==============================
ယေန႔ေတာ့ အင္မတန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ေဆြးေႏြးစကား၀ိုင္း တစ္ခုကို ၾကံုခဲ့ရသည္။ စကား၀ိုင္းတြင္ ပါၾက သူ မ်ားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းၾကီး ဦးတင္၀င္းႏွင့္ ကို မင္းညိဳ တို႔ျဖစ္သည္။ ဦးေစာ ဘာလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္သလဲ ေခါင္းစဥ္ကို ကို မင္းညိဳက စသည္မို႔ ကိုမင္းညိဳအေၾကာင္း အနည္းေတာ့ ေျပာျပ ေပမည္။ အသက္ ၃၇ ႏွစ္အရြယ္ ကိုမင္းညိဳႏွင့္ စတင္ ေတြ႔ဆံုစဥ္က သူသည္ ေစာဘြဲ႕မွဴး၏ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ကန္းေနခဲ့ပါလွ်က္ ဘုရင္ကိုဖမ္းျပီး အက်ဥ္းခ်၀ံ့သူ ငရမန္ကန္းၾကီးအား အရမ္းဂုဏ္ျပဳမိေတာ့ ဆိုသည့္ သီခ်င္း အတိုင္း ငရမန္ကန္းကို သတၱိရွိသူ အျဖစ္ ခ်ီးမြမ္းခဲ့သည္။ ဦးေပါင္းက်ားႏွင့္ ျမင္းက်ားရွင္ ဇာတ္လမ္းတြင္ ညၾကီး သန္းေကာင္ ဦးေပါင္းက်ားႏွင့္ ျမင္းက်ားၾကီးကို စီးေသာ အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီး၏ ငါမအုိေသး ဇာတ္လမ္း အား ဘုရင္မို႔လို႔ မသိဟန္ေဆာင္ လႊတ္ေပးလိုက္သည္ ဆိုသည့္ ေဆာင္းပါးကို သူအရမ္းၾကိဳက္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။ ခ်စ္ဦးညိဳ၏ လကၤာဒီပခ်စ္သူ ၀တၱဳၾကီးကို သူဘာေၾကာင့္ ၾကိဳက္ေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာတတ္ သည္။ ယခု တစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ သူကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီးသည့္ ဇာတ္ေကာင္သည္ ဦးေစာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
စာမဖတ္သူသည္ စကား၀ိုင္းတြင္ က်ီးအ ကဲ့သို႔ ႏႈတ္ဆိတ္ရသည္ဆိုသည့္ အျဖစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကံဳလိုက္ ရသည့္ ေန႔အျဖစ္ မွတ္တမ္း၀င္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆာင္းပါး၊ အတုပတၱိမ်ားစြာ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း ခ်ီးမြမ္းမည္ ဆိုရင္လဲ အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္ ေဆြးေႏြးတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုမင္းညိဳမွ ဦးေစာ ဘာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္သလဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းကို ေျဖဖို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း အေျဖမထြက္ခဲ့။ Who really Killed Aung San ဆိုသည့္ Documentary ကို ၾကည့္ဖို႔ ပ်င္းသည့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပင္ အျပစ္ဆိုရေတာ့ ေပမည္။
စကား၀ိုင္းကို စသူက ကၽြန္ေတာ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔မို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကို အစေဖာ္၏။ ကိုမင္းညိဳကား ျပံဳးျပီး နားေထာင္၏။ ထုိ႔ေနာက္တြင္မွ ကဲ..ေမာင္ရင္.. ဒါျဖင့္ ဦးေစာ က ဘာျဖစ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္ရတာလဲ ဆိုတာ သိလား ဆိုသည့္ အေမးကို စေမးေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္။ မေက်နပ္လို႔ သတ္တာေပါ့ ကိုမင္းညိဳရာ။ ၁၉၄၆ စက္တင္ဘာမွာ ဦးေစာ ကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ျပီး လုပ္ၾကံလို႔ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ကြယ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို ဗိုလ္ခ်ုပ္ ခိုင္းတယ္ ဆိုျပီး ဦးေစာ က ညိႈးတယ္ေလ။ ဒီအတြက္ ျပန္သတ္တာ မဟုတ္လား။
ဦးတင္၀င္း။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတ္ဖို႔ အဂၤလိပ္က ေထာက္ပံ့တယ္ေလ။ အင္းယားကန္ထဲမွာပါ ေသနတ္ေတြ ဖြက္ ထားတာကို ေတြ႔ခဲ့တာပဲ။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ အဂၤလိပ္နဲ႔ေပါင္းျပီး ဦးေစာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အညိႈးနဲ႔ သတ္တာလို႔ မွန္းရ မွာပဲေလကြာ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျဖကို ကိုမင္းညို ဘ၀င္က်ပံု မရ။ သူက စကားဆက္သည္။
