားပင့္လုိတဲ့ဆႏၵက ပုိလုိ ့ပုိလုိ ့ပင္ တုိးလာမိတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ သူေ႒းရုံးခန္း
ထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့မိျပန္တယ္။
“သူေ႒းကုိ ေဒၚလာ ေျခာက္ေထာင္လဲေပးပါ့မယ္၊ ေျခာက္လလဲ လုပ္အားခမယူပဲ အလုပ္လုပ္ေပးပါ့မယ္၊
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဗုဒၶပုံေတာ္ႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေရာင္းေပးပါ”၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္က ဒီတခါေတာ့ ပုံစံတစ္မ်ဳိးျပင္ၿပီးေတာင္း
ဆုိလုိက္တယ္္။ သူေ႒းရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ပထမအခါလုိမဟုတ္ေတာ့လုိ ့ရန္မ်ဳိးေအာင္အားတက္မိတယ္္။ မန္ေနဂ်ာက
လဲ ေျပာထားလိမ့္မယ္လုိ ့သူထင္ျမင္မိတယ္။ “မင္း ဒီေလာက္ေတာင္လုိခ်င္ေနရင္ ဒီေနရာမွာ အစားထားဖုိ႔
နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ရွာေပးပါ”။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ သိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္၊ “ဟုတ္ကဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ရွာေပးပါ့မယ္”လို႕
၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ကတိေပးလုိက္တယ္။ အလုပ္အားရက္တုိင္း ရန္မ်ဳိးေအာင္ နဂါးရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ေလၿပီ။
သူငယ္ခ်င္း ကုိမုိး၀င္းတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံကလည္း ကူညီရွာေပးတယ္။ ေလာ့စ္ အိမ္ဂ်လိစ္မွာရွိတဲ့ ဆုိင္ေပါင္းစုံကုိ
အႏွံ႔ေရာက္ခဲ့့ၿပီ။ အသိမိတ္ေဆြမ်ားကုိလည္း ဖုံးဆက္စုံစမး္တယ္။ စာေရးသူထံ ကုိလည္းဖုံးဆက္ခဲ့တယ္
“ဆရာေတာ္ နဂါးရုပ္ႀကီးႀကီး ဘယ္မွာရႏုိင္မလဲဘုရား။” “တရုုပ္ဆုိင္ေတြမွာ ရွိမွာေပါ့ကြာ”လို႔ လြယ္လြယ္ပဲ
ေျဖလုိက္တယ္။ အက်ဳိးအေၾကာင္းလည္း မေမးလုိက္မိပါ။
နဂါးရွာရင္း ေငြေျခာက္ေထာင္အတြက္လည္းရွာရေသး၊ တကယ္ေတာ့သူ႔မွာမရွိ၊ သိမ္းထားတာေလးေတြ
တြက္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သုံးေထာင္သာရွိၿပီး သုံးေထာင္လုိေသးတယ္။ ဘုရားပင့္ဖုိ႔ သယ္ယူ စရိတ္ကလည္း
တစ္ေထာင္ေလာက္ကုန္လိမ့္မယ္။ ေလးေထာင္ပင္လုိေသး၊ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့။ ေခါင္းကုတ္လုိ႔ႀကံေသာ္လည္းအႀကံ
က မထြက္။ ေခ်းးဖုိ႔ငွါးဖုိ႔ဆုိတာလဲမလြယ္ကူလွ။ ရွိတဲ့ပစၥည္းၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ ဆြဲႀကဳိးတစ္ကံုးနဲ ့ေမာ္ေတာ္ကားသာ
ရွိရဲ ႔။ ကားကလဲ အလုပ္သြားဖုိ႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ျပန္။ ႀကံရာမရနုိင္ခဲ့၊ မိမိငွါးရမ္းေနတဲ့ ၁၀-ေပ ၁၅-ေပအခန္းေလး
ထဲမွာ ေငြေလးမ်ား ေတြ႕လုိေတြ႕ျငား လွန္ေလွာေမႊေႏွာက္ ရွာမိျပန္တယ္။ ဗလာနတၳိ ဘာတစ္ခုမွ မရွိပါေပ။ 
ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဇြဲမေလွ်ာ့ ဆႏၵမပ်က္၊ ဘုရားအတြက္ ဘ၀ကုိပင္
ေပးဆပ္္ခ်င္ေပးဆပ္ရပါေစ၊ ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ ့ဆုံးျဖတ္ထားၿပီး
ျဖစ္ရာ ကားကုိေရာင္းမယ္၊ အိမ္နဲ ့အလုပ္က ေလးမုိင္ပဲေ၀းတာ၊ လမ္း
ေလွ်ာက္သြားမယ္။ ဘုရားအတြက္ပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ ဒုကၡခံရမွာေပါ့။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ ကုိယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိယ္ သိပ္ေက်နပ္မိတယ္၊ ပီတိျဖစ္
