ရင္ေလးဖြယ္ရာ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ

ရင္ေလးဖြယ္ရာ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ
* * * * * * * * * * * * * * * * * *

၁။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ သစၥာသာသနာေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္နိုင္ရန္အတြက္ ေလးအသေခၤ်နွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းကာလၾကာေအာင္ ပါရမီျဖည့္ေတာ္မူခဲ့ရသည္။ ပါရမီျဖည့္သည္ဆိုတာ မိမိရည္ရြယ္ခ်က္အျပည့္အ၀ေအာင္ျမင္ေစ ရန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကိုယ္က်င့္စြမ္းအားတို႔ကိုအလံုအေလာက္ ဆည္းပူးစုေဆာင္းရျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဘ၀တြင္ေျခလက္အဂၤါေျမာက္မ်ားစြာကို စြန္႔လွဴခဲ့ရသည္။ မ်က္လံုးေတာ္တို႔ကိုစြန္႔လွဴခဲ့သည္မွာ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ညအခါ ျမဴတိမ္ကင္းစင္ေသာ ေကာင္းကင္ျပာျပာ၀ယ္ ေပၚထြက္ေနေသာ ၾကယ္တာရာထက္ပင္ အေရအတြက္ မ်ားေျမာင္လွေပ၏။ စြန္႔လွဴစေတးခဲ့ေသာ ဦးေခါင္းေတာ္တို႔သည္လည္း ထပ္ဆင့္ စုပံုထားမည္ဆိုလွ်င္္ ယူဇနာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ နွစ္ျပန္ေဆာင္ေသာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထက္ပင္ အရြယ္အစားၾကီးမားလွေပ၏။ အသက္ေသြးေခြ်းတို႔ကို စြန္႔လွဴစေတးခဲ့သည္မွာလည္း မဟာသမုဒၵရာေလးစင္းအေရအတြက္ပင္ အနွိဳင္းအဆမရွိေအာင္ မ်ားေျမာင္လွေပ၏။ ဤကဲ့သို႔ မိမိအသက္ကိုပင္ ငဲ့ကြက္တြယ္တာျခင္း လံုး၀မရွိ၊ ပါရမီျဖည့္ေတာ္မူခဲ့သည္မွာ အားလံုးေသာ လူ၊နတ္၊ျဗဟၼာသတၱ၀ါတို႔အား သစၥာတရား ေဟာၾကားျခင္းအားျဖင့္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲအတြင္းမွကယ္တင္ေတာ္မူရန္ျဖစ္သည္။

၂။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသည္သစၥာသာသနာျဖစ္သည္။ သစၥာသာသနာဆိုတာ အမွန္တရား ရင္၀ယ္ထား၍သတၱ၀ါအမ်ား ခ်မ္းသာေကာင္းစားရန္ လမ္းမွန္ညႊန္ျပ သြန္သင္ဆံုးမျခင္းျဖစ္သည္။ “ အတၱ -ဇီ၀ ”ဟုေခၚသည့္ အသက္ ၀ိညာဥ္ လိပ္ျပာမရွိ၊ ရုပ္-နာမ္ သာလွ်င္ ရွိ၏။ သက္ရွိသက္မဲ့ကမၻာေလာကႀကီးကို တည္ေထာင္ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ မရွိ။ အ၀ိဇၨာ -စေသာအတိတ္အေၾကာင္းတရားတို႔ေၾကာင့္ ၀ိညာဏ္ စေသာ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတရားတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ယင္းအက်ိဳး တရားတို႔ကို အစြဲအမွီျပဳ၍ တဏွာ စေသာပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားတို႔ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ယင္းအေၾကာင္းတရားတို႔ေၾကာင့္ ဇာတိ စေသာ အေၾကာင္းတရားတို႔ ျဖစ္ေပၚလာရျပန္သည္။ယင္းအေၾကာင္းတရားတို႔ေၾကာင့္ တဖန္ ၀ိညာဏ္စေသာ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေပၚလာရျပန္သည္။ဤကဲ့သို႔ အစဥ္မျပတ္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္၍ ျခားရဟတ္သဖြယ္ ဒုကၡသံသရာလည္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သမၼာမဂၢင္ အက်င့္ျမတ္ျဖင့္ အေၾကာင္းတရား အ၀ိဇၨာနွင့္တဏွာကို ပယ္ျဖတ္နိုင္လွ်င္ အက်ိဳးတရား ၀ိညာဏ္ ၊ ဇာတိတို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာရာ နိဗၺာန္သို႔ေရာက္နိုင္သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤကဲ့သို႔ အမွန္တရားကို ျပတ္ျပတ္သားသားထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားခဲ့သျဖင့္ ထိုေခတ္ကပင္ အမွားကို ဖက္တြယ္ထားၾကသည့္ တိတိၳအုပ္စုမ်ားကဗုဒၶဘုရားကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထိုးနွက္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသည္။