ကိုမင္းညို။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒါေတြ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးေစာအေၾကာင္း ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ သူဟာ ပညာတတ္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ဗ်။ ေက်ာင္းပညာ ၅ တန္းေအာင္ဆိုေပမယ့္ ၁၉၂၇ မွာ ေအာက္တန္းေရွ႕ေန စာေမးပြဲ ေအာင္ခဲ့တယ္။ GCBA မွာ ၀င္ျပီး ၀ံသာႏု အသင္း၀င္ လုပ္ခဲ့တယ္။ နန္းရင္း၀န္လဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္လက္ထက္မွာ ပညာေရး၀န္ၾကီးဆိုေတာ့ သူဟာ သာမန္ေတာ့ မဟုတ္တန္ဘူး။ သိပ္ျပီးေတာ့ ရူးမိုက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ျပီး သူ႔ကို ဖမ္းတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ၀ီစကီေသာက္ျပီး ဟာသေျပာႏိုင္ေသးတယ္။ အင္မတန္မွ ေသြးေအး တဲ့သူ။
ကၽြန္ေတာ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲဗ်ာ။
ကိုမင္းညိဳ။ သူ႕အေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆိုရင္ သူနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကို အရင္သိေအာင္ လုပ္ရမွာေပါ့။ ဦးေစာ က တကယ့္မ်ိဳးခ်စ္ တစ္ေယာက္ပဲ။ ဆရာစံ ကို ဖမ္းမိေတာ့ ဆရာစံဘက္က ေရွ႕ေနလိုက္တာ ဦးေစာပဲ။ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ျမန္မာျပည္အေရးဆိုျပီး စာအုပ္ထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဂၤလိပ္ကို ေ၀ဖန္လြန္းလို႔ ေမာင္ေစာ ဂဋဳန္ ျဖစ္ျပီ ဆိုျပီး ဂဋဳန္ဦးေစာ ျဖစ္လာတာ မဟုတ္လား။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒိုေမနီယံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပးဖို႔ အက္တလီနဲ႔ ေတြ႔ျပီး ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး သူက အဂၤလိပ္ အဖမ္းခံရျပီး ျပန္လာတာေတာင္မွ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးမွာ အေရးပါလာခဲ့ေသးတယ္ေလ။
ဦးတင္၀င္း။ ဆက္ပါအံုးဗ်ာ.
ကိုမင္းညို။ ကိုယ္ စဥ္းစား မိတာပါ။ စေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္က စေျပာရမွာပဲ။ အဲဒီစာခ်ုပ္ကို လက္မွတ္သြားထုိးေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕မွာ ဦးေစာက ပညာေရး၀န္ၾကီး အေနနဲ႔ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ စာခ်ဳပ္မွာ ဦးေစာနဲ႔ သခင္ဗစိန္က လက္မွတ္ မထိုးခဲ့ဘူး။ ဒီအခ်က္ေတြကို ၾကည့္ရင္ ဦးေစာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္မွာ အတူပါခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရဖို႔ အတြက္ သူလည္း ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္း ပါ၀င္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ ရတယ္ မဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဦးတင္၀င္း ႏွစ္ေယာက္မွာ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖင့္ သူ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္မွန္း သိပ္နားမလည္။ တကယ္တမ္း ေျပာရမည္ ဆိုလွ်င္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ကို ငယ္တုန္းက သမိုင္းမွာ သင္ဖူးသည္ကလြဲျပီး ေသခ်ာ မသိ။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ေၾကာင့္ ပင္လံု က်င္းပရသည္ ဆိုတာကိုေတာ့ အၾကမ္းဖ်င္းသိသည္။ ဦးေစာႏွင့္ ဘယ္လို ဆက္စပ္သည္ကိုေတာ့ အေသအခ်ာ မသိသည္မို႔ သူ႕စကား အဆက္ကိုသာ နားေထာင္ ရေတာ့သည္။
ကိုမင္းညိဳ။ ေနာက္ တစ္ခ်က္က ဦးေစာကလည္း ႏိုင္ငံျခားျပန္ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ပဲ။ အဲဒီေခတ္က ေခါင္း ေဆာင္ေတြ အားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေရး ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ျပင္းထန္ၾကတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ဦးေစာလဲ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ေပါ့။ သူတို႔ စျပီး အဲဒီမွာ ကြဲၾကပံုရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္။ ဘယ္လို ကြဲၾကတာလဲဗ်.
