ၿဖစ္ရပ္မွန္ ကိုယ္ေတြ႕
ေရးသူ ေအာင္မ်ိဳးဦး
တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
မတူကြဲၿပားၿခင္းႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါတီ
အခန္း(၁)
ကိုယ္တိုင္၀န္ခံခ်က္
ကၽြန္ေတာ္ေအာင္မ်ိဳးဦးသည္ ပါတီ၏ တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးၿဖစ္ပါသည္ ။ စာေရးဆရာမဟုတ္ ပါ ။ ထို႔အတူ ရန္ကုန္ႀကည့္ၿမင္တိုင္သားၿဖစ္ပါသည္ ေရမကူးတတ္ပါ ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗုဒ္ၶဘာသာဟု အမည္ခံယံု ေလာက္သာ ဘာသာေရးအသိရွိသူၿဖစ္ပါသည္ ။ ထို႔ေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ယခုတင္ၿပမည့္အေႀကာင္းအရာမ်ားသည္ ဘာသာေရးရႈေထာင့္မွလည္းေရးသားမည္မဟုတ္ပါ ။ ကၽြန္ေတာ္စာေရးတတ္သူမဟုတ္ေသာေႀကာင့္လည္း ေၿပၿပစ္ခ်င္မွေၿပၿပစ္ပါလိမ့္မည္ ။
ထို႔အတူ ႀကဳံရဆံုရဘံုဘ၀ ဆိုသၿဖင့္ ကြန္ၿမဴနစ္၀ါဒအေႀကာင္း ေရးမည္မဟုတ္ ၃၁ ဘံု ေလာကသား ေတြအေႀကာင္း ေရးမွာၿဖစ္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ စည္းရံုးေရးခရီးထြက္ခဲ့ရေသာ ဘိုကေလးၿမိဳ႕ေအာက္ဖက္ ( ေတာင္ဘက္ ) ဦးရွင္ႀကီးကၽြန္း (မိန္းမလွကၽြန္း)တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ေလွ ေလမိုးမိ၍ တစ္ညတာရပ္နားစဥ္ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်မ်ားကိုသာ မွ်ေ၀ယံု သက္သက္ေရးသားတင္ၿပရၿခင္းၿဖစ္သည္ကို နားလည္ေပးႏိုင္ပါရန္ ေမတ္ၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္ ။
အခန္း(၂)
ကၽြန္ေတာ္တို႔အုပ္စုအေႀကာင္း
ဥက္ၠဌ ကိုညိဳမင္းလြင္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုညိဳဟုသာေရးပါမည္ ။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ။ ဘာသာတရား ကိုင္းရိႈင္းသူ ၿဖစ္သည္ ။ ကိုတင္ေမာင္ေအး ဒုဥက္ၠဌ-၂ အမည္ခံဗုဒ္ၶဘာသာ ။ ကိုေနမ်ိဳးေ၀ ဘာသာမဲ့ ဘာသာေရးစာေပမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ဖတ္ရႈထားေသာ္လည္း ဘုရား ဆိုသည္ကို အယံုအႀကည္မရွိ လူသားေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီးမ်ား လူမႈၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးသမားမ်ား ဟုသာ လက္ခံသည္ ။ ပရေလာကကို အယံုအႀကည္မရွိသူ ။ ကြန္ၿမဴနစ္မဟုတ္ လစ္ဘရာယ္ သမား ။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္မ်ိဳးဦး ႏွင့္ ေဒသခံ ပါတီ၀င္ သံုးေယာက္ စက္ေလွေမာင္းသူ ကိုသန္းႏိုင္ဦး (ပါတီ၀င္) တို႔ ၈ ေယာက္ ၿဖစ္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စုသည္ မတူေသာ သဘာ၀ရွိသူမ်ား အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနၿခင္း ေတာ့ၿဖစ္ပါေပသည္ ။
အခန္း(၃)
နာဂစ္ေဒသ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႀသဂုတ္လ ၂ ရက္ေန႔ ဘိုကေလးမွ ကဒံုသို႕သြားေသာ ခရီးစဥ္ ။ ဘိုကေလးမွ နံနက္ (၈း၀၀)နာရီ စက္ေလွစထြက္ေလၿပီ ။
ကၽြန္ေတာ္ကား ေရလမ္းခရီးေတြ သိပ္မသြားဘူးသူၿဖစ္ပါသည္ ။ ေရလည္းမကူးတတ္ သို႔ေသာ္ ငေပငေတၿဖစ္သည္ ေႀကာက္စိတ္ေတာ့သိပ္မရွိ ။ နံနက္ ၈ း ၀၀ နာရီတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ၈ ေယာက္သား တက္တက္ႂကြႂကြၿဖင့္ ကိုေနမ်ိဳးေ၀အမ စီစဥ္ခ်က္ၿပဳပ္ေပးလိုက္ေသာ ထမင္းအိုး မ်ားပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ား ဟင္းခ်ိဳင့္မ်ားဆြဲကာ ဆိပ္ကမ္းသို႕ခ်ီတက္လာေလသည္ ။
စက္ေလွေပၚသို႔ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ထြက္ခြါဖို႔ၿပင္ဆင္ႀကေလၿပီ ။ ကိုေနမ်ိဳးေ၀က ေလွထိုးသား လုပ္ေလသည္ ပဲ့နင္းႀကီးကေတာ့ ကို သန္းႏိုင္ဦးၿဖစ္သည္ ။ ကိုေနမ်ိဳးေ၀က လူရြတ္ၿဖစ္ေလသည္ စက္ေလွကို ကမ္းက ခြါရန္ ႀကိဳးၿဖဳတ္သည္ႏွင့္ ေရငံတစ္အိုးကုန္ေအာင္ခ်ိဳးပါတဲ့ ႀကက္သူခိုးဘုရင္ မတိုးလင္ခင္ဗ်ား ေစာင့္ပါေရွာက္ပါ ဘာညာဟု သံၿဗဲႀကီး ႏွင့္ ဟစ္ေလသည္ ။ ဒါကို ကိုညိဳႏွင့္ ကိုတင္ေမာင္ေအးတို႔က မႀကိဳက္ အၿပစ္တင္ႀကသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ်မေၿပာေသာ္လည္း သိပ္ေတာ့မႀကည္ ။
ဒီလို ႏွင့္ ေထြရာေလးပါေၿပာလာႀကသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ လမ္းႀကံဳ ဘယ္ရြာေတြကို ၀င္မလဲဆိုတာကို စဥ္းစားႀကသည္ ။ ဒီလမ္းခရီးမွာကိုေနမ်ိဳးေ၀က ေဒသခံၿဖစ္လို႕ သူ႕ခရီးစဥ္အတိုင္း အလုပ္လုပ္ႀကမည္ေပါ့ ။ အစစအရာရာ သူ႕ကို ကြန္မန္ဒါအၿဖစ္လႊဲထားသည္ ။ ( ေပါက္ကရေၿပာတာမပါေႀကးေပါ့ )
ကိုေနမ်ိဳးေ၀က လမ္းမွာ ဓၿမေခ်ာင္း ( ဓမသုခ ရြာ ) ကို ၀င္မည္ ။ ကမ္းေဘးတင္ ရွိသည္လို႕ အႀကံၿပဳသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၀င္မည္ေပါ့ ။ ရြာသားေတြထဲက မိတ္ေဆြ သံုးေလးေယာက္ကိုလည္း ႀကိဳမွာထားသည္တဲ့ စကားနဲနဲပါးပါးေၿပာႀကမည္ ။
ဒီလိုႏွင့္ တစ္လမ္းလံုး စက္ေလွက တစ္ထံုးထံုး ႏွင့္ ခုတ္ေမာင္းလာသည္ ။ ဒီမွာတင္ ဘိုကေလးသားေတြ ဘာ့ေႀကာင့္ စကားက်ယ္က်ယ္ေၿပာတဲ့ အက်င့္ ရေနသလဲ နဲနဲသိလာရသည္ ။ ဘာေၿပာေၿပာ ေအာ္ေၿပာေနရသည္ ေလ ။ ဒီလိုႏွင့္ နာဂစ္မွာ ဘယ္ရြာေတြဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္ပ်က္ဆီးတဲ့အေႀကာင္းပါလာသည္ ။
ကိုေနမ်ိဳးေ၀ နာဂစ္အၿပီး ဘိုကေလးမွာ ကူညီေရးေတြလုပ္ေနစဥ္ နာဂစ္ဒဏ္ေႀကာင့္ မကၽြတ္မလြတ္သူေတြ ေအာ္သံေတြ ကယ္ပါယူပါ ငိုေႂကြးသံေတြ ႀကားရသည္လို႕ ေကာလဟလ သတင္းထြက္ေနသည္ ။ ဒါကို ဘီဘီစီက ဖုန္းဆက္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးလုပ္တဲ့အေႀကာင္း ကို ေရာက္သြားသည္ ။ ကိုေနမ်ိဳးေ၀ ကေၿဖသည္တဲ့ --
““ ခင္ဗ်ားက ကမ္ၻာေက်ာ္ သတင္းဌာနႀကီး ကၽြန္ေတာ္က အင္ဂ်င္နီယာ ဗ်ဴးရမွာက သူရဲေခ်ာက္ တဲ့အေႀကာင္း ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ”” ဆိုေတာ့ ““ဒါဆိုကိုေနမ်ိဳးေ၀က သရဲေခ်ာက္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာလား ”” လို႔ ဘီဘီစီကၿပန္ေမးတယ္ ။
““ ခင္ဗ်ားသေဘာမေပါက္ဘူးထင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာတာ ဒီအေႀကာင္းေဆြးေႏြးရမွာ ဘလိုင္းႀကီး ကိုရွက္ေနတာဗ် ”” ဆိုေတာ့ --
ဘီဘီစီက အတင္းညွစ္ၿပီး ““ခင္ဗ်ား အၿမင္ကို ေၿပာပါ ”” လို႔ ထပ္လုပ္တယ္ ဒီေတာ့ ကိုေနမ်ိဳးေ၀ က
““ ဒီလိုေၿပာမယ္ဗ်ာ ဘုရားရွိရင္ နတ္ရွိမယ္ နတ္ရွိရင္ သရဲရွိမယ္ အဲ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာသာမဲ့ ဒါေပမဲ့ သရဲေခ်ာက္တဲ့ သတင္း ေနာက္ဆက္တြဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာႏိုင္တာ ရွိတယ္ဗ် ”” ဆိုေတာ့
““ ေနာက္ဆက္တြဲကို ေၿပာပါဦး ””ဆိုေတာ့
““သူရဲေခ်ာက္တာေတာ့အမွန္ဗ် ဒါေပမဲ့ ဒီသရဲေတြက ဆိုဒီယံမီးေတြ ထိန္ေနေအာင္ထြန္းရင္ ေႀကာက္ တယ္ဗ် ”” တဲ့
( အမွန္က ကိုေနမ်ိဳးေ၀က သရဲကိုအယံုအႀကည္မရွိ ၃၁ ဘံု လည္ပတ္ေနတာကို မယံု ေမွာင္မည္း တိတ္ဆိတ္ရင္ ေခ်ာက္ၿခားတတ္တာေႀကာင့္ လွ်ပ္စစ္မီးထိန္ေနရင္ သရဲမေခ်ာက္ဟု ဆိုလိုခ်င္တာၿဖစ္ပါသည္ )
ကိုညိဳက -- ““ခင္ဗ်ားတကယ္အဲလိုေၿပာလိုက္တာလား”” . .. လႊင့္ေကာလႊင့္ေသးလား ဆိုေတာ့
““အင္း လႊင့္ေတာ့လႊင့္တယ္ဗ် ””
ကၽြန္ေတာ္က ““ ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္ရႈပ္တဲ့လူ ဗ်ာ ဘီဘီစီေတာင္အလြတ္မေပးဘဲ သြားက်ပ္တယ္ ””
ဒီလိုနဲ႕ စကားတေၿပာေၿပာ အာေခါင္ေတြလည္း ေၿခာက္လာ ....
...............................
ေကာင္းကင္က မိုးတြင္းဆိုေသာ္ၿငား တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိလွသည္ ။
တင္ေမာင္ေအး က -- ““ေဟ့ေကာင္ေနမ်ိဳးေ၀ ဟိုေရာက္ရင္ ဘာေတြေၿပာမွာလည္းလုပ္ဦးဟ ””
““ ဒီလိုကြာ ငါတို႔ ပါတီအေႀကာင္းေတြ ေခါင္းထဲက ခဏဖယ္ထားလိုက္ကြာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုတာကို အရင္မိတ္ဆက္ေပးရေအာင္ ရြာသားေတြက ဘာမွနားလည္ႀကတာမဟုတ္ဘူး ၊ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလဲ ။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဆိုတာဘာေတြလုပ္ေပးတဲ့သူလဲ ။ မဲမထဲ့ရင္ဘာၿဖစ္မလဲ ။ ကိုယ့္ဆႏ္ၵမဲလက္မွတ္ကို တန္ဘိုးထားသင့္ေႀကာင္း ဒါမ်ိဳးဘဲေၿပာရဦးမွာကြ ။ မဲထဲ့တာေတာ့ သူႀကိဳက္တဲ့သူ ထည့္ပေစေပါ့ကြာ အဲဒါ ငါတို႔အတြက္ သိပ္အေရးမႀကီးပါဘူး ။ ””
တင္ေမာင္ေအး က ........
““ မဟုတ္ဘူးေလကြာ အာဂ်င္ဒါ ေတြ ဘာေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေမးတာဟ ””
ကၽြန္ေတာ္က ““ အာ ခင္ဗ်ားကလည္း အာဂ်င္တီးနားကလာတဲ့ ဆိုဒါ ဆိုရင္ေတာ့မဆိုးဘူး .. ခင္ဗ်ား က ရြာမွာ အာဂ်င္ဒါေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႕ အသာေလး ေတာေၿပာေတာင္ေၿပာ ဟိုေမးဒီေမး ဒီေလာက္ဘဲ လုပ္လို႔ရ တာဗ် ။ ””
တင္ေမာင္ေအးက ““ ဒါဆိုလဲၿပီးေရာ ငါက အခမ္းအနားေတြ ဘာေတြခ်ိန္းထားတယ္လားလို႔ပါ ။ ေအးပါ ရပါတယ္ ငါလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းဘဲ ေလွ်ာက္ရိုက္ေပးေတာ့ မယ္ ””
ကိုညိဳက ““ အင္း ေကာင္းတယ္ ၿမိဳ႕ႀကီးသား အခုမွသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ အခု ရြာကိုေရာက္ ေနပါၿပီ ခင္ဗ်ာ””
ေနမ်ိဳးေ၀က ........... ““ ေဟ့လူေတြ ဟိုမွာ ႀကည့္စမ္း ေတြ႔လား ဟိုးေရလယ္က ခၽြန္းေကြ႕ေကြ႕ေနရာ ေတြ႕လား ဦးရွင္ႀကီးကို ေရစာ ေကၽြးတဲ့ေနရာေပါ့တဲ့ ””
ကၽြန္ေတာ္က ““ အင္ ခင္ဗ်ားကလဲ က်ဳပ္တို႔ရန္ကုန္သားေတြဆီုၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ ၿဖီးၿပီ ””
............. ဟား ............ ဟား ........ ဟား ................ဟား ..............
အားလံုး၀ိုင္းရီႀကေလသည္ ။
ပဲ့နင္းႀကီး သန္းႏိုင္ဦးက
““ ဦးရွင္ႀကီးေရစာ ခ်မခ်ေတာ့ မသိဘူး ဆရာေရ႕ နာဂစ္တံုးက အဲဒီနားမွာ အေလာင္းေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေနတာဘဲဗ် တစ္လေလာက္ကို ေဖြးေဖြးႀကီးေတြ ရွိေသးတယ္ဗ် ””
........................... အားလံုး တိတ္ဆိတ္သြားႀကသည္ ................... ။
ဓၿမေခ်ာင္းသို႕ေရာက္ေလၿပီ ..............
ေလွထိုးသား ေနမ်ိဳးေ၀ .............. လက္စြမ္းၿပေလသည္ ဆိပ္ကမ္းသို႕ ကပ္ ၿပီ စက္ေလွကို တံတားမွာ ႀကိဳးခ်ည္သည္ ။ ရြာသား သံုးေလးေယာက္ဆင္းလာႀကသည္ ။ မတူကြဲၿပားကလူေတြလာတယ္ေဟ့တဲ့ .......
ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါတီကိုလည္း အစအဆံုးနာမည္မွန္ေအာင္ေခၚႏိုင္သူမရွိ ဘိုကေလးဘက္မွာေတာ့ အေတာ္ေပါက္ သည္ ။ ““တို႔ကေတာ့ မတူကြဲၿပားဘဲ”” ဟု ေၿပာဆိုႀကသည္တဲ့ ။
““ဘိုကေလးသားေတြက မတူတာတို႔ ကြဲတာတို႔ အထိေတာ့ အေတာ္ႀကိဳက္ပံုရတယ္ ေနာက္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာ့ ထဲ့မရြတ္ႀကဘူး ”” ဟု ကိုညိဳကေနာက္သည္ ။
ဟားဆရာတို႔ လာႀကလာႀက ဗ်ိဳ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာက လူေတြေတာ့ အေတာ္စိတ္၀င္စားေနတယ္ဗ် ...... တဲ့ ။ ကေလးလူႀကီးေယာက်္ားမိန္းမ ၁၅ ေယာက္ေလာက္ ေၿပးလာႀကသည္ ““ပါတီေဒြ ေရာက္ပီ””ဟုလည္း ေအာ္သံႀကားရသည္ ။
ခေနာ္ခနဲ႕ သစ္သားတံတားေလးကို ၿဖတ္နင္းလာသည္ ။ တင္ေမာင္ေအးၿမိဳ႕ႀကီးသားကမဆိုး ေတာတံတားေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္ႏိုင္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ရြာထဲမွာ ကြမ္းယာဆိုင္ေမွ်ာ္သည္ ။ ကြမ္းဗလၿဗစ္ႏွင့္ ရြာသားတစ္ေယာက္နားကပ္သည္ ။ ကြမ္းယာဆိုင္ေမးသည္ ။ ““ဟာ ဆရာကလည္း ကြမ္းကေတာ့ အလိုက္ႀကီးဘဲလာခဲ့ ””ဟု ဆိုကာ ကြမ္းညႇပ္ႀကီးႀကီး ႏွင့္ ေကာ္ဇလံုထဲ ကြမ္းယာပစ္ၥည္းမ်ိဳးစံု လံုးေထြးထဲ့ထားသည္ ကြမ္းသီအမွည့္ အလံုးလိုက္ သံုးေလးလံုးရွိ သည္ ။ ““စိတ္ႀကိဳက္ယာစားေပေတာ့ ””ဟုလည္းေၿပာသည္ ။
ရြာသားက သူ႕လို ကြမ္းႀကိဳက္သည့္ ကၽြန္ေတာ့္ သြားငခ်ိတ္ေတြကို ႀကည့္ၿပီး အေတာ္သေဘာ က်သြားပံုရသည္ ။ ““ဟား ဆရာကလည္း အေတာ္စားတာပဲ”” ဟုမွတ္ခ်က္ၿပဳသည္ ။
ဒီလိုနဲ႕ အိမ္ႀကီးရခိုင္တခုေအာက္အရင္လာသည္ ။ ၀င္ႀကသည္ ။ စကားေၿပာႀကေလသည္ ။ ၂၀၁၀ မွာ ေရြးေကာက္ပြဲတခု ရွိတယ္ဆိုတာ ရြာသားေတြက သိႀကသည္ ။ ပါတီေတြ ေထာင္ေနတာကို သိႀကသည္ ။ ဘယ္ပါတီတစ္ခုရဲ႕ နာမည္ကိုမွ်အၿပည့္အစံု မေၿပာႏိုင္ ။ ပါတီေတြကလူေတြ ယွဥ္ၿပိဳင္ႀကမည္ဆိုတာ သိသည္ ။ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီးရင္ ဘာၿဖစ္မယ္ဆိုတာမသိ ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဆိုတာမသိ ။ လယ္ေရာင္းလွ်င္ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ်မႀကည့္ဘဲ ေရာင္းလို႔ရခ်င္သည္ ။ ကိုယ့္လယ္ထဲမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ သီးႏွံစိုက္ခ်င္သည္ ။ သူတို႔ ကိစ္ၥေတြကို ကိုယ္စားၿပဳၿပီး ေၿပာေပးဆိုေပးမဲ့သူတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့လိုခ်င္သည္။စာတတ္ေပတတ္ လူမိုက္တစ္ေယာက္ ေလာက္ လိုခ်င္ေနပံုရသည္ ။ ဘယ္မင္းတက္တက္ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာ စားရမည္လို႔ ယံုႀကည္ႀကသည္ ။ လူ၀ါး၀တဲ့သူ ေတြကို မႀကိဳက္ ။ တရားသူႀကီးေတြ လာဘ္စားရင္မႀကိဳက္ ။ ေက်ာင္းဆရာမေတြ လခယူၿပီး ေက်ာင္းကို မလာရင္မႀကိဳက္ ။ လွ်ပ္စစ္မီး လာဖို႔မလာဖို႔ စိတ္ကူးမရွိေၿပာသံ မႀကား ။ ႏွစ္လံုးသံုးလံုးဒိုင္ကိုင္ၿပီး ေပါက္လို႔မေလွ်ာ္ရင္မႀကိဳက္ ။ က်မ္းမာေရးကိစ္ၥ ေဆးရံုေဆးခန္းကိစ္ၥ ကာကြယ္ေဆးကိစ္ၥ ေၿပာသံမႀကား ၊ ေၿပာရေကာင္းမွန္းမသိ ၊ အန္ဂ်ီအိုနဲ႕ ရပ္မိရပ္ဖ ေပါင္းၿပီး ပစ္ၥည္းဘုန္းတာသိ ။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ တို႔ က်ဴရွင္ခတို႔ ေၿပာသံမႀကား ။ ကိုပီတာ (ကြန္ပ်ဴတာ) နဲ႕ အိမ္သာနတ္ (အင္တာနက္) တို႔ အေႀကာင္း မသိ ။ ဂ်ာနယ္ ၿမင္ဘူးသည္ ။
ဒီလိုနဲ႕ ေတာ္ကီေတြ မ်ားသြားသည္ ။ ညေန ၃ နာရီ ထိုးမွ ေန႔လည္စာ ထမင္းစား ၿဖစ္ေတာ့သည္ ။ စက္ေလွေပၚေရာက္မွစားၿဖစ္တာၿဖစ္သည္ ။
ဒီလိုနဲ႕ ဓၿမေခ်ာင္းက ဆက္လက္ထြက္ခြါလာသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ေလွက ဓၿမေခ်ာင္းမွ တဖက္ေခ်ာင္းေပါက္ဘက္ ဓါးလြယ္ခုတ္ၿဖတ္ရသည္ ။မိန္းမလွကၽြန္း တန္းႀကီးေဘးက သီ၍ ခုတ္ေမာင္းရသည္ ။ ၿမစ္ၿပင္ကက်ယ္လြန္းသည္ ။ သို႔ေသာ္ ရြာသားေတြက ေခ်ာင္းလို႔ဘဲေခၚသည္ ။ က်ယ္သာက်ယ္သည္ ေသာင္ေတြ ရွိေနသည္ ။
ပဲ့နင္းႀကီး က ေၿပာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္က်သြားတယ္ ဒီအခ်ိန္ ေရက်ေနပီ လြန္းတင္ရင္ ၿပႆနာရွိတယ္တဲ့ ။
ကိုေနမ်ိဳးေ၀ ကို ေမးသည္ ။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဒီဘက္ေခ်ာင္းေပါက္ေတြ အဆက္ၿပတ္ေနတာ အႏွစ္ ၂၀ ရွိၿပီ လမ္းေႀကာင္း မသိေတာ့ ( ေရတိမ္ေရနက္လမ္းေႀကာင္း မသိတာကိုေၿပာတာ ) ေရအေရာင္ကေတာ့ကြာသည္ ေလကိုေႀကာက္ရတယ္လို႔ေၿပာသံႀကားတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နားစြန္နားဖ်ား ႀကားတာသာၿဖစ္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သိေစခ်င္ပံုမရ ။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ေမးသည္ ။
““ေဟ့လူေတြ တိုးတိုးတိုးတိုး မလုပ္နဲ႕ က်ဳပ္တို႔လည္းေၿပာဦး””ဆိုေတာ့
““ ဒီလိုကြ ေရက်သြားၿပီ ဒီခၽြန္းကို နာရီ၀က္ေလာက္ၿဖတ္ရမယ္ ေလတိုက္ရင္ လြန္းတင္ႏိုင္တယ္ ။လြန္းတင္ရင္ အဆင္မသင့္ရင္ စက္ေလွကြဲၿပီး အေရွာဘဲ ””
ကိုညိဳက ...... ““နာရီ၀က္ကေတာ့ အခုလို ေလၿငိမ္ေနတာနဲ႕ ရပါတယ္ ၿဖတ္မယ္ဗ်ာ””လို႔ ေၿပာေလ သည္ ။ ေၿပာေၿပာဆိုဆို ၿဖတ္လာတာ ၅ မိနစ္ခန္႔ပင္ရွိေနၿပီၿဖစ္သည္ ။ ဒီလိုနဲ႕ ၿဖတ္လာေနတံုး မိုးက ရုတ္တရက္ ရြာလာသည္ ။ ေလကပါ ပါလာသည္ ။ ေရတက္ဦးမိုးလို႔ ေၿပာသံႀကားရသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သိပ္ေတာ့မေႀကာက္တတ္ ။ ကိုေနမ်ိဳးေ၀က ကိုသန္းႏိုင္ဦးကို လွည့္ေၿပာသည္ ။ ““ကမ္းေဘးက ကပ္ေမာင္းရင္ဘယ္လိုေနမလဲ”” တဲ့ ။ ““မရဘူးေသာင္ရွိတယ္””ဟု ေၿပာသံႀကားသည္ ။ မထူးေတာ့ (၀ါတာဖလူး)ပလပ္စတစ္ မိုးကာပိတ္စ ၿခံဳ၍ ကိုသန္းႏိုင္ဦး ပဲ့ကိုင္ေနသည္ ။ ကိုေနမ်ိဳးေ၀ အေပၚပိုင္း အကၤ် ီ ဗလာနဲ႕ ေဘာင္းဘီတို၀တ္ၿပီး ေရွ႔ထြက္သည္ ။ မိုးေပါက္ေတြက ေလၿပင္း ႏွင့္ ေဆာ္သၿဖင့္ မ်က္ႏွာေတြ ခနခန အုပ္သုတ္ေနရတာကို လွမ္းေတြ႕ရသည္ ။
ကိုသန္းႏိုင္ဦးကို လွမ္းေအာ္ေၿပာသည္ ။ မႀကားရ ။ ပဲ့ပိုင္းသို႕လာ၍ ေၿပာသည္ ။ စက္ေလွေပၚမွာ ဆန္ဆီ ဟင္းခ်က္စရာ ႀကက္ႏွစ္ေကာင္ အစံုပါသည္ ဘာမွေလာဖို႕ မလို ကၽြန္းေဘးမွာ ခဏကပ္ထားရင္ ေကာင္းမည္လို႔ေၿပာသံႀကားရသည္ ။
ႏွစ္ေယာက္သား သေဘာတူႀကပံုရသည္ ။ စက္ေလွက ကမ္းဘက္ ဦးလွည့္သြားတာေတြ႕သည္ ။ သိပ္မႀကာလွ ကနစိုပင္ ( ဘာပင္မွန္းကၽြန္ေတာ္မသိပါ ေနာက္မွကိုေနမ်ိဳးေ၀ေၿပာသံႀကား၍မွတ္ထားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္ ) ခပ္လတ္လတ္ တစ္ပင္ နားသို႔ အရွိန္နဲ႕ ထိုးတင္လိုက္သည္ ၿငိမ့္ခနဲက ၿဖစ္သြားသည္ ကိုေနမ်ိဳးေ၀ ကမ္းေပၚခုန္ခ်၍ ကနစိုပင္မွာ ႀကိဳးခ်ည္ေနတာ ေတြ႕ရသည္ ။ ေဘးကင္းလံုၿခံဳသြားၿပီၿဖစ္သည္ အားလံုး ေပ်ာ္ေနႀကသည္ ။ .............................