၃။ သာသနာ့ဒါယကာ အေသာကမင္းတရားႀကီးသည္ ခရစ္မေပၚမီ(၂၃၂)ခုနွစ္တြင္နတ္ရြာလားၿပီးသည့္ေနာက္ မင္းတရားႀကီး၏ အႏြယ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ မင္း(၇)ဆက္တို႔ခရစ္မေပၚမီ(၁၈၄)ခုနွစ္တိုင္ေအာင္ မင္းျပဳၾကသည္။ ထိုနွစ္တြင္ မင္းတရားႀကီးေနာက္ဆံုးအႏြယ္ေတာ္ ၿဗိဟျဒမင္းအား ၄င္း၏ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္သူ ျဗဟၺဏလူမ်ိဳး ပုရွမိၾတသည္ မာဂဓတိုင္းမွ သွ်ကသွ်ာလီစစ္သားအခ်ိဳ ႔၏ အကူအညီျဖင့္ ဦးေခါင္းေတာ္ကိုျဖတ္ကာ ေမာရိယနန္းေတာ္ကို လုယူသည္။ မိမိ၏ မ်ိဳးႏြယ္ကိုလည္း ဆံုဂ၀ံသဟုေခၚတြင္ေစသည္။ ပုရွမိၾတသည္ ပါဋလိပုတ္ျပည္မွ ပန္ဂ်ပ္နယ္ နာလႏၵာၿမိဳ ႔အထိ ေက်ာင္း၊ေစတီတို႔ကို မီးရွိဳ ႔ျခင္း၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔အား ရက္စက္စြာ သက္ျဖတ္ျခင္းစသည္တို႔ကို ျပဳလုပ္သည္။ ေရတြက္၍ မျပ၀့ံေလာက္ေအာင္မ်ားစြာေသာ သံဃာေတာ္မ်ားနွင့္္သာသနာအေဆာက္အဦး ေက်ာင္း၊ ေစတီပုထိုးမ်ား မရႈမလွ ပ်က္စီးၾကရသည္။ေရမတြက္နိုင္ေလာက္ေသာ လူဒကာ၊ ဒကာမမ်ားလည္း ေသေၾကပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရသည္။က်န္ရစ္သူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အား ရာဇပရိယာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဟိႏၵဴဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းေစသည္။ ဤအခ်က္မွာ မစၥတာအလာေတကာ၏ ေရွးေဟာင္းအိႏၵိယရာဇ၀င္စာအုပ္ တြင္ေရးသားေဖာ္ျပထားသည့္ ဆံုဂမင္းတို႔၏ ဗုဒၶဘာသာကိုပြဲဦးထြက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကပံုအျမြက္မွ်သာျဖစ္သည္။