ကိုမင္းညိဳ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က တစ္ႏိုင္ငံလံုး လြတ္လပ္ေရး ရခ်င္တယ္။ ေတာင္တန္းျပည္မ အားလံုး အတူရခ်င္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးေစာက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေတြးခ်င္လဲ ေတြးမွာေပါ့။ ပင္လံုညီလာခံၾကီး က်င္းပေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကတိေတြ ေပးခဲ့တယ္။ ခြဲထြက္ခြင့္ေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေတြကို ဦးေစာ က ကန္႔လန္႔တိုက္တာေတြေတာ့ မၾကားဖူးဘူး။ ဆိုလိုတာက ပင္လံု ညီလာခံအျပီးမွာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး လြတ္လပ္ ေရး ရတာကို ဦးေစာလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔နဲ႔ အတူ လက္ခံသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ဦးတင္၀င္း။ ၾကိတ္ၾကံေနတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွ သူ႕အေၾကာင္း မဖတ္ဖူးတာ။
ကိုမင္းညိဳ။ ကိုတင္၀င္း ထင္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပင္လံုညီလာခံၾကီးက သေဘာတူတဲ့ အခ်က္ ေတြ က တစ္ခ်ိဳ႕ ျမန္မာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္မခံႏိုင္စရာေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္ေလ။ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုမွာ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္မပါတဲ့ အစည္းအေ၀းတစ္ခု က်င္းပတယ္။ အဲဒီမွာ ပင္လံုက သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ေျပာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာတာဆိုျပီး ဆက္မေဆြးေႏြးလို႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဒါသထြက္ၾကတယ္။ ေနာက္မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေခၚျပီး ျပန္ရွင္းရတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ကတိေတြနဲ႔ တစ္ျခားသူေတြၾကားမွာ အျမင္မၾကည္တာ ေတြ ရွိလာျပီ မဟုတ္လား။
သူေျပာပံုအရဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲပဲ ပင္လံုနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ေျပာခဲ့သေယာင္ေယာင္မို႔ အခ်က္ အလက္ေတြကို ေခါင္းပူေအာင္ စဥ္းစားေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္း မထြက္တာမို႔ အလိုက္သင့္သာ သူ႔ကို ဆက္ေျပာ ေစခဲ့သည္။
ကိုမင္းညို။ ပင္လံုညီလာခံလဲ ျပီးျပီ။ ဗမာျပည္လဲ လြတ္လပ္ေရး ရေတာ့မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ကတိေတြ ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားေတြကလဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပင္ဆင္ေနျပီ။
ဦးတင္၀င္း။ ဘာကို ျပင္ဆင္တာလဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာပါဗ်ာ။
ကိုမင္းညိဳ။ လာမွာေပါ့ ကိုတင္း၀င္းရာ။ တိုင္းရင္းသားေတြ လိုခ်င္တာက ခြဲထြက္ခြင့္ေလ။ ေစာ္ဘြားေတြ၊ ပေဒသရာဇ္ေတြ မဟုတ္လား။ လြတ္လပ္ေရး ရဖို႔ ကတိေတြ ရျပီးျပီ ဆုိတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္အာဏာ ကိုယ္တည္ ေဆာက္ဖို႔ ျပင္ၾကျပီေပါ့ဗ်ာ။
အခုထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သေဘာမေပါက္ေသး။ ကိုမင္းညိဳ ဘာကို ေျပာခ်င္သည့္အတြက္ ဒီေလာက္ စကား ရွည္ေနလဲ ဆိုတာလဲေတြး မရေသး။
