ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ စိတ

္

တစ္ခါက္ လူေတြကို အရမ္းကူညီတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသဆံုးျပီးေနာက္
ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ျပီး နတ္သားျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ နတ္သားျဖစ္သြားသည့္တိုင္
သူဟာ လူ႔ျပည္ကိုဆင္းျပီး လူေတြကို အကူအညီေတြ ေပးခဲ့ျပန္တယ္။ လူေတြဆီကေန
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရနံ႔ေတြ ႐ႈ႐ႈိက္ႏိုင္ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ အခက္အခဲၾကံဳေနပံုရတဲ့ လယ္သမားတစ္ဦးနဲ႔ ဆံုခဲ့တယ္။
လယ္သမားက နတ္သားကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကကြ်ဲ ေသသြားလို႔ လယ္ေတြကို
ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မထြန္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္" လို႔ ရင္ဖြင့္တယ္။

လယ္သမားစကားကို ၾကားေတာ့ နတ္သားက သန္မာတဲ့ ကဲြ်တစ္ေကာင္
ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္။ လယ္သမားဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔ကို
နတ္သား႐ႈ႐ႈိက္လိုက္မိတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ နတ္သားက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေငးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔
ဆံုျပန္တယ္။ နတ္သားကုိေတြ႔ေတာ့ အဲဒီလူက "ကြ်န္ေတာ္ေငြေတြ လူလိမ္လို႔
ကုန္ျပီဗ်ာ၊ ရြာျပန္ဖို႔ လမ္းစရိတ္မရွိလို႔ပါ" လို႔ ေျပာေတာ့ နတ္သားက
သူ႔အတြက္ လမ္းစရိတ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီလူဆီက ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔က
နတ္သားဆီကို လြင့္လာခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးကို ေတြ႔ျပန္တယ္။ ကဗ်ာဆရာက
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ ေခ်ာေမာျပီး၊ ေငြေၾကးလည္း ျပည့္စံုသလို၊
လွပတဲ့ဇနီးတစ္ဦးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာဆရာ
မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။

ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားက "ဘာေၾကာင့္မေပ်ာ္သလဲ? ဘာမ်ားကူညီရမလဲ?" လို႔ေမးေတာ့
ကဗ်ာဆရာက "ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာမဆိုရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုပဲ လိုအပ္ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပးႏိုင္မလား?" လို႔ နတ္သားကို ျပန္ေမးတယ္။

"ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အလိုရွိတာ ေတာင္းဆိုပါ" လို႔ နတ္သားဆိုေတာ့

"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္လိုအပ္ေနတယ္" လို႔ ကဗ်ာဆရာက ေျပာပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာ စကားေၾကာင့္ နတ္သားအခက္ေတြ႔သြားခဲ့တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွ "ေကာင္းျပီ"
ဆိုျပီး ကဗ်ာဆရာပိုင္ဆိုင္သမွ် အားလံုးကို ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္။

ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ယူသြားတယ္၊ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ယူသြားတယ္၊
သူ႔ရဲ႕ရုပ္ရည္ကို ယူသြားတယ္၊ ဇနီးေခ်ာရဲ႕ အသက္ကိုယူျပီး
နတ္သားထြက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္လၾကာျပီးေနာက္ ကဗ်ာဆရာဆီ
နတ္သားျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
လဲေလ်ာင္းျပီး ဆာေလာင္လို႔ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ နတ္သားက ကဗ်ာဆရာကို
အရာအားလံုးျပန္ေပးျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။

လဝက္ေလာက္ေနျပီ ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားသြားၾကည့္ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက
ဇနီးသည္ကို ေပြ႔ဖက္ျပီး နတ္သားကို ေက်းဇူးတင္ေနခဲ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို သူရခဲ့လို႔ပါပဲ....

အထီးက်န္ဆန္ခဲ့ဖူးသလား?
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အရသာကို ခံစားခဲ့ဖူးသလား?
အထီးက်န္တယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုတာ ႏိႈင္းယွဥ္မႈေတြကိုျပတဲ့
နာမဝိေသသနေတြျဖစ္တယ္။ အထီးက်န္တာကို မခံစားဖူးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အရသာကို
ဘယ္လာခံစားတတ္မလဲ? လူေတြကလည္း လူေတြပါပဲ.. လက္လြတ္ရခါနီးမွ၊
လက္လြတ္သြားမွ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း သိေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္နဲ႔အနီးဆံုး ေနရာမွာ အျမဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။

ဗိုက္အရမ္းဆာတဲ့အခ်ိန္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ေလးတစ္ထုပ္ ရွိတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ
အရမ္းေမာပန္းႏြမ္းနယ္တဲ့အခ်ိန္ ေက်ာခင္းစရာ ေနရာေလးတစ္ခုရွိတာလဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ
အားရပါးရ ငိုေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးမွာရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က တစ္ရူးေလးတစ္ရြက္
ကမ္းေပးလာတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ

မနက္ႏိုးလာတာနဲ႔ လွပတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို ေတြ႔ႏိုင္တာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပါပဲ။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွာ တိက်တဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး။
သာမန္ကိစၥေလး တစ္ခုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္အထိ ေပ်ာ္ရႊင္သလဲ? ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ အတိုင္းအတာကို
ကိုယ့္ရဲ႕ေရာင့္ရဲတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ခန္႔မွန္းဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ စိတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ျပည့္ေနခဲ့ျပီလား?
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့သလား?

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ တံခါးလာေခါက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ခြင္တံခါးကို
က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေပးပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲ အလံုးအရင္းနဲ႔
ဝင္ေရာက္ႏိုင္ပါေစ...

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ စိတ္

္ တစ္ခါက လူေတြကို အရမ္းကူညီတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသဆံုးျပီးေနာက္ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ျပီး နတ္သားျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ နတ္သားျဖစ္သြားသည့္တိုင္ သူဟာ လူ႔ျပည္ကိုဆင္းျပီး လူေတြကို အကူအညီေတြ ေပးခဲ့ျပန္တယ္။ လူေတြဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရနံ႔ေတြ ႐ႈ႐ႈိက္ႏိုင္ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ အခက္အခဲၾကံဳေနပံုရတဲ့ လယ္သမားတစ္ဦးနဲ႔ ဆံုခဲ့တယ္။ လယ္သမားက နတ္သားကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကကြ်ဲ ေသသြားလို႔ လယ္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မထြန္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္" လို႔ ရင္ဖြင့္တယ္။ လယ္သမားစကားကို ၾကားေတာ့ နတ္သားက သန္မာတဲ့ ကဲြ်တစ္ေကာင္ ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္။ လယ္သမားဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔ကို နတ္သား႐ႈ႐ႈိက္လိုက္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ နတ္သားက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေငးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆံုျပန္တယ္။ နတ္သားကုိေတြ႔ေတာ့ အဲဒီလူက "ကြ်န္ေတာ္ေငြေတြ လူလိမ္လို႔ ကုန္ျပီဗ်ာ၊ ရြာျပန္ဖို႔ လမ္းစရိတ္မရွိလို႔ပါ" လို႔ ေျပာေတာ့ နတ္သားက သူ႔အတြက္ လမ္းစရိတ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီလူဆီက ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔က နတ္သားဆီကို လြင့္လာခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးကို ေတြ႔ျပန္တယ္။ ကဗ်ာဆရာက ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ ေခ်ာေမာျပီး၊ ေငြေၾကးလည္း ျပည့္စံုသလို၊ လွပတဲ့ဇနီးတစ္ဦးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာဆရာ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားက "ဘာေၾကာင့္မေပ်ာ္သလဲ? ဘာမ်ားကူညီရမလဲ?" လို႔ေမးေတာ့ ကဗ်ာဆရာက "ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာမဆိုရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုပဲ လိုအပ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပးႏိုင္မလား?" လို႔ နတ္သားကို ျပန္ေမးတယ္။ "ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အလိုရွိတာ ေတာင္းဆိုပါ" လို႔ နတ္သားဆိုေတာ့ "ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္လိုအပ္ေနတယ္" လို႔ ကဗ်ာဆရာက ေျပာပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ စကားေၾကာင့္ နတ္သားအခက္ေတြ႔သြားခဲ့တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွ "ေကာင္းျပီ" ဆိုျပီး ကဗ်ာဆရာပိုင္ဆိုင္သမွ် အားလံုးကို ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ယူသြားတယ္၊ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ယူသြားတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ရုပ္ရည္ကို ယူသြားတယ္၊ ဇနီးေခ်ာရဲ႕ အသက္ကိုယူျပီး နတ္သားထြက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္လၾကာျပီးေနာက္ ကဗ်ာဆရာဆီ နတ္သားျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းျပီး ဆာေလာင္လို႔ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ နတ္သားက ကဗ်ာဆရာကို အရာအားလံုးျပန္ေပးျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။ လဝက္ေလာက္ေနျပီ ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားသြားၾကည့္ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက ဇနီးသည္ကို ေပြ႔ဖက္ျပီး နတ္သားကို ေက်းဇူးတင္ေနခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို သူရခဲ့လို႔ပါပဲ.... အထီးက်န္ဆန္ခဲ့ဖူးသလား? ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အရသာကို ခံစားခဲ့ဖူးသလား? အထီးက်န္တယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုတာ ႏိႈင္းယွဥ္မႈေတြကိုျပတဲ့ နာမဝိေသသနေတြျဖစ္တယ္။ အထီးက်န္တာကို မခံစားဖူးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အရသာကို ဘယ္လာခံစားတတ္မလဲ? လူေတြကလည္း လူေတြပါပဲ.. လက္လြတ္ရခါနီးမွ၊ လက္လြတ္သြားမွ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း သိေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္နဲ႔အနီးဆံုး ေနရာမွာ အျမဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဗိုက္အရမ္းဆာတဲ့အခ်ိန္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ေလးတစ္ထုပ္ ရွိတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ အရမ္းေမာပန္းႏြမ္းနယ္တဲ့အခ်ိန္ ေက်ာခင္းစရာ ေနရာေလးတစ္ခုရွိတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ အားရပါးရ ငိုေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးမွာရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က တစ္ရူးေလးတစ္ရြက္ ကမ္းေပးလာတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ မနက္ႏိုးလာတာနဲ႔ လွပတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို ေတြ႔ႏိုင္တာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွာ တိက်တဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ သာမန္ကိစၥေလး တစ္ခုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေပ်ာ္ရႊင္သလဲ? ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ အတိုင္းအတာကို ကိုယ့္ရဲ႕ေရာင့္ရဲတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ခန္႔မွန္းဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ စိတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ျပည့္ေနခဲ့ျပီလား? ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့သလား? ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ တံခါးလာေခါက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ခြင္တံခါးကို က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေပးပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲ အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ပါေစ...

ျမန္မာဆို႐ိုးစကားေတြနဲ႔ ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ၀တၳဳတပုဒ္ပါ

အခ်စ္ရယ္ ဒီစာကိုေရးလိုက္လို႔ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္တယ္၊ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပတယ္၊ ခ႐ု ခါးေတာင္းက်ိဳက္ ဖမ္းတယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ဘူးေနာ္။
ကိုယ့္မွာ မင္းကိုခ်စ္မိမွပဲ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္လိုလို၊
မပိုင္ဝက္ေမြးဆိုသလိုလို၊ အိတ္ေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္ဆိုသလိုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။
အခုအခ်ိန္မွာ ဝက္ျဖစ္မွေတာ့ မစင္ေၾကာက္ေန လို႔လည္း မထူးေတာ့ပါဘူးေလ။
မင္းအေဖကို ေျပာလိုက္ပါ ျမင္းကမလွုပ္ ခုံကလွုပ္၊ ယုန္ကမတိုး ပိုက္ကတိုး
ျဖစ္မေနပါနဲ႔လို႔။ ယူမွာက မင္းကိုပါ။ ဘယ္ႏွယ့္သူက ကဲကဲလွုပ္ေနရတာလဲလို႔။
ၾကက္တူေရြးက ေတာ္ေတာ္ မယ္ေဘာ္က ကဲမေနပါနဲ႔လို႔။

မင္းအေဖက ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္ ငေၾကာင္ တဲ့။ မင္းဟာ အလုပ္မရွိ ေၾကာင္ေရခ်ိဳးေပးေနတဲ့
ေကာင္စားမ်ိဳးတဲ့။ ဒါေပမဲ့ေျပာလိုက္ပါ ကိုယ္ဟာ ေၾကာင္သူေတာ္
ႂကြက္သူခိုးမဟုတ္သလို ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင္လက္ခေမာင္းခတ္တဲ့
ေကာင္စားမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးလို႔။ ကိုယ့္ရဲ့ မျဖစ္စေလာက္သာရတဲ့ လစာေလးဟာ
ေၾကာင္အို ႂကြက္မေလး ဆိုသလိုျဖစ္ေနေတာ့ေလ……. ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္းကို
လာလာေၾကာင္ေနတဲ့ သေဘၤာသားဆိုတဲ့ အေကာင္ကလည္း မင္းအေဖလိုလူအတြက္
ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ ဆက္ရက္ေတာင္ပံက်ိဳးလို ဟိုေကာင့္အတြက္က်ေတာ့
ကံေကာင္းတဲ့က်ား သြားရင္း သမင္ေတြ႕ဆိုသလိုျဖစ္ေနတာေပါ့။

သူမ်ား အေၾကာင္းလည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး အခ်စ္ရယ္ ဒီေကာင့္မိဘက ခ်မ္းသာေတာ့ က်ားႀကီး
ေျခရာႀကီး၊ ေရႊပင္နားေတာ့ ေရႊေက်းမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္မွာေပါ့ေလ။ တကယ္ေတာ့
သူ႔မိဘေတြဟာ ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီခ်ဳံထြင္၊ ႂကြက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳ႐ုံေလးနဲ႔
စားရကံၾကဳံၿပီး မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲ၊ ထန္းသီးေႂကြခိုက္ က်ီးနင္းခိုက္ျဖစ္လို႔၊
ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုးကာ ယုန္ေထာင္ေၾကာင္မိ ျဖစ္သြားသူေတြပါ။ အမ်ားညီ
ဤကိုကၽြဲဖတ္ ဆိုသလို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတဲ့ ေျပာေတာ့ေၾကာင္သူေတာ္ ယိုေတာ့
ႂကြက္ေမႊး ဆိုတာ သူ႔မိဘေတြေပါ့။ ဆင္သတ္အရပ္ေဝၿပီးမွ ဆင္ေသကို
ဆိတ္သားေရနဲ႔ဖုံးခ်င္တာ သူတို႔အသိုင္းအဝိုင္းေပါ့။ ကိုယ္ အထင္အႀကီးပါဘူး။
အထင္လည္း မေသးပါဘူးေနာ္။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ကၽြဲကူးေရပါ ဆိုတဲ့အတိုင္း
သူစီးတဲ့ျမင္း အထီးမွန္း အမမွန္းေတာင္ မသိ၊ မိဘဆိုတာလည္း က်ီးဘုတ္ရိုေသ၊
ဘုတ္က်ီးရိုေသတဲ့ အဆင့္ေတာင္မရွိ၊ ေခြးကေလးအေရာဝင္ ပါးလ်က္နားလ်က္၊
က်ီးကန္းသူေကာင္း ေျမႇာက္ ေခ်းေကာက္စား ဆိုတဲ့သူမ်ိဳးပါ။ ထားလိုက္ပါေလ။
ေခြး႐ူးေကာင္းစား တစ္မြန္းတည့္ပါပဲ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားပိန္ကန္ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္လို႔ မင္းသာအဲဒီအေကာင္နဲ႔ညားရင္ ဆင္နားရြက္ႂကြက္တပ္၊ ႂကြက္နားရြက္ဝက္တပ္
ေပးသလိုမ်ိဳး ကို႔ရိုးကားရား ျဖစ္ေနမွာ။ မင္းအေဖကလည္း ေၾကာက္ပါတယ္ဆို
ေၾကာင္နဲ႔တို႔ ဆိုသလို မင္းမလိုခ်င္တာကိုပဲ စြတ္ၿပီး ငါးၾကင္းဆီနဲ႔
ငါးၾကင္းေက်ာ္ခ်င္ေနတာ။ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းမိဘႏွစ္ပါးေၾကာင့္
ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ၾကားထဲက ေျမစာပင္၊ က်ားခ်င္းကိုက္ရာ သမင္းလမ္းကူးမွား
ျဖစ္မယ့္ မင္းျဖစ္အင္ကိုသာေတြးေတြး ရင္ေမာၿပီး ၾကမၼာေဆာင္
သားေကာင္ဆိတ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

တကယ္ပါအခ်စ္ရယ္ မင္းအေဖဟာ ငွက္တစ္ေကာင္ ျမားတစ္စင္း၊ ရွဥ့္တစ္ေကာင္ ျမားတစ္စင္း ဆိုတာကို ျမင္ပုံမရဘူး။
ေၾကာင္႐ုပ္ျဖစ္ေစ ႂကြက္ေသတာလိုရင္းဆိုၿပီး စြတ္မိုက္ေနတာ။ အင္း…
မေျပာခ်င္ပါဘူးေလ… ငါးတကာယိုသည့္ေခ်း ပုဇြန္ဆိတ္ ေခါင္းမွာစု
လို႔ပဲေျပာေျပာ၊ ငါးခုံးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလုံးပုပ္ လို႔ပဲေျပာေျပာ။
သူ႔မိဘေတြကလည္း ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္ေနတာၾကာပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အညႇီရွိရာ
ယင္အုံဆိုသလို မင္းအေဖဆီကို ဒီေကာင္ဟာ ငါးပြက္ရာငါးစာခ်ဖို႔ ေရာက္လာတာပါ။
ၿပီးေတာ့ ဆင္ေကာင္ႀကီး အၿမီးက်မွတစ္ဆိုသလို၊ ငါးစိမ္းျမင္ ငါးကင္ပစ္
လုပ္သြားဦးမွာ။ ေနာက္ဆုံးက်မွ ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ လူတြင္ပါ
ႏြားက်ားကိုက္ဆိုတဲ့အခ်ိန္၊ က်ားေသကို အသက္သြင္းလို႔ စင္းစင္းေသပါၿပီလို႔
မင္းအေဖေအာ္ေနဦးမွာ။ အဲလို ဖြတ္ထြက္မွ ေတာင္ပို႔မွန္းသိတဲ့အခ်ိန္မွာ
က်ားေရွ႕ ေမွာက္လ်က္လဲသလိုျဖစ္ေနမယ့္ မင္းအေဖရဲ့ ကိုယ့္ေယာကၡမေလာင္းႀကီးရဲ့
ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္းအျဖစ္ကို ကိုယ္ျမင္ေယာင္မိေနတယ္။

မင္းအေမႀကီးက်ေတာ့လည္း ဒီေကာင္နဲ႔ေပးစားခ်င္တိုင္း သမီးတစ္ေကာင္ ႏြားတစ္ေထာင္ဆိုၿပီး အရပ္ထဲမွာ
လက္ပံပင္ဆက္ရက္က်သလို ပြက္ပြက္ညံေနပါေရာ။ တကယ္က်ေတာ့
ရွမ္းႀကိဳက္ႏြားေခ်ာဆိုတာ ကိုယ္ကေတာ့ ေႁမြေႁမြျခင္း ေျချမင္ၿပီးသားပါေနာ္။
အင္း… ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္သလို မင္းအေဖႀကီး ေငြႀကိဳက္တာလည္း ႏြားငတ္ေရခ်
ဆိုသလို၊ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ မင္းအေဖက ဆင္သြားရင္
လမ္းျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ေနတာေလ။ ငါးစာသာျမင္ ငါးမၽွားခ်ိတ္မျမင္ ဆိုသလိုမ်ိဳး
ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါထက္ သမီးေခ်ာေလးအရွိန္နဲ႔ ဆင္ျဖဴေတာ္မွီၿပီး ႀကံစုပ္၊
ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္း လုပ္ေနတယ္လို႔လည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ႏြားေပါ့
အစြံထုတ္လို႔ ေျပာရင္ မင္းပါစိတ္ဆိုးေတာ့မယ္။ အင္း… ဆင္ျဖဴ႕မ်က္ႏွာ
ဆင္မည္းမၾကည့္ဝံ့ ဆိုသလို ကိုယ့္ရဲ့ မိဘ Background ကလည္း သူ႔အတြက္ဆို
ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္က်ိဳး သာသာပဲရွိေတာ့… အင္း… ယုန္အတြက္
ခ်ဳံကေၾကာင့္ၾကေနရတာေပါ့။

မင္းအေဖကေျပာတာ။ ကိုယ့္ကို ေခြးမသား တဲ့။ ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္တဲ့။ မင္းကိုလည္း မြဲခ်င္တဲ့ေခြး
ျပာပုံတိုးဆို။ ဟုတ္ခ်င္လည္းဟုတ္မွာပါ ကိုယ့္အေျခအေနကလည္း လူမေလး
ေခြးမခန္႔တဲ့ အျပင္၊ အရပ္ကလည္း ေခြးပစ္တဲ့ တုတ္သာသာရွိေတာ့…
ကိုယ္နဲ႔ေပးစားမယ့္အစား ေခြးအၿမီးျဖတ္ၿပီးသာ ေပးစားမယ္တဲ့။ အဲဒါကို
ဟိုအေကာင္ၾကားရင္ သူ႔ကို ေခြးအၿမီးျပတ္နဲ႔ ႏွိုင္းတယ္ဆိုၿပီး
စိတ္ဆိုးဦးမယ္။ တကယ္က်ေတာ့ ကိုယ္ဟာ ေခြး႐ူးဖက္ကိုက္ ေခြးေကာင္းနားရြက္ျပတ္
ျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္တဲ့ ေခြးျဖဴေတာမတိုးဝံ့တဲ့သူပါ။ ကဲပါ… ေခြးေဟာင္လို႔
ေတာင္ပို႔မေျပးနိုင္ပါဘူး။ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲပါအခ်စ္ရယ္။ တစ္ခုေတာ့
မင္းအေဖကိုေျပာခ်င္တယ္။ ေဟာင္လြန္းသည့္ေခြး လူမေလးတတ္ဘူးဆိုတာကို။

က်န္ေသးတယ္….. မင္းအေဖကပဲေျပာတာေနာ္ ကိုယ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ ႏြားက်တဲ့ေကာင္တဲ့။ ကိုယ္ကလည္း
ဘယ္ရမလဲ၊ ‘ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားလို ငါ့စကားႏြားရ မေျပာတတ္ဘူး၊ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္
မရမ္းတတ္ဘူး’ လို႔ ႏြားေရွ႕ ထြန္က်ဴးျပလိုက္တာေပါ့။

အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္ဒီစကားေတြေျပာေနရတာ က်ားလိုက္မွ တုတ္ခုတ္၊ ဆင္လိုက္မွ သစ္ပင္ရွာတာ
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ကိုယ့္မွာ ရွာသမၽွ ပိုက္ဆံကလည္း သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း
ဆိုသလိုျဖစ္၊ ကံအေၾကာင္းက မသင့္ေလေတာ့ ေႁမြေပြး
ခါးပိုက္ပိုက္မိလ်က္သားလည္းျဖစ္

၊ က်ားခ်င္းကိုက္ရာ သမင္ကူ မမွားဖို႔အေရး၊
ပ်ားလည္းစြဲသာ ရွဥ့္လည္းေလၽွာက္သာ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရင္း ေႁမြမေသ တုတ္မက်ိဳး
Style မ်ိဳးျဖစ္သြားေတာ့၊ ဖြတ္မရ ဓါးမဆုံး၊ ငါးမရ ေရခ်ိဳးျပန္႐ုံ ေလးပါ။
ကိုယ့္မွာေတာ့ က်ားလည္းေၾကာက္ရ က်ားေခ်းလည္းေၾကာက္ရဆိုသလို မင္းမိဘေကာ၊
မင္းကိုပါလန္႔ၿပီး က်ားရဲရာ ၾကမၼာမရိုးသာဆိုသလိုျဖစ္ေနရပါၿပီေလ။
တကယ္တမ္းဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ ျမင္းေကာင္းခြာလိပ္ ေလးပါကြယ္။ မင္းအေဖကလည္း
ကိုယ္ကမင္းကို ခ်စ္ပါတယ္ေျပာတိုင္း ႀကိဳးၾကာဆို ဘာငွက္လဲ၊
က်ားကိုက္ပါတယ္ဆို နာတာရွည္လားခ်ည္း လာလာေမးေနေလတယ္။
ဆင္ေကာင္ႀကီးေတြ႕မွေတာ့ ဆင္ေျခရာရွာစရာ လိုေတာ့မလားကြယ္။ ကိုယ္ကလည္း
မင္းအေဖေရွ႕မွာ ကၽြဲပါး ေစာင္းတီး… အဲ… မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပေတြ
ခဏခဏမလုပ္ခ်င္ပါဘူးေလ။ လူပဲအခ်စ္ရယ္ စင္းလုံးေခ်ာေတာ့ ဘယ္ျပည့္စုံမလဲ။
သိၾကားမင္းေတာင္ ကၽြဲေယာင္ေဆာင္တာ ဂ်ိဳကားတယ္လို႔ ေျပာခံရေသးတာပဲ။ ထားဗ်ာ။
ပုံလုံတစ္လွည့္ ငါးပ်ံတစ္လွည့္ ဆိုတဲ့ေန႔က်ရင္ေတာ့ သူသိမွာပါေလ။
ဒါမွမဟုတ္မ်ား ယာလည္းညက္ေစ ၾကက္လည္းပန္းေစလို႔မ်ား လုပ္ေနသလားမသိဘူးေလ။

မေျပာခ်င္ပါဘူး အခ်စ္ရယ္ လင္းတေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွနိုင္ပါတယ္။ ႏြားေၾကာ့ဆိုေလ
ခ်ဳံတိုးေလဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ္မလုပ္တတ္ပါဘူး။ အလကားရတဲ့ သမက္… အဲ… ႏြား
သြားျဖဲၾကည့္မေနပါနဲ႔လို႔။ မေကာင္းပါဘူးေလ။ ႏွံျပည္စုတ္
အေျမႇာက္နဲ႔ခ်ိန္တတ္တဲ့ မင္းမိဘေတြကို လက္တုန္႔မျပန္ခ်င္ေပမယ့္လည္း
တခါတခါက်ရင္ အႀကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္လုပ္ၿပီး ႂကြက္မနိုင္ က်ီမီးရွို႔ခ်င္
ရွို႔ပစ္မိေတာ့မွာ။ ေရာ့…ပတၱျမား ေရာ့…နဂါး မွလုပ္တတ္တဲ့ မင္းမိဘေတြကို
ဆင္လည္းဆင္အထြာႏွင့္ ပုရြက္ဆိတ္လည္း ပုရြက္ဆိတ္အထြာ နဲ႔ပါလို႔
ၾကဳံရင္ေျပာလိုက္စမ္းပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ မိဘဆိုတာ သားသမီးကို ဆင္စီးၿပီး
ျမင္းရံေစခ်င္တာကို ကိုယ္သိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေမ်ာက္သားစားခ်င္
ေမ်ာက္မ်က္ႏွာၾကည့္ဆိုသလို ကိုယ္နာလည္ေပးရမွာေပါ့။

တကယ္ပါ အခ်စ္ရယ္ ကိုယ့္ဘဝဟာ ေရတြင္းထဲက ဖားသူငယ္လို၊ ကိုယ့္အျဖစ္ဟာ ေပါ့ေစလိုလို႔
ေၾကာင္႐ုပ္ထိုး ေဆးေၾကာင့္ေလးဆိုသလိုျဖစ္႐ုံမက ကိုယ့္အသည္းႏွလုံးေတြဟာ
မင္းနဲ႔ေဝးမွ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္၊ ငါးရံ့ျပာလူး၊ ေၾကာင္မရွိႂကြက္ထ
ဆိုသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီေလာက္လွတဲ့ သမီးမ်ိဳးကို ေမြးထားတဲ့
မင္းအေဖကို ေျပာလိုက္ပါ။ အိုင္ေတြ႕လို႔မွမလူး ကၽြဲ႐ူး၊ ငါးေၾကာ္မႀကိဳက္
ေၾကာင္မိုက္ျဖစ္သြားမွာေပါ့လို႔။ ဘာပဲေျပာေျပာပါ။ မင္းမရွိတဲ့ ကိုယ့္ဘဝဟာ
ႏြားကြဲ က်ားကိုက္ ဆိုသလို ျဖစ္လို႔၊ မင္းဆီက ကိုယ္ေမၽွာ္ေနတဲ့
အခ်စ္ေတြကလည္း က်ားသနားမွ ႏြားခ်မ္းသာရမဲ့ ဘဝမ်ိဳးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ယုံပါ၊
ကိုယ္ဟာ မ်က္ႏွာမမ်ားတတ္သလို လယ္ထြန္သြား ႏြားေမ့ လူစားမ်ိဳးလည္း မဟုတ္တာ
အမွန္ပါ အခ်စ္ရယ္။

တကယ္ပါအခ်စ္ရယ္… ကိုယ့္ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြဟာ မင္းတုန္႔ျပန္မွ စူဠလိပ္ ေရထဲလႊတ္သလိုမ်ိဳး စိုင္ေကာ္လို႔ ခ်ဳံေပၚေရာက္ၿပီး
ေရႊပင္မွာနားတဲ့ ေရႊေက်းေလး ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။............။

ခြင့္လြတ္စိတ္

Matthiola incana (紫罗兰)ဆိုတဲ့အပင္က သူ႔ကိုနင္းေခ်တဲ့ေျခေထာက္ကိုေတာင္ သူ႔ကိုယ္ေပၚက ရနံ႔ေတြနဲ႔ ေမႊးႀကိဳင္ေစသတဲ့.... ဒါဟာ ခြင့္လြတ္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ တျခားလူေတြ ဘယ္လို ျပဳမူေနထိုင္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္တခ်ဳိ႕ကို ထည့္ထားတတ္တယ္။ အကယ္၍ တစ္ဖက္သားက ကိုယ့္ကန္႔သတ္ခ်က္ကို ဆန္႔က်င္ရင္၊ မလိုက္နာရင္ သူတို႔ကို မုန္းတီးတတ္ၾကတယ္။ တျခားလူက "ကၽြန္ေတာ္တို႔"ရဲ႕ ကန္႔သတ္ခ်က္ကို အေရးမလုပ္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္တုိမုန္းတီးရတာဟာ ရယ္စရာေကာင္းမေနဘူးလား?
တစ္ဖက္သားကို ခြင့္မလြတ္တာနဲ႔ တစ္ဖက္သားကို ဆံုးမရာေရာက္တယ္လို႔ လူအမ်ားက ထင္ၾကတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ "မင္းကိုငါခြင့္မလြတ္မခ်င္း မင္းကံဆိုးမယ္မွတ္" ဆိုသလိုျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဒါသအခိုးအေငြ႔ေတြနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္၊ စားမဝင္ဘဲ တကယ့္ကံဆိုးသူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္တိုေဒါသထြက္တဲ့အခါ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ခံစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္ခႏၵာကို ခံစားၾကည့္ပါ။ တျခားလူမွာအျပစ္ရွိတယ္လို႔ ကိုယ္ခံစားမိရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါဘူး။

လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ္ႀကိဳက္သလို လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ကိုယ္နားလည္သလို ေနႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္လူ အားနာစိတ္ရွိေအာင္ လုပ္ဖို႔က မလြယ္လွတဲ့အျပင္ "ကိုယ့္စားဝတ္ေနေရး"ကိုလည္း ထိခိုက္ေစတယ္။
လူအႀကိဳက္ နတ္မလိုက္ႏိုင္ဆိုသလို မိုးသက္ေလျပင္းက်လို႔ ကိုယ့္အိမ္ေျမေအာက္ခန္း ေရၿမွဳပ္သြားတယ္ဆိုပါစို႔။
"ရာသီဥတုကို ငါတစ္သက္ လံုးဝခြင့္မလြတ္ႏိုင္ဘူးကြာ" လို႔ သင္ေျပာႏိုင္မလား?
ငွက္တစ္ေကာင္ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚ မစင္စြန္႔ခ်တာနဲ႔ ငွက္ကို မုန္းတီးလို႔ ရႏိုင္မလား? တကယ္လို႔ မရႏိုင္ခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ တျခားသူကိုလည္း မုန္းတီးေနၾကဦးမလဲ? ေလျပင္းမုန္တိုင္း၊ ငွက္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့အာဏာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ မရွိသလို တျခားလူကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္က လူေတြကို မုန္းတီးဖို႔ ေလာကႀကီးကို တည္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ဖက္သားကို နာက်င္တယ္၊ မုန္းတီးတယ္ဆိုတဲ့အရာေတြကို လူေတြကပဲ ဖန္တီးခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ခြင့္လြတ္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ ပထမဦးဆံုး မိဘေတြကို ခြင့္လြတ္ရမယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ေျခာက္ပစ္ကင္းတဲ့ မိဘေတြမရွိဘူး။ ကိုယ္ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ "ရာႏႈန္းျပည့္ မိဘေကာင္းပီသရမယ္"ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ က်မ္းေတြ ေစ်းကြက္ထဲမွာ မရွိခဲ့ေသးဘူး။ အိမ္ထဲ၊ အိမ္ျပင္၊ မိသားစုတာဝန္ ေနာက္တျခားကိစၥအဝဝကို သူတို႔လုပ္ေဆာင္ၾကရတယ္။ သူတို႔ဘက္က ခၽြတ္ယြင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမွားလုပ္မိတာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ကို ခြင့္လြတ္ရမယ္။ သူတို႔ကို တစ္ရက္ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္လည္း တစ္ရက္ေန႔ကူးေကာင္းလိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး။

"အကယ္၍ အရမ္းဆိုးသြမ္းယုတ္မာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ခြင့္လြတ္ရမလား?" လို႔ သင္ေမးေကာင္း ေမးလိမ့္မယ္။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ Sandy ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ဦးရွိတယ္။ ၁၉၈၇ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွာ စိတၱဇလူနာတစ္ဦးဟာ ေသနတ္ကိုင္ၿပီး သူအိမ္ထဲက်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလူဟာ ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္လို ဖူးပြင့္ေနတဲ့ သူ႔သမီး(၃)ေယာက္ကို ပစ္သတ္သြားခဲ့တယ္။
ဒီအျဖစ္ဆိုးက စႏၵီကို စူးစူးနစ္နစ္ နာက်င္ေစခဲ့တယ္။ သူ႔နာက်င္မုန္းတီးမႈေတြကို ဘယ္သူက ဘာနဲ႔မွ် မႏႈိင္းျပတတ္ခဲ့ဘူး။
အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကုန္လြန္လာတာနဲ႔အမွ် သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အားေပးႏွစ္သိမ့္မႈေၾကာင့္ ခြင့္လြတ္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းေပၚ သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ နာက်င္မုန္းတီးျခင္းေတြကို သူစြန္႔ျပီး လူသတ္သမားကို ခြင့္လြတ္ခဲ့တယ္။ ရွိသမွ်အခ်ိန္ေတြ အသံုးျပဳၿပီး လူေတြကို သူအကူအညီေပးတယ္။ သူတစ္ပါးကိုေပးတဲ့ အကူအညီနဲ႔ စိတ္ရဲ႕တည္ၿငိမ္ျခင္း၊ ခြင့္လြတ္ျခင္းကို သူရယူတယ္။

အေတြ႔အႀကံဳအရ ကံၾကမၼာဆိုးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ နာက်င္မုန္းတီးျခင္းေတြကို လူ႔ဝန္းက်င္မွာ ဂရုစိုက္ျခင္းအျဖစ္ သူေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အကယ္၍ စႏၵီကိုေမးခဲ့ရင္ "နာက်င္မုန္းတီးျခင္းကို စြန္႔လြတ္လုိက္တာ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္အတြက္ပဲျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္" လို႔ သူျပန္ေျဖပါလိမ့္မယ္။
စႏၵီနဲ႔အျဖစ္တူတဲ့ လူေတြမွာ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္။ ပထမတစ္မ်ဳိးက ကိုယ့္ဘဝကို နာက်င္မုန္းတီးျခင္းရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာ ရွင္သန္ေစတဲ့လူနဲ႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက အဲဒီနာက်င္မုန္းတီးျခင္းေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ နားလည္စိတ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္သူျဖစ္တယ္။
ဝမ္းနည္းေၾကကဲြစရာ၊ ဖ်ားနာတာ၊ အထီးက်န္တာနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တာေတြဟာ လူတိုင္းေရွာင္လဲြလို႔ မရႏိုင္တဲ့အရာေတြျဖစ္တယ္။ တနည္းနည္း၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လူတိုင္းႀကံဳေတြ႔ႏိုင္တယ္။ အဖိုးတန္ပစၥည္း ဆံုးရႈံးခံရတဲ့လူတိုင္း အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေတာ့ ခံစားရစၿမဲပါပဲ။ အဲဒီလိုခံစားၿပီးေနာက္ ကိုယ္ပိုႀကံ့ခိုင္သြားသလား? ပိုေပ်ာ့ညံ့သြားသလား? ဒါဟာ အဓိကအခ်က္ပဲျဖစ္တယ္။

မူရင္းေရးသားသူ -- Andrew Mathus

ေနာင္ပြင္႔ေတာ္မူမည္႔အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္အားဖူးေမွ်ာ္ခ်င္လွ်င္

ေနာင္ပြင္႔ေတာ္မူမည္႔အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္အားဖူးေမွ်ာ္ခ်င္လွ်င္

ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ေနထုိင္ေသာေဟာဒီကမာၻမွာဘုရားငါးဆူပြင့္မယ္လို႔မွတ္သားၾကားသိဖူးပါတယ္ အခုဘုရားေလးဆူးပြင့္ထြန္းျပီးပါျပီ ေနာင္ပြင့္လတၱံေသာ ျမတ္စြာဘုရားမွာ
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ ဟုသိရပါတယ္။ ဒီစာကိုေပးပို႔သူကကြ်န္ေတာ္ရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာ ေကာင္မေလးပါသူကြ်န္ေတာ္႔ဆီဖုန္းဆက္ျပီးေမးလာပါတယ္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားဘယ္လိုပြင့္မလဲဆိုတာသိလားတဲ့
ကြ်န္ေတာ္က အရိေမေတၱယ် ဘုရားပြင့္မယ္ဆိုတာေတာ့ သိေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့ပြင့္မယ္
ဘယ္လိုပြင့္မယ္ဆိုတာေတာ့ မသိေၾကာင္းေျပာပါတယ္ အဲဒါနဲ႔ သူဒီေန႔စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ရေၾကာင္း အဲဒီထဲမွာ အရိေမေတၱယ် ဘုရားဘယ္္လိုပြင့္မယ္ဘယ္ေတာ့ပြင့္မယ္ ဘုရားရွင္ကိုဖူးေမွ်ာ္ခ်င္ရင္ ဘာေတြလုပ္ရမယ္စတာေတြပါေၾကာင္း သူဖတ္ျပီး အရမ္း ၾကည္ညိဳေၾကာင္း ျပီးေတာ့
တစ္ျခားမသိေသးသူမ်ားကိုလဲ ဗဟုသုတ အလို႔ဌာသိေစခ်င္ေၾကာင္း သူအဲဒီစာကိုဖတ္ျပီးျပီးခ်င္းပဲစက္ထဲမွာသူကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ေပးျပီးရိုက္ခဲ့ေၾကာင္းျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ကိုအဲဒီစာကို အလင္းေစတမန္မွာ ပို႔ေစခ်င္ေၾကာင္း

(သူကိုယ္တိုင္ပို႔လည္းရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ္ကိုကုသိုလရေစခ်င္္လို႔တဲ့)
အလင္းေစတမန္မွတဆင့္ မန္ဘာမ်ားက ေဖာ္ေ၀ါ့ျပန္လုပ္ပါကသူတို႔လည္းကုသိုလ္တိုးမွာျဖစ္ေၾကာင္း ၀မ္းသာအားရေျပာလာပါတယ္ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္းဖတ္ျပီး အရမ္းကိုၾကည္ညိဳကာဘုရားရွင္လက္ထပ္ေတာ္မွာ လူျဖစ္ခ်င္စိတ္ ကေလးျဖစ္လာပါတယ္
စိိတ္ထဲကလည္းဆုေတာင္းေနမိတယ္ ။ ဗုဒ`ဓဘာသာတိုင္းရဲ ႔ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္းက နိဗၺန္ျဖစ္ပါတယ္
အလြန္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းေသာဘုရားရွင္ရဲ့ တရားေတာ္အားနာၾကားျပီးေရွ႔ေတာ္မွာတင္ကြ်တ္တမ္း၀င္ နိဗၺန္စံရမယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆုံးေပါ့ဗ်ာ။
အဲ ဒီအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘုရားရွင္ ေဟားၾကားခဲ့သည့္အတိုင္းလိုက္လုပ္ဖို႔လုိပါတယ္ …သုံးခ်က္ထဲပါ
၁။ မေကာင္းမွု ကိုေရွာင္ရမယ္ ။
၂။ ေကာင္းမွု ကိုေဆာင္ျပီးအစဥ္ျပဳလုပ္ေနရမယ္ ။
၃။ စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ထားရပါမယ္။

ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကပိၸလဝတ္ျပည္ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းမွာသီတင္းသံုးေနတဲ႔အခ်ိန္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရအရဟတၱဖိုလ္စ်ာန္သမာပတ္ ဝင္စားျပီး အဇိတရဟန္းေနာင္ အနာဂတ္ကာလမွာအရိေမေတၱယ်ဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူမည္႔အေႀကာင္းကို ေဟာႀကားေတာ္မူပါတယ္။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားေလာင္းက တစ္သေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္းပါရမီေတြျဖည္႔က်င္႔ျပီး တုသိတာနတ္ျပည္မွာရိွေနမယ္။
ေနာင္ပြင္႔ေတာ္မူမည္႔အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္အေႀကာင္း
အေလာင္းေတာ္နတ္သားက လူ႕ျပည္ကိုဆင္းျပီး ပဋိသေႏၶေနဖို႔ရာအတြက္
ဘုရားေလာင္းတို႔ရဲ႔ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာ ဓမၼတာအရ ပဋိသေႏၶယူေတာ႔မယ္ဆိုရင္ႀကည္႔ျခင္းငါးပါး အရင္ႀကည္႔ျပီးမွ ပဋိသေႏၶယူေလ႔ရိွႀကတယ္။ႀကည္႔ျခင္းငါးပါးျဖင္႔ႀကည္႔ေတာ္မူျခင္းက-
(၁)ဘုရားျဖစ္မည္႔ေခတ္အခါကာလကား အႏွစ္တစ္သိန္းမွစျပီး ေအာက္ျဖစ္ေသာကာလ
အႏွစ္တစ္ရာတန္းမွစျပီးအထက္ျဖစ္ေသာကာလ (တစ္သိန္းႏွင္႔ တစ္သိန္းေအာက္- ၁၀၀အထက္)
(၂)ဘုရားျဖစ္ရာက်ြန္းကား ဇမၺဴဒိပ္က်ြန္း
(၃)ဘုရားပြင္႔ရာေဒသကား မဇၥ်ိမေဒသ
(၄)ဘုရားေလာင္းျဖစ္ရာ အမ်ိဳးကား မင္းမ်ိဳး ပုဏၰားမ်ိဳး
(၅)မယ္ေတာ္၏အသက္အပိုင္းအျခားကား ဘုရားေလာင္းေမြးျပီးခုနစ္ရက္သာေနရျခင္း
ပဋိသေႏၶယူုျခင္း
ေကတုမတီျပည္ သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တိုင္ပင္ႀကံစည္ဘက္ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာအတိတ္အနာဂတ္ကိုသိျမင္ႏိုင္ျပီးပစၥဳပန္သံသရာအစီးအပြားကို ဆံုးမတတ္ေသာ
သုျဗဟၼပုဏၰားႀကီး၏ျဗဟၼဏဝတီပုေဏၰးမဝမ္းမွာ ပဋိသေႏၶေနလိမ္႔မည္။
ျဗဟၼဏဝတီပုေဏၰးမဝမ္းမွာဆယ္လျပည္႔တဲ႔အခါမွာ ဣသိပေတနသမင္ေတာမွာ မယ္ေတာ္ျဗဟၼဏဝတီသည္ထိုင္လ်က္လည္းမဟုတ္ အိပ္လ်က္လည္းမဟုတ္ဘဲ ရပ္လ်က္သာလွ်င္သစ္ပင္၏အကိုင္းအခက္ကိုကိုင္လ်က္ေမေတၱယ်ကိုဖြားေတာ္မူလိမ္႔မည္။ဘုရားေလာင္းနဲ႔အတူတစ္ခ်ိန္တည္းဖြားေတာ္မူတဲ႔ဖြားဘက္ေတာ္
၁၈ ကုေဋအားလံုးအမတ္ေတြခ်ည္းျဖစ္မယ္။
အဇိတဟူေသာအမည္ကိုသာေပးလိမ္႔မယ္။ဘုရားေလာင္းအဇိတမင္းသားဟာဖြားလွ်င္ဖြားခ်င္း ခုနစ္ဖဝါးလွမ္းျပီးေျခေတာ္ခ်တိုင္းခ်တိုင္း ႀကာပြင္႔ေတြေပၚေပါက္လိမ္႔မယ္။ဖြားလွ်င္ဖြားခ်င္း ခုနစ္လွမ္းလွမ္းျပီး “ယခုဘဝကား
ငါ႔အဖို႔ေနာက္ဆံုးဘဝတည္း ေနာက္ထပ္ဘဝမရိွေတာ႔ျပီအာသေဝါကင္းသည္ျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ျငိမ္းေအးလတံၱ႔”ဟူေသာစကားကိုအရပ္ေလးမ်က္ႏွာကိုႀကည္႔ျပီးေျပာဆိုလိမ္႔မယ္။
ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ေပၚလာျခင္း
အဇိတမင္းသားေလာကစည္းစိမ္ခံစားဖို႔ရာေနမင္း၏ေရာင္ျခည္ကဲ႔သို႔လူသားေတြမ်က္စိျဖင္႔စိန္းစိန္းမႀကည္႔ဝံ႕တဲ႔
အေရာင္တလက္လက္ျဖင္႔ ရတနာအေရာင္ထြန္းလင္းေျပာင္တဲ႔တင္႔တယ္ခံ႕ညားေသာျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ေပၚေပါက္လာလိ္မ္႔မည္။
ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ကို တစ္ေဆာင္မွာ ပရိေဘာဂအသံုးအေဆာင္ အျပည္႔အစံုပါတဲ႔တိုက္ခန္းက ခုနစ္ေထာင္စီ တစ္ဖက္တစ္ဖက္မွာ ပတၱျမားေက်ာက္မ်က္ရြဲစီေသာ
နဝရတ္ကိုးပါးနဲ႔ ျပည္႔စံုေသာ ပလႅင္ခုနစ္ေထာင္စီရတနာခုနစ္ပါးႏွင္႔ျပည္႔စံုေသာ ထီးျဖဴခုနစ္ေထာင္စီခုတင္ေညာင္ေစာင္းခုနစ္ေထာင္စီ ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္ကို တိုက္ခန္းကခုနစ္ေထာင္စီဆိုေတာ႔ ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ဆိုရင္ တုိက္ခန္းေပါင္း ၂၈၀၀၀
ရိွမယ္။
ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္တစ္ေဆာင္ကို ေရႊအိုးႀကီးကတစ္လံုးစီ။ေရႊအိုးတစ္လံုးစီရဲ႔အဝကား တစ္ယူဇနာက်ယ္မယ္။ ေရႊအိုး၏အေမာက္ကားေျမႀကီးနဲ႔အမွ်ေအာက္ေျမႀကီးအဆံုးထိ သံုးလို႔မကုန္ဘူး။ ဒါတင္မကေသးဘူးေရႊအိုးတစ္လံုးစီမွာ ပေဒသာပင္ႀကီးေျခာက္ပင္စီ ေပါက္လိမ္႔မယ္။
ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္ တစ္ေဆာင္မွာ ဆဒၵန္ဆင္မင္းခုနစ္ေထာင္ ေလာဟကသိေႏၶာျမင္းတစ္ေထာင္ျဖင္႔ ေမာင္းႏွင္ရေသာရထားခုနစ္ရာေမာင္းမေပါင္းတစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္က ဆိုတီးမွဳတ္ေျဖေဖ်ာ္ဖို႔ရာကေခ်သည္အမ်ိဳးသမီးခုနစ္ေထာင္တို႔ျဖင္႔ေဖ်ာ္ေျဖႀကလိမ္႔မည္။
အဇိတမင္းသားအိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း
အခ်ိန္တန္လို႔အရြယ္ေရာက္တဲ႔အခါစႏၵမုကၡီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလိမ္႔မည္။ စႏၵမုကၡီအမ်ိဳးသမီးကလည္းသူမတူ နတ္သမီးတမွ်အလြန္လွပျပီး သူ႕ရဲ႔ခႏၶာကိုယ္အနံ႔ကားစႏၵကူးသရကၡန္အနံ႕လိုေမႊးႀကိဳင္ေနမယ္။ ခႏၶာကိုယ္အသားကလည္း ဝါဂြမ္းကဲ႔သို႔
ႏူးညံ႕မယ္။ ခႏၶာကိုယ္အေရာင္က ဆယ္႔ႏွစ္ေတာင္အတြင္း မီးမထြန္းဘဲအေရာင္တဝင္းဝင္းထိန္ေနမယ္။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ဟာဘယ္ေလာက္ဘုန္းႀကီးလိုက္မလဲဆိုတာရွင္ဘုရင္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အဇိတမင္းသားဘဝေလာက္ရိွတာေတာင္မွသခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တကြ ျမိဳ႔ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္က
ရွင္ဘုရင္ေတြနတ္သားေတြကေဝယ်ဝစၥလုပ္ေပးခ်င္လို႔ျပဳလုပ္ခြင္႔ေပးဖို႔လာျပီးေတာင္းပန္ႀကတယ္တဲ႔။
အဇိတမင္းသားက အက်ြႏု္ပ္မွာ ဖြားဘက္ေတာ္ ၁၈ ကုေဋအမတ္ႀကီးႏွင္႔တကြဆင္ျမင္းရဲမက္ဗိုလ္ပါေတြရိွပါတယ္။ အလိုမရိွေတာ႔ပါဟု ေျပာလႊတ္လိမ္႔မယ္။
သားေတာ္ဖြားျမင္ျခင္း
အဇိတမင္းသားဟာ ျပသာဒ္ေလးေဆာင္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ခံစားေနစဥ္မွာအႏွစ္တစ္ေသာင္းျပည္႔တဲ႔အခါက်ရင္ ျဗဟၼာဝံသ ဆိုတဲ႔သားေယာက်ာ္းေလးေမြးဖြားလိမ္႔မယ္။
နိမိတ္ေလးပါးျမင္ျခင္း
ျဗဟၼာဝံသ သားေယာက်ာ္းေလးေမြးဖြားျပီးတဲ႔အခါ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ႔
ထံုးတမ္းစဥ္လာ ဓမၼတာအရ ဥယ်ာဥ္ကထြက္စဥ္မွာ သူအို သူနာ သူေသ ရဟန္းနိမိတ္ႀကီးေလးပါးေတြ႕ျမင္ရရင္ သံေဝဂတရားေတြရလာျပီးေတာ႔ေတာထြက္မည္႔အႀကံျဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မည္။
ဒိဗ်ာဝဒါန ေမေတၱယ်ဗ်ာကရဏဝဒါန (၃၆-၃၇) မွာျပဆိုထားတာကေတာ႔ သခၤမင္း၏
ယဇ္တိုင္အပိုင္းပိုင္းျပတ္သည္ကို ျမင္ရျပီးသံေဝဂျဖစ္ျပီးေတာထြက္လိမ္႔မည္လို႔ျပဆိုထားတာရိွေသးတယ္။ဘယ္လိုပံုနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေတာကေတာ႔ထြက္မွာပါပဲ။
အဇိတမင္းသား ေတာထြက္မယ္႔အႀကံစိတ္ကို သခၤစႀကဝေတးမင္းက သိတဲ႔အခါအဇိတမင္းသားေပ်ာ္ေအာင္ဆိုျပီးေတာ႔ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ
ကေခ်သည္ေတြျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သား နိဂံုးဇနပုဒ္သူ မင္းသားမင္းေျမး သူေဌးသူႀကြယ္စေသာ လူအေပါင္းတို႔က ပန္းနံ႔သာစြဲလ်က္ အဇိတမင္းသားကို ျခံရံျပီးေနႀကလိမ္႔မယ္။
နတ္ျဗဟၼာေတြကလည္း နတ္တို႔ရဲ႔ ထီး တံခြန္ ပန္းနံ႔သာ ေရႊေပါက္ေပါက္
ေငြေပါက္ေပါက္ စသည္တို႔ျဖင္႔ ဘုရားေလာင္းျပာသာဒ္ မိုးႀကီးရြာသကဲ႔သို႔အျပည္႔အလွ်ံျခံရံခစားေနႀကလိမ္႔မယ္။ လူ႔ဘဝကာမဂုဏ္ထဲမွာေပ်ာ္ေအာင္ေျဖေဖ်ာ္ေနႀကတာ။
အဇိတမင္းသားေတာထြက္ေတာ္မူျခင္း
အဇိတမင္းသား ေတာထြက္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္အႀကံကို သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တကြ
တိုင္းသူျပည္သား လုူေတြအားလံုးသိသြားႀကတဲ႔အခါမွာ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ဘယ္အခ်ိန္မွာ အဇိတမင္း ေတာထြက္မယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းအသံကို အားလံုးသိသြားႀကေတာ႔နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသား ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြ ေတာရြာဇနပုဒ္က လူေတြမင္းသား မင္းေျမး သူေဌး သူႀကြယ္အစရိွတဲ႔ လူေပါင္းမ်ားစြာႏွင္႔တကြ
စႏၵမုကၡီ သားေတာ္ ျဗဟၼာဝံသ အလုပ္အေက်ြးကေခ်သည္ေတြေရာ အဇိမင္းရဲ႔ျပာသာဒ္ထဲမွာ ေတာထြက္ရင္လိုက္ဖို႔ရာအတြက္ျပည္႔လွ်ံျပီးေတာ႔ေနမယ္။
ေတာထြက္မည္႔ အခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ လူေပါင္းမ်ားစြာျပည္႔ေနတဲ႔ ျပာသာဒ္ႀကီးဟာဘုရားေလာင္းတန္ခိုးေတာ္ႀကာင္႔လည္းေကာင္း
စႀကဝေတးမင္းအာဏာေႀကာင္႔လည္းေကာင္း နတ္ျဗဟၼာတို႔တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔လည္းေကာင္း ဟသာၤမင္းပ်ံသကဲ႔သို႔ေကာင္းကင္ယံသို႔ပ်ံတက္ျပီး ကံ႕ေကာ္ပင္ရိွရာအရပ္သို႔ ေကာင္းကင္ယံခရီးျဖင္႔ေတာထြက္သြားႀကလိမ္႔မယ္။
နတ္ျဗဟာၼမ်ား ပို႔ေဆာင္ျခင္း
ေကာင္းကင္ယံ ဟသာၤပ်ံ ျပာသာဒ္ႀကီးကို ျဗဟာၼမင္းက သံုးယူဇနာရိွေသာထီးကိုကိုင္ျပီး လိုက္မယ္။ သိႀကားမင္းက အေတာင္ေျခာက္ဆယ္ရိွေသာလက္ယာရစ္ ခရုသင္းကိုကိုင္လ်က္ သာဓု သံုးႀကိမ္ေခၚျပီးလိုက္မယ္။
သုတဝံနတ္သားက သားျမီးယပ္ကိုကိုင္ျပီးလိုက္မယ္။ တုသိတာနတ္သားက
ပတၱျမားယပ္ကိုကိုင္ျပီးလိုက္မယ္။ ပဥၥသၤိခနတ္သားက ေစာင္းကိုကိုင္္မယ္။ေလာကပါလနတ္သားေလးေယာက္က သန္လ်က္ကိုကိုင္မယ္။ ႏွစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းရိွတဲ႔ဘီလူးစစ္သည္ေတြက လက္နက္ကိုယ္စီကိုင္မယ္။ နတ္သမီးေတြကရတနာပုေဋာင္းကိုကိုင္မယ္။ အသူရာနတ္တို႔က သီခ်င္းဆိုျပီးေတာ႔ နတ္တို႔၏
တံခြန္ကိုကိုင္မယ္။ နတ္မင္းတို႔က ပတၱျမားရိွေသာ ဆီမီးကိုကိုင္မယ္။ဂဠဳန္တို႔က ေစာင္းတီးလိုက္မယ္။ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔က ေစာင္းတီးျပီးလိုက္မယ္။
ဟသာၤပ်ံေကာင္းကင္ျပာသာဒ္ထဲမွာ ေတာထြက္လို႔ လိုက္ႀကမည္႔ ပရိသတ္ေတြကရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တဲ႔။ ေကာင္းကင္ယံျပာသာဒ္ပ်ံနဲ႔ ေဆြစံုမ်ိဳးစံု သားနဲ႔
မယားနဲ႔ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ပရိသတ္နဲ႔ အျခံအရံနဲ႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔ကံ႕ေကာ္ပင္ရိွရာသို႔ ေတာထြက္မွာ။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ဟာ ကံ႕ေကာ္ပင္ေအာက္မွာပြင္႔မွာပါ။ကံ႔ေကာ္ပင္ဆီေရာက္တဲ႔အခါမွာ အဇိတမင္းသားက ကံ႕ေကာ္ပင္ေအာက္မွာ
ဒုကၠခရစရိယာကို က်င္႔ေတာ္မူပါမယ္။ အဇိတမင္းသားဟာ ဒုကၠခရစရိယာကိုေျခာက္ရက္က်င္႔ေတာ္မူရံုမွ်နဲ႔ ဘုရားစင္စစ္ျဖစ္လိမ္႔မည္။
စႏၵမုကၡီမိဖုရားက အဲဒီေနရာမွာပဲ နတ္ႀသဇာနဲ႔ျပည္႔စံုတဲ႔ ႏြားႏို႔ဆြမ္းလွဳလိမ္႔မယ္။
သဗၺညဳတဥာဏ္ရသည္႔အခ်ိန္

ညေနခ်မ္းအခ်ိန္ေရာက္သည္႔အခါ ကံ႕ေကာ္ပင္နဲ႔ မနီးမေဝးရတနာခုနစ္ပါးနဲ႔ျပည္႔စံုတဲ႔ အျမင္႔ ၆၄ေတာင္ရိွတဲ႔ေရႊပလႅင္ေပၚေပါက္လာလိမ္႔မယ္။ ထိုေရႊပလႅင္အထက္ဝယ္ထက္ဝက္ဖြဲ႔ေခြထိုင္ေနေတာ္မူလ်က္ အေရွ႔ေလာကဓာတ္ကိုႀကည္႔ျပီး နတ္ပရိသတ္နဲ႔
လူပရိသတ္ေတြျခံရံလ်က္ မာရ္နတ္ရဲ႔႔ရန္ကိုေအာင္ျမင္လိမ္႔မယ္။ ညဥ္႔ဦးယံမွာပုေဗၺနိဝါသႏုႆတိဥာဏ္ကိုရမယ္။ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္ကိုရမယ္။မိုးေသာက္ယံအခ်ိန္ အာသဝကၡယဥာဏ္ေတြရျပီးေတာ႔ေနဝန္းႀကီးေပၚေပါက္လာတဲ႔အခ်ိန္က်ေတာ႔ သစၥာေလးပါးကိုသိျပီး
သဗၺညဳတဥာဏ္ကိုရမယ္။
ဘုရားပြင္႔တဲ႔ကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ လံုးပတ္က အဲဒီေခတ္အခါမွာ လူေတြရဲ႔ အေတာင္နဲ႔အေတာင္ခုနစ္ဆယ္ရိွမယ္။ အကိုင္းအခက္ ကိုးကိုင္း ခက္မကိုးျဖာလို႔ေခၚတယ္။ကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ အနံ႕ေတြက ေလေအာက္ကိုဆယ္ယူဇနာ ေလအထက္ကို ဆယ္ယူဇနာေမႊးမယ္။