၄။ ခရစ္နွစ္ ( ၁၁၉၃ ) ခုႏွစ္တြင္ မိုဟာမက္ေဂၚရီေခၚ အာဖဂန္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ဗိုလ္မွဴးဘတ္တီယာ ခလဂ်ီနွင့္ ဗိုလ္မွဴး ကုတ္ဘြဒိၵန္တို႔သည္ စစ္သားေပါင္း(၆၀၀၀)ခန္႔ျဖင့္အိႏၵိယျပည္ ဘီဟာနယ္ (မာဂတတိုင္း ) နွင့္ယူပီနယ္တို႔ကို တိုက္္ခိုက္သိမ္းပိုက္ၾကသည္။ ဂယာဒိစႀကိတ္္ရွိ လူေပါင္းမ်ားစြာတိုကို သတ္ျဖတ္ၿပီးပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို လုယက္ယူငင္ၾကသည္။ ကိုးကြယ္ရာ အေဆာက္အဦးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကိုလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ၾကသည္။ သူတို႔ စစ္သားေပါင္း (၂၀၀၀) ခန္႔သည္ဗုဒၶဂယာသို႔ လာေရာက္ၾကၿပီး အေဆာက္အဦးမ်ားစြာ တို႔ကို မီးရႈိ ႔ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ ပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို လုယက္ျခင္း၊ ရဟန္းတို႔ကို ဓား၊ လွံ၊ လက္နက္တို႔ျဖင့္သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေစတီပုထိုးတို႔ကို ဖ်က္ဆီးျခင္း၊မ်ားျပားလွစြာေသာ ရုပ္ထုေတာ္တို႔ကို ရိုက္ခ်ိဳးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ ႔မွာ တိဘက္ျပည္၊ နိေပါျပည္နွင့္ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္းသို႔ပုန္းေရွာင္ထြက္ေျပးသြားၾကရသည္။ ခရစ္နွစ္(၁၂) ရာစုကုန္ခါနီးမွာ မာဂဓတိုင္းႀကီးတစ္ေလွ်ာက္လံုး ျပာပံုအတိျဖစ္ကာ ေတာႀကီးေသလာ ဟိမ၀ႏၱာကဲ့သို႔ဆိတ္ၿငိမ္လ်က္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ အေရာင္တို႔မွာလည္း လကြယ္ေန႔ညသန္းေခါင္းယံအခ်ိန္ကဲ့သို႔ အေမွာင္အတိဖံုးအုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္ၾကရသည္။ က်န္ရစ္သူ မာဂဓတိုင္းသူ တိုင္းသားတို႔မွာအစၥလာမ္ဘာသာထဲ အဓမၼဆြဲသြင္းျခင္းခံၾကရသည္။ ဘာသာျခားစစ္သားတို႔သည္ မာဂဓတိုင္းသူ အေခ်ာအလွတို႔၏ ကာမကိုလည္းအလိုမတူဘဲနွင့္ အဓမၼအရယူ၍ ၿမိန္ၿမိန္ရွက္္ရွက္ႀကီး ခံစားၾကေလသည္။

၅။ အိႏၵိယျပည္ ေပၚတူဂီပိုင္ ဂိုအားဘုရင္ခံ ေအးရက္စ္ေဒေဆာလ္ေဒါန္ဟာ လက္ထက္ေအဒီ(၁၅၅၉) အကုန္ေလာက္တြင္ ေပၚတူဂီစစ္ဗိုလ္ ဆာလ္ဗာေဒၚရီေဘအီရိုေဒေဆာ္ဆာသည္ရခိုင္မင္း မင္းရာဇာႀကီးထံ ဗုိလ္မွဴးအျဖစ္ ၀င္ေရာက္အမႈ ႔ထမ္းသည္။ သူနွင့္တြက္ဖက္၍ဖီးလစ္ဒီဗရစ္တုိနီကိုတီ လည္းအမႈထမ္းသည္။ ေအဒီ (၁၅၅၉)တြင္ ရခိုင္္မင္းတရားႀကီးသည္ ေတာင္ငူဘုရင္ မင္းရဲသီဟသူနွင့္ ပူးေပါင္း၍ ပဲခူးကို ေအာင္ျမင္ေသာအခါ မိမိအားအကူအညီေပးခဲ့ေသာ ဒီဗရစ္တို (ခ) ငစင္ကာ ေခါင္္းေဆာင္သည့္ေပၚတူဂီတို႔အားသံလ်င္ဆိပ္ကမ္းကို ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ရခိုင္ဘုရင္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေနထိုင္ရေသာဒီဗရစ္တို (ခ)ငစင္ကာသည္ သံလ်င္ကို ခိုင္ခံ့ေအာင္ ခံတပ္မ်ားျပဳလုပ္၍အင္္အားျဖည့္တင္းၿပီးေနာက္ သံလ်င္တြင္ဘုရင္တစ္ဆူလို သီးျခားအုပ္စိုးသည္။ ပုသိမ္၊ဒလ စေသာသေဘၤာဆိပ္မ်ားကိုလည္း သိမ္းပိုက္ထားသည္။ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚနိုင္ငံျခားကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး ေသာ့ခ်က္မ်ားကို အပိုင္အနိုင္ရယူၿပီးေနာက္ ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုးသိမ္းပိုက္ေရးကိုဆက္လက္ျပဳလုပ္သည္။ ဗရင္ဂ်ီ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ကို ေဆာက္လုပ္၍ ရိိုမန္ကက္သိုလစ္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို အားေပးသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းသံဃာတို႔ိုကိုမလွဴမတန္းရ၊ ဗရင္ဂ်ီဘာသာကို မယူလွ်င္ မေနနိုင္ေအာင္ ေသြးေဆာင္သြတ္သြင္းသည္။ ဗုဒၶသာသနိကအေဆာက္အဦးမ်ား၊ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးသည္။ ေစတီမ်ားအတြင္းရွိ၊ ေရႊဆင္းတု၊ေငြဆင္းတုစသည့္ ဌာပနာပစၥည္းမ်ားနွင့္ ေခါင္းေလာင္၊ ေၾကးစည္၊ သံထီး၊ သံတံခြန္အားလံုးသိမ္းယူထုခြဲ၍ နိုင္ငံျခားသို႔ ေရာင္းခ်သည္။ ေၾကးဘုရား၊ေၾကးပစၥည္းမ်ားကို အရည္က်ိဳ၍ အေျမာက္လက္နက္မ်ား သြန္းလုပ္သည္။ ရတနာပူရအ၀ေရႊနန္းရွင္ မဟာဓမၼရာဇာ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းတရားသည္ သကၠရဇ္ -၉၇၄၊ ေအဒီ(၁၆၁၂)တြင္သံလ်င္သို႔ တပ္မအလံုးအရင္းျဖင့္ ခ်ီတက္၍ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ရာဒီဗရစ္တို(ခ) ငစင္ကာနွင့္တကြ တစ္ၿမိဳ ႔လံုးကို ရသည္။ ဒီဗစ္တို(ခ)ငစင္ကာသည္ ဘုရားပုထိုးဖ်က္ဆီးသူျဖစ္၍ သံလ်င္ၿမိဳ ႔လယ္ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားအေပါင္းတို႔ေရွ႕ တြင္ တံက်င္တင္၍ကြပ္မ်က္ျခင္း ခံရေလသည္။