သို႕ေသာ္ .............................
မိုးက ပိုသည္းလာသည္ ။ .......................
စက္ေလွ အတြင္း ပိုင္းက ေလလံုမိုးလံုရွိသည္ အိမ္ကေလး တစ္ခန္းလို လံုေနသည္ စက္သံမႀကားလွ်င္ မိုးေအးေအး ႏွင့္ အေတာ္ေကြးေကာင္းမည့္ပံုၿဖစ္သည္ ။ ကမ္းကပ္ၿပီးၿပီမို အင္ဂ်င္လည္း ရပ္လိုက္ၿပီ ။ ဒီလို ႏွင့္ ညေန ၄း၃၀ ေလာက္မွာပင္ မိုးေမွာင္ေန၍ အေတာ္မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီဟု ထင္မွတ္ရသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိုးခိုေနရင္း စားေသာက္ဖို႔ ခ်က္ၿပဳပ္ရန္တာစူသည္ ။ စက္ေလွေပၚမွာ မီးဖို တခန္း အိမ္သာတစ္ခန္း လုပ္ထားတာ ပါသည္ ။ အေတာ္အဆင္ေၿပသည္ ။ ေဒသခံ ေတာသား(ပါတီ၀င္) သံုးေယာက္ကလည္း ခပ္ေအးေအးပင္ ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႔လုပ္ေနသည္ ။
စက္ေလွေပၚပါ ႀကက္အရွင္ ႏွစ္ေကာင္အနက္ မွ တေကာင္ကို ကိုသန္း၀င္းဆိုသူမွ လည္လွီးေန တာေတြ႕သည္ ။ တင္ေမာင္ေအးက ေၿပာသည္ ဟာကြာ မင္းတို႔ဟာကလည္းႀကည့္လုပ္ႀကပါဦးဟ ဒီႀကက္သားကို ဘယ္လိုစားရမလဲတဲ့ ။
ေနမ်ိဳးေ၀က ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၿပီး မ်က္စပစ္သည္ ေဟ့ေကာင္ေအာင္မ်ိဳးဦးမင္းဘာေတြ႕လဲတဲ့ ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခ်က္ဆိုနားခြက္ကမီးေတာက္သည္ ။ ေနမ်ိဳးေ၀ ေၿပာခ်င္တာက ဒီလို လို႔ .......
ၿမိဳ႔ေပၚမွာ လို ေရခဲေသတ္ၱာ မရွိ ၊ ခ်က္ခ်င္းသြား၀ယ္လို႔ရတဲ့ အသားေစ်းမရွိ ။ ခ်က္ၿပီးသား ထမင္း ၀ယ္စားစရာမရွိ ။ သတ္ၿပီးသားအသား၀ယ္လာလွ်င္ပုပ္မည္ ။ ေတာရြာေတြက နာဂစ္ၿပီးမွ အရင္လိုမဟုတ္ ႀကက္မ်ိဳး ၊ ဘဲမ်ိဳး မန္ဒါလီမ်ိဳး ၿပဳတ္ေနၿပီ ။ ဟိုးယခင္ကလိုဆို ေတာသြားရင္ အခုလို ႀကက္အရွင္ေဆာင္ စရာမလို ဘဲငန္းသား ၊ မန္ဒါလီသား ၊ ႀကက္သား ၊ ဘဲသား ၊ ႀကက္ဥ ၊ ဘဲဥ ေပါလြန္းသည္ ။ ယခု ဟင္းစား အေကာင္ေတြေဆာင္လာရသည္ ။ ရြာသားေတြအားနာဖို႔ေကာင္းသည္ ။
ထို႕အၿပင္ အဲဒီလို အရွင္သတ္မစားရင္ ဆီဆမ္း ဆားၿဖဴး ႀကက္သြန္နီကိုက္စားရမည္ ။ ႀကက္ဥေႀကာ္ စားရမည္ ။ ၿမိဳ႔သားေတြ ပါလာလို႔ ေနမ်ိဳးေ၀က သူ႕ညီေအာင္ကိုလတ္ အိမ္က ႀကက္ေတြ ဖမ္းလာတာၿဖစ္ သည္ ။
အခန္း(၄)
ေၿခာက္ၿခားစရာည
ထိုေန႔ တညေနလံုး ကမ္းကမခြါႏိုင္ မိုးေလသည္းေနသည္ ။ မထူးေတာ့ ဒီတည ဒီမွာတင္စားေသာက္ၿပီး အိပ္လိုက္ႀကေတာ့မည္ေပါ့ ။
ဒီလိုနဲ႕ ညေန ၆ နာရီေလာက္မွာ ဆိုင္းသံႀကားရသည္ ။ သန္းႏိုင္ဦး ၊ ကိုသန္း၀င္း ၊ ကိုၿမင့္ေဇာ္ ၊ ကိုတင္ထြန္း တို႔ ေလးဦး ဇေ၀ဇ၀ါၿဖစ္ေနသည္ ။ ဟာ ဒီနားမွာ ရြာမရွိပါဘူး ဟု သန္းႏိုင္ဦးကေၿပာသည္ ။ ကိုသန္း၀င္းက နာဂစ္ တံုးက လ၀ိုင္းကၽြန္းသားေတြ ဒီဘက္မွာ ရြာတည္ေပးတယ္ႀကားတယ္ကြ လို႔ ေၿပာ သည္ ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္ဘူး ၿငင္းလို႔ေကာင္းတံုး ။အေၿဖေပၚလာသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ေလွဆိုက္ကပ္ထားရာ ေနရာ ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ေတာတိုးလာတဲ့ လူတစ္စု ထြက္လာတာေတြ႕ရသည္ ။ ခေမာက္ေတြ ေဆာင္းထားသည္ ။ ( မွတ္ခ်က္ အန္အယ္လ္ဒီေတြမဟုတ္ပါ ) ရြာသားမို႔ ခေမာက္ေဆာင္းထားတာပါ ။ စက္ေလွဘက္ လွမ္းေမွ်ာ္ႀကည့္ၿပီး ထြက္လာႀကသည္ စုစုေပါင္း သံုးေယာက္
ကၽြန္ေတာ့္လိုသြားငခ်ိပ္နဲ႕ က ႏွစ္ေယာက္ပါသည္ ။မိေခ်ာင္းမ်က္ႏွာႏွင့္တေယာက္ပါသည္ ။
ဗိ်ဳ႕ဆရာတို႔ ဘာလိုလို႔လဲဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာ္ေတာ္သံႀကားကတည္းက တခုခုၿဖစ္ေနတယ္မွတ္တာ ။ဆရာတို႔ ဘာမွမၿဖစ္ေတာ့ ကံေကာင္းတာဘဲ ။
သန္းႏိုင္ဦးက ..........
““ ေဟ့လူေတြ ခင္ဗ်ားတို႔ သစ္ေတာက၀န္ထမ္းေတြလည္းမဟုတ္ပါဘူး ဘာလည္း ထင္းလာခုတ္ ေနႀကတာလား ””
““ဟာ ဆရာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီမွာ ရြာတည္ေပးထားတယ္ေလ ””
““ ေအာ္ ဆိုင္းသံႀကားတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ရြာကလား ””
““ အစစ္ေပါ့ ဆရာရယ္ ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္ နဲ႕ ရွင္ၿပဳတြဲလုပ္ေနတာ ဆရာတို႔လိုက္ခဲ့ပါလားတဲ့ ””
တင္ေမာင္ေအးက ...........
““ ေနမ်ိဳးေ၀ ေဟ့ေကာင္ခြင္ဘဲ တို႔စကားေၿပာဖို႔လူစုရင္မလာရဲဘူး ရြာထဲတက္ၿပီး ဆိုင္းဆရာစုထားတဲ့ လူေတြ သြားေဟာမယ္ ””
ကိုညိဳက ... ““ေအးမဆိုးဘူးဟ မိုးလည္းစဲေနၿပီ တို႔သေဘာၤထဲမွာ ေတာစီးဖိနပ္ ၆ ရံေတာင္ပါတယ္ ””
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း စက္ေလွထဲမွာ အေစာင့္သံုးေယာက္ထားၿပီး က်န္တဲ့သူ လိုက္လိုက လိုက္ႏိုင္ေႀကာင္း ေၿပာေတာ့ ပဲ့နင္းႀကီး သန္းႏိုင္ဦးက ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ့မယ္တဲ့ ။ ကိုတင္ထြန္းနဲ႕ ကိုၿမင့္ေဇာ္ကလည္း ေနခဲ့မယ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၅ ေယာက္ ကမ္းေပၚသို႔ တက္ႀကေလသည္ ။ ကမ္းပါးကႀကည့္ေတာ့ ေတာကိုသာၿမင္ရေသာ္လည္း ဓမင္းႏြယ္ တစ္ၿခံဳကို ေက်ာ္လိုက္သည္ႏွင့္ တာဖို႔ထားေသာ လမ္းေၿပာင္ေၿပာင္ေလးကို ေတြ႕ရသည္ ။ မိုးရြာထားသၿဖင့္ ေၿမေၿပာ့ေနေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာစီးဖိနပ္မ်ားေႀကာင့္ လမ္းေကာင္းေကာင္း ေလွ်ာက္၍ရသည္ ။ လမ္းကေလးေဘးတြင္ မီးကေလးမ်ား မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ႏွင့္ တဲငယ္ပုပုေလးေတြေတြ႔ရ သည္ ။
အနံ႕အသက္ကမေကာင္း ပုပ္အဲ့ အဲ့ နံေနသည္ ဒါကို ေနမ်ိဳးေ၀က ““ဟား အပုပ္နံ႔ နံတယ္””ဟု ဗရမ္းဗတာ ေၿပာေလသည္ ။ တင္ေမာင္ေအးက ““မင္းေရးတဲ့ တဲၿဗဲႀကီးေတြ ရဲ႕ အနံ႔မ်ိဳးလား””ဟု “စ” သည္ ။ ““မဟုတ္ဘူးကြ ငါးပိနံ႕ မဟုတ္ဘူး လူေသေခြးေသ ပုပ္သလိုမ်ိဳး”” ဟု ေၿပာသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က ““ ခင္ဗ်ားကလည္း လူေတြကို အနာလစ္ဆစ္လုပ္တာ အားမရဘူး အပုပ္နံ႕အနာလစ္ဆစ္ဆက္လုပ္ဦးမလား””ဟုေနာက္ေၿပာင္သည္ ။
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သည္ အနံ႕အသက္က ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာ သခၤ်ဳိင္းကုန္းထဲေရာက္ေနသလိုလို ။ ဒါနဲ႕လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ တဲေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ထဲက လူေတြ က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရီေ၀ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ား ႏွင့္ လွမ္းေငးသည္ ။ သူတို႔ မ်က္လံုးေတြကို ႀကည့္လိုက္လွ်င္ စိတ္မသက္မသာစရာေကာင္းသည္ ။ ေၿခာက္ခ်ားစရာေကာင္းသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မီးေရာင္တထိန္ထိန္ႏွင့္ ပြဲေစ်းထဲသို႕ ဦးေဆာင္ေခၚလာေသာ လူသံုးေယာက္ကား မ်က္ႏွာထားေတြ တည္ေနၿပီး စကားေၿပာသံလံုး၀မႀကားရ ။ ကၽြန္ေတာ္ကေမးသည္ ဆိုင္းပြဲကို မသြားဘူး အလွဴရွင္အိမ္ကို အရင္သြားရေအာင္ဆိုေတာ့ အင္းဟု တစ္လံုးသာေၿပာသည္ ။
ထူးၿခားခ်က္တခုကို သြားေတြ႕သည္ မီးေရာင္ေတြ ထိန္ေနတာကိုသာ ၿမင္ရသည္ ထိုမီးေရာင္ေတြက ဟိုဟိုဒီဒီမပ်ံ႕လြင့္သလို ခံစားရသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းကို မႈန္၀ါး၀ါးၿမင္ေနရသည္ ။ နာရီ၀က္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေသာ ေရွးေဟာင္း အိမ္ႀကီးတစ္လံုးေရွ႔ေရာက္လာသည္ ။
ေၿပာေတာ့ ရြာသစ္တည္ထားေပးသည္လို႔ ေၿပာသည္ ယခုေရာက္ေနတာက ရြာေဟာင္းႀကီး ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦး ဒီဇိုင္းေတြ ေရွးမြန္ကရင္ အိမ္ႀကီးေတြလိုၿဖစ္သည္ ။ ဒီမွာက်ေတာ့ ေစာေစာက အပုပ္နံ႔ မရေတာ့ဘဲ ထူးထူးၿခား အေမြးနံ႔ရေနၿပန္သည္ ။ ဘာနံ႕မွန္းကို ခံစားလို႕မရ မရင္းႏွီးသည့္အနံ႕တမ်ိဳးၿဖစ္သည္ ။
ဒီလိုနဲ႕ အိမ္ႀကီးထဲက ေယာက်္ားႀကီး ၂၀ ခန္႔ မိန္းမမ်ား ၁၀ ေယာက္ခန္႕၀ိုင္းထိုင္ေနသည္ ေမာင္ရင္ေလာင္း တစ္ေယာက္ကိုလည္း အိေၿႏ္ၵႀကီးတစ္ခြဲသားႏွင့္ ရွိေနတာ ေတြ႕ရသည္ ။ ၀တ္စားထားတာေတြက ေရွးေခတ္အ၀တ္ အစားေတြၿဖစ္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွသိပ္မေတြး ဒီဘက္ရြာေတြ ဓေလ့ဟုသာထင္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုၿမင္ေတာ့ ေရာင္ထံုးႀကီးႏွင့္အႀကီးအကဲၿဖစ္ဟန္ရွိသူက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဧည့္၀တ္ၿပဳ သည္ ။
ကိုေနမ်ိဳးေ၀က စတင္မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။ အဖိုးႀကီးက ပါတီေတြဆိုတာပါလာေတာ့ သူက ဘာမွမသိ ““ပါတီဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလည္း”” ဟုေမးသည္ ။ မိန္းမေတြက တအံ့တႀသၿဖစ္ေနပံုရသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၿဂိဳလ္သားေတြလို အထူးအဆန္းစူးစမ္းႀကသည္ ။
တင္ေမာင္ေအးထံမွ ေအာင္မေလး ဟူေသာ အလန္႔တႀကားေအာ္သံႀကား၍လွည့္ႀကည့္ေတာ့ သူ႔နားက နန္း၀တ္နန္းစားႏွင့္အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္က တင္ေမာင္ေအး လက္ကိုဖမ္းကိုင္ကာ စူးစူးစမ္းစမ္းႀကည့္ေနသည္ တင္ေမာင္ေအးက အလန္႔တႀကားရုန္းေနတာေတြ႕ရသည္ ။ ခဏေနေတာ့ တင္ေမာင္ေအးက ၿပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ ၿဖစ္ေနၿပီး အမ်ိဳးသမီးႀကီးက လက္ကိုလႊတ္လိုက္တာ ေတြ႕ရသည္ ။
ေနမ်ိဳးေ၀က လွည့္ႀကီးၿပီး ခပ္ေအးေအးပင္ ။ အဖိုးႀကီးနဲ႕ေလေပးေၿဖာင့္ေနတံုးရွိသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးကို ေမ့သြားၿပီ ဒီထက္စိတ္၀င္စားစရာ အေၿခအေနေပၚလာလို႔ၿဖစ္သည္ ။ ကိုညိဳကို အမ်ိဳးသမီးခပ္ လတ္လတ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ မိေခ်ာင္းမ်က္ႏွာႏွင့္လူက တစ္ဖက္တစ္ေယာက္ လွမ္းဆြဲၿပီး အိမ္အၿပင္ဘက္ကို ေခၚသြားဖို႔ၿပင္ေနတာေတြ႕ရသည္ ကိုညိဳ႕မ်က္ႏွာက ၿဖဴဖတ္ၿဖဴေရာ္ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အကူအညီေတာင္းသည့္ပံုစံႏွင့္ ႀကည့္ေနတာေတြ႕ရသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္က ““ ကိုညိဳ ဘယ္သြားမလို႔လည္း ခနေနဦးေလ ဒီမွာ ကိစ္ၥေလးေတြ ရွိေသးတယ္”” ဟု လွမ္းေၿပာလိုက္ေတာ့ ေနမ်ိဳးေ၀က အေၿခအေနကို ၿမင္သြားသည္ ။
““ကိုင္းကၽြန္ေတာ္တို႕ အခုလိုေရာက္တံုး လာရင္းကိစ္ၥနဲနဲေၿပာမယ္ ကိုညိဳဒီကိုလာဗ်ာ ”” ဟု ေခၚလိုက္ သည္ ။ ေဘးက ႏွစ္ေယာက္ မရွိေတာ့ ဘယ္ေရာက္သြားသည္ မသိ ။
ကၽြန္ေတာ္ ၊ တင္ေမာင္ေအး ၊ ကိုညိဳ ၊ ကိုသန္း၀င္း ၊ ေနမ်ိဳးေ၀ ......... အိမ္ရဲ႕ အၿပင္ဘက္၀င္ေပါက္ကိုမ်က္ႏွာ မူ၍ကပ္ထိုင္လိုက္ႀကသည္ ။ ကိုသန္း၀င္းကား မ်က္ႏွာအေတာ္ပ်က္ေနေလၿပီ ။