ကံ႕ေကာ္ပြင္႔ေတြက ႏြားလွည္းဘီးေလာက္ႀကီးမယ္။ ဘုရားျဖစ္တဲ႔ေန႔ကစျပီးပြင္႔ႀကတဲ႔ ကံ႕ေကာ္ပြင္႔ေတြဟာ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံတဲ႔ေန႔က်မွေႀကြႀကေတာ႔မွာ။ အဲဒီကံ႕ေကာ္ပင္ကို ဘယ္ငွက္မွ မနားဝံ႕ႀကဘူး။ျဖတ္ေက်ာ္မပ်ံ႕ဝံ႕ႀကဘူး။ ကံ႕ေကာ္ပင္းနားေရာက္တဲ႔ငွက္တိုင္း သတၱဝါတိုင္း
ကံ႕ေကာ္ပင္ကို လက္ယာရစ္သံုးပတ္ပတ္ျပီးမွ သြားႀကလိမ္႔မယ္။
ျဗဟၼာမင္းက တရားေဟာရန္ ေတာင္းပန္ျခင္း
အဲဒီကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ အနီးအနားမွာပဲ သီတင္းသံုးေနတဲ႔အခ်ိန္ေလးဆယ္႔ကိုးရက္ေက်ာ္လြန္တဲ႔အခါ ပြင္႔ေတာ္မူသြားႀကတဲ႔ ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႔
ထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ ျဗဟၼာမင္းႀကီးရဲ႔ေလာကဂရုကို ခံယူမယ္။
ျဗဟၼာမင္းကေတာင္းပန္မွ တရားေဟာရတာက ပြင္႔ေတာ္မူသြားႀကတဲ႔ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႔ ဓမၼတာျဖစ္လို႔ ေဟာရတာ။ ဘုရားမပြင္႔မီ ဗာဟိရကာလမွလူဝတ္ေႀကာင္မ်ား ရေသ႔ ပရိဗိုဇ္ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ေတြဟာ ျဗဟၼာေတြကိုသာ
အေလးဂရုျပဳ ကိုးကြယ္ေနႀကတာ။
တေလာကလံုးက အေလးအျမတ္ျပဳေသာ ျဗဟၼာႀကီးက ျမတ္စြာဘုရားအား အေလးျပဳညႊတ္တြားကိုင္းရွိဳင္းလာလွ်င္ တစ္ေလာကလံုးပင္ ျမတ္စြာဘုရားကိုအေလးျပဳညႊတ္တြားကိုင္းရိွဳင္းလာလိမ္႔မယ္။ အဲဒါကို ေလာကဂရု
ယူလိုက္တာလို႔ေခၚတယ္။
ဓမၼစႀကာတရားေဟာႀကြျခင္း
ျဗဟၼာမင္းထံမွ တရားေဟာရန္ဝန္ခံျပီးျပီဆိုလွ်င္ပဲ ဣသိပတနဥယ်ာဥ္ေတာသို႔ဓမၼစႀကာတရားေဟာဖို႔ရန္ႀကြလိမ္႔မယ္။ ဘုရားရွင္ေျခေတာ္အစံုကို ခံအံ႕ေသာငွာေျမႀကီးကိုခြင္းျပီး အေတာင္သံုးဆယ္ရိွတဲ႔ ႀကာပြင္႔ႀကီး ၂၄ ေတာင္ရိွတဲ႔
ႀကာပြင္႔ငယ္ေတြက ဘုရားရွင္ေျခခ်တိုင္း ေျခခ်တိုင္း ပြင္႔ေပးလိမ္႔မယ္။လူပရိသတ္ ရွစ္ယူဇနာ နတ္ပရိသတ္ စႀကာဝဠာတိုက္အျပည္႔ ျဗဟၼာျပည္အထက္ဆံုးအကနိ႒ဘံုတိုင္ေအာင္ ပရိသတ္ေတြကို ထန္းသီးလံုးေလာက္ႀကီးေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္ပါးလႊတ္ျပီး ဓမၼစႀကာတရားေဟာတဲ႔အခါမွာ လူပုဂၢိဳလ္ ကုေဋတစ္သိန္း
နတ္ျဗဟၼာေတြက ကုေဋတစ္သိန္း က်ြတ္တမ္းဝင္ႀကလိမ္႔မယ္။
ဘုရားရွင္၏တန္ခိုးေတာ္
ဘုရားရွင္၏တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ေရႊပန္းဆိုင္း ေငြပန္းဆိုင္းပုလဲပန္းဆိုင္း သႏၱာပန္းဆိုင္းတို႔ျဖင္႔ တန္ဆာဆင္လ်က္ ရတနာခုနစ္ပါးႏွင္႔ျပည္႔စံုျပီး ဆယ္႔ႏွစ္ယူဇနာက်ယ္ဝန္းတဲ႔ ဗိမာန္မ်က္ႏွာက်က္သည္
ဓမၼစႀကာတရားဦးေဟာသည္႔ေန႔မွစျပီး ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံသည္႔တိုင္ေအာင္ေန႔ညအျမဲပင္လိုက္ပါျပီး မ်က္ႏွာက်က္အျဖစ္ မိုးကာျပီးေနမယ္။အရိေမေတၱယ်ဘုရား ေနသန္႔စင္ေသာအခါ ေနဖို႔ရာအတြက္ ေျမႀကီးတို႔ကိုခြဲျပီးရတနာသံုးပါးႏွင္႔ျပည္႔စံုေသာ ၁၂ ယူဇနာက်ယ္ဝန္းတဲ႔
ေရႊမ႑ပ္ႀကီးေပၚေပါက္လိမ္႔မယ္။
ဘုရားရွင္တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ မိတာန္ပန္းဆိုင္း တုရင္တိုင္ ထီး တံခြန္ဆီမီး တန္ေဆာင္း ရတနာမ႑ပ္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္တရားေဟာရာ ဌာနတိုင္းမွာအိမ္မွာေဟာမယ္ဆိုရင္ အိမ္ေပါက္ဝ ေက်ာင္းမွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းေပါက္ဝ
ျမိဳ႔မွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ျမိဳ႔မွာ ေတာမွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ေတာမွာ စတဲ႔ေဟာတဲ႔ေနရာတိုင္းမွာ ေကာင္းကင္ယံကေနျပီး အျမဲတမ္း ပရိနိဗၺာန္စံအထိလို္က္ပါေနမွာ။
ရုပ္ျမင္သံႀကားေမေတၱယ်ဘုရား
အရိေမေတၱယ်ဘုရား တရားေဟာတဲ႔အခါ ဘယ္ျမိဳ႔ ဘယ္ေဒသ ဘယ္အရပ္ ဘယ္ရြာေဒသ ဇနပုဒ္
အိမ္ကပဲေဟာေဟာ စႀကဝဠာတိုက္တစ္ေသာင္းလံုး ဘုရားရွင္ရဲ႔တရားေဟာအသံကိုႀကားေနရမယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႔ ပံုသဏၭာန္ကိုလည္းျမင္ေနရမယ္။ရုပ္လည္းျမင္ရမယ္ အသံလည္းႀကားရမယ္။ မျမင္ခ်င္လို႔ မ်က္စိမွိတ္ထားလည္းမရဘူး။ မႀကားခ်င္လို႔နားပိတ္ထားလည္းမရဘူး။
ဘုရားရွင္ရဲ႔တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ၃၁ ဘံုအကာအရံမရိွဖီလာထုတ္ခ်င္းေပါက္ျမင္ႀကရမွာ။ အေပၚႀကည္႔ရင္ နတ္သား နတ္သမီးျဗဟၼာေတြျမင္ရမယ္။ ေအာက္ငံု႕ႀကည္႔ရင္ ငရဲျပည္မွာ ခံစားေနရတဲ႔ငရဲဒုကၡမ်ိဳးစံုကိုျမင္ရေတာ႔ ငရဲေရာက္ေအာင္အကုသိုလ္ေတြျပဳရဲဖို႔မရိွေတာ႔ဘူး။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ရဲ႕တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ေယာက်ာ္းဆိုရင္ နတ္သားလိုမိန္းမဆိုရင္ နတ္သမီးလို ေခ်ာေမာလွပေတြခ်ည္းျဖစ္ရာ ရုပ္မေခ်ာအဂၤါမစံုတစ္ေယာက္မွမရိွ။ အကုန္းအကြ အကန္း အႏူအဝဲေရာဂါသည္ေတြ လံုးဝမရိွ။
အသက္ငါးရာျပည္႔တဲ႔အရြယ္ေရာက္ရင္ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးေတြ
အိမ္ေထာင္ျပဳႀကလိမ္႔မယ္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး ခိုက္ရန္ေဒါသမရိွ ျပႆနာမရိွကြဲကြာသြားျခင္းလည္းမရိွ။ အျမဲအဆင္ေျပမယ္။ ရာသက္ပန္ေပါင္းသင္းရမယ္။အမ်ိဳးသမီးတိုင္းမွာ ပတၱျမားနားေတာင္း လက္စြပ္ လက္ေကာက္ေျခက်င္းစသည္တို႔ဟာ ေရႊအိုးႀကီးေတြထဲက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ယူဝတ္ႀကမွာ။
ေရႊမဝတ္နိုင္တဲ႔သူမရိွဘူးတဲ႔။
စားစရာပေဒသာပင္ေတြမွာ ယူစားခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ယူစားလို႔ရတယ္။က်န္းမာေရးအေနနဲ႔ႀကည္႔မယ္ဆိုရင္လည္း ဘာေရာဂါမွကိုမရိွဘူး။
ေန႕ညခြဲမရ
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ရဲ႔ တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ကမၻာေလာႀကီးဟာ ေန႔အခါ
ညအခါရယ္လို႔မရိွ ေန႔ေရာညပါ အျမဲတမ္းလင္းထိန္ျပီးေတာ႔ မနက္ပြင္႔တဲ႔ပန္းညပြင္႔တဲ႔ပန္း မနက္ပန္း ညပန္း ႀကက္တြန္သံေတြကို ႀကည္႔ရွဳနားေထာင္ျပီးေန႔ညခြဲယူရလိမ္႔မယ္။
ပရိနိဗၺာန္စံမည္႔အရြယ္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးတဲ႔အခ်ိန္ကစျပီး ကုေဋခုနစ္ရာေသာ
ပရိသတ္တို႔ကို ေခ်ခ်ြတ္ေတာ္မူျပီးလွ်င္ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္းျပည္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာပရိနိဗၺာန္စံဝင္လိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ သာသနာေတာ္ကအႏွစ္ႏွစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္း ျပည္႔တဲ႔အခါ ဘဒၵကမၻာႀကီးသည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ပ်က္ျပီး ကမၻာတစ္သိန္းကာလလံုး ဘုရားမပြင္႔ေတာ႔ဘူးတဲ႔။
ဘုရားမပြင္႔တဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းေက်ာ္လြန္ေသာအခါ မ႑ကမၻာျဖစ္ျပီးေတာ႔ဥတၱရာမမင္းသည္ ရာမသမၺဳဒၶဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။ ပေသနဒီေကာသလမင္းကဓမၼရာဇာဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။
အဲဒီ မ႑ကမၻာမွာဘုရားႏွစ္ဆူပြင္႔ျပီးပ်က္စီးသြားတဲ႔အခါ သာရကမၻာျဖစ္ေပၚျပီး
အဘိဘူဘုရားတစ္ဆူသာပြင္႔လိမ္႔မယ္။
သာရကမၻာပ်က္ျပီး ကမၻာတစ္သိန္းဘုရားမပြင္႔ဘဲေနျပီးေတာ႔ကမၻာတစ္သိန္းေက်ာ္လြန္ေသာအခါ ျဖစ္ေပၚလာမယ္႔ ကမၻာမ်ားမွာဒီဃေသာနိအသူရိန္နတ္သား စႏၵနီပုဏၰား၊ သုဘလုလင္ ေတာေဒယ်ပုဏၰား ၊နာဠာဂီရိဆင္မင္း ပလေလယဆင္မင္းတို႔ အစဥ္အတိုင္း ဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားဖူးေျမာ္ရန္ ျပဳလုပ္ရမည္႔ကုသိုလ္
ယခုႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ႔ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သာသနာကာလအတြင္းမွာ
ကိုယ္တိုင္ ရဟန္းသာမေဏ သီလရွင္ဝတ္ျပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္ သာသနာျပဳေနတဲ႔ပုဂၢိဳလ္မိမိရင္မွျဖစ္တဲ႔သား သူတစ္ပါးရင္မွျဖစ္တဲ႔သားေတြကို ရဟန္းခံေပးျခင္း
ရွင္ျပဳေပးျခင္းျပဳတဲ႔ပုဂၢိဳလ္မိခင္ဖခင္ေက်းဇူးရွင္ေတြကို ဝတ္ေက်တမ္းေက်မဟုတ္ဘဲစိတ္ပါလက္ပါျပဳစုလုပ္ေက်ြးေသာပုဂိၢဳလ္သရဏဂံုသီလမျပတ္ေဆာက္တည္ေသာပုဂၢိဳလ္ဘုရားသာသနာတည္စိမ္႔ေသာငွာ ေစတီပုထိုး စည္းခံု ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း
ဇရပ္စသည္တို႔ကို ျပဳျပင္တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ အသစ္ေဆာက္လုပ္လွဳဒါန္းတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေဗာဓိေညာင္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေသာပုဂၢိဳလ္ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းေသာပုဂၢိဳလ္ေရတြင္း ေရအိုင္ ေရကန္ စတုဒိသာေက်ာင္းဇရပ္ တံတားျ႔ပဳျပင္ေသာပုဂၢိဳလ္အရုဏ္ဆြမ္း ေန႔ဆြမ္းမျပတ္ေလာင္းလွဳေသာပုဂၢိဳလ္
ရဟန္းတို႔အားပစၥည္းေလးပါးတို႔ျဖင္႔ေထာက္ပံ႕လွဳဒါန္းေသာပုဂၢိဳလ္ကမၼဌာန္းဘာဝနာပြားမ်ားအားထုတ္ေသာပုဂၢိဳလ္….
အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုး ဧကန္မုခ် မလြဲမေသြ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲအရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရျပီး နိဗၺာန္ကိုရမယ္။
အဲဒါက ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ေျပာျပခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။
အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေျပာျပခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြကေတာ႔…..
မဟာေဝသႏၱရာဇာတ္ေတာ္ကို ေန႔ခ်င္းကုန္ေအာင္နာႀကားႀကေသာသူတို႔သည္က်ြႏု္ပ္ဘုရားမျဖစ္မီအႀကား သံသရာ၌ က်င္လည္ေလသမွ်မွာလည္း
စိတ္ႏွင္႔ကိုယ္ကို အစိုးရ၍ လူေကာင္း နတ္ေကာင္း စည္းစိမ္ေကာင္းကိုခံစားရျပီး က်ြႏု္ပ္ဘုရားျဖစ္ေသာအခါ ေရွးဦးစြာ ဖူးေတြ႕ရ၍ပဋိသမိၻဒါပညာေလးပါးႏွင္႔တကြ ရဟႏၱာအျဖစ္ကိုမခ်ြတ္မလြဲရႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္လို႔ ရွင္မာလဲမေထရ္ျမတ္အား
အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းက ေျပာျပေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
မူရင္းေရးသားသူအမည္မသိသၿဖင့္ မေဖာ္ၿပနိုင္တာခြင့္လႊတ္ေပးပါ..

လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေစတာ..... ၊ အေတြးမွတ္စုမ်ား (၈) ၊ အေတြးမွတ္စုမ်ား (၁၄)

- လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သူနဲ႔ တန္းတူျဖစ္ေအာင္
အဆင္႔နိမ္႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။



- ကိုယ္႔စိတ္ကို သူမ်ားက ၀မ္းနည္းေအာင္၊ ၀မ္းသာေအာင္ လုပ္လို႔ရေနၿပီဆိုရင္၊
ကိုယ္က သူ႔လက္ခုတ္ထဲကေရ ျဖစ္သြားၿပီ။



- သူတစ္ပါးမွာ အမွားတစ္ခု ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္တစ္ခုခု ေတြ႔တဲ႔အခါ
ကိုယ္႔မ်က္ႏွာကို မွန္ထဲမွာ ၾကည္႔ေနရသလို သေဘာထားပါ။



- ကိုယ္႔အျပစ္ကို ရွာျပတဲ႔သူကို ကိုယ္႔ေက်းဇူးရွင္လို႔ သေဘာထားပါ။



- ကိုယ္က သူမ်ားကို အျပစ္တင္ ရႈံ႕ခ်ေနတာဟာ သူဘယ္လိုလူလဲ ဆိုတာ မေပၚလြင္ဘူး။
ကို္ယ္ဘယ္လိုလူလဲ ဆိုတာ ေတာ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေပၚလြင္သြားၿပီ။



- သူတစ္ပါးကို အျပစ္ျမင္လို႔ရွိရင္ အဲဒီအျပစ္မ်ိဳး ကိုယ္႔မွာရွာၾကည္႔ပါ။
ရွိေနတတ္ပါတယ္။ သူတစ္ပါးမွာ ေကာင္းတာျမင္ရင္လည္း အဲဒီလို ေကာင္းတာေကာ ငါ႔မွာ
မရွိဘူးလား။ ရွိရင္ေကာင္းပါတယ္။ မရွိေသးရင္ ရွိေအာင္လုပ္ရမည္။



- ကိုယ္စိတ္ကို ကိုယ္သိတာဟာ လူ ကလြဲလို႔ တျခား ဘယ္သတၱ၀ါမွ မလုပ္နိုင္ပါဘူး။
ဒါဟာ လူသားရဲ႕ ထူးျခားတဲ႔ အရည္အခ်င္းပါ။ ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ေသးသ၍ လူ မပီသေသးသူ၊
အဆင္႔ျမင္႔လူသား မျဖစ္ေသးသူ ျဖစ္ေနမွာပါ။



- သတိနဲ႔ ေနတာမ်ားေလေလ -> လူႀကီးဆန္ေလေလ၊ ရင္႔က်က္ေလေလပါပဲ။



- ပစၥဳပၸန္ဟာ တန္ဖိုးအရွိဆံုးပါ။ အနာဂါတ္ကို ေမွ်ာ္ၿပီး ပစၥဳပၸန္ကို
မျဖဳန္းသင္႔ပါ။



- ကုိယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိတဲ႔သူ၊ ကုိယ္႕အလုပ္ကိုကိုယ္ အတက္နိုင္ဆံုး
ေကာင္းေအာင္ လုပ္တဲ႔သူဟာ သူ႔ဟာသူ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရေနတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္။
ေပ်ာ္ေနတယ္။ သူမ်ားခ်ီးမြမ္းတာ အေပၚမွာ မွီခိုမႈ မရွိဘူး။ လြတ္လပ္ေနတယ္။



- ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ။ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္မေနပါနဲ႔။



- လူေတြကို မယံုၾကည္တဲ႔သူ၊ လူေတြကို သည္းမခံ ခြင္႔မလြတ္ နိုင္တဲ႔သူေတြဟာ
အေဖၚမဲ႔တတ္တယ္။ သူမ်ားအေၾကာင္း မေကာင္း ေျပာတတ္သူ ေတြမွာလည္း အေဖၚမဲ႔ တတ္တယ္။



- ခြင္႔လြတ္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ေပ်ာ႔ညံ႕ျခင္းမဟုတ္၊ သတၱိရွိျခင္းသာ။



- သူမ်ားကိုနိုင္ခ်င္တာ ကေလးဆန္တဲ႔စိတ္၊ သူမ်ားကို အျပစ္ရွာခ်င္တာ
မရင္႔က်က္တဲ႔စိတ္။



- သင္ဘယ္လို လူလဲဆိုတာ သိခ်င္လွ်င္ သင္႔ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြကို အကဲခတ္ပါ။
သင္ႏွင္႔ သင္႔ပတ္ ၀န္းက်င္က လူေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ သင္႔ကိုသင္ ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ
ေဖၚျပေနပါတယ္။



- သူမ်ားကို ဘယ္လိုလူစား လို႔ေျပာတာဟာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘယ္လုိလူစား
လို႔ေျပာတာနဲ႔ တူပါတယ္။



- တစ္ကိုယ္တည္း ေနျခင္းဟာ ေလးနက္တဲ႔ အသိဥာဏ္ကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။



- တစ္ကိုယ္တည္း စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္နိုင္ျခင္း၊ အမ်ားႏွင္႔ အဆင္ေျပေျပ
ေနနိုင္ျခင္း သည္ ျမင္႔မားေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရင္႔က်က္မႈျဖစ္သည္။

(ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက)



အေတြးမွတ္စုမ်ား (၁၄)