၆။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မင္းတစ္ပါးျဖစ္ေသာ ပုဂံမင္းသည္ ေသာက္စားမူးယစ္ကာ ၾကက္တိုက္၊ဂ်ိဳးတိုက္၊ ႏြားတိုက္စသည့္ မေကာင္းမႈအလုပ္ေတြနွင့္ အေပ်ာ္ၾကဴးေနေသာ မင္းတစ္ပါးျဖစ္သည္။တိုင္းတစ္ပါးသား ဘာသာျခားျဖစ္သူ ေတာလိုက္မုဆိုး ဘိုင္ဆတ္သည္ ပုဂံမင္းထံ ခ်ဥ္းကပ္၍အကြ်မ္း၀င္ေအာင္ ေပါင္းသည္။ ပုဂံမင္းႀကိဳက္သည့္ နိုင္ငံျခားျဖစ္ အရက္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေန႔စဥ္ ဆက္သသည္။ ၾကက္တိုက္၊ ဂ်ိဳးတိုက္၊ ႏြားတိုက္လည္း အတူတူ၊ပုဂံမင္းသည္ ဖား ေပါင္းေနသူကို သမားေကာင္းတစ္ဆူ ထင္မွတ္၍ ဘိုင္ဆတ္ကို ၿမိဳ႔၀န္ရာထူး ေပးကာ သူေကာင္းျပဳသည္။ ဘိုင္ဆတ္သည္အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာအမ်ိဳးသမီးအေခ်ာအလွေလးေတြကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အဓမၼ သိမ္းပိုက္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ဘုိင္ဆတ္မွာ မယားေပါင္း ေလးဆယ္ခန္႔ ရွိသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ားအေပၚတမင္အကြက္ဆင္ အျပစ္ရွာ၍ အမႈလုပ္ကာ ေရႊေငြေတာင္းသည္။ မေပးနိုင္သူေတြကိိုညွဥ္းဆဲနွိပ္စက္သတ္ျဖတ္သည္။ ဘိုင္ဆတ္သည္ၿမိဳ ႔၀န္ဘ၀သက္တမ္းငါးနွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေပါင္း နွစ္ေထာင္ခန္႔ ညွဥ္းပန္းနွိပ္စက္သတ္ျဖတ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကို ပုဂံမင္းသိေသာအခါ ဘိုင္ဆတ္ကို ၿမိဳ ႔၀န္ရာထူးမွွ ခ်ၿပီးဖမ္းဆီးေရးယူကာ အမရပူရ ၿမိဳ ႔အလယ္တြင္ ကားစင္္တင္ တံက်င္ထိုးၿပီးကြပ္မ်က္လိုက္ေလသည္။

