ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလုိ႔ရတဲ့ အခ်က္က လူငယ္ေတြနဲ႔
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာခြင့္ ရျခင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ပင္ကိုယ္ဗီဇကိုက
ဆရာလုပ္တတ္၊ ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္
ေျပာတတ္ဆိုတတ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ အထင္ႀကီး
ေလးစားသမႈကို ခံရတတ္ၿပီး၊ တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ ဆရာႀကီးလုပ္လြန္းတယ္လို႔
အထင္ေရာက္ ခံရတတ္ျပန္ပါတယ္။
အခုတေလာ လူငယ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြအတူ လုပ္ေနရျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕က စြာတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ပုံမွန္ပဲ၊ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ပုံမွန္ေအာက္ ေရာက္ေနတယ္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိျပန္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အႀကဳံအရေတာ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ပုံမွန္ကုန္လြန္ေနတာျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္က တုိးတက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ႏွေမ်ာစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႀကဳံတိုင္း လူငယ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျမွာက္ေပးပါတယ္၊ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ လုပ္ခ်လိုက္ဖို႔ပါ။ ခက္တာက သူတုိ႔မွာလည္း ဘယ္ဟာကို ဘယ္လို စ လုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ျပန္ယွဥ္မိတယ္။ တစ္ေန႔က လုပ္ငန္းတစ္ခုကို တာ၀န္ခံ ေဆာင္ရြက္ေနသူကို အသက္ ေမးၾကည့္ေတာ့ အသက္က ၂၃ ႏွစ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က အသက္ ၂၃ ႏွစ္မွာမွ အလုပ္ စလုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုရဲ႕ တာ၀န္ခံ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေတြ ဘာေတြလည္း သြားလာခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါဆိုရင္ ေတာ္တဲ့လူငယ္လို႔ ေယဘုယ် ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေမးေတာ့ အသက္က ၂၅ ႏွစ္ပါ။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေက်ာင္းတက္၊ အလုပ္ လုပ္ခဲ့လို႔ ျပန္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္မွာ လုပ္ငန္းတစ္ခုရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲေရးဆိုင္ရာ တာ၀န္ခံလုပ္ေနပါတယ္။ သြက္သြက္လက္လက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုလည္း ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းစြာ ေျပာဆိုတတ္ၿပီး အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္ပါ တက္ၾကြလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၂၅ ႏွစ္ အရြယ္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္ဖူးတာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလူငယ္ကေတာ့ ဆရာႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြထဲမွာလည္း ေတာ္တဲ့သူေတြ ရွိသလို ပုံမွန္အဆင့္အတန္း ရွိတဲ့သူေတြ၊ ပုံမွန္ေအာက္ကို ေရာက္ေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ ပုံမွန္ေလာက္ရွိသူေတြကေတာ့ ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သိလို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြျဖစ္ၿပီး၊ ပုံမွန္ေအာက္ ေရာက္ေနသူေတြအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ၾကားကေန ေနမထိ ထိုင္မသာျဖစ္ၿပီး ရင္ေလးေနမိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားတစ္ခုမွာ ရွိေနပါရက္နဲ႔ မလုပ္ၾကဘဲ ေနသာသလို ေနေနၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အသက္သာ ၃၀ ရွိေနၿပီ၊ ဘ၀မွာ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတုန္းေတြလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ဘာလုပ္သင့္သလဲ
သာမန္လူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ပညာခၽြန္တယ္ဆို (တစ္ႏွစ္တစ္တန္း မွန္မွန္ေအာင္တယ္ဆို) မိဘေတြက ၁၀ တန္းေလာက္အထိေတာ့ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားၿပီး ေက်ာင္းထားေပးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ဘြဲ႕ရတဲ့အထိ မိဘက တာ၀န္ယူေပးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ပဲ ေက်ာင္းႏုတ္ခံရၿပီး မိဘကို ၀ိုင္းကူခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီး အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တက္ရင္း အလုပ္ လုပ္ရပါတယ္။ ဘ၀မွာ စတင္ ရုန္းကန္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ လူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲ၊ ဘာလုပ္ရမွာလဲဆုိတာကို နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၁၇ ႏွစ္ ၀န္းက်င္ေလာက္က စတင္ၿပီး မိခင္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ လူႀကီးမိဘေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို အလုပ္ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မလုပ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕တစ္ခု ရခ်င္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘြဲ႕တစ္ခုကို ရရွိထားသူ ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဘြဲ႕ေတြဟာ တန္ဖိုး မရွိပါဘူးလို႔ ေ၀ဖန္တာကို ခံရပါတယ္။
စစ္အစိုးရရဲ႕ ပညာေရးကို ႏွိပ္ကြပ္ထားမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ ၿမိဳ႕စြန္ေတြမွာ ေက်ာင္းတက္ၾကရၿပီး ဘြဲ႕ေတြကလည္း ဘာမွတန္ေၾကး မရွိပါဘူး။ ဒီလိုဆိုရင္ အဲဒီလို တန္ေၾကး မရွိတဲ့၊ ေပါေပါပဲပဲ ေပးေနတဲ့ ဘြဲ႕ကိုပဲ ရထားသလားလို႔ ေမးလာမွာကို ကၽြန္ေတာ္ မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕တစ္ခု ရဖို႔အတြက္ လူႀကီး၊ မိဘ၊ ဆရာသမားေတြနဲ႔ အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ဘြဲ႕တစ္ခု (လက္မွတ္တစ္ခု) ကို ဖြင့္လိုက္ ပိတ္လုိက္ ေက်ာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တက္ရင္း ေစာင့္ယူခဲ့ပါတယ္။
ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြလည္း ပိုင္းျပတ္မႈတစ္ခုေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ အဖ်င္းဆုံး အေနနဲ႔ အဆင့္အတန္း မရွိဘူးဆိုတဲ့ ဘြဲ႕တစ္ခုကို ရေအာင္ ယူမယ္၊ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေပါ့။ အလုပ္ လုပ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ၀ါသနာပါတာကို လုပ္ခဲ့ရင္ ပိုၿပီး အပင္ပန္းခံႏုိင္တယ္၊ အဆင္းရဲခံႏိုင္တယ္၊ ေအာင္ျမင္ဖို႔လည္း လမ္းစေပၚတတ္ပါတယ္။
ေငြရၿပီးေရာ လုပ္ရင္ေတာ့ ေငြရတဲ့အခါ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းေပမယ့္ လုိခ်င္တဲ့ ေငြေလာက္ မရတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ေငြအျပင္ တျခားေက်နပ္စရာ တစ္ခုခုကို ေတာင့္တတဲ့အခါမွာ အလုပ္အေပၚ ေက်နပ္မႈေလ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆိုတာကို ေက်နပ္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
အဲဒီလို စဥ္းစားတာကို တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းနဲ႔ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ လူႀကီး၊ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ အားနဲ႔ပါ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ စီနီယာေတြရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈကို ယူတတ္ရပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ တက္တာ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ နားေထာင္တာ၊ စာဖတ္တာ စတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကေနလည္း စိတ္ကူးဥာဏ္ေတြ ရွင္သန္ေစၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခိုင္မာေစပါတယ္။ လူငယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္က အသက္ ၂၀ ကေန ၃၀ ၾကားလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြရဲ႕ အား
လူငယ္ေတြမွာ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အားေတြ ရွိပါတယ္။ တကယ္ ႀကိဳးစားရင္၊ ႀကိဳးစားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကလည္း မွန္ေနရင္၊ တည့္မတ္ လမ္းညႊန္ႏိုင္တဲ့ ဆရာသမားကလည္း ရွိေနရင္ လိုခ်င္၊ ေရာက္ခ်င္တဲ့ ေနရာကို ေရာက္ဖို႔က ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ အသက္ ၂၀ အရြယ္ေလာက္မွာ ကိုယ္တကယ္ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ အလုပ္ကို ေရာက္ေနရင္၊ လုပ္ေနရရင္ ေကာင္းပါတယ္။ အသက္ ၂၀ ကေန ၂၅ ႏွစ္အထိဟာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အတက္ၾကြဆုံး အရြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အသက္ ၂၅ ကေန အသက္ ၃၀ ၾကားမွာေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တီထြင္ ဖန္တီး လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ေကာင္းေနပါၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္ အေတြ႕အႀကဳံေတြကေန အဲဒီထက္ သာတဲ့ ေကာင္းတဲ့ တျခားလူေတြ မလုပ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ျပႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ သာမန္အလုပ္၊ သူမ်ား ခုိင္းတာလုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြကေန သူမ်ားကို လမ္းညႊန္ေပးရတဲ့အလုပ္၊ အလုပ္တစ္ခုလုံးကို တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္ေနရာမ်ဳိးကို ေရာက္ေနတာမ်ဳိး ျဖစ္သင့္ပါၿပီ။
အသက္ ၃၀ ေလာက္ကစၿပီး စီမံခန္႔ခြဲမႈေနရာကို တာ၀န္ယူရတဲ့သူ ျဖစ္သင့္ပါၿပီ။ အဲဒါမွပဲ အလုပ္ လုပ္ရာမွာ တိုးတက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေရာက္ေနသူလို႔ ေယဘုယ်ေကာက္ခ်က္ဆြဲႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္တစ္ခုမွာ ကိုယ္ဟာ ေအာင္ျမင္ေနသူ ဒါမွမဟုတ္ မေအာင္ျမင္သူဆိုတာ တျခားလူက ဆုံးျဖတ္တာထက္ အဲဒီ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တာ (ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္တာ) က ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူငယ္ေတြဟာ အားသုံးရမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ မလုပ္ဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ကိုက္ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ခြင္ကို တိုးယူလို႔ အစြမ္းျပ လုပ္ကိုင္သင့္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြကို ဘယ္နားထားမွာလဲ
လူငယ္ေတြဟာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ႀကဳံေနၾကရပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၿပီး ဖန္တီးလိုစိတ္ ရွိသူေတြအတြက္ အလုပ္ ေတြက ေပါမွေပါပါပဲ။ လူငယ္ေတြအတြက္ ေနရာကို လူငယ္ေတြကပဲ ဖန္တီး ရယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ေတြက စိတ္ခ်ရတဲ့လူ၊ ေနာက္ျပန္ မၾကည့္ရတဲ့ လူေတြကို လိုအပ္ေနပါတယ္။
ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး၊ သင္ယူလိုစိတ္လည္း မရွိဘူး၊ အပင္ပန္းလည္း မခံႏိုင္ဘူးဆိုရင္ လူငယ္ေတြဟာ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းေနသလို ျဖစ္မွာပါ။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူငယ္တခ်ဳိ႕ဟာ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ျဖတ္လမ္းေတြကို ရွာခ်င္ ေလွ်ာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။
စိတ္ထက္သန္တာက ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္သူတိုင္းဟာ အလြယ္တကူ ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခက္အခဲေပါင္းစုံကို အားကုန္ထုတ္ ႀကိဳးပမ္းၿပီးမွ ေအာင္ျမင္ၾကတာ၊ ခ်မ္းသာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခဏခ်င္းမွာပဲ ေအာင္ျမင္သြားသူေတြ၊ ႀကီးပြားသြားသူေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရည္အခ်င္း မပါဘဲ ကံေၾကာင့္ ေၾကြတစ္လွည့္ ၾကက္တစ္ခုန္မ်ဳိး ျဖစ္သြားတာ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ႀကီးပြားမႈေတြဟာ စိတ္မခ်ရပါဘူး။
လူငယ္ေတြကို ေနရာေပးမယ့္ လူေတြ၊ ေနရာခ်မယ့္ ေနရာေတြက ရွိေနၿပီးသားပါ။ ႀကိဳက္တယ္ တန္တယ္ ထင္ရင္ ရေအာင္ယူ၊ အစြမ္းျပဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့ ေနရာက ျမင့္ေနေသးတယ္၊ ဒီထက္ တက္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္လည္း သေဘာပါပဲေလ။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ရွာၿပီး အထိုင္ခ်လိုက္ဖို႔ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ လူငယ္ေတြမွာ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေနတယ္၊ ျပည့္ေနတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလုိ ေနရာေတြမွာ တိုးယူ ထိုင္ခ်လိုက္တာကို ဘယ္သူေတြက ဘာမ်ား ေျပာႏိုင္မွာလဲ။
ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၄
ရန္ကုန္။
အခုတေလာ လူငယ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြအတူ လုပ္ေနရျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕က စြာတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ပုံမွန္ပဲ၊ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ပုံမွန္ေအာက္ ေရာက္ေနတယ္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိျပန္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အႀကဳံအရေတာ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ပုံမွန္ကုန္လြန္ေနတာျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္က တုိးတက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ႏွေမ်ာစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႀကဳံတိုင္း လူငယ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျမွာက္ေပးပါတယ္၊ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ လုပ္ခ်လိုက္ဖို႔ပါ။ ခက္တာက သူတုိ႔မွာလည္း ဘယ္ဟာကို ဘယ္လို စ လုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ျပန္ယွဥ္မိတယ္။ တစ္ေန႔က လုပ္ငန္းတစ္ခုကို တာ၀န္ခံ ေဆာင္ရြက္ေနသူကို အသက္ ေမးၾကည့္ေတာ့ အသက္က ၂၃ ႏွစ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က အသက္ ၂၃ ႏွစ္မွာမွ အလုပ္ စလုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုရဲ႕ တာ၀န္ခံ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေတြ ဘာေတြလည္း သြားလာခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါဆိုရင္ ေတာ္တဲ့လူငယ္လို႔ ေယဘုယ် ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေမးေတာ့ အသက္က ၂၅ ႏွစ္ပါ။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေက်ာင္းတက္၊ အလုပ္ လုပ္ခဲ့လို႔ ျပန္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္မွာ လုပ္ငန္းတစ္ခုရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲေရးဆိုင္ရာ တာ၀န္ခံလုပ္ေနပါတယ္။ သြက္သြက္လက္လက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုလည္း ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းစြာ ေျပာဆိုတတ္ၿပီး အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္ပါ တက္ၾကြလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၂၅ ႏွစ္ အရြယ္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္ဖူးတာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလူငယ္ကေတာ့ ဆရာႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြထဲမွာလည္း ေတာ္တဲ့သူေတြ ရွိသလို ပုံမွန္အဆင့္အတန္း ရွိတဲ့သူေတြ၊ ပုံမွန္ေအာက္ကို ေရာက္ေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ ပုံမွန္ေလာက္ရွိသူေတြကေတာ့ ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သိလို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြျဖစ္ၿပီး၊ ပုံမွန္ေအာက္ ေရာက္ေနသူေတြအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ၾကားကေန ေနမထိ ထိုင္မသာျဖစ္ၿပီး ရင္ေလးေနမိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားတစ္ခုမွာ ရွိေနပါရက္နဲ႔ မလုပ္ၾကဘဲ ေနသာသလို ေနေနၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အသက္သာ ၃၀ ရွိေနၿပီ၊ ဘ၀မွာ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတုန္းေတြလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ဘာလုပ္သင့္သလဲ
သာမန္လူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ပညာခၽြန္တယ္ဆို (တစ္ႏွစ္တစ္တန္း မွန္မွန္ေအာင္တယ္ဆို) မိဘေတြက ၁၀ တန္းေလာက္အထိေတာ့ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားၿပီး ေက်ာင္းထားေပးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ဘြဲ႕ရတဲ့အထိ မိဘက တာ၀န္ယူေပးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ပဲ ေက်ာင္းႏုတ္ခံရၿပီး မိဘကို ၀ိုင္းကူခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီး အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တက္ရင္း အလုပ္ လုပ္ရပါတယ္။ ဘ၀မွာ စတင္ ရုန္းကန္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ လူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲ၊ ဘာလုပ္ရမွာလဲဆုိတာကို နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၁၇ ႏွစ္ ၀န္းက်င္ေလာက္က စတင္ၿပီး မိခင္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ လူႀကီးမိဘေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို အလုပ္ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မလုပ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕တစ္ခု ရခ်င္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘြဲ႕တစ္ခုကို ရရွိထားသူ ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဘြဲ႕ေတြဟာ တန္ဖိုး မရွိပါဘူးလို႔ ေ၀ဖန္တာကို ခံရပါတယ္။
စစ္အစိုးရရဲ႕ ပညာေရးကို ႏွိပ္ကြပ္ထားမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ ၿမိဳ႕စြန္ေတြမွာ ေက်ာင္းတက္ၾကရၿပီး ဘြဲ႕ေတြကလည္း ဘာမွတန္ေၾကး မရွိပါဘူး။ ဒီလိုဆိုရင္ အဲဒီလို တန္ေၾကး မရွိတဲ့၊ ေပါေပါပဲပဲ ေပးေနတဲ့ ဘြဲ႕ကိုပဲ ရထားသလားလို႔ ေမးလာမွာကို ကၽြန္ေတာ္ မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕တစ္ခု ရဖို႔အတြက္ လူႀကီး၊ မိဘ၊ ဆရာသမားေတြနဲ႔ အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ဘြဲ႕တစ္ခု (လက္မွတ္တစ္ခု) ကို ဖြင့္လိုက္ ပိတ္လုိက္ ေက်ာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တက္ရင္း ေစာင့္ယူခဲ့ပါတယ္။
ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြလည္း ပိုင္းျပတ္မႈတစ္ခုေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ အဖ်င္းဆုံး အေနနဲ႔ အဆင့္အတန္း မရွိဘူးဆိုတဲ့ ဘြဲ႕တစ္ခုကို ရေအာင္ ယူမယ္၊ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေပါ့။ အလုပ္ လုပ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ၀ါသနာပါတာကို လုပ္ခဲ့ရင္ ပိုၿပီး အပင္ပန္းခံႏုိင္တယ္၊ အဆင္းရဲခံႏိုင္တယ္၊ ေအာင္ျမင္ဖို႔လည္း လမ္းစေပၚတတ္ပါတယ္။
ေငြရၿပီးေရာ လုပ္ရင္ေတာ့ ေငြရတဲ့အခါ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းေပမယ့္ လုိခ်င္တဲ့ ေငြေလာက္ မရတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ေငြအျပင္ တျခားေက်နပ္စရာ တစ္ခုခုကို ေတာင့္တတဲ့အခါမွာ အလုပ္အေပၚ ေက်နပ္မႈေလ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆိုတာကို ေက်နပ္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
အဲဒီလို စဥ္းစားတာကို တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းနဲ႔ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ လူႀကီး၊ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ အားနဲ႔ပါ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ စီနီယာေတြရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈကို ယူတတ္ရပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ တက္တာ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ နားေထာင္တာ၊ စာဖတ္တာ စတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကေနလည္း စိတ္ကူးဥာဏ္ေတြ ရွင္သန္ေစၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခိုင္မာေစပါတယ္။ လူငယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္က အသက္ ၂၀ ကေန ၃၀ ၾကားလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြရဲ႕ အား
လူငယ္ေတြမွာ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အားေတြ ရွိပါတယ္။ တကယ္ ႀကိဳးစားရင္၊ ႀကိဳးစားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကလည္း မွန္ေနရင္၊ တည့္မတ္ လမ္းညႊန္ႏိုင္တဲ့ ဆရာသမားကလည္း ရွိေနရင္ လိုခ်င္၊ ေရာက္ခ်င္တဲ့ ေနရာကို ေရာက္ဖို႔က ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ အသက္ ၂၀ အရြယ္ေလာက္မွာ ကိုယ္တကယ္ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ အလုပ္ကို ေရာက္ေနရင္၊ လုပ္ေနရရင္ ေကာင္းပါတယ္။ အသက္ ၂၀ ကေန ၂၅ ႏွစ္အထိဟာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အတက္ၾကြဆုံး အရြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အသက္ ၂၅ ကေန အသက္ ၃၀ ၾကားမွာေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တီထြင္ ဖန္တီး လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ေကာင္းေနပါၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္ အေတြ႕အႀကဳံေတြကေန အဲဒီထက္ သာတဲ့ ေကာင္းတဲ့ တျခားလူေတြ မလုပ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ျပႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ သာမန္အလုပ္၊ သူမ်ား ခုိင္းတာလုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြကေန သူမ်ားကို လမ္းညႊန္ေပးရတဲ့အလုပ္၊ အလုပ္တစ္ခုလုံးကို တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္ေနရာမ်ဳိးကို ေရာက္ေနတာမ်ဳိး ျဖစ္သင့္ပါၿပီ။