အိမ္တြင္းမွာ ရွိေနေသာ ေစာေစာကေယာက္က်ားႀကီး မိန္းမႀကီး စုစုေပါင္း ၃၀ ေလာက္ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ေပ်ာက္သြားသည္ ။ အဖိုးႀကီး အတြင္းခန္းထဲ၀င္သြားသည္လို႕ ထင္၍ ႀကည့္သည္ မေတြ႕ ။ မီးေရာင္ေတြ ဆိုင္းသံေတြ ေ၀း၍ေ၀း၍သြားသလို ထင္ရသည္ ။ အိမ္တြင္းမွာ လင္းေနသလိုလိုရွိေသာ္လည္း ဘာမီးမွထြန္းထားတာ မေတြ႕ရ ။ ႀကယ္ေရာင္လိုလို လေရာင္လိုလို ၿဖစ္သည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ရ သည္ ။ အၿပင္မွာကလည္း အေတာ္ေမွာင္မဲေနေသာေႀကာင့္ အံ့ႀသရသည္ ။
သက္ရွိဟူ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငါးေယာက္သာ ရွိေနေတာ့သည္ ။ ၿပႆနာစေလၿပီ ။ တင္ေမာင္ေအးမ်က္ႏွာ ဆီးရြက္ေလာက္သာ ရွိေတာ့သည္ ။
ေနမ်ိဳးေ၀က ““ ကိုသန္း၀င္း ဘယ္လိုလဲဗ် ””ဟု ေမးဆတ္ၿပသည္ ။ ““ ေဟ့လူ မဟန္ဘူး က်ဳပ္တို႕ခံရပီ ”” ကိုညိဳက ..... ““နာနာဘာ၀ေတြထင္တယ္ဗ် ””““တင္ေမာင္ေအးဘာလို႔လန္႔ေအာ္တာလဲ””လို႕ ကၽြန္ေတာ္ကေမးေတာ့ ။ ““လက္ ... လက္ ... လက္ႀကီးကေအးစက္စက္ႀကီးမို႔ ေအာ္မိတာဟ””ဟု ထစ္ထစ္ အ အ ေၿဖသည္ ။ ေနမ်ိဳးေ၀က -
““ေဟ့လူေတြ မေႀကာက္ပါနဲ႕ဗ်ာ ဖိနပ္ေတြ ႀကည့္ဗ် အေရးႀကီးတယ္ ””ဟု ဆိုၿပီး မဆီမဆိုင္ ေတာစီးဖိနပ္ေတြ ဓါတ္မီးနဲ႕ လွမ္းထိုးသည္ ။ ရွိသည္ ။ ဒါနဲ႕ ဖိနပ္ေတြဆီထသြားၿပီး ဖိနပ္ခြါဖက္က ကိုင္ၿပီး အေပါက္ကို ေအာက္ဖက္ထားၿပီး ေစာင့္လိုက္ က်ေနာ္တို႔ကို ပစ္ေပးလိုက္လုပ္ေနသည္ ။ က်ေနာ္က ““ေဟ့လူဘာ လုပ္ေနတာတံုး””ေမးေတာ့ ““အေကာင္ဘေလာင္ႀကည့္တာဟ နင့္ ဘိုးေအေတြက ပိုဆိုးတယ္””ဟု ဆိုသည္ ။
က်ေနာ္တို႔ အိပ္ေပၚမွာတင္ ဖိနပ္ေတြ စီးလိုက္ႀကသည္ ။ ဖိနပ္ကို ထ၍ အလွ်ိဳ တင္ေမာင္ေအး ဒလိန္႔ေခါက္ေကြး ၿပိဳလဲတာေတြ႕သည္ ။ဘယ္ကမွန္းမသိေသာ ရီသံေတြ စီကနဲထြက္လာသည္ ။
ေနရင္းထိုင္ရင္ အိမ္ေပၚမွာ ဘာၿဖစ္တာတံုးဟ ဟု ေၿပာလည္းေၿပာ ေအာက္ကို ဓါတ္မီးနဲ႕အထိုး ေခါင္းထဲကဖ်င္းကနဲ႕ လန္႕သြားသည္ ။ တင္ေမာင္ေအး ေတာစီးလည္ရွည္ကို လက္တဖက္ကကိုင္လွ်က္ အုတ္ပံုအေဆြးအပ်က္ႀကားထဲညပ္ေနတာေတြ႕ရသည္ ။ မ်က္ႏွာက ထိတ္လန္႔ရံႈ႕တြေနသည္ ။ အိမ္ႀကီးဆိုတာ မဟုတ္ ေတာ့ ၿခံဳႀကီးေတြႀကားမွာ ေရာက္ေနတာ ေတြ႔ရသည္ ။
ေနမ်ိဳးေ၀ အယုတ္တ အနတ္တေတြ ေအာ္ၿပီး အသကုန္ ႀကိမ္းေမာင္း ဆဲဆို ေတာ့သည္ ။ ကိုသန္း၀င္းက ေနမ်ိဳးေ၀ကို ေတာင္းပန္သည္ ။ ဓါတ္မီးႏွင့္ ဟိုဟိုဒီဒီထိုးႀကည့္သည္ ၿခံဳႏြယ္ေတြ ေရညိႇတက္ေနေသာ အုတ္ပံုေတြႀကားထဲ အားလံုးေရာက္ေနတာေတြ႕ရသည္ ။ သခ်ိဳင္းကုန္းလား ဘုရားပ်က္လား ေ၀ခြဲမရ လူအားလံုး တေယာက္နဲ႕တေယာက္ မၿမင္ရေတာ့ ။ ဓါတ္မီး သံုးလက္ပါလာရာ ေနမ်ိဳးေ၀ က ဓါတ္မီးတစ္လက္ကို မီးအိမ္ခြက္ ၿဖဳတ္ၿပစ္လိုက္ၿပီး မီးတိုင္လိုလုပ္ထြန္းလိုက္သည္ ေပ၂၀ /၃၀ ပတ္လည္ေလာက္ေတာ့ အလင္းေရာင္ၿပန္႔သြား သည္ ။ တစ္ေယာက္နဲ႕တေယာက္ၿပန္ၿမင္ရသည္ ။ ““သရဲဆိုတာ ဆိုဒီယံမီးေႀကာက္ တယ္ကြ””ဟုေနာက္ေန ေသးသည္ ။
““ေဟ့လူကိုသန္း၀င္း လမ္းရွာၿပီးၿပန္ႀကမယ္ ””ဟု ေအာ္ေၿပာသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၀င္လာေသာ တာလမ္းကေလးကို မီးနဲ႕ပတ္ထိုး၍ရွာသည္ မေတြ႕ လမ္းဘယ္မွာဟုမသိရ ၿခံဳေတာေတြသာ ၿမင္ရသည္ ။ ကိုသန္း၀င္းက ဒီမွာေတာ့ စြတ္ေႀကာင္းတခု ေတြ႕တယ္ကြဟု လွမ္းေခၚသည္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုညိဳ တင္ေမာင္ေအး လက္ခ်င္းတြဲလွ်က္ ကိုညိဳက ဓါတ္မီးတိုင္ကို ကိုင္လာသည္ ။ ေနမ်ိဳးေ၀ ႏွင့္ ကိုသန္း၀င္း ဓါတ္မီးတစ္ေယာက္ တစ္လက္ႏွင့္ လမ္းရွာသည္ ။
ေစာေစာကစြတ္ေႀကာင္းကေလးသာ အရာရွိသည္ ေတာစီးဖိနပ္ေတြအားကိုးႏွင့္မိုက္ရေတာ့မည္ ။ ထိုစဥ္ . ... ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေခြးတေကာင္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္အူသံႀကားရသည္ ။ အပုပ္နံ႕လိုေတြ ၿပန္ရလာသည္ ။
““မေႀကာက္နဲ႕ ......... x ..... x .......... x ........ ”” ေနမ်ိဳးေ၀ထံက ဆဲဆိုသံေတြ ထပ္ထြက္လာသည္ ။
ကေလးငိုသံေတြလိုလို ႀကားရၿပန္သည္ ။ ကိုသန္း၀င္းထိုးလိုက္တဲ့ ဓါတ္မီးေရာင္ထဲမွာ နန္း၀တ္နန္းစားနဲ႕ထြက္ေၿပး သြားတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕သည္ ။
““ကိုညိဳမီးခ်စ္ပါလား””ဟု ေမးသည္ ။ ““ပါတယ္ဗ် ”” ေနမ်ိဳးေ၀ လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ထဲက စာေစာင္ေတြ
လံုးေထြး မီးရိႈ႕ၿပီးဟိုတစ္ခုဒီတစ္ခု လွမ္းပစ္သည္ ။ ကိုညိဳကတားသည္ ““ေဟ့လူ ေတာမီးေလာင္မယ္ ”” ဘာညာလုပ္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က ““ဟာ မိုးတြင္းႀကီး ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး””လို႕ ၀င္ေၿပာသည္ ။
မီးေရာင္ေတြ ရွိေတာ့ အေႀကာက္နဲနဲေၿပလာသလိုရွိသည္ ။ တင္ေမာင္ေအးက
““ေဟ့ေကာင္လမ္းရွာကြ ”” ဟု လွမ္းေကာသည္ ။ ““နင့္ဂ်ီးေဒၚႀကီး ေလွ်ာက္ရဲရင္ ဒီစြတ္ေႀကာင္းအတိုင္း လိုက္ယံုဘဲ”” လို႔ေၿပာသည္ ။ ကိုညိဳက ““ေလွ်ာက္ႀကမယ္ဗ်ာ ဘယ္မွာၿဖစ္ၿဖစ္ သိပ္မထူးပါဘူး”” ဆိုေတာ့ ...... ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ........... ကိုသန္း၀င္း အေရွ႔ ေနမ်ိဳးေ၀ အေနာက္ဆံုးက လိုက္၍ အလယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္ေလသည္။ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ ေလွ်ာက္မိႀကလွ်င္ ““ဟား”” ဟု အေရွ႕ဆံုးက ကိုသန္း၀င္း ေအာ္သံႀကားေလသည္ ။ ““ဘာတံုးေဟ့”” ““ဟား ဟိုမွာေလ ........”” ေယာက်ာ္း မိန္းမ ကေလး အေလာင္းမ်ား ပုပ္ပြေနတာ ၿမင္မေကာင္းရႈမေကာင္းၿဖစ္သည္ သံုးေလး ဆယ္ ေလာက္ရွိမည္ ။ အနံ႕အသက္ကလည္း ေအာ္ဂလီဆန္ေနသည္ ။
တင္ေမာင္ေအးလွည့္ေၿပးဖို႔လုပ္သည္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေနမ်ိဳးေ၀က လွမ္းဆြဲထားသည္ ။ ကိုညိဳက မိုးလင္းသည္႔တိုင္ ကုန္းေကာင္းေကာင္းမွာ ထိုင္ေနႀကဖို႔ေၿပာသည္ ။ ကိုသန္း၀င္း ေနမ်ိဳးေ၀ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေလွ်ာက္မည္ေပါ့ ။ တင္ေမာင္ေအးကဘာမွ်မေၿပာ ဒီလို ႏွင့္ သံုးမဲ ၁ မဲ ႀကားေနမဲ တစ္မဲ လူေသေတာ ကို ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရန္ ဆံုးၿဖတ္သည္ ။
အားလံုး ႏွာေခါင္းပိတ္၍ ဇြတ္ေပေလွ်ာက္သည္ ။ မႀကာလွ ေက်ာ္သြားသည္ ။ေနာက္ၿပန္လွည့္ႀကည့္ သည္ ။ အတုအေယာင္ ဘာမွ်မေတြ႕ ။ ေစာန အေလာင္းေတြ ပုပ္ပြေနတာေတြ မရွိေတာ့ ။
အခုမွ စဥ္းစားမိသည္ လူေတြ အမ်ားႀကီး ဒီမွာလာေသစရာမရွိ ။ နာဂစ္ကလည္း သံုး ႏွစ္ပင္ေက်ာ္ၿပီ ဟု ...............
ဒီလိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿဗိဳက္ေတာေတြထဲၿဖတ္လာရာမွာ ........ ““ ၿဖဳန္း ...... ဖရူး ...... ဖရူး ... ””
ဟူေသာ အသံ ႏွင့္အတူ မဲမဲတေကာင္ ၿဖတ္ေၿပးသြားတာ ေတြ႕လိုက္သည္ ခဏအႀကာ ““ အိ အိ ”” ဟုေအာ္သံႀကားရသည္ ။ ကိုသန္း၀င္းက ေတာ၀က္ထင္တယ္ဟု ေရရြတ္သည္ ။
ေနမ်ိဳးေ၀က ““ေခြးပါရင္ အပိုင္ဘဲ ”” ဟု ေၿပာသည္ ။
နာရီကို မီး ထိုးႀကည့္သည္ ည ၁ နာရီေက်ာ္ၿပီ အခ်ိန္ကုန္လို႔ကုန္မွန္းမသိ လူေတြ ႏံုးလာသည္ ။ ေရွ႔နားမွာ ကုန္းေၿပာင္ေၿပာင္နဲ႕ ဇရပ္လို တစ္ခု ေတြ႕သည္ ။ အမိုးအကာေတာ့မရွိ ေအာက္က တမံသလင္းခင္း ထားသည္ ။
မထူးေတာ့ ခဏ နားမွၿဖစ္မည္ ။ ဇရပ္လိုထဲတြင္ ခဏ၀င္ထိုင္ႀကသည္ ။ ဂ်ာနယ္ေတြ ၿဖန္႔ခင္း၍ထိုင္ သည္ ။ ရြာသားေတြၿပဖို႕ ဂ်ာနယ္ေတြ အထပ္လိုက္ေဆာင္လာတဲ့ေနမ်ိဳးေ၀ကို ေက်းဇူးတင္သည္ ။ စာေပေက်းဇူးႀကီးလွသည္ ။ တခ်ိဳ႕ ဂ်ာနယ္ေတြကို လံုးလိပ္၍ မီးရိႈ႕ကာ ဟိုေဒါင့္ဒီေဒါင့္ မႀကာမႀကာလွမ္း ပစ္သည္ ။ ပါးစပ္ကလည္းေၿပာေသးသည္ ““သရဲက ဆိုဒီယံမီးသာမကဘူး ရိႈ႕မီးလည္း ေႀကာက္တယ္ကြ ””
မိုးမရြာလို႔ ေတာ္ေသးသည္ ။ မိုးရြာလွ်င္အေအးပတ္၍ ေသႏိုင္သည္ ။
ဇရပ္ထဲတြင္ သစ္လံုးအတိုအစေတြ ရွိသည္ ေရစိုေန၍ မီးရိႈ႕၍မေလာင္ ။ ဒီလို ႏွင့္ငုတ္တုတ္ ငိုက္ႀက သည္ ။ ............
................ ဂစ္ ....... ဂစ္ ............... ဂစ္ .....................
ဟုေသာ အသံႀကီး ေကာင္းကင္က ထြက္လာသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိတ္လန္႔ေနသည္ ။ ““ငွက္ဆိုးထိုး””တယ္ဟု ကိုညိဳကေၿပာသည္ ။ ေနမ်ိဳးေ၀က ““ ငွက္ေကာင္းဗ် အဲဒါလင္ေကာင္ပိုးလို႔ေခၚတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္မွာ ဒီေကာင္က လူကို အက်ိဳးၿပဳတယ္ ......... ႂကြက္ဖမ္းစာတယ္ေလ ... နာဂစ္မွာ မုန္တိုင္း စက္ကြင္းက ေရွာင္လို႔မရေအာင္က်ယ္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ မ်ိဳးၿပဳတ္သြားတယ္ ႂကြက္ေတြေပါတာ ဒါ့ေႀကာင္လဲ တစ္ခုပါတာေပါ့ဗ်ာ အခု ဒီေကာင့္အသံႀကားရတာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားတယ္ ”” ဟု ဆိုေလသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္က ... ““ဟင္ ခင္ဗ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေႀကာက္မွာစိုးလို႔ ၿဖီးၿပန္ၿပီ ”” ဆိုေတာ့ ...
ကိုသန္း၀င္းက ““ ဟုတ္တယ္ဗ် ေနမ်ိဳးေ၀ေၿပာတာ အမွန္ဘဲ ”” ဟု ေရွ႔ေနလိုက္သည္ ။
ဒီလို ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးစကားဘက္ေရာက္သြားၿပန္သည္ ။ ““တင္ေမာင္ေအးေရ ခင္ဗ်ားတရားေဟာမွာကို သေဘာက်လို႔ ဦးရွင္ႀကီး ႏွမေတာ္ေတြ လာဆြဲတာလားမသိဘူးေနာ္ ””ဟုက်ေနာ္က ေနာက္သည္ ။
က်ေနာ္က ““ေရာင္ထံုးႀကီး ႏွင့္ အဖိုးႀကီးက သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးဘိုးႀကီးလို ရာထူးၿဖစ္မယ္ဗ်”” ဆိုေတာ့ ကိုညိဳက ““နတ္စိမ္း စီအီးစီ ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ေနမွာေပါ့ ””ဆိုေတာ့ ရယ္ရေသးသည္ ။
““နတ္စိမ္းေတြ ပါတီဆိုတာကို မႀကားဘူးႀကဘူး အေတာ္ေခတ္မမွီဘူးဗ်”” လိ႕ု ေနမ်ိဳးေ၀က နတ္ေ၀ဘန္ ေရးစသည္ ။ ““အေခၚအေ၀ၚကြာလို႔ေနမယ္ကြ နတ္သဘင္ညီလာခံတို႔ဘာတို႔ ဆိုတာရွိတယ္မလား သူတို႔လည္း တို႔လိုဘဲ ရွိမယ္ကြ ””လို႔တင္ေမာင္ေအးက အေႀကာက္ေၿပစကား၀င္စလာသည္ ။
““ခင္ဗ်ားတို႔ တကယ့္လူေတြဗ်ာ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တယ္ ခုနကေတာ့ ေသၿပီမွတ္ေနတာ လန္႔ၿဖန္႔ေနႀကတာ နည္းနည္းေလး အသက္ရႈေခ်ာင္တာနဲ႕ ဇာတိကၿပလာၿပီ ””လို႕ကိုသန္း၀င္းက ေထာက္ သည္ ။
““ငါတို႔ ပါတီရဲ႕ အေႀကာင္း ေၿပာၿပေတာ့ အဘိုးႀကီးက ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နဲ႕ကြ ... ငါက ဥပေဒၿပဳတယ္ဆိုတာ ဘာညာနဲ႕ ေၿပာေနေတာ့ အဘိုးႀကီးက ငါတို႔ ဆီမွာေတာ့ အေစာဆံုးေရာက္တဲ့သူက ဥပေဒၿပဳတာဘဲ ဆိုတာကို ငါကသေဘာမေပါက္ဘူး ။ ””
““ဟို ေမာင္ရွင္ေလာင္း ကိုရင္ေလးဆိုတာ ဦးရွင္ႀကီးမ်ားလားကြာ ”” လို႔တင္ေမာင္ေအးက စပ္စု သည္ ။ ““ နင့္ဂ်ီးေဒၚႀကီး ငါက နတ္ လ၀က မွမဟုတ္တာ သိမလားဟ ငါသိတာေတာ့ ေကာင္ေလး နတ္မဲေပးလို႔ မရဘူး ၁၈ ႏွစ္မၿပည့္လို႕ ”” ဟုေနမ်ိဳးေ၀က လုပ္သည္ ။
ဂ်ာနယ္ေတြ လံုးေထြးမီးရိႈ႕ၿပီးဟိုဒီပစ္ၿပန္သည္ ။ ကိုညိဳက သူ႕အင္တာဗ်ဴးပါေသာ ဂ်ာနယ္ေလးေတြ မီးထဲပါသြားမွာဆိုးေသာေႀကာင့္ ဓါတ္မီးေရာင္ႏွင့္ ၿဖဲရွာသည္ ။ ေနမ်ိဳးေ၀က အသံုးခ် ပညာေရးကၽြမ္းက်င္သည္ ဂ်ာနယ္ေတြ ဒီအခ်ိန္မွာထုတ္ၿပီး မီးရိႈ႕ရေကာင္းမွန္းသိသည္ ။ အလင္းေရာင္က အေႀကာက္ေၿပေစသည္ကေတာ့ အမွန္ ။ အိတ္ထဲက ဂ်ာနယ္ တစ္ထပ္ႀကီး အေတာ္ပါးသြားၿပီ ေရာင္နီက မတက္ေသး ( ကေနဒါမွာ ေသေနလို႔ၿဖစ္မည္ )။
ဒီလိုႏွင့္ ေၿခာက္ၿခားစရာ ညဥ့္ကို ထက္၀က္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ။ ကၽြန္ေတာ္ ငုတ္တုတ္ ငိုက္၍ ေမွးကနဲ ေပ်ာ္သြားသည္ ။ ၀ူး၀ူး ၀ါး၀ါးေတြ ႀကားရသည္ ကိုညိဳက အတင္းလႈပ္ႏိႈးသည္ ။ မဲမဲ မဲမဲ ႏွင့္ လူရိပ္ေတြလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားေနတဲ့ကုန္းပတ္လည္မွာေတြ႕ရသည္ ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေန၍ ကုန္းကုန္းကြကြသ႑န္ေတြ ၿဖစ္ သည္ ။ ေနမ်ိဳးေ၀ မီးရိႈ႕ထားေသာ စာေစာင္ အလံုးေတြ ႏွင့္ လွမ္းလွမ္းၿပစ္ေနသည္ ကုန္းကုန္းကြကြ အရိပ္မဲေတြ ေနရာကိုေတာ့မေရာက္ မီးေရာင္ အစပ္ေလာက္က ဟန္ေရးၿပေနႀကတာၿဖစ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ပတ္လည္တြင္ အေရအတြက္ သံုးေလးဆယ္ေလာက္ရွွိသည္ ကိုသန္း၀င္း ဘုရားစာေတြ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာထရြတ္ ေနသံႀကားရသည္ ေနမ်ိဳးေ၀ကေတာ့ စိန္ေခၚ ဆဲဆိုေနသည္ သူလဲ အေရွ႔ေတာ့ထြက္မလိုက္ ။
ကၽြန္ေတာ္က ““ခင္ဗ်ား မီးလံုးနဲ႕ လိုက္ပစ္ႀကည့္ပါလား””ဟု ေၿပာသည္ ။ ကိုညိဳနဲ႕တင္ေမာင္ေအးက တား သည္ ။ ေနမ်ိဳးေ၀ ေတာစီးဘိနပ္ကို ၿပင္စီးသည္ ။ပုဆိုးတိုတို၀တ္သည္ ။ ဂ်ာနယ္လက္က်န္ေတြ ၁၀ လံုးေလာက္ လံုးလိပ္ၿပီး စုကိုင္သည္ တစ္ခုကို မီးတို႔၍ ကုန္းေအာက္ကို ဆင္းၿပီး မဲမဲေတြေနာက္ဆဲဆိုလိုက္ သည္ ။ အနားေရာက္ေတာ့ မီးလံုးႏွင့္ ၿပစ္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႀကည့္ေနရာ မဲမဲသ႑န္ေတြ မၿမင္ရေတာ့ ေနမ်ိဳးေ၀ ၿပစ္ေကာင္းဆဲ လက္ထဲက စာရြက္လံုးေတြ ကုန္ေတာ့ ၿပန္လွည့္လာသည္ ။
အနီးကပ္အူလိုက္ေသာ ေခြးအူသံေတြ ေၿခာက္ခ်ား စရာ ႀကားရသည္ ။ အုပ္စုလိုက္အူညည္း ေနသလိုၿဖစ္သည္ ။ ထိုအခိုက္ ေရာင္နီတက္လာသည္လို႔ထင္သည္ အေရွ႕ဘက္က အနီေရာင္အလင္းရလာ သည္ ။ ၀မ္းသာမႈ ခဏသာခံသည္ ေရာင္နီမဟုတ္ မီးလံုးႀကီးတစ္လံုးေကာင္းကင္က တေရြ႕ေရြ႕ ခ်ဥ္းကပ္လာတာၿဖစ္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုန္း အေပၚက ေက်ာ္၍ မီးမ်ားတဖြားဖြားက်ကာ ေရြ႕သြားသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္က ..““ ေဟ့လူ ခင္ဗ်ားကို သရဲေတြက တန္ၿပန္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တာၿဖစ္မယ္ဗ် ”” ဟုစေတာ့
ေနမ်ိဳးေ၀ မခ်ိသြားၿဖဲရယ္သည္ ။
သရဲေတြက မီးကို မီးနဲ႕ တိုက္သည္လား မေ၀ခြဲတတ္ ။ မႀကာလွ တရႊီးရွႊီးနဲ႕ အသံေတြႀကားရသည္ ။ ဘယ္ဘက္ကမွန္းမခန္႔မွန္းတတ္ ။ ေၿမြသံေတြဟုထင္၍ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားသည္ ။ ဓါတ္မီး ေတြ နဲ႕ ပတ္လည္ကို ထိုးႀကည့္သည္ ။ ဘာမွမေတြ႕ရ ။ အသံကရပ္မသြား ဒီႀကားထဲ ေခါင္းၿဖဳတ္၍ မီးတိုင္လုပ္ထြန္းထားေသာ ဓါတ္မီးတစ္လက္ မီးသီးကၽြမ္းသြားသည္ ။ ပတ္၀င္းက်င္တခုလံုး ေမွာင္မဲသြားသည္ ။ စာရြက္ေတြလည္း မီးရိႈ႕စရာ မက်န္ေတာ့ ။ အေမွာင္ထုက စိတ္ကို ပိုေၿခာက္ခ်ားလာေစသည္ ။ လက္မွ နာရီကို မီးထိုးႀကည့္သည္ ။ ၄း၃၀ ေတာ္ေသးသည္ အလင္းေရာင္ တက္လာေတာ့မည္ ။
ဒီလို ႏွင့္ ေၿခာက္ခ်ားစရာ ညက ကုန္လြန္သြားသည္ ။ ေရာင္နီတက္လာၿပီ ( အြန္လိုင္းေပၚ ) ။ အလင္းေရာင္ရေလၿပီ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေၿခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီ ။ ပတ္၀န္းက်င္မွအသံပလံမ်ားလည္း ေၿပာင္းသြားၿပီ။ ငွက္ေလးမ်ား အသံ ပက်ီပက်ာ ႀကားရသည္ စိတ္ႀကည္ႏႈးစရာေကာင္းသည္ ။ လံုၿခံဳသည္ဟု ခံစားလာရသည္ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္သာမဟုတ္ ။ အားလံုး ။
““ ေဟ့လူေတြ ........... ဟာ .................... ဒီမွာ လာငိုက္ေနတယ္ ဘာလုိ႔ ညက ၿပန္မလာ တာလဲ ””ဟူေသာ ကိုသန္းႏိုင္ဦး အသံႀကားမွ လန္႔ႏိုးကုန္ေတာ့သည္ ။ ““ကၽြန္ေတာ္တို႔ညက စိတ္ပူေနတာ မနက္လင္းမွ ထရွာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ ဒီနားတင္ အိပ္ေနႀကတာကိုးဗ် ”” ဟူေသာ စကားႀကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေႀကာင္ကုန္သည္ ။
““ဘာလဲဟ ဒီနားတင္ဆိုတာ ”” ေနမ်ိဳးေ၀က ေမးေတာ့ ““ ဟိုမွာေလ စက္ေလွကပ္ထားတာ ””
ဟုတ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဓနိတန္းေလးေက်ာ္လိုက္သည္ႏွင့္ ညကဆိုက္ကပ္ထားေသာ စက္ေလွကို လွမ္းေတြ႔ရ သည္ တေခၚေလာက္ပင္မရွိ ။
ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တညလံုး ဆင္းရဲဒုက္ၡခံ၍ ေၿခာက္ခ်ားစဖြယ္ကုန္ဆံုးခဲ့ေသာ ည ။ အမွန္က နီးနီးေလးၿဖစ္သည္ ။
ဒါဘဲၿဖစ္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ .......... နာနာဘာ၀ကို မယံု ................ ေနမ်ိဳးေ၀ .......... ပိုဆိုး ........
ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာကို ၿပန္လည္ ဆံုးၿဖတ္ရမည္နည္း ။
.....................................................................
......................................................................
ေအာင္မ်ိဳးဦး
(၀၁၅၀၀၆၁၀)
တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
မတူကြဲၿပားၿခင္းႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါတီ
No comments:
Post a Comment