၇။ ယခုအခါ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးၿပီးလူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ရွိလာျခင္းနွင့္အတူ ဂလိုတယ္လိုက္ေဇးရွင္္းကမၻာတြင္ ပါ၀င္ေသာနိုင္ငံတစ္နိုင္ငံျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ “ ဒီမိုကေရစီ ” “လူ႔အခြင့္အေရး” “ဂလုိဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း” စသည့္ စံနႈန္းမ်ားကို ပုထုဇဥ္ ( အတၱဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသးသူ ) လူသားမ်ားကသာ ျပ႒ာန္းထားၿပီး ပုထုဇဥ္လူသားမ်ားကပင္ က်င့္သံုးၾကတာျဖစ္သည္။ ပုထုဇဥ္ဆိုသည္မွာ ကိေလသာထူေျပာၿပီး အတၱအားႀကီး၍ အမွားမကင္းနိုင္ေသာ သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ၏ ေနာက္ကြယ္မွ “ငါမုိကေရစီ” ေတြ ရွိလာနိုင္သည္။ လူ႔အခြင့္အေရး မ်က္နွာဖံုးစြပ္ၿပီး အတြင္းက ဘီလူးမ်က္နွာေတြ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းဟု အသံေကာင္းျပဳကာ အင္အားစုၿပီး မူလနိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး၊အမ်ိဳးသားေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈနွင့္ နိုင္ငံေရးတို႔ကို တစ္စတစ္စနွင့္၀ါးမ်ိဳသြားတတ္သည္။ တူရကီနိုင္ငံသည္ မူလက ခရစ္ယာန္နိုင္ငံ၊အင္ဒိုနီးရွားနိုင္ငံသည္ မူလက ဗုဒၶဘာသာနိုင္ငံ၊ မေလးရွားနိုင္ငံသည္ မူလကဗုဒၶဘာသာနိုင္ငံ၊ အာဖဂန္နစၥတန္နိုင္ငံသည္ မူလက ဗုဒၶဘာသာနိုင္ငံ၊ပါကစၥတန္နိုင္ငံသည္ မူလက ဟိႏၵဴနိုင္ငံ၊ ဘဂၤလားေဒ႔နိုင္ငံသည္ မူလက ဟိႏၵဴနိုင္ငံ၊ထိုနိုင္ငံမ်ားသည္ ယခုအခါ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္အမ်ားဆံုး နိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၾကၿပီ၊ မူလက မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာအမ်ားဆံုးရွိသည္ေတာင္ကိုရီးယားနိုင္ငံသည္ ယခုအခါ ေခတ္မွီဖြံ ၿဖ္ိဳးတိုးတက္လာ ေသာ္လည္း ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ အမ်ားဆံုး နိုင္ငံအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားေလၿပီ။