ကၽြန္ေတာ္။ ကဲ..ကိုမင္းညိဳ. ဒဲ့သာေျပာဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားစကား နားေထာင္ရတာလဲ တကယ့္အခက္ပဲ။
ကိုမင္းညိဳ။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တဲ့ အခ်က္ေရာက္ပါျပီ။ လြတ္လပ္ေရး ရရင္ ပေဒသရာဇ္ေတြ ေစာ္ဘြားေတြက ခြဲထြက္ခြင့္ေတာင္းမယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလဲ ကတိခံထားတာမို႔ ေပးကို ေပးရမယ္။ မေပးဘူး ဆိုရင္ အဂၤလိပ္ လက္ က်န္နဲ႔ လြတ္လပ္ျပီးစမွာ စစ္ခင္းရတာေတြ၊ စည္းရံုးရတာေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူး။ ဒီေတာ့ လုပ္စရာက တစ္ခုပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေပါ့ဗ်ာ.
ကိုတင္၀င္း။ ဟာဗ်ာ.. မျဖစ္ႏိုင္တာ။
ကၽြန္ေတာ္။ ကိုမင္းညိဳ ေျပာပံုအရ ဆုိရင္ ျပည္ေထာင္စုၾကီး ခြဲထြက္မွာ စိုးလို႔ ဦးေစာကပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကို အနစ္ နာခံျပီး သတ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေနျပီ။ မတန္မရာဗ်ာ။
ကိုမင္းညိဳ။ ဒါလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ အေတြးနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေလဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ သိတာက ဦးေစာဟာ ပညာတတ္။ ေတြး တတ္ စဥ္းစားတတ္တယ္။ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လုပ္ၾကံျပီး သူလြယ္လြယ္ လြတ္ခ်င္ရင္ ေလယာဥ္ နဲ႔ ႏိုင္ငံကူးမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ျပီး သူ႕အမ်ိဳးေတြ အကုန္ အျပင္ကို လႊတ္မွာေပါ့။ ဒီထက္ပိုျပီး ၾကံစည္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ပိပိရိရိ ၾကံလို႔ေတာင္ ရေသးတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အသတ္ခံရခ်ိန္တြင္ ျပည္သူမ်ားက ဦးေစာအိမ္ကို ခဲနဲ႕ေပါက္၊ စာေတြ ကပ္၊ ဆဲဆိုၾကသည္မွာ လည္း ထိန္းမရခဲ့။ ဦးေစာ မိသားစု မ်ားသည္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရပ္တည္ မရခဲ့။ ထုိသို႔ေသာ ေ၀ဒနာ မ်ား ကို ျဖစ္လာမည္ကို သိပါလွ်က္ ဦးေစာ ဘာေၾကာင့္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ၾကိဳးစင္တက္သြားသည္ ဆိုသည့္ အေတြး ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိလိုက္သည္။ ေသခ်ာသည္ကား ကၽြန္ေတာ္ ကိုမင္းညိဳကို တုန္႔ျပန္ေျပာႏိုင္ဖို႔ စာဖတ္ ရအံုး ေပမည္။
ကၽြန္ေတာ္။ ကဲ..ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ။။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ။ ေနာက္အပတ္ ေတြ႕မယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ေလ့လာလိုက္အံုးမယ္။ လံုး၀ေတာ့ လက္မခံႏိုင္ေသးဘူးဗိ်ဳ႕။
ကိုမင္းညို။ ေကာင္းပါျပီကြာ။ ေလ့လာေပါ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ စာဖတ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ ဗဟုသုတ တိုးေလပဲ။ ေနာက္ အပတ္ ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
စကား၀ိုင္း ဤတြင္ ျပီးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စာဖတ္သူမ်ား ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကိုးကားစရာႏွင့္ ကိုမင္းညိဳ၏ ေျပာစကားအေပၚ သံုးသပ္မႈမ်ားအား ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment