၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုမွ မွားယြင္းစြာ ျပႆနာကို မီးေမႊးခဲ့မိပံု
၁၉၅၀,၁၉၆၀,၁၉၇၀ခုႏွစ္မ်ားမွာ ျမန္မာျပည္ဟာႏိုင္ငံေရး႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ၊ အခ်င္းခ်င္း အခ်င္းမ်ားတိုက္ခိုက္မႈေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္သူပုန္ထမႈေတြ ၊ေရာင္စံုသူပုန္ေတြနဲ႔႐ႈပ္ယွက္ခတ္ၿပီး ရွင္းမရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလုပ္ႀကံခံခဲ့ရတဲ့၁၉၄၇ခုေနာက္ပိုင္းမွာဗိုလ္ေန၀င္းကအသာစီးရေနရာယူလာခဲ့တယ္)ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လံုး၀ ၿပိဳလဲသြားမယ့့္ အႏၱရာယ္ကေန ထိန္းခ်ဳပ္မႈရလာခဲ့စျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ဦးႏုအတြက္ေတာ့ႀကိဳးတန္းေပၚေလွ်ာက္ရသလို အသည္းအသန္အေျခအေန ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဦးႏုကို လႊတ္ေတာ္မွာ အယံုအၾကည္မရွိအဆိုကို တင္သြင္းၿပီးသူ႕အာဏာကို ခြာခ်ဖို႔ ထုတ္ျပန္စာထြက္ခဲ့တယ္။
သူဆက္လက္ရွင္သန္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ သူရႏိုင္သမွ် အကူအညီေတြလိုေနၿပီေလ။ ဦးႏုဟာ ပါလီမန္မွာ ရခိုင္လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကိုအားကိုးလို႔ မရခဲ့ဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြက ဦးႏုကို မေထာက္ခံဘဲ ဆန္႔က်င္ၾကလို႔ပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက လႊတ္ေတာ္မွာမူဆလင္တခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ ဦးႏုဟာ သူ႕ကို ယံုၾကည္ၿပီး ေထာက္ခံမဲရဖို႔ အဲဒီမူဆလင္ေတြ အတြက္ ဘာမဆို သူလုပ္ႏိုင္သမွ်အကူအညီေပးခ်င္ေနတယ္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ ေရြးေကာက္ပဲြမွာေတာ့ ဦးႏုရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေကာင္းကြက္ၾကည့္တတ္တဲ့ အစိုးရဟာေထာက္ခံမဲပြတ္ခါသီခါနဲ႔ အႏိုင္ရရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူႏိုင္ခဲ့သလဲဆိုေတာ့ သူက မူဆလင္ေတြ၊ မြန္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ တျခားမဲအခ်ိဳ႕ကို ရလိုက္လို႔ပါပဲ။သူ ဒီမဲေတြရဖို ႔ မြန္တို႔က ို ျမန္မာျပည္ရ ဲ႕ အေရွ႕ပိုင္းမွာ မြန္ျပည္နယ္ေတ ြ ဖန္တီးေပးမယ္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေနာက္ပို္င္းမွာေတာ့မူဆလင္ျပည္နယ္ ေတြတည္ေထာင္ေစမယ္၊ ၿပီးေတာ ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘဂၤါလီမူဆလင္မ်ားကို ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ျပဳမယ္လ ို႔ ကတိေပးလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ႐ုိဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ အသံုးအႏံႈးကို လူလည္း မသိ၊ အသံုးလဲ မျပဳခဲ့ၾကပါ)၁၉၈၅ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ(၃၁)ရက္ေန႔မွာ ဦးႏုက မူဂ်ာဟစ္သူပုန္အားလံုးကို လက္နက္ခ်ၾကပါလွ်င္ အခြင့္အေရးေပး မည္လို႔ ကမ္းလွမ္းမႈလုပ္ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕မူဂ်ာဟစ္ေတြက လက္နက္ခ်ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံသားျပဳမႈကို ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ လ်င္ျမန္စြာဘဲ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွာေတာ့ ဗမာတပ္မေတာ္က အဆင့္ျမင့္စစ္အရာရွိေတြက ဦးႏုရဲ႕ေနအိမ္ကိုသြားၿပီး စစ္တပ္နဲ႔ဆန္႔က်င္မွာလား သို႔မဟုတ္ အာဏာစြန္႔လႊတ္ၿပီး စစ္တပ္ကို အာဏာလႊဲအပ္မလားဆိုတဲ့ ရာဇသံ သတိေပးခဲ့တယ္။ (ဦးႏုမွာ စစ္တပ္ကိုဆန္႔က်င္ရင္ အက်ဥ္းက်ခံရ (သို႔) အသတ္ခံရမွာျဖစ္တယ္)။ တကယ္ေတာ့ စစ္အရာရွိမ်ားဟာ ေလဆိပ္နဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္ေတြနဲ႔ ၁၀မိုင္ေ၀းတဲ့ေနရာေတြမွာ အဆင္သင့္ တပ္စဲြထားၿပီးၿပီျဖစ္ပါတယ္။ဦးႏုမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရိွေလၿပီ။ သူ႕မွာ အာဏာလည္း မရိွေတာ့ၿပီမ ို႔ သူ႕ရဲ႕ျပည္နယ္ျပဳေပးေရး၊ ႏိုင္ငံသားျပဳေပးေရး ေတြလည္း ကင္းေ၀းေပ်ာက္ကြယ္ၿပီေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဦးေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရက အာဏာသိမ္းယူခဲ့ ၿပီး (၂)ႏွစ္အတြင္း ေရြးေကာက္ပဲြေတြက်င္းပေပးမယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့တယ္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေရြးေကာက္ပဲြေတြ က်င္းပေပးခဲ့တယ္။အဲဒီေရြးေကာက္ပဲြေတြမွာလည္း တကယ္ေတာ့ ဦးႏုကိုအာဏာျပန္ေပးဖ ို႔ ဆႏၵမ ဲ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဦးႏုက သူ႕ကို အျမန္မဲေပးခဲ့သူေတြက ို ေက်းဇူးတင္ခဲ့ရၿပီေလ။ ဦးႏုက မဖံြ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ျမန္မာ့ေရဒီယ ို (Voice of Burma) ကေန ပုံမွန္အစီအစဥ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ဘဂၤလီဘာသာစကားနဲ႔ အသံလြင့္မႈက ို အတင္းလုပ္ေစၿပီး သူ႕ကိုအကူအညီေပးခဲ့တဲ့ မူဆလင္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို တစ္စိတ္တစ္ေဒသေၾကနပ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါ တယ္။
ဘဂၤါလီေတြဟာပို၍ပို၍လိုခ်င္လာၾကတယ္။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့ ဘဂၤါလီမူဆလင္ေတြက ျမန္မာလူမ်ိဳး မွတ္ပံုတင္ကဒ္ရရွိလိုေၾကာင္းေတာင္းဆိုၾကတယ္။ မူဆလင္ဘာသာ၀င္သူေတြကသာ ထိန္းခ်ဳပ္ရမဲ့ အထူးနယ္ျခား နယ္ေျမ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ကို ဦးႏုကထူေထာင္တာပဲျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ၾကက္ၿခံကို ေျမေခြးအေစာင့္ခ်ခိုင္းသလို၊ ယခုလို နယ္ျခားေဒသကို မူလဆင္မ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္ေစဖို႔ေပါ့။
ယခုအခါမွာ ဘဂၤါလီမူဆလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးေတြကို ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ကခ်င္၊ မြန္၊ ပအို႔၊ ခ်င္း၊ ပေလာင္စတဲ့ဇာတိေျမမွာ ေမြးတဲ့ဌာေနခံ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးႏြယ္စုေတြလို႔ သတ္မွတ္ၿပီးအသိအမွတ္ျပဳခံရ ေစဖ ို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါမွသာႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း၊ ျပဳျခင္းအတြက္ တရား၀င္မယ္ေလ။
ယေန႔ေခတ္မွာ ဘဂၤါလီ မူဆလင္ (သို႔) စစ္တေကာင္းမူဆလင္အသံုးအႏံႈးေတြကို သံုးရမယ့္အစား ေယဘုယ်အေနမ်ိဳးနဲ႔ “ရခိုင္မူဆလင္မ်ား”လို႔ေခၚေ၀ၚသံုးစဲြလာခဲ့ၿပီး၊ လူေတြနားလည္မႈလဲြေအာင္ဆြယ္ယူၿပီး ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးက သူတို႔ကိုရခိုင္မွတ္တမ္း၀င္အသိမွတ္ျပဳတစ္ရပ္အျဖစ္ ယံုလာေစဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။
ဒီမွာ ထင္ရွားေနတဲ့ ျပႆနာ ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ တျခားတျခားေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုျဖစ္ျခင္းေတြမွာ နက္႐ိႈင္းတဲ့ ဇစ္ျမစ္ေတြနဲ႔သူတို႔ရဲ႕ ဇာတိေျမရဲ႕ သမိုင္း ေၾကာင္းရွည္ဆိုတာရွိစၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရခိုင္မူဆလင္လို႔ဆိုတာေတြ မရွိၾကပါဘူး။
သူတို႔တေတြဟာ တစ္ဖက္ ႏိုင္ငံကို ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကတဲ့ လူလိႈင္းႀကီးေတြထဲက ေပါက္ပြားလာခဲ့ၾကၿပီး၊ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြဟာေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့သူေတြကို တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ၾကၿပီး ဌာေနခံဇာတိေျမက လူေတြဆီက ဥစၥာပစၥည္းေတြနဲ႔ ေျမယာေတြကိုလုယူခဲ့ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့သူတို႔မွာ အစၥလာမ္ခ်ည္း သီးသန္႔ရွိတဲ့ ျပည္နယ္က သူတို႔ရဲ႕ မူဆလင္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုစရာေတြရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာႏိုင္ စရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဇာတိေျမက တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေရးအတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ဟာ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရတယ္ေလ။ဤကမၻာေျမျပင္ေပၚမွာ ဇာတိခ်က္ေၾကြဌာေနခံ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္သလို၊မၾကာေသးခင္ကမွ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ (သို႔) ႏွစ္ဆက္မွ် ေျပာင္းေရြ႕၀င္လာၾကတဲ့ သူတို႔တေတြဟာ ဤျမန္မာေျမမွာအေျခခ်ေနၾက႐ံုနဲ႔လည္း ျမန္မာ့တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးႏြယ္စု တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္တာကို လံုး၀ ရွင္းပါတယ္။
အဲဒီမွာ “ရခိုင္မူဆလင္”ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚအသံုးအႏႈန္းကိ ု အေကာက္ဥာဏ္ဆင္ တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သံုးခဲ့ေပမယ့္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေတာ့ အခု “႐ိုဟင္ဂ်ာ” အေခၚအေ၀ၚကို စတင္သံုးၾကျပန္ပါေတာ့တယ္။
ဦးႏုကအာဏာရရွိေရးအတြက္တစ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့တာေရာ၊သူျပဳခဲ့တဲ့ ကတိက၀တ္ေတြေရာ၊ သူကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ မေအာင္ျမင္လာေတာ့မျဖည့္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ဤအေျခအေနကို အေၾကာင္းျပလ်က္ စင္ေပၚကို စစ္တပ္ေအာင္ပဲြတင္ၿပီး အာဏာကိုသိမ္းယူခဲ့တယ္။ ဖဲြ႕စည္းပံုကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး၊ ျမန္မာေရဒီယိုအစီအစဥ္မွာ ဘဂၤါလီဘာသာနဲ႔ မြန္ဘာသာနဲ႔ ထုတ္လႊင့္ျခင္းကိုပါခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဦးႏုကိုလည္း ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီ့ေနာက္ “႐ိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့ နာမည္လည္း (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
“႐ိုဟင္ဂ်ာ”တို႔၏ လုပ္ႀကံတီထြင္မႈႏွင့္ သမိုင္းေၾကာင္း အေထာက္အထားကိုဥာဏ္ဆင္လွည့္ျဖားေရးသားမႈမ်ား
၁၉၅၀ ခုႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ “႐ိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚဟာေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေခၚအေ၀ၚဟာ ေဒသတ၀ိုက္ကို စတင္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဘဂၤါလီမူဆလင္ (သို႔) စစ္တေကာင္းမူဆလင္ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚ ေတြကို အစားထိုးတဲ့နာမည္တစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ အမ်ားသိတဲ့ နာမည္တစ္ခုျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ေတြကို ႏွိမ္နင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ မူဆလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဟာမူဆလင္ေတြအတြက္ ဇာတ္လမ္းအသစ္တစ္ပုဒ္လိုလာၿပီဆိုတာကို သတိထားမိလာတာနဲ႔အမွ် ဘ၀အသစ္အျဖစ္ လက္ခံခဲ့ၿပီး အခုဆိုရင္သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ “႐ိုဟင္ဂ်ာ”လို႔ ေခၚေနၾကၿပီ။ဒီစာလံုးအေခၚအေ၀ၚသစ္က “သတင္းမီဒီယာ ႏွင့္ အေထာက္အထား”ေတြကို ေသခ်ာကိုင္တြယ္ဖို႔ ပိုမိုလြယ္ကူလာ တယ္။ဘဂၤါလီမူဆလင္နဲ႔ စစ္တေကာင္းမူဆလင္ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚေတြက သူတို႔ဟာ ျပည္ပကလာတယ္ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနတယ္ေလ။ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြ ဘဂၤါလီ သို႔မဟုတ္ စစ္တေကာင္းမွာ အေျခစိုက္လာခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကိုေပါ့။“႐ိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့ နာမည္မွာ အျခားတူတဲ့ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီနာမည္က သူတို႔ရဲ့“သမိုင္းသစ္”ကိ ု ျဖန္႔ဖို႔ပိုၿပီးလြယ္ကူေစခဲ့တယ္။ အဲဒီ “သမိုင္းသစ္”မွာ သူတ ို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ အမွန္တကယ္ပ ဲ ဒီနယ္ေျမေတြမွာ ေနထိုင္က်က္စားခဲ့တာအလြန္႔အလြန္ၾကာျမင့္ေနၿပီလို႔ဆိုပါတယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဘာေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကို မုန္းရသလဲ၊ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ဘာေၾကာင့္ မကူညီတာလဲ
၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို လြတ္လပ္ေရးေပးေတာ့ အိႏၵိယအေရွ႕ဘက္ျခမ္းနဲ႔ အိႏၵိယအေနာက္ဘက္ျခမ္းဆိုၿပီးမူဆလင္ေဒသႏွစ္ပိုင္းရွိေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီႏွစ္ပိုင္းဟာ ပူးေပါင္းထားတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ပါကစၥတန္ရဲ႕ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံ တစ္ခုအျဖစ္ျပဳလုပ္ျခင္းခံခဲ့ရတယ္။ (အဲဒီမူဆလင္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံကိုေတာင္ ကိုယ္တိုင္ျပႆနာရွာခဲ့တယ္)ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔ၾကားက တင္းမာမႈေတ ြ ျပင္းထန္လာၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီးတဲ့ တိုက္ပဲြေတြျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေရွ႕ပိုင္းဟာအင္အားႀကီးတဲ့ အေနာက္ပိုင္းက လြတ္လပ္ေရးရသည့္တိုင္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။၁၉၇၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အေရွ႕ဘက္အပိုင္းဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံသစ္ျဖစ္လာတယ္။ရခိုင္မွာေရာက္ေနတဲ့ မူဆလင္ေတြက တကယ္တမ္းၾကေတာ့ထူးျခားစြာေ၀းလံတဲ့အေနာက္ဘက္ပိုင္း (ပါကစၥတန္)ကိုအားေပးေထာက္ခံခဲ့ၿပီး နယ္ေျမနီးစပ္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို နည္းနည္းေလးမွ အေထာက္အကူ မျပဳခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သူတို႔ေတြဟာပိုၿပီးစိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္တဲ့ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံရဲ႕အစၥလမ္ဘာသာကို ပိုၿပီး သေဘာက်ႏွစ္သက္လို႔လဲျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လူမ်ိဳးေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနေနတဲ့ ဘဂၤါလီ (သို႔)စစ္တေကာင္း မူဆလင္ေတြအေပၚ ေဒါသထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔တေတြကို သူတို႔ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကေန စြန္႔လႊတ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူတို႔ကို သစၥာေဖာက္ေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ဆက္ဆံၾကတယ္။ ယခုထက္တိုင္လည္း ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွက သူတို႔ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး၊ေျဖလည္း မေျဖေပ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်ည္းေနၾကပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း သူတို႔ကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ျပန္၀င္လာဖို႔လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဘဂၤါလီ (သို႔) စစ္တေကာင္းမူဆလင္ေတြဟာလည္း ဒီလူေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးခ်င္းအတူတူပါပဲ။ ဒီေနရာကပဲလာၿပီး ဘာသာစကားခ်င္းလည္းအတူတူပါပဲ။ မ်ိဳးႏြယ္စုခ်င္းလည္း မကြာျခားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကယ္၍ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိဘ (သို႔) ဘိုးဘြားေတြက ပါကစၥတန္ကိုေထာက္ခံတယ္ ဆိုရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လက္သင့္မခံပါဘူး။ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မၾကာေသးခင္က ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွႏိုင္ငံထဲ ကို ခိုး၀င္ၿပီး ေၾကာက္ခမန္းလိလ ိ ဒုကၡသည္စခန္းႀကီးေတ ြ ဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံအစိုးရ က အဲဒီဒုကၡသည္ေတြကို အကူအညီေပးမယ့့္ ႏိုင္ငံျခားအေထာက္အကူေပးတဲ့အဖဲြ႕အစည္းေတြကို တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ မူဆလင္ေတြဟာ သူတို႔အတြက္ မွတ္ပံုတင္လိုအပ္ေနခဲ့တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ “ရိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့အမည္ကို တည္ထြင္ခဲ့ၾကရတာျဖစ္တယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ပါကစၥတန္နဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႔အေၾကာင္းတစ္ေစ့တစ္ေစာင္း
ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ ပါကစၥတန္ကို ဘာလို႔ မၾကည့္ခ်င္ မျမင္ခ်င္ၾကလဲဆိုေတာ့။ ဥပမာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းကဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွာ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ဦးေရ (၂၈)ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ရာကေန ယခုဆို (၉)ရာခိုင္ႏႈန္းပဲရွိေတာ့တယ္ေလ။အဲဒါ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ?။
ဟိႏၵဴေတြဟာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ၾကရတယ္။ ႏိုင္ငံထဲကေနထြက္ေျပးေအာင္လည္း ၿခိ္မ္းေျခာက္တာေတြ၊ဖိအားေပးတာေတြလုပ္ခဲ့ၾကလို႔ပါ။၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းက ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံမွာ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဆိခ္ဘာသာ၀င္ဦးေရ (၂၀)ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ရာမွ ယခုဆို (၁)ရာခိုင္ႏႈန္းသာရွိေတာ့တယ္ေလ။အိႏၵိယႏိုင္ငံက ၁၇၉၀ မိုင္ရွည္တဲ့ သံမဏိထည္နဲ႔တည္ေဆာက္ထားၿပီး သံဆူးႀကိဳးေတြနဲ႔ ကာရံထားတဲ့ ခံတပ္သဖြယ္နယ္နိမိတ္စည္း႐ိုးႀကီးကို ရွည္လ်ားလွတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္နိမိတ္တေလွ်ာက္လံုးမွာ တားဆီးတည္ေဆာက္ထားခဲ့ တယ္။ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံထဲမွာ အလုပ္အကိုင္လာရွာတဲ့ ႏိုင္ငံေျပာင္းေရႊ႕လာမယ့္လူေတြ၊ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္ေလာက္တဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူလိႈင္းႀကီးေတြနဲ႔ တျခားမူဆလင္ေတ ြ ၀င္မလာႏို္င္ေအာင္ (သို႔) ကင္းေ၀းေအာင္ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလိုပဲ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံနဲ႔ နယ္နိမိတ္ မိုင္ ၁၀၀၀ တေလွ်ာက္လံုးကိုလည္း မူဆလင္အၾကမ္းဖက္သမားေတြနဲ႔ ကင္းလႊတ္ေအာင္ အဓိကထားၿပီး အဲဒီစည္း႐ိုးႀကီး ေတြကို တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္နိမိတ္မွာေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ နယ္ျခားစည္း႐ိုးရယ္လို႔ ဘာတစ္ခုမွ် မရွိပါဘူး။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ အာဏာရွင္ေခတ္အေတာအတြင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအာဏာသိမ္းခဲ့ခ်ိန္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီး ၁၉၇၂ ခုႏွစ္မွာျပန္ၿပီးေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ မူဆလင္ထုကဒီနယ္ေျမကို သူ႕သေဘာနဲ႔သူ အစၥလာမ္ျပည္နယ္အျဖစ္ ေတာင္းဆိုမႈကို ထပ္မံပယ္ခ်ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တဖန္ျပန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ေရာ။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ေတြ အႀကီးအက်ယ္တိုက္ခိုက္ၾကစဥ္က နည္းနည္းျပန္ေပၚလာျပန္တယ္။ (ဒီပဲြမွာ“ေန၀င္းစတိုင္”ကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ေသြးထြက္သံယိုအျပင္းအထန္ပဲြၾကမ္းတာမို႔၊ အေသအေပ်ာက္ကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္)။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္မွာလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္နဲ႔ အျပင္းအထန္တိုက္ပဲြႀကီးျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း တစ္ခါျပန္ေပၚလာျပန္တယ္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁၃)ရက္ေန႔မွာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္က ဘဂၤါလီတပ္ (Bengali V-Force)က ဌာေနခံ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ (၃၀၀၀၀)ေက်ာ္ကို အစုလိုက္အၿပံဳလိုက ္ သတ္ျဖတ္ပြဲႏွစ္ပတ္လည ္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ရိုုဟင္ဂ်ာလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႕ (RLO)ကဘဂၤါလီမူဆလင္ (၅၀၀၀၀)ေက်ာ္က ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ကို အလ်င္အျမန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္တိုက္ခိုက္ၿပီး သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါတယ္။႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ပထမဦးဆံုး ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႀကီး တစ္ခုလံုးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီး၊ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြေနထိုင္တဲ့ရပ္ကြက္ေတြကို မီး႐ိႈ႕တယ္။ အဲဒီေနရာမွာေနထိုင္တဲ့ ရခိုင္လူမ်ိဳးမွန္သမွ် အကုန္လံုးကို သတ္ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့လူမ်ိဳးႏြယ္တံုးေအာင္ သုတ္သင္တဲ့ ဒီအစီအစဥ္ကို ဌာေနခံ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ အင္အားျဖည့္ထားတဲ့ ျမန္မာ့ရဲတပ္ဖဲြ႕က ရပ္တံ့ေအာင္တားဆီးကာကြယ္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကတည္းက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တပ္မမ်ားကအၿမဲတမ္းတပ္စဲြၿပီး၊ ဘဂၤါလီမူဆလင္တို႔ရဲ႕ ေနာက္ထပ္လူမ်ိဳးတံုးေအာင္ သတ္ျဖတ္တိုက္ခိုက္မႈကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတယ္။
႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဒုကၡမ်ားစြာေပးလာခဲ့တာယခုေနာက္ဆံုးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္အထိတိုင္ေအာင္ပါပဲ။႐ိုဟင္ဂ်ာလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕(RLO) ရဲ့ဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ အာမက္ရွား (Ahmed Shah)ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္တိပ္ေခြကို အခမဲ့ျဖန္႔ေ၀တယ္။အဲဒီေဟာေျပာခ်က္ေတြထဲမွာ ေမာင္းေတာမွာရွိတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ မူဆလင္မကိုးကြယ္တဲ့သူမွန္သမွ် အားလံုးကို ၿမိဳ႕ထဲကေနေမာင္းထုတ္ပစ္ရမယ္၊ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူမ်ိဳးသုဥ္းေအာင္ သတ္ျဖတ္သုတ္သင္ရမယ္၊ အဲဒီေနရာမွာ မူဆလင္ ဘာသာ၀င္မဟုတ္သူမွန္သမွ် အားလံုးကို ရွင္းပစ္ရမယ္လို႔ တိုက္တြန္းညႊန္ၾကားခဲ့တယ္။
႐ိုဟင္ဂ်ာလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႕ (RLO)ကလည္း ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လံႈ႕ေဆာ္စာရြက္မ်ားကို ျဖန္႔ခ်ိၾကတယ္။ အဲဒီထဲမွာရခိုင္မိန္းကေလးေခ်ာေခ်ာေလးမ်ားရဲ႕ဓာတ္ပံုေတြထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရွိႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ဘဂၤါလီမူဆလင္ေယာက်္ားမ်ားသြားရည္က်ေလာက္ေအာင္ ညႊန္းၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုအေရာက္လာၾကဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ထားတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာအစာေရစာေပါမ်ားၿပီး ႐ိုဟင္ဂ်ာေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရခိုင္အမ်ိဳးသမီး(၄)ေယာက္ကို လက္ထပ္သင့္ေၾကာင္း၊ၿပီးေတာ့ ဒီမိန္းကေလးေတြကို အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေအာင္ေျပာင္း ပစ္ရမယ္လို႔ စည္း႐ံုးလံႈ႕ေဆာ္ထားတယ္။ၿပီးေတာ့ အဲဒီေဒသကို (မူဆလင္တို႔အတြက္သာျဖစ္တဲ့အစၥလာမ္ျပည္နယ္) ဟုထူေထာင္ေရးဆိုတဲ့ မဟာအစီအစဥ္ႀကီးကိုပါ၀င္ကူညီၾကဖို႔ သင့္ေၾကာင္း ေရးသားထားတယ္။
အပိုင္း(၃)ကို ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုမွ မွားယြင္းစြာ ျပႆနာကို မီးေမႊးခဲ့မိပံု
၁၉၅၀,၁၉၆၀,၁၉၇၀ခုႏွစ္မ်ားမွာ ျမန္မာျပည္ဟာႏိုင္ငံေရး႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ၊ အခ်င္းခ်င္း အခ်င္းမ်ားတိုက္ခိုက္မႈေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္သူပုန္ထမႈေတြ ၊ေရာင္စံုသူပုန္ေတြနဲ႔႐ႈပ္ယွက္ခတ္ၿပီး ရွင္းမရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလုပ္ႀကံခံခဲ့ရတဲ့၁၉၄၇ခုေနာက္ပိုင္းမွာဗိုလ္ေန၀င္းကအသာစီးရေနရာယူလာခဲ့တယ္)ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လံုး၀ ၿပိဳလဲသြားမယ့့္ အႏၱရာယ္ကေန ထိန္းခ်ဳပ္မႈရလာခဲ့စျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ဦးႏုအတြက္ေတာ့ႀကိဳးတန္းေပၚေလွ်ာက္ရသလို အသည္းအသန္အေျခအေန ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဦးႏုကို လႊတ္ေတာ္မွာ အယံုအၾကည္မရွိအဆိုကို တင္သြင္းၿပီးသူ႕အာဏာကို ခြာခ်ဖို႔ ထုတ္ျပန္စာထြက္ခဲ့တယ္။
သူဆက္လက္ရွင္သန္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ သူရႏိုင္သမွ် အကူအညီေတြလိုေနၿပီေလ။ ဦးႏုဟာ ပါလီမန္မွာ ရခိုင္လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကိုအားကိုးလို႔ မရခဲ့ဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြက ဦးႏုကို မေထာက္ခံဘဲ ဆန္႔က်င္ၾကလို႔ပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက လႊတ္ေတာ္မွာမူဆလင္တခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ ဦးႏုဟာ သူ႕ကို ယံုၾကည္ၿပီး ေထာက္ခံမဲရဖို႔ အဲဒီမူဆလင္ေတြ အတြက္ ဘာမဆို သူလုပ္ႏိုင္သမွ်အကူအညီေပးခ်င္ေနတယ္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ ေရြးေကာက္ပဲြမွာေတာ့ ဦးႏုရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေကာင္းကြက္ၾကည့္တတ္တဲ့ အစိုးရဟာေထာက္ခံမဲပြတ္ခါသီခါနဲ႔ အႏိုင္ရရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူႏိုင္ခဲ့သလဲဆိုေတာ့ သူက မူဆလင္ေတြ၊ မြန္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ တျခားမဲအခ်ိဳ႕ကို ရလိုက္လို႔ပါပဲ။သူ ဒီမဲေတြရဖို ႔ မြန္တို႔က ို ျမန္မာျပည္ရ ဲ႕ အေရွ႕ပိုင္းမွာ မြန္ျပည္နယ္ေတ ြ ဖန္တီးေပးမယ္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေနာက္ပို္င္းမွာေတာ့မူဆလင္ျပည္နယ္ ေတြတည္ေထာင္ေစမယ္၊ ၿပီးေတာ ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘဂၤါလီမူဆလင္မ်ားကို ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ျပဳမယ္လ ို႔ ကတိေပးလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ႐ုိဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ အသံုးအႏံႈးကို လူလည္း မသိ၊ အသံုးလဲ မျပဳခဲ့ၾကပါ)၁၉၈၅ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ(၃၁)ရက္ေန႔မွာ ဦးႏုက မူဂ်ာဟစ္သူပုန္အားလံုးကို လက္နက္ခ်ၾကပါလွ်င္ အခြင့္အေရးေပး မည္လို႔ ကမ္းလွမ္းမႈလုပ္ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕မူဂ်ာဟစ္ေတြက လက္နက္ခ်ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံသားျပဳမႈကို ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ လ်င္ျမန္စြာဘဲ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွာေတာ့ ဗမာတပ္မေတာ္က အဆင့္ျမင့္စစ္အရာရွိေတြက ဦးႏုရဲ႕ေနအိမ္ကိုသြားၿပီး စစ္တပ္နဲ႔ဆန္႔က်င္မွာလား သို႔မဟုတ္ အာဏာစြန္႔လႊတ္ၿပီး စစ္တပ္ကို အာဏာလႊဲအပ္မလားဆိုတဲ့ ရာဇသံ သတိေပးခဲ့တယ္။ (ဦးႏုမွာ စစ္တပ္ကိုဆန္႔က်င္ရင္ အက်ဥ္းက်ခံရ (သို႔) အသတ္ခံရမွာျဖစ္တယ္)။ တကယ္ေတာ့ စစ္အရာရွိမ်ားဟာ ေလဆိပ္နဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္ေတြနဲ႔ ၁၀မိုင္ေ၀းတဲ့ေနရာေတြမွာ အဆင္သင့္ တပ္စဲြထားၿပီးၿပီျဖစ္ပါတယ္။ဦးႏုမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရိွေလၿပီ။ သူ႕မွာ အာဏာလည္း မရိွေတာ့ၿပီမ ို႔ သူ႕ရဲ႕ျပည္နယ္ျပဳေပးေရး၊ ႏိုင္ငံသားျပဳေပးေရး ေတြလည္း ကင္းေ၀းေပ်ာက္ကြယ္ၿပီေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဦးေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရက အာဏာသိမ္းယူခဲ့ ၿပီး (၂)ႏွစ္အတြင္း ေရြးေကာက္ပဲြေတြက်င္းပေပးမယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့တယ္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေရြးေကာက္ပဲြေတြ က်င္းပေပးခဲ့တယ္။အဲဒီေရြးေကာက္ပဲြေတြမွာလည္း တကယ္ေတာ့ ဦးႏုကိုအာဏာျပန္ေပးဖ ို႔ ဆႏၵမ ဲ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဦးႏုက သူ႕ကို အျမန္မဲေပးခဲ့သူေတြက ို ေက်းဇူးတင္ခဲ့ရၿပီေလ။ ဦးႏုက မဖံြ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ျမန္မာ့ေရဒီယ ို (Voice of Burma) ကေန ပုံမွန္အစီအစဥ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ဘဂၤလီဘာသာစကားနဲ႔ အသံလြင့္မႈက ို အတင္းလုပ္ေစၿပီး သူ႕ကိုအကူအညီေပးခဲ့တဲ့ မူဆလင္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို တစ္စိတ္တစ္ေဒသေၾကနပ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါ တယ္။
ဘဂၤါလီေတြဟာပို၍ပို၍လိုခ်င္လာၾကတယ္။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့ ဘဂၤါလီမူဆလင္ေတြက ျမန္မာလူမ်ိဳး မွတ္ပံုတင္ကဒ္ရရွိလိုေၾကာင္းေတာင္းဆိုၾကတယ္။ မူဆလင္ဘာသာ၀င္သူေတြကသာ ထိန္းခ်ဳပ္ရမဲ့ အထူးနယ္ျခား နယ္ေျမ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ကို ဦးႏုကထူေထာင္တာပဲျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ၾကက္ၿခံကို ေျမေခြးအေစာင့္ခ်ခိုင္းသလို၊ ယခုလို နယ္ျခားေဒသကို မူလဆင္မ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္ေစဖို႔ေပါ့။