၈။ ကံရာဇာငယ္အစ သီေပါမင္းအဆံုး ေရွးအခါကျမန္မာရာဇ၀င္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ျမန္မာေျမေပၚမွာ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားမ်ားကို မင္းနွင့္တကြ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကပ်ဴငွာေဖၚေရြစြာ လက္ခံခဲ့ၾကသည္။ ၿမိဳ ႔၀န္အေထာက္၀န္ စသည့္ ရာထူးမ်ား ေပး၍ပင္သူေကာင္းျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ကြ်န္ေခတ္တြင္လည္းေကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ကာလမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးျခားဘာသာျခားတုိ႔သည္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းသို႔နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အခြြင့္သာလွ်င္ သာသလို ၀င္ေရာက္ေနရာယူ အေျခခ်လာခဲ့ၾကသည္။ထိုသူတို႔သည္ စီးပြားေရးကို ေအာက္ေျခခ် လာခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သည္ စီးပြားေရးကိုေအာက္ေျခသိမ္းကစ၍ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္နိုင္စြမ္းရွိၾကသျဖင့္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာၾကၿပီးအခ်က္အခ်ာက်ေသာ ၿမိဳ ႔ျပေစ်းရံုမ်ား၊ ေက်းရြာမ်ားတြင္ စီးပြားေရးဘက္ကလည္း အသာစီးရၾကသည္။ အမ်ိဳးကို မခ်စ္၊ ဘာသာကို ပစ္၍ မိမိနွင့္ မ်ိဳးမတူဘာသာျခားတို႔အားကာမစည္းစိမ္လည္းေပး၊ ကေလးေတြကိုလည္း မ်ားမ်ားေမြးၾကေသာ ျမန္မာမိန္းမတို႔၏ ေကာင္းမႈ႔ေၾကာင့္ သူတို႔လူဦးေရကလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးပြားလာသည္။ ထို႔ျပင္ တိိုင္းရင္းသားဘာသာျခားတို႔၏ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္း ဆြဲေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္ဗုဒၶဘာသာကို စြန္႔ၿပီး ဘာသာျခား ျဖစ္သြားသူေတြလည္း တစ္စတစ္စ မ်ားလာသည္။နိုင္ငံျခားမွ ၀င္လာေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္အလုပ္သမားမ်ား၊ နီးစပ္ရာလူမ်ားကို ဘာသာေရးမဲဆြယ္လ်က္ရွိၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာတစ္ခ်ိန္က ျမန္မာနိုင္ငံမွာ တာ၀န္ရွိသူတို႔၏ တာ၀န္လစ္ဟင္းမႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲေရးလြဲေခ်ာ္မႈ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ ဦးေဆာင္လမ္းျပလိုအပ္မႈတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုမွာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရးမ်ား အဆင့္နိမ့္က်သြားသည္။ သို႔ျဖင့္ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာတို႔သည္ စီးပြားေရးကို အေၾကာင္းျပ၍ မိမိတို႔အမ်ိဳးဘာသာသာသနာနွင့္နိုင္ငံေတာ္၏ ေနာင္ေရးကို မေမွ်ာ္ေတြးေတာ့ဘဲ သေႏၶတားျခင္း၊ ဖ်က္ခ်ျခင္းမ်ားျပဳလ်က္ ကေလးေမြးဖြားနႈန္းကို မ်ားစြာ ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လုိက္ၾကသည္။မိုက္ေလစြ……စီးပြားေရးကိုလည္း လက္ေၾကာတင္းေအာင္ မလုပ္ၾက၊ အိမ္ေထာင္လည္းမျပဳၾကဘဲလူပ်ိဳႀကီး၊ အပ်ိဳႀကီး လုပ္ေနသူေတြလည္းမ်ားလွသည္။ ဤသို႔လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာတို႔သည္ မိမိတို႔အမ်ိဳးနွင့္ ဘာသာကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရႊမျဖစ္ေစဘဲ ရႊ႕ံ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနၾကသည္ကို မသိရွာၾကေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ဘာသာျခားအမ်ားဆံုး နိုင္ငံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေတာ့မည္ေလာ။ (၈-၆-၂၀၁၂) ေန႔မွစ၍ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အေရးအခင္းသည္ လူဦးေရအင္အား ေလွ်ာ့ခ်ေနၾကေသာဗုဒၶဘာသာျမန္မာတို႔အတြက္ ပူပူေႏြးေႏြး သတိသံေ၀ဂယူစရာ အေရးႀကီးေသာ ပစၥဳပၸန္သင္ခန္းစာတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပသည္။ ေတာင့္တင္းခိုင္မာေသာ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ားလံုေလာက္စြာ မရွိလွ်င္ အႏၱရယ္ေတြ႕ႀကံဳလာပါက မိမိတို႔၏ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာနိုင္ငံေတာ္ကို ဘယ္လုိ ကာကြယ္ၾကမည္နည္း။

ွရင္ေလးဖြယ္ရာ သာသနာနွင့္ အနာဂတ္ေရး ရွည္ေမွ်ာ္ေတြးလို႔႔ ေရွးယခင္လက္ထက္မွာကထဲက အစဥ္အဆက္ အားေပ်ာ့လာခ့ဲတ့ဲလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို လြန္စြာႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္လိုက္ပါမွ ေတာ္ကာက်ေပေတာ့မည္။ အဓိက လ်စ္လ်ဴရႈခ့ဲၾကတ့ဲ အပတ္စဥ္ေတြ႕ဆုံတိုင္ပင္မႈေတြနဲ႔ ေတာင့္တင္းခိုင္မာေသာ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ ႐ရွိလာေအာင္ အားထုတ္ၾကပါကုန္စို႔။ အခ်က္ (၇) ခ်က္ကို ေရာက္ေလရာမွာ ဆရာဒကာညီညြတ္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါစို႔။
ွ
၁။ လက္ကမ္းစာရြက္ ရုပ္သံအေခြမ်ားေဝၿပီး ဘာသာျခားမ်ားအႏၲရာယ္နဲ႔ ေစ်းဆိုင္ေတြကို ေရွာင္က်ဥ္ေအာင္ အားလုံးသိေအာင္ သတိထားမိေအာင္ အသိပညာေပးပါ
၂။ ဘာသာျခားစီးပြားေရးေတြကို ေရွာင္က်ဥ္ေစ၍ ေဆာင္ရန္မ်ားမ်ားေဝငွၿပီး ၉၆၉ စာကပ္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကိုသာ စီးပြားေရးေရာင္းဝယ္ၾကပါ
၃။ ခနတျဖဳတ္စည္းလုံးၾကတ့ဲ ေကာက္ရိုးမီးလို မျဖစ္ရေအာင္ အပတ္စဥ္ စီးပြား လူမႈ ဘာသာေရးေတြ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ် အေကာင္အထည္ေဖာ္္ၾကပါ
၄။ မရွိေသးတ့ဲ ကုန္ပစၥည္း လုပ္ငန္းေတြကို ထူေထာင္ ေရာင္းဝယ္ၾကပါ
၅။ ျမန္မာလူဦးေရကို ဘာသာျခားေတြနဲ႔ ဆတူတိုးပြားနိုင္ေအာင္ နည္းတ့ဲေနရာေတြျပန္မ်ားလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါ
၆။ ဘာသာစကားအခက္အခဲမ်ားကို လ်င္ျမန္စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး တန္ျပန္ဘာသာေရး စည္းရုံးဆြဲေဆာင္ၾကပါ
၇။ စည္းရုံးလို႔ရတ့ဲ ေနရာေဒသ ဗုဒၶဘာသာဦးေရနည္းလာတ့ဲေနရာေဒသေတြကို
လက္မလြတ္ရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေဖးမလက္တြဲထားၾကပါ။

ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာကို ေကာင္းစြာႀကိဳတင္ မျပဳျပင္ေသာ္ အျမင္မွိန္ေမွး အထင္ေသး၍ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ အျဖာျဖာႏွင့္ ဘာသာဝါဒ ဟူသမွ်တို႔ စစကုန္သုဥ္း ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းလိမ့္။

ထြတ္ဘုန္းသာသနာ မွိန္ေသာခါဝယ္ ေထြရာေကာင္းနိုး ဝါဒမ်ဳိးျဖင့္ အက်ဳိးမဟ့ဲ ျဖစ္ျပန္ခ့ဲမူ တက့ဲတိုင္းႀကီး ျပည္အနီး၌ တိုင္းသီးျပည္နယ္ မ်က္ႏွာငယ္လိမ့္။

သို႔ႏွယ္ေၾကာင္းရာ စုေပါင္းကာျဖင့္ ေကာင္းစြာေျမွာ္ညွိ ဆင္ျခင္မိ၍ တို႔၏နယ္ေျမ ဒို႔အေမြႏွင့္ ဒို႔ေမဘာသာ သာသနာကို ဒို႔သာႀကံ႕ႀကံ႕ ေစာင့္ေရွာက္အ့ံဟု စိတ္ထားျမတ္ျဖင့္ နာဂတ္သာသနာ ေရးအရာကို ေတြးကာသိုက္ျမိဳက္ ေရးသားလိုက္၏။

သိထိုက္သိရာ သိၿပီးခါဝယ္ စဥ္လာထင္ျမင္ ျပင္ကာဆင္လ်က္ စည္ပင္သာယာ သာသနာနွင့္ ျမန္မာျပည္ေထာင္ တိုးတက္ေအာင္လ်ွင္ ေခါင္းေဆာင္ေရွ႕သြား ရွင္လူမ်ားတို႔ ခြဲျခားေမတၱာ မထားပါဘဲ မ်ားစြာခိုသင္း ငုံးခပင္းတို႔ မၾကြင္းကိုယ္စီ ပိုက္ကိုခ်ီသို႔ ညီညီႀကိဳးကုတ္ အားသြန္ထုတ္က ဗုဒၶသာသနာ ျပည္ျမန္မာသည္ ကမၻာထုတ္ခ်င္း ထြန္းလိမ့္ေသာဝ္။

အကိုးအကား
၁။ ေရႊဘို မ်ိဳးခ်စ္ေမာင္ ဗုဒၶကမၻာဆုိဒ္
၂။ အမရပူရျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ (အနာဂတ္သာသနာေရး)
ရဲရင့္ ဇာနည္