အသက္ ၃၀ ေလာက္ကစၿပီး စီမံခန္႔ခြဲမႈေနရာကို တာ၀န္ယူရတဲ့သူ ျဖစ္သင့္ပါၿပီ။ အဲဒါမွပဲ အလုပ္ လုပ္ရာမွာ တိုးတက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေရာက္ေနသူလို႔ ေယဘုယ်ေကာက္ခ်က္ဆြဲႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္တစ္ခုမွာ ကိုယ္ဟာ ေအာင္ျမင္ေနသူ ဒါမွမဟုတ္ မေအာင္ျမင္သူဆိုတာ တျခားလူက ဆုံးျဖတ္တာထက္ အဲဒီ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တာ (ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္တာ) က ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူငယ္ေတြဟာ အားသုံးရမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ မလုပ္ဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ကိုက္ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ခြင္ကို တိုးယူလို႔ အစြမ္းျပ လုပ္ကိုင္သင့္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြကို ဘယ္နားထားမွာလဲ
လူငယ္ေတြဟာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ႀကဳံေနၾကရပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၿပီး ဖန္တီးလိုစိတ္ ရွိသူေတြအတြက္ အလုပ္ ေတြက ေပါမွေပါပါပဲ။ လူငယ္ေတြအတြက္ ေနရာကို လူငယ္ေတြကပဲ ဖန္တီး ရယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ေတြက စိတ္ခ်ရတဲ့လူ၊ ေနာက္ျပန္ မၾကည့္ရတဲ့ လူေတြကို လိုအပ္ေနပါတယ္။
ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး၊ သင္ယူလိုစိတ္လည္း မရွိဘူး၊ အပင္ပန္းလည္း မခံႏိုင္ဘူးဆိုရင္ လူငယ္ေတြဟာ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းေနသလို ျဖစ္မွာပါ။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူငယ္တခ်ဳိ႕ဟာ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ျဖတ္လမ္းေတြကို ရွာခ်င္ ေလွ်ာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။
စိတ္ထက္သန္တာက ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္သူတိုင္းဟာ အလြယ္တကူ ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခက္အခဲေပါင္းစုံကို အားကုန္ထုတ္ ႀကိဳးပမ္းၿပီးမွ ေအာင္ျမင္ၾကတာ၊ ခ်မ္းသာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခဏခ်င္းမွာပဲ ေအာင္ျမင္သြားသူေတြ၊ ႀကီးပြားသြားသူေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရည္အခ်င္း မပါဘဲ ကံေၾကာင့္ ေၾကြတစ္လွည့္ ၾကက္တစ္ခုန္မ်ဳိး ျဖစ္သြားတာ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ႀကီးပြားမႈေတြဟာ စိတ္မခ်ရပါဘူး။
လူငယ္ေတြကို ေနရာေပးမယ့္ လူေတြ၊ ေနရာခ်မယ့္ ေနရာေတြက ရွိေနၿပီးသားပါ။ ႀကိဳက္တယ္ တန္တယ္ ထင္ရင္ ရေအာင္ယူ၊ အစြမ္းျပဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့ ေနရာက ျမင့္ေနေသးတယ္၊ ဒီထက္ တက္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္လည္း သေဘာပါပဲေလ။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ရွာၿပီး အထိုင္ခ်လိုက္ဖို႔ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ လူငယ္ေတြမွာ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေနတယ္၊ ျပည့္ေနတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလုိ ေနရာေတြမွာ တိုးယူ ထိုင္ခ်လိုက္တာကို ဘယ္သူေတြက ဘာမ်ား ေျပာႏိုင္မွာလဲ။
ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၄
ရန္ကုန္။
1 comment:
TI5Ti Titanium Max | ATIOT-TITanium-Arts
TIP3T Titanium 2020 edge titanium Max. Specifications: Weight titanium exhaust tips (L/W), Depth (L/W) Width (L/W) Length t fal titanium (L/W) Length (L/W) Depth (L/W) (L/W) (L/W) titanium connecting rod (L/W) (L/W) (L/W) (L/W) (L/W) babylisspro nano titanium (L/W)
Post a Comment