- သင္႔ အေတြးေတြကို သတိျပဳပါ၊ သူတို႔က စကားလံုးေတြျဖစ္လာတယ္…..။
သင္႔ စကားလံုးေတြကို သတိျပဳပါ၊ သူတို႔က လႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္….။
သင္႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကို သတိျပဳပါ၊ သူတို႔က အေလ႔အထေတြ ျဖစ္လာတယ္….။
သင္႔ အေလ႔အထေတြကို သတိျပဳပါ၊ သူတို႔က စရုိက္ျဖစ္လာတယ္….။
သင္႔ စရိုက္ ေတြကို သတိျပဳပါ၊ သူတို႔က သင္႔ ကံၾကမၼာ ျဖစ္လာတယ္….။




- လူအခ်ိဳ႕ကား ေမြးဖြားလာကတည္းက ေအာင္ျမင္လာၾကသည္။
လူအခ်ိဳ႕ကား ေအာင္ျမင္မႈကုိရေအာင္ လုပ္ယူခဲ့သူမ်ား ျဖစ္သည္။
လူအခ်ိဳ႕မူကား ဘဝတြင္ ေအာင္ၿမင္ရန္ ဇာတာပါလာသူမ်ား ျဖစ္သည္။




- ေက်ာက္ပြင္႔တစ္ပြင္႔ သည္ ပြတ္တိုက္မႈမရွိပဲ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေျပာင္လက္
ေတာက္ပလာလိမ္႔မည္ မဟုတ္သလို ဒုကၡေတြ မႀကံဳေတြ႔ရပဲ လူတစ္ေယာက္သည္
လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာလိမ္႔မည္မဟုတ္။




- တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး မေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္ ဘာမွ်လုပ္ဖို႔
မႀကိဳးစားပဲ ေအာင္ျမင္သူမ်ားထက္ အဆံုးအစမရွိ ပိုေတာ္ၾကသည္။




- က်ဳပ္ ကုိ ခပ္ႀကီးႀကီး လီဗာတစ္ခုသာေပး ပါ၊ က်ဳပ္ ဤကမၻာေျမႀကီးကုိေရႊ႕ပစ္
လိုက္မယ္။




- ကၽြႏု္ပ္ အလုပ္ႀကိဳးစား ပမ္းစားလုပ္ေလ ကၽြႏ္ုပ္ ကံေကာင္းသလိုရွိေၾကာင္း
ေတြ႔ရေလ ျဖစ္လာတယ္။




- ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းက ရြ႔ံႏြံ႔ေတြ အထပ္ထပ္ပါပဲ။ ေျခတစ္ဖက္က ေခ်ာ္လဲရင္
က်န္ေျခတစ္ဖက္ကလဲ လိုက္ယိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္၀၀ ႐ွဴျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အသိေပးလိုက္တယ္။ “ဒါဟာ ေျခေခ်ာ္ရံု သက္သက္ပဲ။ ျပန္မထႏိုင္စရာ အေၾကာင္း
လံုး၀မရွိဘူး”။




- ႐ံႈးနိမ္႔မႈတိုင္းမွာ အျမတ္ထုတ္ယူပါ။ လဲက်ၿပီဆို လွ်င္လဲ ေရွ႕သို႔ လဲက်ပါ။




- အခုသက္သာေအာင္ေနရင္ ေရရွည္မွာ မသက္သာဘူး။
လုပ္သင္႔တာေတြ ဆက္လုပ္ေနပါ။ ျဖစ္သင္႔တာေတြက ျဖစ္ေနမွာ။




- အေမွာင္ေၾကာက္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္အား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ
ခြင္႔လႊတ္နိုင္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕လူႀကီးေတြ အလင္းကိုေၾကာက္ျခင္းမွာ ဘ၀၏ အမွန္တကယ္
ေၾကကြဲစရာျဖစ္သည္။




- အသိဥာဏ္ရင္႔က်က္လာေလေလ အျပင္မွာ အားကိုးစရာမရွိမွန္း သိလာေလေလပဲ။
ကိုယ့္ရဲ႕ ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္မႈ မွန္သမွ် တျခားသူ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း
လက္ခံထားတဲ့သူဟာ သူမ်ားကၽြန္ပဲ။




- ရယ္ေမာစရာေလးတစ္ခုေျပာၿပီး ကၽြန္ုပ္ခင္မင္တဲ႔သူကို ရယ္ေအာင္လုပ္တယ္။
ဒါဟာဟာ တန္ဖိုးရွိတဲ႔ လက္ေဆာင္တစ္ခု ေပးလိုက္သလိုပါပဲ။




- ကိုယ္႔ဂုဏ္သိကၡာကို ကိုယ္တန္ဖိုးထားသူဟာ သူတစ္ပါးကို ဂုဏ္သိကၡာက်ေအာင္
မေျပာဘူး။ မလုပ္ဘူး။




- မိတ္ေဆြေကာင္းတစ္ေယာက္တိုးလာျ

ခင္းဟာ ကိုယ္႔ေလာကႀကီး က်ယ္လာတာနဲ႔
အတူတူပါပဲ။
မိတ္ေဆြေကာင္းမရွိတဲ႔ ေလာကဟာ သိပ္က်ဥ္းေျမာင္းတယ္။




- ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္တစ္ခုကို လက္ကိုင္ထားရင္ပဲ အင္မတန္
ျမင္႔ျမတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ....။




-

ဘ၀ကို အႏွစ္သာရ ျပည္႔ျပည္႔နဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္လွ်င္၊
ေလာကႀကီးကို အထိေရာက္ဆံုး အက်ိဳးျပဳခ်င္လွ်င္၊
ေအးခ်မ္းတည္ၾကည္ၿပီး ရင္႔က်က္တဲ႔သူ ျဖစ္ခ်င္လွ်င္၊
ကိုယ္႔အခ်ိန္ေတြကို အထိေရာက္ဆံုး အသံုးခ်ခ်င္လွ်င္၊
အခ်ိန္တိုင္း၊ တခဏတိုင္း တခဏတိုင္းကို သတိေလးနဲ႔ ေနပါ။



- ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးဥစၥာသည္ *သဒၶါတရား၊ ယံုၾကည္မႈ *။


- ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ပြားမည္သည္ရွိေသာ္ ခ်မ္းသာကိုေဆာင္ေသာအရာကား *ဒါန၊ သီလ၊
ဘာ၀နာတရား ။*


- အရသာအေပါင္းတြင္ အခ်ိဳၿမိန္ဆံုးကား *သစၥာအမွန္တရား ။*


- *ပညာ* ျဖင္႔အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အျမတ္ဆံုး ။


- ၾသဃေလးတန္ကို ကူးေျမာက္နိုင္တာ* သဒၶါတရား၊ ယံုၾကည္မႈ ။ *


- ဘ၀သံသရာကို ကူးေျမာက္နိုင္တာ *အပၸမာဒ သတိရွိမႈ ။*


- အိုနာေသ ေဘးဒုကၡမ်ားမွ ေလွ်ာ႔က်ေစတာ *၀ီရိယ၊ လံု႔လတရား ။*


- ကိေလသာအညစ္အေၾကးကို စင္ၾကယ္ေစနိုင္တာ* မဂၤပညာ ။ *


- သက္ရွိသက္မဲ႔ ဘယ္အရာကိုမဆို
တဏွာ နဲ႔ခ်စ္ရင္ စိတ္ပူေလာင္ရတယ္၊
သဒၶါေမတၱာ နဲ႔ခ်စ္ရင္ စိတ္ေအးခ်မ္းရတယ္။
ေဒါသ နဲ႔မုန္းရင္ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္၊
သတိ ဥာဏ္နဲ႔မုန္းရင္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာရတယ္။
တဏွာနဲ႔မခ်စ္တတ္သူ၊ ေဒါသနဲ႔မမုန္းတတ္သူ ဘ၀တိုင္းျဖစ္ပါရေစ…….။

(အရွင္ဆႏၵာဓိက)

တိတ္တိတ္ပုန္း ဟာသ

ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ကတည္းက သိသာပါတယ္။ ဒီပို႔စ္ဟာ ရိုင္းရင္လည္းရိုင္းမယ္။ အဓိပၸါယ္မဲ့ရင္လည္း မဲ့မယ္။ အဆဲခံထိရင္လည္း ထိမယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပံဳးျဖစ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ (မၿပံဳးလည္းရပါတယ္.. အတုေတာ့မခိုးပါနဲ႔ :P)

(၁) ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း

မိန္းမတစ္ေယာက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေနာက္မီးလင္းေနတုန္းမွာ အိမ္ရွင္ေယာက္်ား တံခါးဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္တယ္။

"ျမန္ျမန္.... ဒီေထာင့္မွာရပ္ေန.. မလႈပ္နဲ႔"

မိန္းမကေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ကုိေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ရပ္ခိုင္းၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး အလွဆီေတြလိမ္းေပးၿပီး ေပါင္ဒါမုန္႔ေတြ လူးေပးလိုက္တယ္။

"မလႈပ္နဲ႔ေနာ္... ရုပ္တုတစ္ခုလို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးရပ္ေန"

အိမ္ရွင္ေယာက္်ား အိပ္ခန္းထဲေရာက္လို႔ ေပါင္ဒါမုန္႔ေတြ ျဖဴေနတဲ့ရုပ္တုႀကီးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚပြေနတဲ့ အမႈန္႔ေတြကိုေတြ႔ေတာ့ ဘာလဲလို႔ေမးတယ္။ မိန္းမက တည္ၿငိမ္ေအးေဆးတဲ့အသံနဲ႔ "ေအာ္... ရုပ္တုပါ။ မဦးတို႔အိမ္မွာလည္း တစ္ခုေတြ႔ခဲ့လို႔ ကြၽန္မႀကိဳက္တာနဲ႔ တစ္ခုဝယ္ခဲ့တယ္" လို႔ေျဖတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ရုပ္တုအေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာဘဲ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ၾကတယ္။ ညသန္းေခါင္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားက မီးဖိုထဲထသြားခဲ့တယ္။ မီးဖိုက ထြက္လာေတာ့ သူ႔လက္ထဲမွာ ေပါင္မုန္႔တခ်ဳိ႕နဲ႔ ႏြားႏို႔တစ္ခြက္ ပါလာတယ္။ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားက ရုပ္တုေရွ႕မွာရပ္ၿပီး "ေရာ့... အစာနည္းနည္းစားလိုက္အုန္း၊ ငါ့လိုမျဖစ္ေစနဲ႔... ငါတုန္းက မဦးအိမ္မွာ အစာမစား ေရမေသာက္ရဘဲ ၃ ရက္ ၃ ည ရပ္ခဲ့ရတယ္"

(၂) လိပ္ျပာမလံုတဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း

ဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ေနာက္မီးလင္းၾကတယ္။ ေယာက္်ားက ည ည အေၾကာင္းျပၿပီး အျပင္ထြက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ညမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ဆံုၾကၿပီး ကိုယ္လုပ္တဲ့အျပစ္အတြက္ ေနမထိထုိင္မသာ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ႏွစ္ဦးသား ညအိပ္ရာဝင္ၿပီး မနက္မိုးလင္းခါနီးအေရာက္မွာ မိန္းမျဖစ္သူက ရုတ္တရက္ ထထိုင္ၿပီးေယာင္တယ္။

"ဒုကၡပဲ.. ဒုကၡပဲ... ကြၽန္မေယာက္်ားျပန္လာၿပီ"

မိန္းမေအာ္သံလည္းၾကားေရာ ေယာက္်ားျဖစ္သူက သူ႔အဝတ္အစားေတြ ကပ်ာကယာယူၿပီး ျပတင္းေပါက္ကေန ထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။

(၃) တိုက္ဆိုင္တဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း

အိမ္မွာေယာက္်ားမရွိတုန္း မိန္းမက တျခားေယာက္်ားနဲ႔ တိတ္တိတ္ပုန္းေနတယ္။ အဲဒီမွာ ရုတ္တရက္ ေယာက္်ားကားသံၾကားေတာ့ မိန္းမက "နင့္အဝတ္အစားေတြ ျမန္ျမန္ယူၿပီး ျပတင္းေပါက္ကေန ေျပးေတာ့" လို႔ ေျပာတယ္။

"အျပင္မွာမိုးရြာေနတာ ငါဘယ္လိုခုန္ခ်မလဲ" တိတ္တိတ္ပုန္းေယာက္်ားက ေျပာတယ္။

"ငါ့ေယာက္်ားမိရင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးေသမွာ သြား.. သြား..."

မိန္းမက အကၤ်ီေတြအတင္းထိုးထည့္ေပးၿပီး ေျပးခုိင္းတယ္။ အဲဒီလူလည္း ျပတင္းေပါက္က ခုန္ခ်လိုက္တာ မာရသြန္ေျပးေနတဲ့ လူအုပ္ၾကားထဲေရာက္သြားခဲ့တယ္။

မာရသြန္ေျပးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့ ေမးတယ္။

"ခင္ဗ်ား တံုးလံုးေျပးရတာ ဝါသနာပါတာလား"

"ဟုတ္ကဲ့ .. ဒါမွ ဆန္႔က်င္ဖက္ေလဖိအားေတြ ေလ်ာ့မွာ"

"ေျပးေနတဲ့အခ်ိန္ အဝတ္အစားကိုင္ၿပီး ေျပးတတ္တာလား"

"ဟုတ္ကဲ့... ပန္းဝင္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ဝတ္လိုက္လို႔ရပါတယ္"

"ခင္ဗ်ား ခါတိုင္းလည္း ကြန္ဒံုးတပ္ၿပီး ေျပးတတ္တာလား"

"မဟုတ္ပါဘူး.. မိုးရြာတဲ့အခ်ိန္မွပါ"

(၄) ပေဟဠိ တိတ္တိတ္ပုန္း

ပင္လယ္ကမ္းစပ္ ရြာတစ္ရြာက အိမ္ရွင္ေယာက္်ားေတြဟာ မၾကာခဏ ပင္လယ္ထဲသြားၿပီး ငါးသြားရွာၾကတယ္။ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားမရွိတဲ့အခ်ိန္ မိန္းမေတြက ေဖာက္ျပန္ၾကတယ္။ ေဖာက္ျပန္ၿပီးတိုင္းလည္း ဖာသာဆီသြားၿပီး အမွားဝန္ခံၾကတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ဖာသာကမိန္းမေတြကို "ေနာက္တစ္ခါ လာဝန္ခံၾကရင္ ခိုးစားတယ္လို႔မေျပာဘဲ "ေခ်ာ္လဲတယ္"လို႔ ေျပာပါ။ ေခ်ာ္လဲလာတယ္လို႔ ေျပာရင္ ငါသိၿပီ" လို႔ မွာလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဖာသာအသက္ႀကီးၿပီး ေနာက္ဖာသာအသစ္တစ္ေယာက္ေျပာင္းတယ္။ မေျပာင္းခင္ ရြာသူႀကီးကို "ေခ်ာ္လဲတယ္"ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုေျပာျပၿပီး ေနာက္ဖာသာကိုရွင္းျပဖို႔ မွာခဲ့တယ္။ ဖာသာအသစ္ေရာက္လာေတာ့ သူႀကီးက အဲဒီစကားရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ေျပာျပဖို႔ေမ့သြားခဲ့တယ္။

ရြာထဲ မိန္းမေတြက အရင္အတိုင္းပဲ ခိုးစားၿပီးတိုင္း ဖာသာအသစ္ဆီသြားၿပီး ဝန္ခံၾကတယ္။ ေခ်ာ္လဲတဲ့လူေတြ မ်ားေနတာေၾကာင့္ ဖာသာက သူႀကီးဆီသြားၿပီး မိန္းမေတြ မၾကာခဏေခ်ာ္လဲေနတာေၾကာင့္ ရြာထဲကလမ္းေတြ ျပဳျပင္သင့္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ဖာသာစကားကိုၾကားေတာ့ သူႀကီးက ထရယ္တယ္။ အားရပါးရ ရယ္ေနတဲ့သူႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ဖာသာနားမလည္စြာနဲ႔ ထေအာ္တယ္။

"သူႀကီး... ခင္ဗ်ား ဘာရယ္ေနတာလဲ! ဒီတစ္ပတ္အတြင္း ခင္ဗ်ားမိန္းမ ေခ်ာ္လဲတာ ၃ ခါရွိၿပီဗ်"

(၅) ေမ့မရတဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း

လူတစ္ေယာက္ .. သူက အေလာင္းေတြ အေခါင္းထဲမထည့္ခင္ ေရခ်ဳိး၊ စစ္ေဆးမႈေတြ ျပဳေပးရတဲ့လူျဖစ္တယ္။ တစ္ခါက ဦးခင္ရဲ႕အေလာင္းကို ေရခ်ဳိးစစ္ေဆးေနတုန္း အံ့ၾသစရာတစ္ခု သူသြားေတြ႔တယ္။ အဲဒါက ဦးခင္ရဲ႕ေမြးရာပါဟာ သာမန္ထက္ ႀကီးေနလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါနဲ႔သူက "ဦးခင္.. ဦးခင္.. ကန္ေတာ့ပါေနာ္။ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ဒီအတိုင္း မီးသၿဂၤိဳလ္လိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ေမြးရာပါကိုေတာ့ ေနာက္လူေတြေတြ႔ျမင္ႏိုင္ဖို႔ ခင္ဗ်ားခ်န္ခဲ့မွျဖစ္မယ္" ဆိုၿပီး ဦးခင္ရဲ႕ေမြးရာပါကို ျဖတ္ထားခဲ့လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမကိုျပခ်င္တာနဲ႔ "မိန္းမေရ.. မိန္းမေရ.. ဒီမွာလာၾကည့္ နင္လံုးဝ မယံုႏိုင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခု ငါျပမယ္" ဆိုၿပီး အထုပ္ကို ျဖည္ျပလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ မိန္းမက ထေအာ္တယ္။

"အမေလး... ဦးခင္ႀကီး ေသသြားၿပီလား!"

(၆) မေတာ္တဆ တိတ္တိတ္ပုန္း

ငယ္ရြယ္တဲ့ လင္မယားႏွစ္ဦးမွာ လွပတဲ့သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ေမြးဖို႔ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ေဆးမႈေတြျပဳလုပ္ၿပီး လအနည္းငယ္ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့ မိန္းမမွာကိုယ္ဝန္ရွိသြားခဲ့တယ္။ (၉)လေနၿပီးေနာက္ မိန္းမက သားေယာက္်ားေလးတစ္ဦးေမြးခဲ့တယ္။ ေယာက္်ားလုပ္သူက ဝမ္းသာအားရ ကေလးခန္းထဲေျပးဝင္ၿပီး အခုမွ အေမ့ဝမ္းကကြၽတ္လာတဲ့ သားေလးကိုသြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းရုပ္ဆိုးတဲ့ သားကိုေတြ႔ေတာ့ သူလန္႔သြားခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔မိန္းမဆီသြားၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ "ငါ့ေနာက္ကြယ္မွာ မင္းခိုးစားခဲ့တာလား!" လို႔ေမးတယ္။ မိန္းမက အခ်ဳိသာဆံုးၿပံဳးၿပီး "ဟင့္အင္း... ဒီတစ္ေခါက္ မဟုတ္ဘူး" လို႔ေျဖလိုက္တယ္။

(၇) အူတူတူ တိတ္တိတ္ပုန္း

ဦးလွအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားက ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ၿပီး ငိုေနတယ္။

"နင့္ အေမေရာ!"

"ေမေမ အိပ္ခန္းထဲမွာ...."

အိပ္ခန္းထဲ ဦးလွေျပးဝင္ၾကည့္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ေခြၽးတစို႔စို႔နဲ႔ အေမာေဖာက္ေနတဲ့ မိန္းမကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ ေခြၽးသုတ္ဖို႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ တဘက္ဝင္ယူေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ တံုးလံုးႀကီးရပ္ေနတဲ့ ေဘးအိမ္ကဦးျမကို ဦးလွေတြ႔လိုက္တယ္။

"ခင္ဗ်ားဗ်ာ.... က်ဳပ္မိန္းမ ႏွလံုးေရာဂါထေနတာကို မျပဳစုဘဲ တံုးလံုးႀကီးခြၽတ္ၿပီး က်ဳပ္သားကို ေျခာက္ေနရသလားဗ်ာ"

(၈) အံဝင္ခြင္က် တိတ္တိတ္ပုန္း

လူတစ္ေယာက္က သူ႔ေသနတ္ေပၚ မွန္ေျပာင္းတစ္လက္တပ္ဖို႔ မွန္ေျပာင္းေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္နား ေရာက္လာခဲ့တယ္။

"ဒီမွန္ေျပာင္းက အရမ္းမိုက္တယ္။ ဒီကေန ဟိုးေတာင္ကုန္းေပၚက အိမ္ကို ခင္ဗ်ားရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္" ဆိုင္ရွင္က မွန္ေျပာင္းတစ္ခု ထုတ္ျပၿပီးေျပာတယ္။

"ဟုတ္လား!" မွန္ေျပာင္းဝယ္သူက ဆိုင္ရွင္ေျပာတဲ့ဖက္ မွန္ေျပာင္းယူၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ တဟားဟား ထရယ္တယ္။

"ခင္ဗ်ား ဘာရယ္တာလဲ!"

"အဲဒီအိမ္ရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ တံုးလံုးႀကီး ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္တယ္"

ဆိုင္ရွင္က မွန္ေျပာင္းကို ဆတ္ခနဲ႔ဆဲြယူၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ က်ည္ဆံႏွစ္ေတာင့္ယူလိုက္တယ္။

"အဲဒါ က်ဳပ္အိမ္ဗ်... က်ဳပ္မိန္းမရဲ႕ေခါင္းနဲ႔ ဟိုေကာင္ရဲ႕ေမြးရာပါကို ဒီက်ည္ႏွစ္ေတာင့္နဲ႔ ခင္ဗ်ားပစ္ႏိုင္ရင္ ဒီမွန္ေျပာင္း ခင္ဗ်ားကို အလကားေပးမယ္ဗ်ာ"

ဝယ္တဲ့သူက မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။

"ခင္ဗ်ားသိလား! ဒီက်ည္တစ္ေတာင့္ထဲနဲ႔ လံုေလာက္တယ္"

မွတ္ခ်က္..... တကယ္လို႔ ဒီ "တိတ္တိတ္ပုန္းဟာသ" က ရယ္ရတယ္ဆိုခဲ့ရင္ တိတ္တိတ္ပုန္းၿပီး မရယ္ပါနဲ႔... သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေဝၿပီး အားပါးတရရယ္ေပးပါ။

အင္တာနက္ေပၚက တိတ္တိတ္ပုန္းမ်ားကို ႏိုင္းႏိုင္းစေန ရွာေဖြတင္ျပသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ...

ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာ႗ိရြာဆီသို႔ ႂကြေရာက္ေတာ္ မူၿပီးလ်င္ ထိုရြာ၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ -

ရဟန္းတို႔ အရိယသစၥာေလးပါးတို႔ကို ေလ်ာ္ကန္စြာ မသိျခင္းေၾကာင့္၊ ထိုးထြင္း၍ မသိျခင္းေၾကာင့္၊ ငါသည္ လည္းေကာင္း၊ သင္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ရွည္လ်ားလွစြာေသာ ဤ(သံသရာ) ကာလပတ္ လံုး ေျပးသြားခဲ့ရလွေလၿပီ၊ က်င္လည္ခဲ့ရလွေလၿပီ။

အဘယ္ေလးပါးတို႔ကို(မသိျခင္းေၾကာင့္)နည္းဟူမူ-ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲအမွန္(ဒုကၡအရိယသစၥာ)၊ ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းအမွန္ (သမုဒယအရိယသစၥာ)၊ ဆင္းရခ်ဳပ္ရာအမွန္ (နိေရာဓအရိယသစၥာ)၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းလမ္းစဥ္အမွန္ (မဂၢအရိယသစၥာ) ျဖစ္သည္။

ရဟန္းတို႔ (ငါသည္) ထို အရိယ သစၥာေလးပါးကို ေလ်ာ္ကန္စြာ သိၿပီ၊ ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ဘဝ၌ တပ္မက္ျခင္း( ဘဝတဏွာ) ကို အႂကြင္းမဲ့ျဖတ္ၿပီးၿပီ၊ ဘဝသစ္သို႔ ဆြဲေဆာင္တတ္ေသာ ႀကိဳးႏွင့္တူစြာ ဘဝတဏွာသည္ ကုန္ေလၿပီ၊ ယခုအခါ တစ္ဖန္ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္းမရွိေတာ့ၿပီ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေပၚတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ေသာ စကားကို မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလ်င္ ဤသို႔ဆိုလတၱံ႔ေသာ စကားကိုလည္း မိန္႔ေတာ္မူျပန္၏-

"အရိယသစၥာေလးပါးတို႔ကို ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း မသိျခင္းေၾကာင့္ ထိုထို ဘဝတို႔၌ ရွည္လ်ားလွစြာေသာ(သံသရာ) ကာလပတ္လံုး က်င္လည္ခဲ့ရေလၿပီ၊ ထိုအရိယသစၥာတို႔ကို (ငါသည္) သိျမင္ေပၿပီ၊ ဘဝသစ္ကိုဆြဲေဆာင္တတ္ေသာ ႀကိဳးႏွင့္တူစြာ ဘဝတဏွာကို ေကာင္းစြာႏုတ္ပယ္ၿပီး ေပၿပီ၊ ဆင္းရဲ၏ အျမစ္ကို အႂကြင္းမဲ့ျဖတ္ၿပီးေပၿပီ၊ ယခုအခါ တစ္ဖန္ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္း မရွိေတာ့ၿပီ" ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

*** ျမတ္စြာဘုရားသည္ သစၥာေလးပါးတရားကို အေလးအနက္ထားေတာ္မူရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကို စာဖတ္သူမ်ား နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္ပါသည္ ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အေလး အနက္ထားမႈကို ကၽြႏု္ပ္တို႔မွ ေလးစားစြာျဖင့္ နာၾကားက်င့္ၾကံရမည္ မဟုတ္ပါလား….

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုေကာ႗ိရြာ၌ ေနေတာ္မူစဥ္လည္း ရဟန္းတို႔အား ဤသို႔ေသာ တရားစကားကိုသာလ်င္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေဟာေတာ္မူ၏ -

"ဤကား သီလတည္း၊ ဤကား သမာဓိတည္း၊ ဤကားပညာတည္း။

• သီလ၌တည္၍ ျဖစ္ေစအပ္ေသာ သမာဓိသည္ မ်ားေသာအက်ိဳးအာနိသင္ရွိ၏။

• သမာဓိ၌တည္၍ ျဖစ္ေစအပ္ေသာ ပညာသည္ မ်ားေသာအက်ိဳးအာနိသင္ရွိ၏။

• ပညာ၌တည္၍ ျဖစ္ေစအပ္ေသာ စိတ္သည္ ကာမသဝ၊ ဘဝါသဝ၊ ဒိ႒ာသဝ၊ အဝိဇၨာသဝ ဟူေသာ အာသေဝါတို႔မွ ေကာင္းစြာသာလ်င္ လြတ္ေျမာက္၏" ဟု(ေဟာေတာ္မူ၏)။