ယခုအခါမွာ ဘဂၤါလီမူဆလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးေတြကို ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ကခ်င္၊ မြန္၊ ပအို႔၊ ခ်င္း၊ ပေလာင္စတဲ့ဇာတိေျမမွာ ေမြးတဲ့ဌာေနခံ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးႏြယ္စုေတြလို႔ သတ္မွတ္ၿပီးအသိအမွတ္ျပဳခံရ ေစဖ ို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါမွသာႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း၊ ျပဳျခင္းအတြက္ တရား၀င္မယ္ေလ။
ယေန႔ေခတ္မွာ ဘဂၤါလီ မူဆလင္ (သို႔) စစ္တေကာင္းမူဆလင္အသံုးအႏံႈးေတြကို သံုးရမယ့္အစား ေယဘုယ်အေနမ်ိဳးနဲ႔ “ရခိုင္မူဆလင္မ်ား”လို႔ေခၚေ၀ၚသံုးစဲြလာခဲ့ၿပီး၊ လူေတြနားလည္မႈလဲြေအာင္ဆြယ္ယူၿပီး ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးက သူတို႔ကိုရခိုင္မွတ္တမ္း၀င္အသိမွတ္ျပဳတစ္ရပ္အျဖစ္ ယံုလာေစဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။
ဒီမွာ ထင္ရွားေနတဲ့ ျပႆနာ ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ တျခားတျခားေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုျဖစ္ျခင္းေတြမွာ နက္႐ိႈင္းတဲ့ ဇစ္ျမစ္ေတြနဲ႔သူတို႔ရဲ႕ ဇာတိေျမရဲ႕ သမိုင္း ေၾကာင္းရွည္ဆိုတာရွိစၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရခိုင္မူဆလင္လို႔ဆိုတာေတြ မရွိၾကပါဘူး။
သူတို႔တေတြဟာ တစ္ဖက္ ႏိုင္ငံကို ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကတဲ့ လူလိႈင္းႀကီးေတြထဲက ေပါက္ပြားလာခဲ့ၾကၿပီး၊ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြဟာေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့သူေတြကို တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ၾကၿပီး ဌာေနခံဇာတိေျမက လူေတြဆီက ဥစၥာပစၥည္းေတြနဲ႔ ေျမယာေတြကိုလုယူခဲ့ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့သူတို႔မွာ အစၥလာမ္ခ်ည္း သီးသန္႔ရွိတဲ့ ျပည္နယ္က သူတို႔ရဲ႕ မူဆလင္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုစရာေတြရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာႏိုင္ စရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဇာတိေျမက တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေရးအတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ဟာ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရတယ္ေလ။ဤကမၻာေျမျပင္ေပၚမွာ ဇာတိခ်က္ေၾကြဌာေနခံ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္သလို၊မၾကာေသးခင္ကမွ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ (သို႔) ႏွစ္ဆက္မွ် ေျပာင္းေရြ႕၀င္လာၾကတဲ့ သူတို႔တေတြဟာ ဤျမန္မာေျမမွာအေျခခ်ေနၾက႐ံုနဲ႔လည္း ျမန္မာ့တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးႏြယ္စု တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္တာကို လံုး၀ ရွင္းပါတယ္။
အဲဒီမွာ “ရခိုင္မူဆလင္”ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚအသံုးအႏႈန္းကိ ု အေကာက္ဥာဏ္ဆင္ တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သံုးခဲ့ေပမယ့္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေတာ့ အခု “႐ိုဟင္ဂ်ာ” အေခၚအေ၀ၚကို စတင္သံုးၾကျပန္ပါေတာ့တယ္။
ဦးႏုကအာဏာရရွိေရးအတြက္တစ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့တာေရာ၊သူျပဳခဲ့တဲ့ ကတိက၀တ္ေတြေရာ၊ သူကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ မေအာင္ျမင္လာေတာ့မျဖည့္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ဤအေျခအေနကို အေၾကာင္းျပလ်က္ စင္ေပၚကို စစ္တပ္ေအာင္ပဲြတင္ၿပီး အာဏာကိုသိမ္းယူခဲ့တယ္။ ဖဲြ႕စည္းပံုကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး၊ ျမန္မာေရဒီယိုအစီအစဥ္မွာ ဘဂၤါလီဘာသာနဲ႔ မြန္ဘာသာနဲ႔ ထုတ္လႊင့္ျခင္းကိုပါခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဦးႏုကိုလည္း ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီ့ေနာက္ “႐ိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့ နာမည္လည္း (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
“႐ိုဟင္ဂ်ာ”တို႔၏ လုပ္ႀကံတီထြင္မႈႏွင့္ သမိုင္းေၾကာင္း အေထာက္အထားကိုဥာဏ္ဆင္လွည့္ျဖားေရးသားမႈမ်ား
၁၉၅၀ ခုႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ “႐ိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚဟာေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေခၚအေ၀ၚဟာ ေဒသတ၀ိုက္ကို စတင္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဘဂၤါလီမူဆလင္ (သို႔) စစ္တေကာင္းမူဆလင္ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚ ေတြကို အစားထိုးတဲ့နာမည္တစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ အမ်ားသိတဲ့ နာမည္တစ္ခုျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ေတြကို ႏွိမ္နင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ မူဆလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဟာမူဆလင္ေတြအတြက္ ဇာတ္လမ္းအသစ္တစ္ပုဒ္လိုလာၿပီဆိုတာကို သတိထားမိလာတာနဲ႔အမွ် ဘ၀အသစ္အျဖစ္ လက္ခံခဲ့ၿပီး အခုဆိုရင္သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ “႐ိုဟင္ဂ်ာ”လို႔ ေခၚေနၾကၿပီ။ဒီစာလံုးအေခၚအေ၀ၚသစ္က “သတင္းမီဒီယာ ႏွင့္ အေထာက္အထား”ေတြကို ေသခ်ာကိုင္တြယ္ဖို႔ ပိုမိုလြယ္ကူလာ တယ္။ဘဂၤါလီမူဆလင္နဲ႔ စစ္တေကာင္းမူဆလင္ဆိုတဲ့ အေခၚအေ၀ၚေတြက သူတို႔ဟာ ျပည္ပကလာတယ္ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနတယ္ေလ။ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြ ဘဂၤါလီ သို႔မဟုတ္ စစ္တေကာင္းမွာ အေျခစိုက္လာခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကိုေပါ့။“႐ိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့ နာမည္မွာ အျခားတူတဲ့ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီနာမည္က သူတို႔ရဲ့“သမိုင္းသစ္”ကိ ု ျဖန္႔ဖို႔ပိုၿပီးလြယ္ကူေစခဲ့တယ္။ အဲဒီ “သမိုင္းသစ္”မွာ သူတ ို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ အမွန္တကယ္ပ ဲ ဒီနယ္ေျမေတြမွာ ေနထိုင္က်က္စားခဲ့တာအလြန္႔အလြန္ၾကာျမင့္ေနၿပီလို႔ဆိုပါတယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဘာေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကို မုန္းရသလဲ၊ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ဘာေၾကာင့္ မကူညီတာလဲ
၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို လြတ္လပ္ေရးေပးေတာ့ အိႏၵိယအေရွ႕ဘက္ျခမ္းနဲ႔ အိႏၵိယအေနာက္ဘက္ျခမ္းဆိုၿပီးမူဆလင္ေဒသႏွစ္ပိုင္းရွိေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီႏွစ္ပိုင္းဟာ ပူးေပါင္းထားတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ပါကစၥတန္ရဲ႕ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံ တစ္ခုအျဖစ္ျပဳလုပ္ျခင္းခံခဲ့ရတယ္။ (အဲဒီမူဆလင္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံကိုေတာင္ ကိုယ္တိုင္ျပႆနာရွာခဲ့တယ္)ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔ၾကားက တင္းမာမႈေတ ြ ျပင္းထန္လာၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီးတဲ့ တိုက္ပဲြေတြျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေရွ႕ပိုင္းဟာအင္အားႀကီးတဲ့ အေနာက္ပိုင္းက လြတ္လပ္ေရးရသည့္တိုင္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။၁၉၇၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အေရွ႕ဘက္အပိုင္းဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံသစ္ျဖစ္လာတယ္။ရခိုင္မွာေရာက္ေနတဲ့ မူဆလင္ေတြက တကယ္တမ္းၾကေတာ့ထူးျခားစြာေ၀းလံတဲ့အေနာက္ဘက္ပိုင္း (ပါကစၥတန္)ကိုအားေပးေထာက္ခံခဲ့ၿပီး နယ္ေျမနီးစပ္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို နည္းနည္းေလးမွ အေထာက္အကူ မျပဳခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့သူတို႔ေတြဟာပိုၿပီးစိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္တဲ့ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံရဲ႕အစၥလမ္ဘာသာကို ပိုၿပီး သေဘာက်ႏွစ္သက္လို႔လဲျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လူမ်ိဳးေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနေနတဲ့ ဘဂၤါလီ (သို႔)စစ္တေကာင္း မူဆလင္ေတြအေပၚ ေဒါသထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔တေတြကို သူတို႔ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကေန စြန္႔လႊတ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူတို႔ကို သစၥာေဖာက္ေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ဆက္ဆံၾကတယ္။ ယခုထက္တိုင္လည္း ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွက သူတို႔ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး၊ေျဖလည္း မေျဖေပ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်ည္းေနၾကပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း သူတို႔ကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ျပန္၀င္လာဖို႔လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဘဂၤါလီ (သို႔) စစ္တေကာင္းမူဆလင္ေတြဟာလည္း ဒီလူေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးခ်င္းအတူတူပါပဲ။ ဒီေနရာကပဲလာၿပီး ဘာသာစကားခ်င္းလည္းအတူတူပါပဲ။ မ်ိဳးႏြယ္စုခ်င္းလည္း မကြာျခားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကယ္၍ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိဘ (သို႔) ဘိုးဘြားေတြက ပါကစၥတန္ကိုေထာက္ခံတယ္ ဆိုရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လက္သင့္မခံပါဘူး။ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မၾကာေသးခင္က ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွႏိုင္ငံထဲ ကို ခိုး၀င္ၿပီး ေၾကာက္ခမန္းလိလ ိ ဒုကၡသည္စခန္းႀကီးေတ ြ ဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံအစိုးရ က အဲဒီဒုကၡသည္ေတြကို အကူအညီေပးမယ့့္ ႏိုင္ငံျခားအေထာက္အကူေပးတဲ့အဖဲြ႕အစည္းေတြကို တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ မူဆလင္ေတြဟာ သူတို႔အတြက္ မွတ္ပံုတင္လိုအပ္ေနခဲ့တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ “ရိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုတဲ့အမည္ကို တည္ထြင္ခဲ့ၾကရတာျဖစ္တယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ပါကစၥတန္နဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႔အေၾကာင္းတစ္ေစ့တစ္ေစာင္း
ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ ပါကစၥတန္ကို ဘာလို႔ မၾကည့္ခ်င္ မျမင္ခ်င္ၾကလဲဆိုေတာ့။ ဥပမာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းကဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွာ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ဦးေရ (၂၈)ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ရာကေန ယခုဆို (၉)ရာခိုင္ႏႈန္းပဲရွိေတာ့တယ္ေလ။အဲဒါ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ?။
ဟိႏၵဴေတြဟာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ၾကရတယ္။ ႏိုင္ငံထဲကေနထြက္ေျပးေအာင္လည္း ၿခိ္မ္းေျခာက္တာေတြ၊ဖိအားေပးတာေတြလုပ္ခဲ့ၾကလို႔ပါ။၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းက ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံမွာ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဆိခ္ဘာသာ၀င္ဦးေရ (၂၀)ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ရာမွ ယခုဆို (၁)ရာခိုင္ႏႈန္းသာရွိေတာ့တယ္ေလ။အိႏၵိယႏိုင္ငံက ၁၇၉၀ မိုင္ရွည္တဲ့ သံမဏိထည္နဲ႔တည္ေဆာက္ထားၿပီး သံဆူးႀကိဳးေတြနဲ႔ ကာရံထားတဲ့ ခံတပ္သဖြယ္နယ္နိမိတ္စည္း႐ိုးႀကီးကို ရွည္လ်ားလွတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္နိမိတ္တေလွ်ာက္လံုးမွာ တားဆီးတည္ေဆာက္ထားခဲ့ တယ္။ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံထဲမွာ အလုပ္အကိုင္လာရွာတဲ့ ႏိုင္ငံေျပာင္းေရႊ႕လာမယ့္လူေတြ၊ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္ေလာက္တဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူလိႈင္းႀကီးေတြနဲ႔ တျခားမူဆလင္ေတ ြ ၀င္မလာႏို္င္ေအာင္ (သို႔) ကင္းေ၀းေအာင္ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလိုပဲ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံနဲ႔ နယ္နိမိတ္ မိုင္ ၁၀၀၀ တေလွ်ာက္လံုးကိုလည္း မူဆလင္အၾကမ္းဖက္သမားေတြနဲ႔ ကင္းလႊတ္ေအာင္ အဓိကထားၿပီး အဲဒီစည္း႐ိုးႀကီး ေတြကို တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္နိမိတ္မွာေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ နယ္ျခားစည္း႐ိုးရယ္လို႔ ဘာတစ္ခုမွ် မရွိပါဘူး။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ အာဏာရွင္ေခတ္အေတာအတြင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအာဏာသိမ္းခဲ့ခ်ိန္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီး ၁၉၇၂ ခုႏွစ္မွာျပန္ၿပီးေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ မူဆလင္ထုကဒီနယ္ေျမကို သူ႕သေဘာနဲ႔သူ အစၥလာမ္ျပည္နယ္အျဖစ္ ေတာင္းဆိုမႈကို ထပ္မံပယ္ခ်ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တဖန္ျပန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ေရာ။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ေတြ အႀကီးအက်ယ္တိုက္ခိုက္ၾကစဥ္က နည္းနည္းျပန္ေပၚလာျပန္တယ္။ (ဒီပဲြမွာ“ေန၀င္းစတိုင္”ကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ေသြးထြက္သံယိုအျပင္းအထန္ပဲြၾကမ္းတာမို႔၊ အေသအေပ်ာက္ကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္)။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္မွာလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္နဲ႔ အျပင္းအထန္တိုက္ပဲြႀကီးျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း တစ္ခါျပန္ေပၚလာျပန္တယ္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁၃)ရက္ေန႔မွာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္က ဘဂၤါလီတပ္ (Bengali V-Force)က ဌာေနခံ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ (၃၀၀၀၀)ေက်ာ္ကို အစုလိုက္အၿပံဳလိုက ္ သတ္ျဖတ္ပြဲႏွစ္ပတ္လည ္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ရိုုဟင္ဂ်ာလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႕ (RLO)ကဘဂၤါလီမူဆလင္ (၅၀၀၀၀)ေက်ာ္က ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ကို အလ်င္အျမန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္တိုက္ခိုက္ၿပီး သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါတယ္။႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ပထမဦးဆံုး ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႀကီး တစ္ခုလံုးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီး၊ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြေနထိုင္တဲ့ရပ္ကြက္ေတြကို မီး႐ိႈ႕တယ္။ အဲဒီေနရာမွာေနထိုင္တဲ့ ရခိုင္လူမ်ိဳးမွန္သမွ် အကုန္လံုးကို သတ္ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့လူမ်ိဳးႏြယ္တံုးေအာင္ သုတ္သင္တဲ့ ဒီအစီအစဥ္ကို ဌာေနခံ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ အင္အားျဖည့္ထားတဲ့ ျမန္မာ့ရဲတပ္ဖဲြ႕က ရပ္တံ့ေအာင္တားဆီးကာကြယ္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကတည္းက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တပ္မမ်ားကအၿမဲတမ္းတပ္စဲြၿပီး၊ ဘဂၤါလီမူဆလင္တို႔ရဲ႕ ေနာက္ထပ္လူမ်ိဳးတံုးေအာင္ သတ္ျဖတ္တိုက္ခိုက္မႈကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတယ္။
႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဒုကၡမ်ားစြာေပးလာခဲ့တာယခုေနာက္ဆံုးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္အထိတိုင္ေအာင္ပါပဲ။႐ိုဟင္ဂ်ာလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕(RLO) ရဲ့ဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ အာမက္ရွား (Ahmed Shah)ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္တိပ္ေခြကို အခမဲ့ျဖန္႔ေ၀တယ္။အဲဒီေဟာေျပာခ်က္ေတြထဲမွာ ေမာင္းေတာမွာရွိတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ မူဆလင္မကိုးကြယ္တဲ့သူမွန္သမွ် အားလံုးကို ၿမိဳ႕ထဲကေနေမာင္းထုတ္ပစ္ရမယ္၊ ရခိုင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူမ်ိဳးသုဥ္းေအာင္ သတ္ျဖတ္သုတ္သင္ရမယ္၊ အဲဒီေနရာမွာ မူဆလင္ ဘာသာ၀င္မဟုတ္သူမွန္သမွ် အားလံုးကို ရွင္းပစ္ရမယ္လို႔ တိုက္တြန္းညႊန္ၾကားခဲ့တယ္။
႐ိုဟင္ဂ်ာလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႕ (RLO)ကလည္း ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လံႈ႕ေဆာ္စာရြက္မ်ားကို ျဖန္႔ခ်ိၾကတယ္။ အဲဒီထဲမွာရခိုင္မိန္းကေလးေခ်ာေခ်ာေလးမ်ားရဲ႕ဓာတ္ပံုေတြထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရွိႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ဘဂၤါလီမူဆလင္ေယာက်္ားမ်ားသြားရည္က်ေလာက္ေအာင္ ညႊန္းၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုအေရာက္လာၾကဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ထားတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာအစာေရစာေပါမ်ားၿပီး ႐ိုဟင္ဂ်ာေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရခိုင္အမ်ိဳးသမီး(၄)ေယာက္ကို လက္ထပ္သင့္ေၾကာင္း၊ၿပီးေတာ့ ဒီမိန္းကေလးေတြကို အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေအာင္ေျပာင္း ပစ္ရမယ္လို႔ စည္း႐ံုးလံႈ႕ေဆာ္ထားတယ္။ၿပီးေတာ့ အဲဒီေဒသကို (မူဆလင္တို႔အတြက္သာျဖစ္တဲ့အစၥလာမ္ျပည္နယ္) ဟုထူေထာင္ေရးဆိုတဲ့ မဟာအစီအစဥ္ႀကီးကိုပါ၀င္ကူညီၾကဖို႔ သင့္ေၾကာင္း ေရးသားထားတယ္။
အပိုင္း(၃)ကို ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္