မိတယ္။ ခက္ခက္ခဲခဲ အိပ္သြန္္ဖာေမွာက္ ဒါနေျမာက္ေအာင္ လွဴဒါန္း
တဲ့ ေစတနာဟာ အလြန္အက်ဳိးႀကီးတယ္လုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ကထဲက
ၾကားခဲ့ဖူး နာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အက်ဳိးကုိသူမေမွ်ာ္၊ကာမေမွာင္အတြင္း
က ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ပင့္ထုတ္ႏုိင္ဘုိ႔သာ အဓိကေမွ်ာ္မွန္းခ်က္။
အလုပ္အားရက္မွာ နဂါးရွာထြက္ရင္း ကားအေဟာင္းေရာင္း၀ယ္
တဲ့ ဆုိင္ေတြကုိ သူ႔ကားေစ်းႏႈန္းစုံစမ္းတယ္။ ေရႊဆုိင္မွာ သူ႔အေမေပး
ထားတဲ့ အျမတ္တႏုိး ဆြဲႀကဳိးကုိလဲ ေစ်းစုံစမ္းလုိက္တယ္၊ ႏွစ္ခုေပါင္း
လုိက္ေတာ့ ေလးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ရမယ္ေလ။ ဟုတ္ၿပီ၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္သိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ ဘာမွပူစရာမလုိေတာ့။
ဟန္က်လုိက္ပုံက နဂါးကုိလဲ ေတြ႔လုိက္ျပန္ေသး၊ ၇-ေပခန္႔ရွိတဲ့နဂါးႀကီး ေတာင္ပံႀကီးနဲ႔ လွမွလွ၊ သူေ႒းေတာ့ သိပ္
သေဘာက်လိမ့္မည္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေပ်ာ္မဆံုးေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းကုိ မုိး၀င္းကုိ ပုခုံးကုိလက္သီးနဲ႔ထုိးၿပီး“ေအာင္ၿပီကြ”
လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္္မိတယ္။
ေနာက္ရက္ အလုပ္ဆင္းေတာ့ ၀တၱရားမပ်က္ ဘုရားႀကီးကုိ သန္႔ရွင္းပူေဇာ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕လက္ေတာ္ကုိ လက္ႏွစ္
ဖက္နဲ႔ တင္းက်ပ္စြာကုိင္ကာ “အရွင္ဘုရားကုိ ပင့္ႏုိင္ေတာ့မည္ဘုရား”လုိ႔ အားပါးတရ ေလွ်ာက္ထားလုိက္မိတယ္။
သူေ႒းလာေတာ့ သူေ႒းရုံးခန္းထဲကုိ ေအာင္လံကုိင္သြားသူလုိ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာ ၀င္ခဲ့ျပန္တယ္။တတိယအႀကိမ္
၀င္ခဲ့ျခင္းေပါ့။ “ ရန္- မင္းနဂါးေတြ႔ၿပီလား။” “ဟုတ္ကဲ့၊ ေတြ႔ခဲ့ၿပီ၊နဂါးႀကီးက သိပ္လွတာပဲဗ်ာ။” “မင္း နဂါးက ဘယ္ႏွစ္
ေပေလာက္ရွိလဲ။” “၇-ေပရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။” “ငယ္တယ္ကြာ၊ ငါက ၁၀ ေပအထက္နဂါးပဲလုိခ်င္တယ္”။ရန္မ်ဳိးေအာင္
ရဲ႕ေအာင္လံကုိ အခ်ဳိးခံလုိက္ရၿပီ။ ေခါင္းငုိက္ဆုိက္ျဖင့္ ထြက္ခဲ့ရျပန္ၿပီ။ ခဲေလသမွ် သဲေရက်ၿပီထင့္…။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဆူရွီဘားမွာထုိင္ကာ ငုိင္ေနမိတယ္၊ဘာလုပ္ရမလဲလုိ ့စဥ္းစားေနမိတယ္။ဆုိင္ေပါင္းစုံေရာက္
ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို ့၁၀-ေပေလာက္ႀကီးတဲ့နဂါး မရွိဘူးဆုိတာလဲ သူသိထားၿပီးျဖစ္သား။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ၿပီးေလၿပီ.. ။
ဒါေပမဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အရွဳံးမေပးခ်င္ ဆက္လက္ႀကဳိးစားခ်င္တယ္။လမ္းစလဲမျမင္။ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ရွာႀကံ
စဥ္္းစားဆင္ခ်င္မိျပန္တယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ဉာဏ္အလင္းေရာင္ေပၚလာတယ္ “ဟုတ္ၿပီ - ဘုရားမွ တစ္ပါး အားကုိးရာ
မရွိဘူး၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ပြားၿပီး သစၥာဆုိမယ္”လို႔ ့ မ်က္စိလယ္ လမ္းေပ်ာက္ေနသူ လမ္းမွန္ေတြ႔သလုိ
အရမ္းအားတက္သြားတယ္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ ရြတ္ဆုိရင္း ဆူရွီလိပ္ ေလေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment